Het donkerste rituele misbruik bestaat in Israël, zoals bewezen door decennia van kindermishandeling, verkrachting en pedofilie.
Een recent onderzoeksrapport van journalist Na’am Barkan voor Israel Hayom onthult de diepte van de ontaarding in de Israëlische samenleving, schrijft Vanessa Beeley. Ik heb hier al eerder over geschreven en u kunt het hier lezen.
Het rapport bevat getuigenissen van vrouwen die in hun jeugd systematisch misbruikt werden, waaronder groepsverkrachting als onderdeel van religieuze ceremonies. De verkrachting gebeurde vaak door mensen die ze kenden, zelfs hun naaste familieleden. Uit het artikel:
De afgelopen maanden spraken we met deze vrouwen, een aantal van hun familieleden en trauma-experts in Israël en daarbuiten. De beschrijvingen zijn verontrustend en moeilijk te lezen.
Israëlische politie: “De zaak is bekend en wordt onderzocht. Uiteraard kunnen we geen verdere details verstrekken.”
In een getuigenis van Emunah (een pseudoniem, zoals alle slachtoffers in het artikel) wordt beschreven hoe ze als slachtoffer werd opgeofferd en misbruikt door haar eigen familieleden, voor ‘spirituele verheffing of verlossing’ van haar misbruikers.
Meer dan tien vrouwen tussen de 20 en 45 jaar hebben bevestigd dat dergelijk ritueel misbruik in Israël plaatsvindt. Elke vrouw heeft een ander verhaal. De vrouwen komen uit verschillende achtergronden en uit verschillende delen van Israël.
“Misschien weet de wereld wel wat verkrachting en incest inhouden, maar dit weet de wereld niet”, zegt Emunah.
Ayala: “Het is altijd een donkere plek. Er zijn daar tussen de zes en negen mannen. Ze binden me met handen en voeten vast op bed, staan in een cirkel, mompelen gebeden of zegeningen, en er is een rabbi die altijd de situatie leidt en zegt wat er moet gebeuren. Er is een ceremonie, en elk van hen verkracht me”
De namen van bepaalde rabbijnen werden in afzonderlijke gevallen herhaald. Klachten die bij verschillende politiebureaus in het land werden ingediend, werden allemaal relatief snel gesloten. Zelfs toen er eerder vermoedens waren gerezen over het bestaan van een kindermisbruiknetwerk in Jeruzalem, konden rechercheurs geen vervolg geven vanwege een vermeend gebrek aan bewijs, enz.
–
Dr. Joiana Silberg: “Ik had gehoopt dat er in Israël begrip zou zijn voor het feit dat dit een internationaal fenomeen is, en dat er samenwerking zou zijn tussen instanties in Israël en andere landen. Maar toen er een klacht binnenkwam en er een zaak in Israël werd geopend, voerde de politie het onderzoek niet uit zoals vereist.”
–
Soms vond het misbruik plaats op school, thuis, in religieuze centra of synagogen.
Het artikel vertegenwoordigt slechts een fractie van de uren aan interviews en getuigenissen, maar het is nog steeds moeilijk te lezen. Alle geïnterviewde vrouwen zijn ervan overtuigd dat seksueel misbruik van kinderen nog steeds een hardnekkig probleem is.
De meeste vrouwen die we ontmoetten, komen uit religieuze of ultraorthodoxe gemeenschappen, hoewel er ook seculiere getuigenissen bestaan. Dit gaat niet over één sector – het gaat over enkele van de ergste misdaden die je je kunt voorstellen, die plaatsvinden in een verborgen, parallelle wereld die onzichtbaar lijkt, maar heel duister is.
Corinne, wiens dochter Eden mishandeld is:
Er is een hele gemeenschap die dit verdoezelt. Veel mensen hebben dingen te verbergen. Eden vertelde over zes mannen die haar verkrachtten – en ze hielden het allemaal geheim. Je kunt niet tegen een hele gemeenschap vechten.
Een andere getuigenis, uit Limor, spreekt over een pentagram op de vloer, meestal rood. De ceremonie vond plaats in het bos, rond het pentagram stonden kaarsen in een cirkel. De rabbijn, in een wit gewaad, leidde de ceremonie, die werd bijgewoond door mannen in zwarte gewaden. Jongens van 16-17 jaar die de ceremonie bijwoonden als een overgang naar volwassenheid, bereikt door rituele verkrachting en mishandeling.
Eens vroegen ze me een gat te graven en legden me erin. Andere keren injecteerden ze me met iets en zeiden: ‘Nu zul je je beter voelen’, en mijn lichaam verslapte. Ze herhaalden psalmen zoals: ‘De Heer is mijn herder, mij zal niets ontbreken.’ Ze zeiden: ‘Je bent bijzonder, je bent uitverkoren’, en toen… Ik herinner me een loelav, Chanoeka-kaarsen, een sjofar.
Limor groeide op in een ultraorthodox gezin. Haar vader was routinematig gewelddadig tegen haar en haar moeder. Ze was meerdere keren in het ziekenhuis opgenomen vanwege haar verwondingen. Ze zegt dat haar vader haar meenam naar de ceremonies, georganiseerd door familieleden, zoals in veel andere verhalen het geval was. Soms vond het ritueel buiten plaats, in het bos, of binnen, in een appartement. Limor zag en hoorde soms dat andere kinderen tijdens de rituelen werden mishandeld. Veel andere getuigenissen vermelden andere slachtoffers en in sommige gevallen namen vrouwen deel aan het misbruik.
Dr. Anat Gur – psychotherapeut en expert in traumabehandeling, hoofd van het traumatherapieprogramma van de Bar-Ilan Universiteit:
Georganiseerde kinderverkrachting is een van de meest gruwelijke dingen die ik ooit ben tegengekomen. Het komt waarschijnlijk veel vaker voor dan we denken. Het gebeurt op plekken waar we het het minst verwachten.
Boaz (pseudoniem), een ervaren religieuze gemeenschapstherapeut, is het daarmee eens:
De misbruikers zijn vaak geen randfiguren. Een patiënt zei tegen me: ‘Begrijp het goed – hij is degene die op Rosj Hasjana op de sjofar blaast.’ De sjofar is een spiritueel symbool – degene die erop blaast, zou het dichtst bij God moeten zijn. En hij vertelde haar dat ze slecht was en dat hij haar hielp om in dit leven boete te doen. Begrijpt u de verdraaiing?’
Een misdaad zonder getuigen
Naast de vrouwen die het aandurfden om met Israel Hayom te praten, kennen professionals ook andere slachtoffers – mannen en vrouwen – die melding maken van sadistisch ritueel misbruik in hun kindertijd. De inhoud is vergelijkbaar.
De meeste vormen van misbruik begonnen al heel vroeg, vaak thuis – door een vader, grootvader of ander familielid. In andere gevallen vond het plaats op scholen of in behandelcentra.
Dokter Gur:
“Wie dit meemaakt, lijdt onvoorstelbare schade. Dat is een deel van het probleem: het is moeilijk te onthullen, omdat de slachtoffers zo gebroken zijn dat het moeilijk is hen te geloven. Hoe sadistischer en vroegtijdiger het misbruik, hoe kleiner de kans dat de dader ooit voor de rechter komt – omdat niemand kan getuigen.”
De daders verbrijzelen de ziel en maken het tot een misdaad zonder getuigen. En dat zorgt er natuurlijk voor dat het misbruik kan voortduren.
Dr. Joianna Silberg, internationaal expert in dissociatieve stoornissen bij kinderen en adolescenten, en voormalig voorzitter van de International Society for Trauma and Dissociation, werkte vijf jaar lang met 70 kinderen in Israël die vermoedelijk slachtoffer waren van georganiseerd misbruik. In hoofdstuk 14 van haar boek The Child Survivor beschrijft ze de ernstige symptomen die de kinderen leden als gevolg van fysiek, seksueel, emotioneel en spiritueel misbruik.
Ayala is een ander slachtoffer. Ze is doodsbang om naar school te gaan. Het is geen veilige plek. Op school zijn de leraren eng.
Ayala is 25 jaar oud, psychologisch is ze 9. Niets kan haar ervan overtuigen dat het gevaar achter haar ligt.
Net als veel van de slachtoffers die we ontmoetten, kampt Ayala ook met de uitdagingen van dissociatie. Het is een overlevingsmechanisme dat de geest van het kind beschermt op het moment van het letsel, iets wat later zal worden verduidelijkt. Ayala groeide op in een religieuze gemeenschap in een gezin met meerdere kinderen. “In veel gemeenschappen lopen kinderen alleen rond”, zegt ze. Na jaren van acute verslechtering van haar geestelijke gesteldheid, met ernstige angstaanvallen, zelfbeschadiging, suïcidale gedachten, verschillende zelfmoordpogingen en aanhoudend trauma, werd ze beïnvloed door de heldere innerlijke wetenschap dat ze verkracht was.
Prof. Daniel Brom – klinisch psycholoog en directeur en oprichter van “Matib”, het Israëlische Centrum voor Psychotrauma in Jeruzalem:
“Ze [Ayala] praat over rabbijnen die haar misbruiken en beweren dat ze in direct contact staan met God”, schrijft professor Brom. “De vorm van het gesprek is mij bekend als een gesprek met een vrouw met een dissociatieve identiteitsstoornis. Ik heb dergelijke verschijnselen in de kliniek vrij vaak gezien. Sinds 1990 heb ik herhaaldelijk kinderen en volwassenen ontmoet die praten over georganiseerd misbruik door mannen die haar niet alleen seksueel misbruiken, maar hun daden ook fotograferen.
Ik hoorde de verhalen zowel persoonlijk van mijn patiënten als van therapeuten die bij mij kwamen voor begeleiding, persoonlijk of in groepsverband. Ik twijfel er niet aan dat het fenomeen van sadistisch georganiseerd misbruik ook in de staat Israël bestaat, en de verhalen lijken vaak erg op elkaar. Het is voor mij moeilijk te zeggen of alle gevallen met elkaar verband houden, en ik vermoed dat er verschillende groepen zijn die dergelijke vormen van misbruik toepassen. Dit maakt getuigenverklaringen “onbetrouwbaar”.
Mijn ervaring is dat de slachtoffers de waarheid spreken. Maar omdat zowel de rechtbanken als de politieagenten niet bekend zijn met de dissociatieve verschijnselen, verloopt het onderzoek naar deze zaken niet goed.
Misbruikers ontlopen hierdoor vaak hun straf.
–
Noya: “Ik zei tegen mezelf dat er niets met me gebeurd was. Ik had een mantra die ik non-stop herhaalde: ‘stilte, verbergen, verdwijnen, bewegen, vermommen, uitzetten, verbergen, omdraaien, loskoppelen, vergeten.’ En ik vergat het echt, een paar jaar lang.”
–
Noya werd seksueel misbruikt door docenten. Andere mannen werden uitgenodigd om deel te nemen aan rituele mishandelingen. Er werd zwaar geweld gebruikt, naast het onderdompelen van haar hoofd in water en het slaan met een kabel. Het water zou een zuiveringsproces zijn. Het gebruik van krachtige zintuiglijke prikkels veroorzaakte een bewustzijnsverlies.
Noya verklaarde de blauwe plekken en de tekenen van haar lichamelijke trauma als het gevolg van aanvallen op de trap. Ze werd opgenomen in het ziekenhuis, ontwikkelde eetstoornissen en had last van nachtmerries.
Aan de kinderen werd verteld dat als zij zich niet zouden onderwerpen aan rituele martelingen en zichzelf niet zouden opofferen, andere kinderen (uit hetzelfde gezin) hun plaats zouden innemen.
De rituele ceremonies bestaan uit gebeden, gezangen en mantra’s die gebruik maken van religieuze teksten. Deze maken de ontkoppeling mogelijk voor het slachtoffer, maar ook voor de misbruiker. Onmiddellijk daarna kan de misbruiker naar de synagoge gaan en boete doen. Dit soort ontkoppelingstechnieken wordt wereldwijd gebruikt in gevallen van kindermisbruik.
Het is gemakkelijk om een kind te vertellen dat het onrein is en dat het daarom nu moet lijden. Deze mantra’s hebben een diepgaand effect, vooral wanneer een kind bijna tot aan de rand van de dood, zeker de geestelijke dood, wordt mishandeld – in sommige gevallen werd het kind letterlijk bijna gedood en vervolgens ‘weer tot leven gewekt’.
Toen Eden 25 was, begon ze zich haar verkrachting in haar jeugd te herinneren,” zegt Corinne, de moeder. “Het was een heel ongewone verkrachting. Een groepsverkrachting die werd opgevoerd als een soort theater waarin iedereen een rol had. Tijdens de verkrachting door lokale mannen was er veel geweld, drugs en naaktheid. Ze deed aangifte bij de politie. De zaak werd gesloten. Dit brak haar.”
U kunt het artikel hier zelf lezen. In sommige gevallen heb ik de vertaling uit het Hebreeuws geparafraseerd, in andere gecorrigeerd.
De volledige gruwel van het religieuze rituele misbruik wordt waarschijnlijk nauwelijks aangestipt door de getuigenissen in het onderzoek. Israël is een toevluchtsoord voor pedofielen. Vrouwen zijn het slachtoffer van verkrachting en seksuele intimidatie in bijna elke instelling, inclusief het leger. De incidenten van sodomie, verkrachting, marteling, rituele vernedering en mishandeling van Palestijnse gevangenen en burgers, met name kinderen, door de zionistische IDF zijn uitgebreid gedocumenteerd. Of het nu slachtoffers van misbruik zijn die misbruiker zijn geworden, of misbruikers die pure slechtheid zijn geworden – het resultaat is hetzelfde. Een samenleving vol verdorvenheid, perversie en sadistische reflexen die hun slachtoffers ontmenselijken, waar en wie ze ook zijn.
Zoals een X-account zei:
Dit is werkelijk afschuwelijk. Hun verrotting zit zo diep. Hoe meer we leren, hoe minder Israël het verdient om een staat te blijven. Ze hebben elk recht van iedereen om hen heen en binnen hen geschonden. Ze hebben geen burgers, ze hebben letterlijk hersenbeschadigde deelnemers aan een oorlogsleven.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
