PCR-testen (polymerase kettingreactie testen) zijn sinds het begin van deze pandemie onder vuur komen te liggen door talloze artsen, wetenschappers, politici en journalisten.

Niet iedereen zou dit weten als hun enige informatiebron de reguliere media was, aangezien ze ervoor hebben gekozen de controverse eromheen niet te bespreken, schrijft Arjun Walia.

Dit wil niet zeggen dat PCR-tests niet worden geprezen als een nuttig hulpmiddel om een covid-infectie vast te stellen, maar nogmaals, er zijn grote redenen tot bezorgdheid die niet echt worden aangepakt.

Al in 2007 publiceerde Gina Kolata een artikel in de New York Times over hoe het uitroepen van pandemieën op basis van PCR-testen kan uitlopen op een ramp. Het artikel was getiteld: “Faith in Quick Test Leads to Epidemic That Wasn’t.”.

In juli schreef professor Carl Heneghan, directeur van het centrum voor evidence-based geneeskunde aan de Universiteit van Oxford, een uitgesproken criticus van de huidige Britse reactie op de pandemie, een stuk met de titel “How many Covid diagnoses are false positives?”

Hij heeft betoogd dat het percentage vals-positieve tests in het VK tot 50% zou kunnen oplopen.

De Deputy Medical Officer van Ontario, Canada, Dr. Barbara Yaffe verklaarde onlangs dat COVID-19 testen minstens 50 procent valse positieven kunnen opleveren. Dit betekent dat mensen die positief testen op COVID het in werkelijkheid misschien niet hebben.

Voormalig wetenschappelijk adviseur bij Pfizer, Dr. Mike Yeadon, beweerde dat het percentage valse positieve tests in feite wel 90% kan bedragen.

Verder hebben 22 onderzoekers een artikel gepubliceerd waarin zij uitleggen waarom, volgens hen, het duidelijk is dat de PCR test niet effectief is in het identificeren van COVID-19 gevallen, en dat als gevolg daarvan we misschien een aanzienlijk aantal valse positieven zien.

Dit zijn slechts enkele van de vele voorbeelden uit het recente verleden, en het is verontrustend omdat lockdownmaatregelen en meer gebaseerd zijn op vermeende positieve “gevallen”.

Een ander punt van zorg dat onlangs naar voren is gebracht, komt uit een artikel dat is gepubliceerd in het medische tijdschrift The Lancet, getiteld “Clarifying the evidence of SARS-CoC-2 antigen rapid tests in public health responses to COVID-19.”

Daarin leggen de auteurs uit dat de meeste mensen die met COVID zijn geïnfecteerd ongeveer een week lang besmettelijk zijn, en dat “specimens over het algemeen geen kweekpositief (potentieel besmettelijk) virus bevatten na dag 9 na het begin van de symptomen, waarbij de meeste overdracht vóór dag 5 plaatsvindt”. Zij gaan verder met uit te leggen:

Dit tijdstip past bij de waargenomen patronen van virusoverdracht (gewoonlijk 2 dagen voor tot 5 dagen na het optreden van de symptomen), op grond waarvan de volksgezondheidsinstanties een isolatieperiode van 10 dagen hebben aanbevolen.

Dit venster van overdraagbaarheid staat in contrast met een mediaan van 22-33 dagen van PCR-positiviteit (langer bij ernstige infecties en korter bij asymptomatische personen).

Dit suggereert dat 50-75% van de tijd dat een persoon PCR-positief is, hij waarschijnlijk post-infectieus is.

Zodra de replicatie van SARS-CoV-2 door het immuunsysteem onder controle is, dalen de RNA-niveaus die met PCR op respiratoire afscheidingen kunnen worden gedetecteerd tot zeer lage niveaus waarop de kans dat mensen anderen besmetten veel kleiner is.

Het kan weken, soms maanden, duren voordat de resterende RNA-kopieën zijn verdwenen, en gedurende die tijd blijft de PCR positief.

Zij leggen uit:

Voor volksgezondheidsmaatregelen is echter een andere aanpak nodig. Testen om de verspreiding van SARS-CoV-2 te helpen vertragen, vragen niet of iemand RNA in zijn neus heeft van een vroegere besmetting, maar of hij vandaag besmettelijk is.

Het is een nettoverlies voor de gezondheid, het sociale en economische welzijn van gemeenschappen als post-infectieuze individuen positief testen en gedurende 10 dagen isoleren.

Naar onze mening zijn de huidige PCR-tests daarom niet de geschikte gouden standaard voor het evalueren van een SARS-CoV-2-test voor de volksgezondheid.

Een artikel gepubliceerd in het British Medical Journal legt uit:

Het is ook onduidelijk in hoeverre mensen zonder symptomen SARS-CoV-2 overdragen. De enige test voor levend virus is een virale kweek.

PCR- en laterale flow-tests maken geen onderscheid tussen levend virus. Er is momenteel geen test voor infectie of besmettelijkheid beschikbaar voor routinematig gebruik.

Bij de huidige stand van zaken kan iemand die positief test met welke test dan ook, al dan niet een actieve infectie met levend virus hebben, en al dan niet besmettelijk zijn.

De relaties tussen virale lading, virale uitscheiding, infectie, besmettelijkheid en duur van besmettelijkheid zijn niet goed begrepen.

In een recente systematische review was geen enkele studie in staat om levend virus te kweken van symptomatische deelnemers na de negende ziektedag, ondanks aanhoudend hoge virale ladingen in kwantitatieve PCR-diagnostische tests.

Cyclusdrempelwaarden (Ct) van PCR-tests zijn echter geen directe maatstaven voor de virale belasting en zijn onderhevig aan fouten.

Het zoeken naar mensen die asymptomatisch en toch besmettelijk zijn, is als het zoeken naar naalden die in hooibergen opduiken en weer opduiken, vooral wanneer de percentages dalen.

Massatesten brengen het risico met zich mee dat schaarse middelen op schadelijke wijze worden misbruikt. Een ander punt van zorg is het gebruik van onvoldoende geëvalueerde tests als screeningstools bij gezonde populaties.

De teststrategie van het VK moet worden bijgesteld overeenkomstig de aanbeveling van de Wetenschappelijke Adviesgroep voor Noodsituaties: “Prioriteit geven aan het snel testen van symptomatische personen zal waarschijnlijk een groter effect hebben op het identificeren van positieve gevallen en het terugdringen van de overdracht dan het frequent testen van asymptomatische personen in een uitbraakgebied”.

De academici die dit artikel hebben gepubliceerd zijn een van de velen die uitleggen dat een andere aanpak nodig is, gezien het feit dat PCR-tests aan de basis liggen van lockdowns die mogelijk al meer mensen hebben gedood en nog zullen doden dan COVID zelf, en dat alles voor een virus met een genezingspercentage van 99,95% bij mensen jonger dan 70 jaar. Velen pleiten in feite voor het stopzetten van tests bij asymptomatische mensen.

Michael Levitt, een medisch professor aan de Stanford Universiteit en een Nobelprijswinnaar voor scheikunde is een van de velen die dit heeft benadrukt:

Goed testen om te voorkomen dat er nog meer fouten worden gemaakt [is van cruciaal belang].” Hij schrijft: “zeer verontrustend dat de PCR-test tot VIJF keer langer positief kan zijn dan de tijd dat een besmette persoon werkelijk besmettelijk is. Veel implicaties.”

Rosamond A K Jones, gepensioneerd consulent kindergeneeskunde en lid van het Health Advisory & Recovery Team (HART) in Slough, Verenigd Koninkrijk, schrijft over het testen op scholen in het Verenigd Koninkrijk:

Als 5 miljoen middelbare scholieren tweemaal per week worden getest, zullen die 10 miljoen tests naar verwachting 30.000 fout-positieve resultaten opleveren.

Deze kinderen zouden vermoedelijk allemaal van school worden gestuurd, samen met hun 30 klasgenoten, wat ertoe zou leiden dat bijna een miljoen kinderen elke week ten onrechte van school worden gestuurd.

Volgens een artikel geschreven door Robert Hagen MD, die onlangs met pensioen is gegaan bij de Lafayette Orthopaedic Clinic in Indiana:

Door base rate fallacy/false positive paradox, als de specificiteit van een test 95% is, wanneer gebruikt in een populatie met een 2% incidentie van ziekte – zoals gezonde college studenten en staf – zullen er 5 valse positieven zijn voor elke 2 ware positieven.

De feitelijke incidentie van actieve COVID-19 bij studenten in de universiteitsleeftijd is niet bekend, maar wordt geschat op minder dan 0,6% op basis van gegevens van de Indiana University / Fairbanks. Zelfs het gebruik van een test met een specificiteit van 99% met een populatie-incidentie van 1% genereert 10 valse positieven voor elke 9 echte positieven.

Als dezelfde test wordt gebruikt op patiënten met COVID-19-symptomen, hoeft de test niet perfect te zijn, omdat hun incidentie van de ziekte 50% of meer bedraagt. Zelfs bij gebruik van een test met slechts 90% specificiteit zal het aantal vals-positieven veel minder significant zijn.

Een ander probleem bij PCR-tests is de cyclusdrempel. PCR zoekt de genetische code van het virus uit neus- of keelswabs en amplificeert deze gedurende 30-40 cycli, waarbij elke cyclus wordt verdubbeld, zodat zelfs minuscule, mogelijkerwijs enkele, kopieën kunnen worden opgespoord.

Ik hoorde hier voor het eerst over toen Elon Musk onthulde dat hij vier COVID-19-testrondes had voltooid, waarbij hij tweette dat er iets “vals” aan de hand is omdat twee van de tests vals terugkwamen, en de andere twee positief waren.

Hij vermeldde ook dat hij “tests deed van verschillende labs, op hetzelfde tijdstip van de dag, beheerd door RN & am, waarbij de drempelwaarde voor de N1-gen-PCR-cyclus werd aangevraagd. Er is geen officiële standaard voor PCR-testen. Ik weet niet zeker of mensen dit beseffen.”

En daarin schuilt het probleem, iets waar de Wereldgezondheidsorganisatie zich onlangs eindelijk over heeft gebogen. Op 13 januari publiceerde de WHO een memo over het probleem van asymptomatische gevallen die door PCR-tests worden ontdekt, en stelde zij voor alle asymptomatisch positieve tests te herhalen.

Dit was een vervolg op hun eerdere memo, waarin laboratoria over de hele wereld werd opgedragen lagere cyclusdrempels (CT-waarden) voor PCR-tests te gebruiken. Hoe hoger de cyclusdrempel, hoe groter de kans op vals-positieve uitslagen.

Is dit de reden waarom het aantal gevallen over de hele wereld begint af te nemen? Het lijkt aannemelijk, aangezien in dezelfde periode dat het aantal gevallen daalde, de WHO de laboratoria opdroeg de cyclusdrempels in het oog te houden, waardoor het aantal valse positieven zou afnemen.

Een Portugese rechtbank heeft bepaald dat de PCR-tests die gebruikt worden om COVID-19 op te sporen niet buiten redelijke twijfel kunnen aantonen dat er sprake is van een besmetting, en heeft daarom bepaald dat de opsluiting van vier personen onwettig en illegaal was. In de Portugese hoorzitting in hoger beroep werd Jaafar et al. (2020) aangehaald, waarin wordt uitgelegd hoe een hoge CT gecorreleerd is met lage virale ladingen.

“Als iemand door PCR als positief wordt getest wanneer een drempelwaarde van 35 cycli of hoger wordt gebruikt (zoals de regel is in de meeste laboratoria in Europa en de VS), is de kans dat die persoon besmet is <3%, en de kans dat dat resultaat een vals-positief is 97%.” (bron)

De rechtbank merkte verder op dat de cyclusdrempel die wordt gebruikt voor de PCR-tests die momenteel in Portugal worden gemaakt, onbekend is. U kunt meer lezen over dat verhaal hier: Court Rules Covid-19 Tests Worthless — Mainstream Media Rejects Science.

“Testen” zijn de basis van lockdowns

De bovenstaande informatie is inderdaad veelzeggend, omdat PCR-tests worden gebruikt om lockdown-maatregelen te rechtvaardigen en toch is er een enorme hoeveelheid controverse en onnauwkeurigheid over hen.

Professor Anna-Mia Ekström en professor Stefan Swartling Peterson hebben de gegevens van UNICEF en UNAIDS doorgenomen en kwamen tot de conclusie dat er minstens evenveel mensen zijn omgekomen als gevolg van de beperkingen om covid te bestrijden als aan covid zijn overleden.

Een studie gepubliceerd door vier medische professoren van Stanford University heeft geen bewijs gevonden dat het gebruik ondersteunt van wat zij ‘niet-farmaceutische interventies’ (NPI’s) noemen, zoals lockdowns, sociale afstand nemen, bedrijfssluitingen en thuisblijven.

Volgens de studie waren en zijn deze maatregelen niet voldoende om de verspreiding van COVID een halt toe te roepen en zijn zij derhalve niet noodzakelijk om de verspreiding van het virus tegen te gaan.

Een groep artsen en wetenschappers publiceerde een essay voor het American Institute for Economic Research waarin de gegevens werden uitgelegd en gepresenteerd waarom zij denken dat lockdowns niet alleen schadelijk, maar ook nutteloos zijn om COVID te bestrijden.

In het essay presenteren ze een groot aantal studies die dezelfde conclusies ondersteunen als in de bovengenoemde Stanford-studie. U kunt dat hier lezen.

Er werd al vroeg tijdens de pandemie nagedacht over de schade van de lockdown, een rapport gepubliceerd in het British Medical Journal met de titel Covid-19: “Verbluffend aantal” extra sterfgevallen in de gemeenschap wordt niet verklaard door covid-19 ″ heeft gesuggereerd dat quarantainemaatregelen in het Verenigd Koninkrijk als gevolg van het nieuwe coronavirus misschien al meer Britse senioren hebben gedood dan het coronavirus heeft gedaan tijdens de maanden april en mei.

Bhattacharya, MD, PhD schreef een artikel voor The Hill met de titel “Facts, not fear, will stop the pandemic.” Daarin wijst hij op een aantal feiten met betrekking tot de implicaties van lockdown maatregelen, waaronder ook het feit dat:

Op internationaal niveau hebben de lockdowns 130 miljoen mensen op de rand van de hongerdood gebracht, 80 miljoen kinderen blootgesteld aan het risico van difterie, mazelen en polio, en 1,8 miljoen patiënten blootgesteld aan het risico van tuberculose.

De lockdowns in de ontwikkelde landen hebben de armen in de arme landen verwoest. Het Wereld Economisch Forum schat dat door de lockdowns nog eens 150 miljoen mensen in extreme armoede zullen vervallen, 125 maal zoveel als er aan COVID zijn gestorven.

Is een Great Reset echt nodig? Of moeten we gewoon terug naar normaal? Zelfs als we niet in een lockdown zaten, moeten we ons dan afvragen hoe we ons “normaal” voelen.

De conclusies.

Het enige waardoor veel meer mensen hun regering in twijfel trekken met betrekking tot COVID lijkt het feit te zijn dat ontelbare hoeveelheden wetenschappers, artsen, journalisten en meer zwaar gecensureerd worden voor het delen van hun informatie, gegevens, onderzoek en meningen over COVID wanneer ze niet passen binnen het geaccepteerde kader van de heersende cultuur.

De Zweedse regering heeft bijvoorbeeld gezegd dat zij de wetten op de academische vrijheid zal aanscherpen nadat een vooraanstaande Zweedse academicus had aangekondigd dat hij zijn werk aan COVID-19 stopzette vanwege een stortvloed van intimiderende commentaren van mensen die het niet eens waren met of een hekel hadden aan zijn onderzoeksbevindingen. (bron)

“Dr. Kamran Abbasi, voormalig (recent) hoofdredacteur van het prestigieuze British Medical Journal, redacteur van het Bulletin van de Wereldgezondheidsorganisatie, en een consultantredacteur voor PLOS Medicine.

“Hij is redacteur van de Journal of the Royal Society of Medicine en JRSM Open publiceerde onlangs een stuk in de BMJ, getiteld “Covid-19: politicisation, “corruption,” and suppression of science.” Ik verwijs hier nogal eens naar in veel van mijn artikelen, dus mijn excuses als u het al bent tegengekomen.”

Wetenschap wordt onderdrukt voor politiek en financieel gewin. Covid-19 heeft staatscorruptie op grote schaal ontketend, en dat is schadelijk voor de volksgezondheid.

Politici en de industrie zijn verantwoordelijk voor deze opportunistische oplichterij. Zo ook wetenschappers en gezondheidsdeskundigen.

De pandemie heeft aangetoond hoe het medisch-politieke complex kan worden gemanipuleerd in een noodsituatie – een tijd waarin het des te belangrijker is de wetenschap te beschermen.

Ik zeg het in bijna elk artikel dat ik over COVID schrijf: zouden we niet het recht moeten hebben om informatie open en transparant te onderzoeken en voor onszelf te bepalen wat wel en wat niet waar is?

Hoe komt het dat iemand als Dr. Anthony Fauci op televisie verschijnt met onmiddellijke viraliteit wanneer hij maar wil, terwijl andere experts met tegengestelde standpunten volledig worden genegeerd?

Kunnen de mainstream media de “consensus” of de meerderheid op de minderheid laten lijken en de minderheid op de meerderheid?

Hoe kunnen wij begrijpen wat er aan de hand is en hoe kunnen wij hierover doeltreffende besluiten nemen als wij niet over bepaalde ideeën mogen praten?

Meld je aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2021/01/29/berlijnse-senaat-bevestigt-coronafraude-van-de-staat-pcr-tests-kunnen-infectie-niet-aantonen/?swcfpc=1