In maart 2022 waarschuwde de secretaris-generaal van de VN, Antonio Guterres, voor een “orkaan van honger en een ineenstorting van het wereldwijde voedselsysteem” in de nasleep van de crisis in Oekraïne, schrijft Colin Todhunter.
Volgens Guterres rijzen de prijzen van voedsel, brandstof en meststoffen de pan uit en worden de bevoorradingsketens verstoord. Hij voegde eraan toe dat dit de armsten het hardst treft en de kiem legt voor politieke instabiliteit en onrust overal ter wereld.
Volgens het internationale panel van deskundigen inzake duurzame voedselsystemen is er momenteel voldoende voedsel en bestaat er geen gevaar voor tekorten in de voedselvoorziening wereldwijd.
We zien een overvloed aan voedsel maar torenhoge prijzen. Het probleem is niet voedseltekort, maar speculatie met voedselgrondstoffen en de manipulatie van een inherent gebrekkig mondiaal voedselsysteem dat de belangen dient van handelaren in agro-industrieën en leveranciers van inputs ten koste van de behoeften van mensen en echte voedselzekerheid.
De oorlog in Oekraïne is een geopolitiek handels- en energieconflict. Het gaat er vooral om dat de VS een proxy-oorlog tegen Rusland en Europa voert door te proberen Europa van Rusland te scheiden en Rusland sancties op te leggen om Europa schade te berokkenen en het nog afhankelijker van de VS te maken.
De econoom professor Michael Hudson verklaarde onlangs dat de oorlog uiteindelijk tegen Europa en Duitsland is gericht. Het doel van de sancties is te voorkomen dat Europa en andere bondgenoten hun handel en investeringen met Rusland en China uitbreiden.
Het neoliberale beleid sinds de jaren tachtig heeft de Amerikaanse economie uitgehold. Nu de productiebasis ernstig verzwakt is, is de enige manier voor de VS om de hegemonie te behouden het ondermijnen van China en Rusland en het verzwakken van Europa.
Hudson zegt dat Biden en de Amerikaanse neocons vanaf een jaar geleden hebben geprobeerd om Nord Stream 2 en alle (energie)handel met Rusland te blokkeren, zodat de VS die zelf kon monopoliseren.
Ondanks de “groene agenda” die momenteel wordt gepusht, is de VS nog steeds afhankelijk van op fossiele brandstoffen gebaseerde energie om zijn macht in het buitenland te projecteren. Zelfs nu Rusland en China de dollar de rug toekeren, blijft de controle over en de prijsstelling van olie en gas (en de daaruit voortvloeiende schuld) in dollars de sleutel tot de pogingen van de VS om de hegemonie te behouden.
De VS wisten van tevoren hoe de sancties tegen Rusland zouden uitpakken. Zij zouden dienen om de wereld in twee blokken te verdelen en een nieuwe koude oorlog aan te wakkeren met de VS en Europa aan de ene kant en China en Rusland als de twee belangrijkste landen aan de andere kant.
De beleidsmakers van de VS wisten dat Europa verwoest zou worden door de hogere energie- en voedselprijzen en dat de voedselimporterende landen in het Zuiden te lijden zouden hebben onder de stijgende kosten.
Het is niet de eerste keer dat de VS een grote crisis hebben veroorzaakt om de wereldhegemonie te behouden en een piek in de belangrijkste grondstofprijzen te veroorzaken, waardoor landen in feite in een situatie van afhankelijkheid en schulden terechtkomen.
In 2009 beschreef Andrew Gavin Marshall hoe Henry Kissinger in 1973 – niet lang nadat de goudstandaard was afgeschaft – de gebeurtenissen in het Midden-Oosten manipuleerde (de Arabisch-Israëlische oorlog en de ‘energiecrisis’). Dit diende om de wereldwijde hegemonie voor de VS voort te zetten, die zichzelf bijna failliet had laten gaan door de oorlog in Vietnam en bedreigd werd door de economische opkomst van Duitsland en Japan.
Kissinger hielp de OPEC-olieprijzen enorm te laten stijgen en daarmee voldoende winst te maken voor Anglo-Amerikaanse oliemaatschappijen die een te hoge schuldenlast hadden genomen in Noordzee-olie. Hij cementeerde ook het petrodollarsysteem met de Saoedi’s en plaatste vervolgens Afrikaanse naties, die een pad van (op olie gebaseerde) industrialisatie waren ingeslagen, in een tredmolen van afhankelijkheid en schulden als gevolg van de piek in de olieprijzen.
Algemeen wordt aangenomen dat het beleid van hooggeprijsde olie erop gericht was Europa, Japan en de ontwikkelingslanden te benadelen.
Vandaag voeren de VS opnieuw oorlog tegen grote delen van de mensheid, wier verarming is bedoeld om ervoor te zorgen dat zij afhankelijk blijven van de VS en de financiële instellingen die zij gebruiken om afhankelijkheid en schuldenlast te creëren – de Wereldbank en het IMF.
Honderden miljoenen zullen armoede en honger ondervinden (en ondervinden dat nu al) als gevolg van het beleid van de VS. Deze mensen (diegenen waar de VS en Pfizer et al zogenaamd zo veel om gaven en die ze in elk van hun armen wilden prikken) worden met minachting en collaterale schade beschouwd in het grote geopolitieke spel.
In tegenstelling tot wat velen geloven, hebben de VS de uitkomst van de sancties tegen Rusland niet verkeerd ingeschat. Michael Hudson merkt op dat de energieprijzen stijgen, wat gunstig is voor de Amerikaanse oliemaatschappijen en voor de Amerikaanse betalingsbalans als energie-exporteur. Bovendien is het doel van de sancties tegen Rusland de Russische uitvoer (van tarwe en gas dat wordt gebruikt voor de productie van meststoffen) te beperken, zodat de prijzen van landbouwgrondstoffen zullen stijgen. Ook dit zal de VS als landbouwexporteur ten goede komen.
Op deze manier trachten de VS hun dominantie over andere landen te handhaven.
Het huidige beleid is erop gericht om vooral voor de armere landen een voedsel- en schuldencrisis te creëren. De VS kunnen deze schuldencrisis gebruiken om landen te dwingen door te gaan met het privatiseren en verkopen van hun overheidsbezittingen om de schulden af te betalen die nodig zijn om de hogere olie- en voedselinvoer te betalen.
Deze imperialistische strategie komt op de rug van de “COVID relief”-leningen die een soortgelijk doel hebben gediend. In 2021 bleek uit een onderzoek van Oxfam naar COVID-19 leningen van het IMF dat 33 Afrikaanse landen werden aangemoedigd een bezuinigingsbeleid te voeren. De armste landen ter wereld moeten in 2022 43 miljard dollar aan schuldaflossingen betalen, die anders de kosten van hun voedselimporten zouden kunnen dekken.
Oxfam en Development Finance International hebben ook onthuld dat 43 van de 55 lidstaten van de Afrikaanse Unie de komende vijf jaar in totaal 183 miljard dollar moeten bezuinigen op hun overheidsuitgaven.
De sluiting van de wereldeconomie in maart 2020 (“lockdown”) heeft een ongekend proces van wereldwijde schuldenlast op gang gebracht.
Voorwaardelijk moeten nationale regeringen capituleren voor de eisen van westerse financiële instellingen. Deze schulden luiden grotendeels in dollar, wat bijdraagt tot de versterking van de Amerikaanse dollar en de hefboomwerking van de VS over landen.
De VS creëren een nieuwe wereldorde en moeten ervoor zorgen dat een groot deel van het Zuiden in hun invloedssfeer blijft en niet terechtkomt in het Russische en vooral Chinese kamp met hun “belt and road”-initiatief voor economische welvaart.
Post-COVID, is dit waar de oorlog in Oekraïne, sancties tegen Rusland en de veroorzaakte voedsel- en energiecrisis echt over gaan.
Al in 2014 stelde Michael Hudson dat de VS het grootste deel van het Mondiale Zuiden heeft kunnen overheersen door middel van landbouw en controle over de voedselvoorziening. De geopolitieke leenstrategie van de Wereldbank heeft landen omgevormd tot gebieden met een voedseltekort door ze te overtuigen om cashgewassen te verbouwen – plantage-exportgewassen – en niet om zich te voeden met hun eigen voedselgewassen.
De oliesector en de agro-industrie zijn in het kader van de Amerikaanse geopolitieke strategie aan elkaar gekoppeld.
Het dominante concept van “voedselzekerheid”, dat wordt gepropageerd door mondiale agro-industriële spelers als Cargill, Archer Daniel Midland, Bunge en Louis Dreyfus en wordt gesteund door de Wereldbank, is gebaseerd op het vermogen van mensen en naties om voedsel te kopen. Het heeft niets te maken met zelfvoorziening, maar alles met wereldmarkten en toeleveringsketens die in handen zijn van grote agro-industrieën.
Samen met olie is de controle over de wereldwijde landbouw al decennia lang een hoeksteen van de geopolitieke strategie van de VS. De Groene Revolutie werd geëxporteerd met dank aan olierijke belangengroepen en armere landen namen het landbouwmodel van het agro-kapitaal over, dat afhankelijk was van chemicaliën en olie en dat leningen vereiste voor inputs en de bijbehorende ontwikkeling van infrastructuur.
Het betekende dat landen werden opgesloten in een gemondialiseerd voedselsysteem dat afhankelijk is van de monocultuur van exportgrondstoffen om deviezen te verdienen die gekoppeld zijn aan de aflossing van in dollar luidende staatsschulden en aan de richtlijnen van de Wereldbank en het IMF inzake “structurele aanpassing”. Wat we hebben gezien is dat veel landen van zelfvoorzienend op voedselgebied zijn veranderd in gebieden met een voedseltekort.
En wat we ook hebben gezien is dat landen op een loopband worden gezet voor de productie van basisgewassen. De behoefte aan buitenlandse valuta (Amerikaanse dollars) om olie en voedsel te kopen, versterkt de noodzaak om de productie van handelsgewassen voor de export te verhogen.
De Overeenkomst inzake de landbouw (AoA) van de Wereldhandelsorganisatie heeft het handelsregime uiteengezet dat nodig is voor dit soort bedrijfsafhankelijkheid die zich voordoet als “wereldwijde voedselzekerheid”.
Dit wordt uitgelegd in een rapport van Navdanya International uit juli 2022 – Sowing Hunger, Reaping Profits – A Food Crisis by Design – waarin wordt opgemerkt dat de internationale handelswetten en de liberalisering van de handel de grote agro-industrie ten goede zijn gekomen en blijven voortborduren op de uitvoering van de Groene Revolutie.
In het rapport staat dat de lobby en de handelsbesprekingen van de VS onder leiding stonden van Dan Amstutz, voormalig CEO van Cargill Investors Service en Goldman Sachs-directeur, die in 1988 door Ronald Reagan werd benoemd tot hoofdonderhandelaar voor de Uruguay-ronde van de GATT. Mede hierdoor werden de belangen van de Amerikaanse agro-industrie verankerd in de nieuwe regels die de wereldhandel in basisproducten en de daaropvolgende expansie van de industriële landbouw zouden regelen.
De AoA schrapte de bescherming van boeren tegen wereldmarktprijzen en -schommelingen. Tegelijkertijd werden uitzonderingen gemaakt voor de VS en de EU om hun landbouw te blijven subsidiëren ten voordele van de grote agro-industrie.
Navdanya merkt op:
“Door het wegvallen van de tariefbescherming en de overheidssubsidies zijn kleine boeren berooid achtergebleven. Het resultaat is een ongelijkheid in wat boeren verdienen voor wat ze produceren, versus wat consumenten betalen, waarbij boeren minder verdienen en consumenten meer betalen omdat tussenhandelaren in de agro-industrie het grootste deel van de winst opstrijken.”
“Voedselzekerheid” heeft geleid tot de ontmanteling van voedselsoevereiniteit en zelfvoorziening op voedselgebied ten gunste van de integratie van de wereldmarkt en de macht van het bedrijfsleven.
We hoeven niet verder te kijken dan India om dit in actie te zien. De nu ingetrokken recente landbouwwetgeving in India was bedoeld om het land de ‘shocktherapie’ van het neoliberalisme te geven die andere landen hebben ondergaan.
De “liberaliserende” wetgeving was er deels op gericht de belangen van de agro-industrie in de VS te bevoordelen en India in een situatie van voedselonzekerheid te storten door het land te dwingen zijn voedselbuffervoorraden – die zo essentieel zijn voor de voedselzekerheid van het land – af te bouwen en vervolgens met zijn buitenlandse reserves op een volatiele wereldmarkt te bieden op voedsel van handelaren in agro-industrieproducten.
De Indiase regering werd er alleen van weerhouden deze weg te volgen door het massale, een jaar durende boerenprotest.
De huidige crisis wordt ook aangewakkerd door speculatie. Navdanya citeert een onderzoek door Lighthouse Reports en The Wire om aan te tonen hoe speculatie door investeringsfirma’s, banken en hedgefondsen op landbouwgrondstoffen profijt trekken uit de stijgende voedselprijzen. De prijzen van grondstoffenfutures zijn niet langer gekoppeld aan de werkelijke vraag en het werkelijke aanbod op de markt, maar zijn louter gebaseerd op speculatie.
Archer Daniels Midland, Bunge, Cargill en Louis Dreyfus en beleggingsfondsen als Black Rock en Vanguard blijven enorme financiële klappen uitdelen, met als gevolg dat de prijs van brood in sommige armere landen bijna is verdubbeld.
De cynische “oplossing” die de mondiale agro-industrie voor de huidige voedselcrisis propageert, bestaat erin de boeren ertoe aan te zetten meer te produceren en betere oogsten na te streven, alsof de crisis die van de onderproductie is. Het betekent meer chemische inputs, meer genetische manipulatietechnieken en dergelijke, waardoor meer boeren in de schulden raken en in afhankelijkheid gevangen zitten.
Het is dezelfde oude leugen van de industrie dat de wereld zal verhongeren zonder haar produkten en er meer van nodig heeft. De realiteit is dat de wereld wordt geconfronteerd met honger en stijgende voedselprijzen als gevolg van het systeem dat de grote agro-industrie heeft ingesteld.
En het is hetzelfde oude verhaal – nieuwe technologieën naar voren schuiven op zoek naar een probleem en dan crisissen gebruiken als rechtvaardiging voor hun uitrol terwijl de onderliggende redenen voor dergelijke crisissen worden genegeerd.
Navdanya schetst mogelijke oplossingen voor de huidige situatie op basis van de beginselen van agro-ecologie, korte aanvoerlijnen, voedselsoevereiniteit en economische democratie – beleidsmaatregelen die in de loop der jaren uitvoerig zijn beschreven in vele artikelen en officiële rapporten.
Wat de strijd tegen de aanslag op de levensstandaard van de gewone man betreft, groeit de steun onder de arbeidersbeweging in plaatsen als het Verenigd Koninkrijk. Spoorwegvakbondsleider Mick Lynch roept op tot een beweging van de arbeidersklasse, gebaseerd op solidariteit en klassenbewustzijn, om terug te vechten tegen een miljardairsklasse die zich terdege bewust is van haar eigen klassenbelangen.
Te lang is ‘klasse’ afwezig geweest in het mainstream politieke discours. Alleen door georganiseerd, verenigd protest kunnen gewone mensen een kans van betekenis hebben tegen de nieuwe wereldorde van tiranniek autoritarisme en de verwoestende aanvallen op de rechten, bestaansmiddelen en levensstandaard van gewone mensen, waarvan we getuige zijn.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2022/08/16/amerikaanse-oliedynastieen-financieren-klimaatactivisten/
