We moeten ons richten op de gebeurtenissen in de Levant. De Houthi-raketaanval van gisteren in Israël is iets nieuws en dramatisch — een game changer, schrijft Larry Johnson.
Toen ik vroeg op de dag met rechter Nap sprak, had ik geen specifieke informatie over de afstand en de tijdreis van de raket. Nu wel, en de berichten — als ze waar zijn — zijn verbazingwekkend. De Houthi-raket legde 1200 mijl af in elf minuten. Hoe snel is dat? 6.666 mijl per uur. Dat, jongens en meisjes, is een hypersonische raket.
De geluidssnelheid op zeeniveau is 761 mijl per uur. Een hypersonische raket is iets dat minstens vijf keer de geluidssnelheid aflegt. Reken maar uit. De Houthi-raket reisde minstens NEGEN keer de geluidssnelheid. Dat betekent dat het een hypersonische raket was.
Noch de Verenigde Staten noch Israël hebben, voor zover ik weet, een operationele hypersonische raket. De vraag is dus, waar hebben de Houthi’s deze raket vandaan? De Houthi’s beweren dat zij hem hebben gebouwd. Hoewel ik niet twijfel aan hun vasthoudendheid en vindingrijkheid, beschikt Jemen niet over de wetenschappelijke en technische infrastructuur die nodig is om een hypersonische raket te creëren en te produceren. Rusland wel en, volgens rapporten die een jaar geleden zijn gepubliceerd, Iran ook.
Het komt niet elke dag voor dat je in de straten van Teheran billboards in het Hebreeuws ziet.
Deze, deze week verspreid over de Iraanse hoofdstad, luidt: “400 seconden naar Tel Aviv” in het Perzisch, Arabisch en Hebreeuws. Het is een aankondiging van de nieuwste raket in het snel groeiende wapenarsenaal van Iran – een die volgens het Iraanse leger tot 15 keer sneller kan reizen dan de geluidssnelheid.
De raket heet Fattah, naar verluidt vernoemd naar een van de 99 namen van God in de Islam, wat ‘overwinninggever’ betekent. Deze week werd het onthuld als een historische prestatie voor het leger van het land.
Het hypersonische projectiel heeft de mogelijkheid om “alle luchtafweerraketsystemen te doorboren en ze tot ontploffing te brengen”, aldus brigadegeneraal Amir Ali Hajizadeh, commandant van de lucht- en ruimtevaartmacht van de Islamitische Revolutionaire Garde (IRCG) van Iran, in opmerkingen die zijn gepubliceerd door het semi-officiële persbureau Tasnim.
Op dit punt kan ik alleen maar speculeren over de identiteit van het land dat Jemen van de hypersonische raket heeft voorzien. Er kan worden gesteld dat Iran dit deed als vergelding voor de moord op Ismail Haniyeh in Teheran op 2 juni. Door Jemen/de Houthi’s als proxy te gebruiken, vermijdt Iran een situatie die Israël zou kunnen provoceren om zijn kernwapens te gebruiken en toont het tegelijkertijd Irans vermogen om een levensvatbare, dodelijke hypersonische raket te lanceren.
Terwijl Israëlische en Amerikaanse functionarissen de succesvolle aanval bagatelliseren, gaf de Israëlische pers toe — doorspekt met een vleugje hysterie — dat Israëlische en Amerikaanse luchtverdedigingssystemen er niet in slaagden de raket te onderscheppen en te vernietigen. Dat is wat ik bedoel met game changer. Vóór deze raketaanval koesterde Israël de illusie dat het een ondoordringbare Iron Dome had, die raketten en raketten van Hezbollah en Iran kon afweren. Niemand in het Westen, althans niet publiekelijk, had verwacht dat de Houthi’s een hypersonic in handen zouden krijgen en Tel Aviv zouden raken.
Ik vermoed dat Amerikaanse en Israëlische inlichtingenanalisten vanavond in alle haast proberen te beoordelen of dit eenmalig was of slechts het begin van een nieuwe fase in de Houthi-campagne om de Palestijnen te steunen. Ik verwacht dat Israël, misschien samen met de Verenigde Staten, terug zal slaan tegen de Houthi’s. Echter, na 10 maanden van de mislukte Prosperity Guardian- missie — in elkaar geflanst door de VS om de Houthi’s op hun plaats te zetten en de Rode Zee weer open te stellen voor alle scheepvaart — is het zeer onwaarschijnlijk dat een van beide landen de Houthi’s een verlammende klap kan toebrengen.
Het Houthi-drama is het minste van de problemen van Israël. Haaretz meldt dat Netanyahu de huidige minister van Defensie Gallant wil verdrijven omdat deze zich blijft verzetten tegen een Israëlische invasie van Zuid-Libanon en het escaleren van de oorlog met Hezbollah. Naar verluidt wil Netanyahu Gallant vervangen door oppositiepoliticus (en voormalige vijand van Netanyahu) Gideon Sa’ar. Sa’ar beweert voorstander te zijn van het uitbreiden van de oorlog in Zuid-Libanon en het terugbrengen van de 60.000 Israëlische vluchtelingen, die hun huizen in Noord-Israël hebben verlaten.
We leven op het scherp van de snede. Israël is vastbesloten een oorlog te voeren die het niet kan winnen, terwijl Oekraïne op de rand van een enorme militaire ineenstorting balanceert. Deze omstandigheden creëren de mogelijkheid voor slechte beslissingen die de wereld letterlijk in brand kunnen zetten.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
