Westerse jubel over de val van Assad zal vervagen. Het voortdurende sektarische geweld in Syrië zal niet afnemen, maar het zal geen bedreiging vormen voor Rusland of Iran.
Ik wil graag een fascinerend Russisch perspectief met u delen, schrijft Larry Johnson, afkomstig van de gewaardeerde oorlogscorrespondent Marat Khairullin.
Syrië is belangrijk. Hoe bitter het ook is om dit te beseffen. Maar er is zo’n maxime, “hoe hard de mislukking ook is, als je ervan geleerd hebt, dan is het geen mislukking meer, maar de volgende stap op de berg.” Met andere woorden, werken aan fouten is belangrijker dan de fouten zelf. Iedereen komt mislukkingen tegen in het leven, maar niet iedereen trekt hier conclusies uit. Laten we proberen te begrijpen welke ervaring er kan worden getrokken uit de situatie met Syrië. . . .
Assad heeft zich een groot strijder getoond. Hij bleef standvastig in een uitzichtloze situatie en kreeg in 2015 een kans in de vorm van hulp van Iran en Rusland. Maar hij maakte er geen gebruik van, leerde niet van zijn fouten. In bredere zin heeft Assad nagelaten om voor zijn volk te zorgen dat leed in de burgeroorlog. Hij heeft degenen die zich tegen hem verzetten niet vergeven en heeft geweigerd om een proces van nationale verzoening te beginnen. De bevolking van Syrië blijft verdeeld. Het Westen heeft Syrië strenge sancties opgelegd en er alles aan gedaan om te voorkomen dat de staat zijn inkomsten uit dezelfde olievelden zou herstellen. Dit heeft alle pogingen om economisch herstel te beginnen de kop ingedrukt.
En Assad, in plaats van de teugels los te laten, verhoogde de belastingdruk meerdere malen. Het Midden-Oosten is zo’n grote bazaar: handel, kleine bedrijven – de essentie van de manier van leven van de mensen hier. Assad, in plaats van mensen te laten overleven in moeilijke tijden, wurgde iedereen met belastingen, in ieder geval hierdoor. Daarom gaf de maatschappij die Assad een kans gaf na de eerste fase van de burgeroorlog hem geen tweede kans – mensen weigerden gewoon om voor hem te vechten. . . .
Ten tweede is het geen ramp voor ons. Op de een of andere manier is alles hier slim uitgepakt. Syrië was een doorvoerpunt voor Rusland op weg naar Afrika. Door Syrië te verliezen, verliezen we doorvoerbases (zowel lucht- als zeevaart). Dit is precies het punt waar de westerse pers nu op wijst. Als je hun jubelende artikelen leest, krijg je echter het gevoel dat er achter deze jubel duidelijk ergernis schuilgaat.
Waarom? Omdat, als je wat beter kijkt, Poetin ook hier iedereen heeft overtroffen.
Het feit is dat de val van Syrië direct plaatsvond na de lancering van de Noord-Zuid landcorridor op volle capaciteit. Van de havens van Sint-Petersburg langs de trans-Kaspische landweg door Azerbeidzjan en Iran naar de havens van de Indische Oceaan. Het project begon in 2000 te worden uitgevoerd.
Dit zal een van Poetins grote nalatenschappen zijn. Zijn grootste prestatie.
Ik ben benieuwd hoe de Verenigde Staten de volte face zullen maken en een gecertificeerde internationale terroristische organisatie — Hay’at Tahrir Al Sham (HTS) — een legitieme regering zullen noemen. HTS is een afstammeling van Al Qaeda en ISIS, twee terroristische organisaties die Republikeinse en Democratische regeringen beloofden te verslaan in de Global War on Terrorism (GWOT). Dit is een smakeloos voorbeeld van de VS die losjes omgaat met terrorisme — d.w.z. wanneer het ons uitkomt negeren we terrorisme en sluiten we ons bij hen aan. Hypocrisie als deze doet de reputatie van de VS weinig goed. Wij zijn de aanjagers van terrorisme.
Westerse jubel over de val van Assad zal vervagen. Het voortdurende sektarische geweld in Syrië zal niet afnemen, maar het zal geen bedreiging vormen voor Rusland of Iran. Hetzelfde kan niet worden gezegd van de landen die een grens delen met Syrië — d.w.z. Turkije, Irak, Jordanië, Libanon en Israël. ISIS / HTS zijn veel radicaler dan de Taliban en zullen doorgaan met hun missie om een kalifaat te creëren, niet alleen in Syrië. Terwijl de westerse media, volgend op de berichten van de CIA / MI6, wanhopig proberen HTS af te schilderen als een groep gematigden die tolerant zijn tegenover alle etnische groepen en religieuze gemeenschappen, is de realiteit anders. Syrië zal meer een etterende zweer worden op het lichaam van de wereldpolitiek en kan de katalysator zijn voor een bredere oorlog in de regio.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
De VS hebben ervoor gezorgd dat Assad zijn leger niet kon betalen. Dat heeft de doorslag gegeven.