Hoe de nieuwe Russische raketten het spel veranderen

Een wapensysteem omschrijven als een game changer op het slagveld is altijd belachelijk. Veel van de wapensystemen die aan Oekraïne zijn geleverd, werden game changing genoemd, maar hebben geen enkel verschil gemaakt in de uitkomst van die oorlog, schrijft Moon of Alabama.

Waarom noemde ik de nieuwe Russische Oreshnik-raket dan een ‘game changer’?

Er zijn meerdere redenen.

Voor één is de raket met zijn 36 kinetische oorlogskoppen een onverwachte reactie op de Amerikaanse afschaffing van het Intermediate Range Nuclear Force (INF)-verdrag. De VS hadden gehoopt dat de stationering van kernraketten in Europa hen een voordeel zou geven ten opzichte van Rusland. Oreshnik ontkent dat voordeel ZONDER zijn toevlucht te nemen tot kernkracht.

Elke poging van de VS om Rusland onder druk te zetten om zich aan de VS te onderwerpen of kernwapens te gaan gebruiken, is tenietgedaan.

Dit is het meest zichtbaar in Oekraïne. Gedurende de ruim twee jaar van de oorlog heeft de VS een ‘boiling the frog’-strategie tegen Rusland gebruikt. Het verhoogde de temperatuur door langzaam het bereik en de dodelijkheid van de wapens die het aan Oekraïne heeft geleverd te vergroten. In elke dergelijke stap werd de levering van tanks, Himars, ATAMAC’s, of het toestaan ​​dat Oekraïne deze op Russisch grondgebied zou gebruiken, verklaard als een stap over denkbeeldige Russische rode lijnen. Elke dergelijke stap ging gepaard met propaganda die beweerde dat Rusland een nucleaire reactie overwoog.

Het doel was om Rusland in een situatie te duwen waarin het ofwel concessies kon doen aan Oekraïne of kernwapens kon gebruiken. De VS was er zeker van dat Rusland van het laatste zou afzien omdat het Rusland in de positie van een internationale paria zou brengen. Door kernwapens te gebruiken zou het de steun van zijn bondgenoten in China en daarbuiten verliezen. Het zou ook het risico lopen op een totale kernoorlog.

De strategie zou waarschijnlijk hebben gewerkt als Rusland geen asymmetrische reactie had gevonden. Het heeft nu niet-nucleaire wapens (de Oreshnik zal niet de enige zijn), waarmee het het equivalent van nucleaire aanvallen kan uitvoeren zonder de vuile bijwerkingen van daadwerkelijk nucleair gaan.

De aankondiging van Rusland dat toekomstige Oreshnik-inzet onder het commando van zijn Strategische Strijdkrachten zal vallen – die tot nu toe alleen nucleair waren. Dit is een duidelijk teken dat deze nieuwe wapens worden gezien als wapens met vergelijkbare strategische effecten.

Het kinetische concept van de Oreshnik-lading is niet nieuw. Massa maal snelheid is de hoeveelheid vernietigende energie die deze kunnen leveren. Doordat ze hypersonisch zijn en de doelen raken met Mach 10, kunnen zelfs kleine penetrators sterke, explosieve effecten hebben.

Begin jaren 80 omvatte het Strategic Defense Initiative van president Reagan verschillende pogingen om kinetische wapens te introduceren. ‘Rods from God‘ (en later ‘Brilliant Pebbles’ ) werden geconceptualiseerd als kinetische pijlen die vanaf satellieten werden afgevuurd om Sovjet-ICBM-raketten te raken:

Een systeem dat in het rapport van de Amerikaanse luchtmacht uit 2003 werd beschreven, genaamd Hypervelocity Rod Bundles, bestond uit wolfraamstaven van 6,1 meter lang en 0,30 meter in diameter. Ze werden aangestuurd door satellieten en hadden een wereldwijde impact, met een impactsnelheid van Mach 10.

De bom zou van nature veel kinetische energie bevatten omdat hij beweegt met orbitale snelheden, ongeveer 8 kilometer per seconde (26.000 ft/s; Mach 24) in de baan en 3 kilometer per seconde (9.800 ft/s; Mach 8,8) bij impact. Als de staaf de atmosfeer van de aarde weer binnenkomt, verliest hij het grootste deel van zijn snelheid, maar de resterende energie veroorzaakt aanzienlijke schade. Sommige systemen worden aangehaald als systemen met de opbrengst van een kleine tactische kernbom. Deze ontwerpen worden gezien als een bunkerbreker.

Er kwam er geen een uit. De beoogde penetrators moesten te groot en te zwaar zijn om in de ruimte te worden geplaatst. De enorme ’telefoonpaal’-grootte van de penetrators was nodig omdat deze zouden verbranden tijdens de hypersonische vlucht door de atmosfeer.

De penetrators die Oreshnik gebruikt zijn veel kleiner.

Rusland lijkt een aantal algemene fysieke problemen van objecten die met hypersonische snelheid vliegen te hebben opgelost. In maart 2018 kondigde de Russische president Vladimir Poetin de introductie aan van verschillende nieuwe wapens die ontworpen zijn om de Amerikaanse raketverdediging te doorbreken. Een daarvan was het hypersonische glijvoertuig dat nu bekendstaat als Avangard:

Het gebruik van nieuwe composietmaterialen heeft het mogelijk gemaakt om het glijdende cruiseblok in staat te stellen om een ​​lange afstand geleide vlucht te maken, praktisch in omstandigheden van plasmavorming. Het vliegt naar zijn doel als een meteoriet, als een vuurbal. De temperatuur op zijn oppervlak bereikt 1.600-2.000 graden Celsius, maar het cruiseblok wordt betrouwbaar geleid.
…
We zijn ons er terdege van bewust dat een aantal andere landen geavanceerde wapens ontwikkelen met nieuwe fysieke eigenschappen

Sindsdien ben ik op zoek naar welke ‘nieuwe fysieke eigenschappen’ of principes Russische wetenschappers ontdekt zouden kunnen hebben om de problemen van geleide hypersonische reizen binnen een plasma-omhulsel op te lossen. Tot nu toe is er niets naar boven gekomen. Maar het feit dat Oreshnik relatief kleine geleide projectielen op hypersonische snelheid gebruikt, maakt het waarschijnlijk dat de nieuwe fysieke eigenschappen of principes die de Russen ontdekten ook op dit wapen zijn toegepast.

Zolang deze fundamentele wetenschappelijke ontdekkingen niet bekend zijn in het Westen, is er geen mogelijkheid om wapens te maken die qua eigenschappen vergelijkbaar zijn met de Oreshnik en de Avanguard.

Oreshnik is tot nu toe een niet-nucleair wapen met een beperkt bereik (5.000 kilometer). Maar er is in principe niets dat Rusland ervan weerhoudt een ICBM-raket uit te rusten met vergelijkbare niet-nucleaire capaciteiten. Het zou niet-nucleaire aanvallen door Rusland op Amerikaanse gronden, of waarschijnlijker op Amerikaanse buitenlandse bases en vliegdekschepen, mogelijk maken.

Maar deze feiten en de gevolgen daarvan moeten nog doordringen tot de westerse beleidsmakers.

Zelfs nadat de Oreshnik-aanval plaatsvond, bleven de VS Rusland in de maling nemen door Oekraïne te instrueren om ATACM-raketten af ​​te vuren op doelen in Rusland. Gisteren kondigde het Russische ministerie van Defensie, ongebruikelijk genoeg, aan dat er twee van dergelijke aanvallen hadden plaatsgevonden:

Op 23 november vuurde de vijand vijf ATACMS operationeel-tactische raketten van Amerikaanse makelij af op een positie van een S-400 luchtafweerbataljon nabij Lotarevka (37 kilometer ten noordwesten van Koersk).

Tijdens een luchtgevecht vernietigde een Pantsir AAMG-bemanning die het bataljon beschermde drie ATACMS-raketten en twee raakten hun beoogde doelen.
…
Op 25 november voerde het regime in Kiev nog een aanval uit met acht ATACMS operationeel-tactische raketten op het vliegveld Koersk-Vostochny (bij Khalino). Zeven raketten werden neergeschoten door S-400 SAM en Pantsir AAMG-systemen, één raket raakte het toegewezen doel.

Militair gezien zijn deze aanvallen irrelevant. Maar ze laten zien dat de VS nog steeds probeert de kikker te ‘koken’, zelfs nadat deze uit de pan is ontsnapt. Rusland heeft volgens Poetin verschillende Oreshnik- en soortgelijke wapens klaarstaan ​​om te lanceren.

De potentiële doelen voor dergelijke raketten zijn duidelijk:

MOSKOU, 21 november. /TASS/. De Amerikaanse raketverdedigingsbasis in Polen wordt al lang beschouwd als een prioritair doelwit voor mogelijke neutralisatie door de Russische strijdkrachten, verklaarde woordvoerster Maria Zakharova van het ministerie van Buitenlandse Zaken tijdens een briefing.

“Gezien de mate van dreiging die uitgaat van zulke westerse militaire faciliteiten, is de raketverdedigingsbasis in Polen al lang opgenomen in de prioritaire doelen voor mogelijke neutralisatie. Indien nodig kan dit worden bereikt met behulp van een breed scala aan geavanceerde wapens,” aldus de diplomaat.

Rusland heeft het luchtruim boven het Kapustin Yar-raketgebied gesloten tot 30 november. Kapustin Yar is het testgebied van waaruit de Oreshnik werd afgevuurd.

Omdat er geen verdediging mogelijk is tegen wapens van het type Oreshnik, zou Rusland een aanval op de door de VS gecontroleerde Redzikow-basis in Polen kunnen aankondigen, dagen of uren voordat deze zou plaatsvinden. Omdat de aanval zou worden aangekondigd, van een conventioneel type zou zijn en weinig tot geen slachtoffers zou maken, lijkt het onwaarschijnlijk dat de NAVO Artikel 5 zou toepassen en met geweld zou terugslaan.

Dat zou een moment worden waarop het koken van de kikker opnieuw zou beginnen, maar dit keer met de VS als de kikker in de pan. Rusland zou, door Amerikaanse bases in Europa op conventionele wijze aan te vallen, de temperatuur dag na dag laten stijgen.

Zou de VS het aandurven om kernwapens te gebruiken of zouden ze juist afzien van hun plannen om Rusland te verslaan?

Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.

Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over