Wanneer zijn de westerse voorbereidingen voor een oorlog in Oekraïne werkelijk begonnen? De beslissingen om westerse wapensystemen te leveren waren lang niet zo spontaan als ze lijken. Een artikel in de Wall Street Journal suggereert dat tenminste.

Als de Wall Street Journal begint te kletsen, glippen er soms dingen uit. Het laatste geval is een artikel over hotlines die Oekraïense monteurs zouden helpen om NAVO-wapens in goede staat te houden. Een geheel van 14 gecodeerde chats zou worden bediend door Amerikaanse soldaten op een geheime basis in Polen nabij de Oekraïense grens om de Oekraïense monteurs bij te staan, meldt RT.de.

Het is niet de zin dat de wapens in Oekraïne zouden worden gebruikt “ver over hun belastbaarheid”. Militair materieel dat is ontworpen om oorlogen te voeren tegen veel zwakkere tegenstanders is van beperkt nut als de vijand ook over artillerie beschikt. We herinneren ons de klachten dat de Duitse tankhouwitsers slechts 100 kogels per dag konden afvuren, en de klachten van de VS dat de Javelins veel sneller op waren dan ze konden worden geproduceerd.

En deze zin is ook eerder misleidend voor het publiek – reparatie logistiek maakt altijd deel uit van de militaire planning. “Na zeven maanden oorlog hebben de VS en de geallieerde westerse landen die wapens en andere steun aan Oekraïne leveren, ontdekt dat het niet voldoende is om Kiev wapens te geven. Zij moeten ook reserveonderdelen leveren en toegang verschaffen tot deskundigen die de Oekraïners kunnen helpen bij het repareren van apparatuur of het produceren van onderdelen in de buurt van de frontlinies.”

Nee, deze zin dient alleen als afleiding. “Toen de oorlog begon, hebben Oekraïense reparatie- en onderhoudsspecialisten versneld training gekregen van westerse bondgenoten en geven die kennis nu door aan hun collega’s, voegde Resnikov [de Oekraïense minister van Defensie] eraan toe.”

Nu komt het interessante punt: deze gesprekken zouden officieus zijn begonnen toen de eerste negen getrainde monteurs terugkeerden naar Oekraïne en hun instructeurs benaderden met vragen. In juni, zouden deze chats officieel zijn geworden.

Voor alle duidelijkheid: het Duitse besluit om HIMARS-lanceerinrichtingen aan Oekraïne te leveren is genomen op 1 juni. De aankondiging van de VS om dit te doen werd een dag eerder gedaan, op 31 mei. Als de opleiding van geschikte monteurs pas was begonnen op het moment dat tot de leveringen werd besloten, zouden ze vandaag niet terug zijn. Een monteur moet het apparaat tot op de laatste schroef kennen. Met absolute zekerheid dus, als hij moet kunnen improviseren, zoals het artikel ook beweert.

Er was al zo’n punt – het ging over de software voor deze HIMARS. Er werd beweerd dat na de levering de verschillende systemen van de HIMARS uit verschillende leverancierslanden binnen veertien dagen door de grote Oekraïense IT-mensen werden samengevoegd. Een verklaring die sterke twijfels oproept.

In feite moeten zowel de aanpassing van de software als de opleiding van de betrokken monteurs zijn begonnen voordat de feitelijk verantwoordelijke parlementen zelfs maar het besluit namen om deze wapens te sturen. Militaire bureaucratie is traag. Als het Amerikaanse leger deze chats in juni heeft ingesteld, moeten ze minstens al twee maanden daarvoor operationeel zijn geweest. Dan hebben we het over Oekraïense monteurs die in april terugkeerden. Hoe lang duurt het om zo’n monteur op te leiden voor een ingewikkelder wapensysteem? Zeker langer dan het duurt om zo’n wapensysteem te leren bedienen. Drie maanden? Dan begint de training eind januari. Toen was de Russische militaire operatie nog niet eens begonnen. Zes maanden?

Overigens zouden alle westerse wapens zijn geleverd zonder de bijbehorende handleidingen, “deels om informatie van de fabrikant te beschermen”. Een ander punt dat de opleiding aanzienlijk zou verlengen.

Dus ofwel de levering van westerse wapens volgt een programma dat was vastgesteld voordat de eerste gevechten plaatsvonden en er al met de wapentraining werd begonnen, waarvan de levering pas maanden later door de parlementen werd besloten (wat politiek gezien een enorm schandaal zou zijn, als de westerse democratieën nog zouden functioneren), ofwel het hele verhaal met de chats en de Oekraïense monteurs is een leugen, wat ook een schandaal zou zijn omdat het dan zou hebben gediend om te verhullen dat er direct westers personeel werd ingezet.

Overigens wordt het verhaal over het grote Oekraïense IT-team terloops weerlegd. “Tijdens een recente vuurmissie gaf de computer van het geavanceerde wapensysteem een foutmelding die de Oekraïners niet konden oplossen. De legerluitenant regelde een videochat met een Amerikaanse instructeur, die vervolgens via Google Translate instructies terugstuurde in het Oekraïens.”

Als deze grote Oekraïense programmeurs echt hadden bestaan, had men ze kunnen vragen. Waarschijnlijker is dat het niet zo was.

Dit betekent echter dat alle debatten, ook in de Bondsdag, over de levering van zware wapens puur theater waren, omdat deze leveringen al lang gepland waren – door wie dan ook – en de parlementen slechts dienden om de uitvoering van een escalatieplan waarvan de voorbereidingen veel verder teruggaan, te bekrachtigen. Wat we zien is geen door Rusland veroorzaakte escalatie. Het is een escalatie door het Westen die begon vóór 24 februari. Goed dat de Wall Street Journal zo roddelt.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

Zowel de CIA als commando’s van de VS en zijn bondgenoten zijn daar al heel lang, meldt The New York Times:

https://dissident.one/2022/06/28/vs-proxy-oorlog-oekraine-wemelt-van-cia-spionnen-en-commandos/