Op het hoogtepunt van de covid-lockdowns en -mandaten werd een groot deel van de wereldeconomie stilgelegd, wat leidde tot instabiliteit van de toeleveringsketen, enorm banenverlies en een stagflatoire crisis.
Klimaatveranderingspropagandisten beweerden echter dat de gebeurtenis eigenlijk positief was voor de planeet toen bleek dat de emissies met 5,4% daalden. Ze beweerden dat de covid-lockdowns een oefening waren voor wat zij “klimaatlockdowns” noemden – een plan presenteren voor geplande verstoringen van de wereldwijde economische activiteit als middel om de effecten van klimaatverandering te vertragen, meldt Zero Hedge.
Globalisten presenteerden klimaatlockdowns ook als een soort collectieve sociale straf voor het geval dat bevolkingen weigerden om zelf hun koolstofuitstoot te verminderen. Zoals Mariana Mazzucato, “Agenda Contributor” van het World Economic Forum, in 2020 betoogde:
“Onder een ‘klimaatlockdown’ zouden overheden het gebruik van privévoertuigen beperken, de consumptie van rood vlees verbieden en extreme energiebesparende maatregelen opleggen, terwijl fossiele-brandstofbedrijven zouden moeten stoppen met boren. Om zo’n scenario te voorkomen, moeten we onze economische structuren herzien en kapitalisme anders aanpakken.
Velen denken dat de klimaatcrisis losstaat van de gezondheids- en economische crises die door de pandemie zijn veroorzaakt. Maar de drie crises – en hun oplossingen – zijn met elkaar verbonden…”
Nadat er publieke verontwaardiging was ontstaan over het idee om de lockdowns vanwege de pandemie uit te breiden tot klimaatlockdowns, gingen de gevestigde media over tot een ‘feitencheck’ van de kwestie en beweerden dat het om een ’complottheorie’ ging. Ze logen.
De lockdowns vanwege de pandemie zouden uiteindelijk als zinloos worden ontmaskerd; een rampzalige aanslag op de wereldeconomie die niets deed om de verspreiding van het covid-virus te voorkomen. Maar zoals we zagen bij de meeste beperkingen die tijdens covid werden ingesteld, was het doel nooit om de gezondheid van de bevolking te beschermen. Het doel was eerder om de bevolking te laten wennen aan een exponentieel groeiende lijst van schendingen van hun fundamentele vrijheden.
Eén organisatie die er duidelijk belang bij heeft om economische activiteit te verminderen om opwarming van de aarde te voorkomen, is het Internationaal Monetair Fonds (IMF). In een recente ‘oproep tot wereldwijde klimaatactie’ stelt het IMF dat de beperkingen op economische activiteit en algemene emissieactiviteiten veel verder moeten gaan dan die welke tijdens de pandemie zijn opgelegd om hun gestelde temperatuurdoelstelling van minder dan 1,5 °C te halen.
Lockdowns van ontwikkelde landen zijn misschien niet het middel dat globalisten gebruiken om netto nul te bereiken, maar koolstofbelasting op een onderdrukkende schaal zou uiteindelijk hetzelfde effect kunnen hebben. Koolstofbelastingen zouden kunnen werken als steile renteverhogingen die vaak door centrale banken worden gebruikt om economische activiteit te vertragen tijdens inflatie. Een indirecte economische sluiting van deze omvang zou absoluut verwoestend zijn voor met name westerse landen, resulterend in verlammende energietekorten, voedseltekorten, banenverlies en uiteindelijk totale ineenstorting en een bevolkingsdaling.
Anders is netto nul niet mogelijk.
Het IMF en andere globalistische organisaties stellen dat alle landen uiterlijk in 2030 een netto nul-uitstoot van CO2 moeten bereiken om de ‘klimaatklif’ te vermijden. Dit is de theorie die stelt dat zodra de aarde een opwarming van meer dan 1,5 °C bereikt, er een domino-effect zal optreden dat zal leiden tot een milieuramp en nog meer CO2-uitstoot en opwarming.
Om het duidelijk te maken, er is geen enkel bewijs om het idee van de klimaatklif te ondersteunen, voornamelijk omdat er geen bewijs is van een causaal verband tussen koolstofemissies en opwarming van de aarde. Sterker nog, er is geen enkel bewijs dat die menselijke industrie een opwarmend effect heeft op het klimaat.
Temperatuurgegevens van honderden miljoenen jaren bewijzen dat opwarmingsperiodes een hoofdbestanddeel zijn van de klimaatgeschiedenis van de aarde. Ter vergelijking: ons huidige tijdperk is een van de koudste, niet de warmste. Klimaatwetenschappers negeren deze gegevens en gebruiken temperatuurgegevens die teruggaan tot de jaren 1880. Dat wil zeggen dat hun gegevens gebaseerd zijn op slechts 140 jaar geschiedenis van de aarde.
De huidige opwarmingssnelheid is niet significant voor andere periodes, en er is ook geen bewijs dat menselijke activiteit dit veroorzaakt. Gegevens over koolstofniveaus uit het verleden laten zien dat temperaturen niet noodzakelijkerwijs stijgen in tandem met koolstofactiviteit. Koolstofemissies zijn vandaag de dag ook veel lager dan in het verleden. De bewering dat koolstofconcentratie door menselijke activiteit een drastische invloed heeft op de wereldwijde temperaturen (of het weer) is absoluut ongegrond.
De echte reden voor klimaatbeheersing en koolstofbelastingen lijkt veel meer te maken te hebben met herverdeling van rijkdom van ontwikkelde landen naar ontwikkelingslanden. De agenda draait om het centraliseren van de controle over nationale rijkdom, maar ook over individuele vrijheden en privébezit. En het IMF wil natuurlijk een van de instellingen zijn die aan het roer staan van dat vermogensbeheerimperium.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Dochter van Klaus Schwab: Covid was de voorloper van de komende ‘klimaat-lockdowns’
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
het is werkelijk op alle fronten oorlog tussen overheden en burgers
overheden zien dat niet zo en burgers willen het zo niet zien
we willen dat onze kinderen het net zo goed krijgen als wij…arme kinderen