Iran en Saoedi-Arabië: een Chinese win-win

0

Het idee dat de geschiedenis een eindpunt heeft, zoals gepromoot door onwetende neoconservatieven in de unipolaire jaren negentig, is gebrekkig, aangezien het zich in een eindeloos proces van vernieuwing bevindt. De recente officiële ontmoeting tussen de Saoedische minister van Buitenlandse Zaken Faisal bin Farhan al-Saud en de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken Hossein Amir-Abdollahian in Peking markeert een gebied dat voorheen ondenkbaar werd geacht en dat ongetwijfeld verdriet heeft veroorzaakt voor de War Inc.-machine, schrijft Pepe Escobar.

Deze enkele handdruk betekent de begrafenis van biljoenen dollars die gedurende meer dan vier decennia zijn uitgegeven aan het verdelen en regeren van West-Azië. Bovendien was de Global War on Terror (GWOT), de verzonnen realiteit van het nieuwe millennium, de belangrijkste bijkomende schade in Peking.

De optiek van Beijing als vredeshoofdstad is in het hele Zuiden doorgedrongen, zoals blijkt uit een latere bijzaak waarbij een paar Europese leiders, een president en een eurocraat, als smekelingen bij Xi Jinping aankwamen om hem te vragen zich aan te sluiten bij de NAVO-lijn inzake de oorlog in Oekraïne. Ze werden beleefd afgewezen.

Maar de optiek was verzegeld: Beijing had een 12-punten vredesplan voor Oekraïne gepresenteerd dat door de neocons in Washington als “irrationeel” werd bestempeld. De Europeanen – gijzelaars van een door Washington opgelegde proxy-oorlog – begrepen tenminste dat iedereen die ook maar enigszins geïnteresseerd is in vrede het ritueel van het buigen voor de nieuwe baas in Peking moet ondergaan.

De irrelevantie van de JCPOA

De betrekkingen tussen Teheran en Riyad zullen natuurlijk nog een lange, moeilijke weg te gaan hebben – van het activeren van eerdere samenwerkingsovereenkomsten die in 1998 en 2001 zijn ondertekend tot het in de praktijk respecteren van hun wederzijdse soevereiniteit en niet-inmenging in elkaars interne aangelegenheden.

Alles is nog lang niet opgelost – van de door Saoedi-Arabië geleide oorlog tegen Jemen tot de frontale botsing van de Arabische monarchieën in de Perzische Golf met Hezbollah en andere verzetsbewegingen in de Levant. Toch is die handdruk de eerste stap die bijvoorbeeld leidt naar de aanstaande reis van de Saoedische minister van Buitenlandse Zaken naar Damascus om president Bashar al-Assad volgende maand formeel uit te nodigen voor de top van de Arabische Liga in Riyad.

Lees meer
Israël aanvaardt een staakt-het-vuren-akkoord om de vrijlating van enkele gijzelaars veilig te stellen

Het is van cruciaal belang te benadrukken dat deze Chinese diplomatieke coup al lang geleden begon met Moskou als bemiddelaar bij de onderhandelingen in Bagdad en Oman; dat was een natuurlijke ontwikkeling nadat Rusland was opgetreden om Iran te helpen Syrië te redden van een coalitie van aasgieren uit de NAVO-Golfsamenwerkingsraad (GCC).

Daarna werd het stokje doorgegeven aan Peking, in totale diplomatieke synchronisatie. De drive om GWOT permanent te begraven en de talloze, akelige gevolgen van de Amerikaanse terreuroorlog was een essentieel onderdeel van de berekening; maar nog dringender was de noodzaak om aan te tonen hoe het Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA), of de nucleaire deal met Iran, irrelevant was geworden.

Zowel Rusland als China hebben van binnen en van buiten ervaren hoe de VS er altijd in slagen om een terugkeer naar de JCPOA, zoals die in 2015 werd bedacht en ondertekend, te torpederen. Hun taak werd Riyad en de GCC-staten ervan te overtuigen dat Teheran geen belang heeft bij het bewapenen van kernenergie – en een ondertekenaar van het non-proliferatieverdrag (NPV) zal blijven.

Daarna was het aan de Chinese diplomatieke finesse om heel duidelijk te maken dat de angst van de monarchieën in de Perzische Golf voor het revolutionaire sjiisme nu net zo contraproductief is als de angst van Teheran om lastiggevallen en/of omsingeld te worden door salafi-jihadisten. Het is alsof Beijing een motto heeft bedacht: laat deze vage ideologieën vallen en laten we zaken doen.

En het is en blijft zakelijk: beter nog, bemiddeld door Peking en impliciet gegarandeerd door de beide nucleaire grootmachten Rusland en China.

Lees meer
De VS omsingelen in West-Azië, totdat de VS bezwijken

Spring op de de-dollariseringstrein

De Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman (MbS) heeft misschien wat Soprano-achtige trekjes, maar hij is niet gek: hij zag meteen hoe dit Chinese aanbod prachtig paste in zijn binnenlandse moderniseringsplannen. Een Golf bron in Moskou, bekend met MbS’ opkomst en consolidatie van de macht, beschrijft de drive van de kroonprins om de jongere Saudische generatie, die hem verafgoodt, aan te spreken. Laat meisjes in hun SUV’s rijden, gaan dansen, hun haar loslaten, hard werken en deel uitmaken van het “nieuwe” Saoedi-Arabië van Vision 2030: een wereldwijde hub voor toerisme en diensten, een soort Dubai op steroïden.

En, cruciaal, dit zal ook een in Eurazië geïntegreerd Saoedi-Arabië zijn; toekomstig, onvermijdelijk lid van zowel de Shanghai Cooperation Organization (SCO) als BRICS+ – net als Iran, dat ook aan dezelfde gemeenschappelijke tafels zal zitten.

Vanuit het standpunt van Peking gaat het allemaal om het ambitieuze Belt and Road Initiative (BRI) van meerdere biljoenen dollars. Een belangrijke verbindingscorridor van het BRI loopt van Centraal-Azië naar Iran en verder, naar de Kaukasus en/of Turkije. Een andere – op zoek naar investeringsmogelijkheden – loopt door de Arabische Zee, de Zee van Oman en de Perzische Golf, onderdeel van de Maritieme Zijderoute.

Peking wil in beide corridors BRI-projecten ontwikkelen: noem het “vreedzame modernisering” toegepast op duurzame ontwikkeling. De Chinezen herinneren zich altijd hoe de oude zijderoutes Perzië en delen van Arabië doorkruisten: in dit geval hebben we geschiedenis die zich herhaalt.

Een geopolitieke revolutie

En dan komt de heilige graal: energie. Iran is een belangrijke gasleverancier aan China, een kwestie van nationale veiligheid, onlosmakelijk verbonden met hun strategische partnerschapsovereenkomst van meer dan $ 400 miljard. En Saoedi-Arabië is een vooraanstaande olieleverancier. Nauwere Chinees-Saoedische betrekkingen en interactie in belangrijke multipolaire organisaties zoals de SCO en BRICS+ naderen de noodlottige dag waarop de petroyuan definitief zal worden verankerd.

China en de VAE hebben hun eerste gasdeal in yuan al gesloten. De snelle de-dollarisatietrein heeft het station al verlaten. De ASEAN bespreekt al actief hoe de dollar kan worden omzeild en hoe betalingen in lokale valuta kunnen worden geprivilegieerd – iets wat een paar maanden geleden nog ondenkbaar was. De Amerikaanse dollar is al in een neerwaartse spiraal terechtgekomen.

Lees meer
Taiwan: Washington's queeste om een Chinese oorlog uit te lokken

En dat zal de dag zijn waarop het spel een geheel nieuw, onvoorspelbaar niveau bereikt.

De destructieve agenda van de neocon-leiders die verantwoordelijk zijn voor het buitenlands beleid van de VS mag nooit worden onderschat. Ze maakten gebruik van het “nieuwe Pearl Harbor”-voorwendsel van 9/11 om in 2001 een kruistocht tegen de landen van de islam te lanceren, gevolgd door een NAVO-volmachtoorlog tegen Rusland in 2014. Hun uiteindelijke ambitie is om vóór 2025 oorlog te voeren tegen China.

Ze worden nu echter geconfronteerd met een snelle geopolitieke en geo-economische opstand van ‘s werelds Heartland – van Rusland en China tot West-Azië, en extrapolerend naar Zuid-Azië, Zuidoost-Azië, Afrika en geselecteerde breedtegraden in Latijns-Amerika.

Het keerpunt kwam op 26 februari 2022, toen de neocons van Washington – in een flagrante vertoning van hun oppervlakkige intellect – besloten de reserves te bevriezen en/of te stelen van de enige natie op de planeet die beschikt over alle grondstoffen die er werkelijk toe doen, en die het nodige vernuft heeft om een gedenkwaardige overgang te ontketenen naar een monetair systeem dat niet verankerd is in fiatgeld.

Dat was de noodlottige dag waarop de kliek, door journalist Seymour Hersh geïdentificeerd als verantwoordelijk voor het opblazen van de Nord Stream-pijpleidingen, daadwerkelijk op het fluitje blies voor de hogesnelheids-de-dollarisatie trein om het station te verlaten, geleid door Rusland, China, en nu – welkom aan boord – Iran en Saoedi-Arabië.


Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]


https://dissident.one/2023/03/11/nieuwe-klap-voor-vs-hegemonie-saoedi-arabie-en-iran-herstellen-banden-in-door-china-bemiddelde-overeenkomst/

Meer Laden
Abonneer
Laat het weten als er
guest
0 Comments
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties