Het verdrag dat Trump “de slechtste deal in de geschiedenis” noemde, was de meest omvattende en strenge nucleaire overeenkomst aller tijden

Het verdrag dat de Verenigde Staten en Iran in juli 2015 ondertekenden, was de meest allesomvattende en strenge nucleaire overeenkomst ooit. Geen enkel ander nucleair verdrag komt in de buurt. Het zogenaamde Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA) legde de meest rigoureuze en uitgebreide verificatiemaatregelen en -beperkingen ooit op. Qua reikwijdte, handhaving en duur was het zonder twijfel de strengste aller tijden, schrijft Mike Whitney.

De strenge controles op het Iraanse nucleaire programma zorgden ervoor dat Iran geen nucleair materiaal kon afleiden naar een wapenprogramma. Kortom, de overeenkomst maakte het voor Iran onmogelijk om een ​​kernwapen te bouwen, wat het beoogde doel van de overeenkomst was en de belangrijkste reden voor de Amerikaanse betrokkenheid. Maar op 8 mei 2018 trok president Trump zich terug uit het verdrag zonder overleg met het Congres of Amerikaanse bondgenoten, waardoor de VS een materiële schending van hun verplichtingen onder de voorwaarden van de overeenkomst beging. Bovendien legde hij opnieuw eenzijdige sancties op aan Iran, ondanks het feit dat Iran al 25.000 pond verrijkt uranium het land uit had verscheept, twee derde van zijn centrifuges had ontmanteld en verwijderd, de calandria uit zijn zwaarwaterreactor had verwijderd (en met beton had gevuld), en ongekende toegang tot zijn nucleaire faciliteiten en toeleveringsketen had verleend. Iran had zich in alle opzichten aan de ‘letter van de wet’ gehouden en zijn verplichtingen onder de voorwaarden van deze verfoeilijke overeenkomst nagekomen, en toch achtte Trump het gepast om het met een handgebaar naar de prullenbak te verwijzen. Dit is het verhaal dat de westerse media hun lezers nooit zullen vertellen.

Het verdrag omvatte strengere eisen aan de verrijkingslimieten voor uranium, sterke verminderingen van de voorraad laagverrijkt uranium, een sterke vermindering van het aantal toegestane centrifuges, nieuwe en strenge beperkingen op ondergrondse faciliteiten en onderzoekslocaties, een volledige stopzetting van de productie van plutonium en een totaalverbod op de bouw van zwaarwaterreactoren.

Bovendien kreeg het Internationaal Atoomenergie Agentschap (IAEA) toegang tot de volledige nucleaire toeleveringsketen van Iran, inclusief uraniummijnen, centrifugeproductie en niet-aangegeven locaties.

Iran onderwierp zich ook vrijwillig aan voortdurende monitoring, waardoor 24/7 inspecties van aangewezen faciliteiten mogelijk waren; ‘uitdagingsinspecties’ die het IAEA toegang gaven tot verdachte locaties; en vernederende Aanvullende Protocollen, die speciale transparantiemaatregelen oplegden die nooit aan enig ander land waren opgelegd in enig ander verdrag.

Het JCPOA was in alle opzichten de ‘gouden standaard’ van nucleaire verdragen. Dat betekent dat je er – op basis van de bepalingen ervan – 100% zeker van kon zijn dat Iran nooit een kernwapen zou bouwen.

Ik herhaal: onder de voorwaarden van het JCPOA kon de wereld er 100% zeker van zijn dat Iran geen kernwapens bouwde.

Dus, welk deel van deze overeenkomst klinkt als “de slechtste deal in de geschiedenis”?

Trump heeft die vraag nooit gekregen, en hij zou er ook geen antwoord op kunnen geven. Als hij eerlijk was, zou hij echter toegeven dat hij zich niet uit het verdrag heeft teruggetrokken vanwege iets wat Iran had gedaan (Iran bleef zich er gedurende het hele verdrag strikt aan houden), maar omdat de Israëlische premier Benjamin Netanyahu het verdrag als een obstakel zag voor zijn plannen voor een regimewisseling in Teheran. Zoals velen inmiddels beseffen, streeft Israël ernaar de regionale hegemonie te worden, wat betekent dat de economische wurging van Iran moet voortduren totdat Bibi Trump kan aanzetten tot onthoofdingsaanvallen op Teheran. Dat is het ultieme strategische doel: Iran uitroeien, net zoals Israël en de VS Libië, Iran, Syrië en nu ook Libanon hebben uitgeroeid. Iran doemt op als het laatste grote obstakel voor Israëls ambitieuze plan om het Midden-Oosten te regeren.

Het is vermeldenswaard dat het JCPOA werd bekrachtigd door resolutie 2231 van de VN-Veiligheidsraad, waardoor het onderdeel werd van het internationaal recht. Hoewel het geen bindend verdrag was, was Trumps eenzijdige terugtrekking en herinvoering van sancties duidelijk in strijd met de oproep in de resolutie aan alle staten om de overeenkomst te steunen. Verschillende wetenschappers hebben betoogd dat Trumps actie het principe van pacta sunt servanda (afspraken moeten worden nagekomen) ondermijnde.

Overigens hielden alle andere ondertekenaars – het VK, Frankrijk, Rusland, China, Duitsland en de EU – zich aan hun belofte en respecteerden de overeenkomst. Maar de Verenigde Staten niet, want de Verenigde Staten houden zich niet aan hun woord wanneer ze ervoor kiezen dat niet te doen. Regels, beperkingen, verdragen en wetten gelden niet voor de Verenigde Staten.

Het punt dat we maken is dat Iran eervol handelde en zijn verplichtingen nakwam, terwijl de Verenigde Staten impulsief hun verplichtingen negeerden en zich gedroegen als een humeurig kind. En daarom weigeren de Iraanse onderhandelaars zelfs maar in dezelfde ruimte te zitten met de Amerikaanse onderhandelaars. We moeten er echter op wijzen dat Trump het zelfs over deze schijnbaar triviale kwestie onmogelijk vindt de waarheid te vertellen. Hij blijft volhouden dat de twee onderhandelaarsteams directe “gesprekken” voeren, terwijl hij zeker weet dat ze zich in aparte kamers bevinden en handgeschreven berichten heen en weer sturen. Dit patroon van dwangmatige misleiding, zelfs over de meest onbeduidende kwesties, is niet normaal. Het is een vorm van psychische stoornis. Hier is een fragment uit een artikel op Press TV (een Iraanse publicatie die duizend keer betrouwbaarder is dan CNN ):

Trump noemde de nucleaire overeenkomst uit 2015 ‘de slechtste deal in de geschiedenis’ en beloofde een ‘betere deal’ te sluiten die ook andere kwesties zou aanpakken, zoals het ballistische raketprogramma van de Islamitische Republiek en regionale activiteiten, kwesties die Iran ‘redlines’ noemt.

Door zich terug te trekken uit de deal, startte de Amerikaanse president wat hij een “maximale druk”-campagne noemde, gericht op het dwingen van Iran om opnieuw over een nieuwe deal te onderhandelen. Alle andere partijen bij de deal – Rusland, China, Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland – betuigden hun spijt over het Amerikaanse besluit en beloofden de overeenkomst te handhaven. Analysis: As indirect nuclear talks resume in Rome, why is Iran d istrustful of US,

Dus, daar heb je het: Trump trok zich terug uit het meest vergaande en strenge nucleaire verdrag in de geschiedenis – niet omdat Iran de regels overtrad, maar omdat hij optrad als een agent voor Israël. Hij wilde de sancties gebruiken om Iran te dwingen zijn vrienden (Hamas, Hezbollah en de Houthi’s) in de steek te laten en de wapens (ballistische raketten) af te staan ​​die het nodig heeft om zich te verdedigen tegen de dreigende militaire aanval van de VS en Israël. Vanuit Israëlisch perspectief is dit natuurlijk volkomen logisch, terwijl het vanuit Irans perspectief neerkomt op nationale zelfmoord. Iran zou wel ‘gek’ moeten zijn om zijn strategische raketprogramma te ontmantelen op het moment dat Israël alle grip op de realiteit heeft verloren en als Attila de Hun door de regio raast. Hier is meer:

Wat (Trumps) ware motieven ook zijn, één feit blijft onbetwistbaar: de VS hebben het JCPOA opgezegd, ondanks dat het Internationaal Atoomenergie Agentschap (IAEA) herhaaldelijk heeft bevestigd dat Iran volledig voldoet aan zijn nucleaire verplichtingen.

Het nucleaire agentschap van de VN, dat verantwoordelijk is voor het toezicht op nucleaire programma’s, heeft 15 rapporten uitgebracht waarin wordt bevestigd dat Iran zich aan de voorwaarden van de overeenkomst houdt, waaronder beperkingen op uraniumverrijking en verminderingen van zijn nucleaire voorraden.

Het bevestigde dat de Iraanse voorraad verrijkt uranium en zwaarwater binnen de vastgestelde grenzen bleef, en merkte op dat Iran de overeengekomen grenzen voor belangrijke nucleaire activiteiten niet had overschreden en inspecteurs toegang had verleend tot alle benodigde locaties. Analysis: As indirect nuclear talks resume in Rome, why is Iran distrustful of US, Press TV

Herhaling: 15 rapporten die bevestigen dat Iran zich aan de voorwaarden van de overeenkomst houdt!!!

De gemiddelde Amerikaan zou nooit met iemand om de tafel gaan zitten om te onderhandelen die hem herhaaldelijk in de rug heeft gestoken en “heeft genaaid”. Maar Iran heeft opnieuw zijn bereidheid getoond om met de VS te onderhandelen, ondanks Washingtons abominabele staat van dienst. En hoewel we hun doorzettingsvermogen prijzen, trekken we hun oordeel in twijfel. Hier is meer:

Het JCPOA, dat in juli 2015 onder president Barack Obama werd ondertekend, werd aanvankelijk bejubeld als een triomf van diplomatie. Maar hoewel Iran zijn verplichtingen snel en volledig nakwam, slaagden de Verenigde Staten er vanaf het begin niet in om zich aan de afspraken te houden.

De sancties zouden op de implementatiedag (16 januari 2016) worden opgeheven, zodra de IAEA Irans naleving bevestigde. Maar het Amerikaanse ministerie van Financiën legde de volgende dag al nieuwe sancties op, gericht tegen personen en entiteiten die betrokken waren bij het Iraanse raketprogramma – ook al waren raketten niet verboden onder het JCPOA of zelfs Resolutie 2231 van de VN-Veiligheidsraad.

Gedurende 2016 bleef Washington druk uitoefenen. Iran kreeg bijvoorbeeld slechts gedeeltelijke toestemming voor de aankoop van commerciële vliegtuigen, na maandenlange vertraging en een formele waarschuwing dat het een beroep zou doen op het geschillenbeslechtingsmechanisme (DRM) van het JCPOA.

Van de 117 Airbus-vliegtuigen die Iran bestelde, werden er slechts drie geleverd. Geen van de door Iran bestelde Boeing-vliegtuigen is ooit aangekomen.

In een ernstiger overtreding heeft het Amerikaanse Congres in december 2016 een verlenging van tien jaar van de Iran Sanctions Act (ISA) aangenomen. Analysis: As indirect nuclear talks resume in Rome, why is Iran distrustful of US, Press TV

Onpartijdige Amerikanen die de gebeurtenissen in het Midden-Oosten op de voet hebben gevolgd, zullen waarschijnlijk niet verbaasd zijn over de erbarmelijke manier waarop Iran is behandeld. Toch is het schokkend om te zien dat het Amerikaanse ministerie van Financiën “de volgende dag al nieuwe sancties oplegde!” Dat moet wel een record zijn! Met andere woorden, de inkt op het verdrag was nog nat toen de bedrieglijke Obama zijn woord brak en de overeenkomst schond. Hier is meer:

… onder Obama werd de Amerikaanse aanpak van het JCPOA gekenmerkt door vertragingen, mazen in de wet en politiek berekende halve maatregelen. De overeenkomst was misschien een doorbraak op papier, maar Washingtons onvermogen om betekenisvolle economische steun te bieden, gaf al vroeg aan dat er niet op gerekend kon worden dat de VS hun verplichtingen zouden nakomen, zelfs niet toen de diplomatie zogenaamd op volle toeren draaide…

Laten we even vooruitblikken naar 2025, toen Trump, na zijn terugkeer in het Witte Huis, snel zijn ‘maximale druk’-campagne tegen Iran hervatte…

In een ontwikkeling die de tegenstrijdigheden in Washingtons aanpak onderstreepte, stuurde Trump een brief aan Ayatollah Khamenei waarin hij zijn bereidheid uitsprak om een ​​akkoord te bereiken, terwijl hij Iran tegelijkertijd met militaire actie dreigde als er geen akkoord werd bereikt.

Deze stap wordt in Teheran breed gezien als een nieuwe poging om de illusie van diplomatie te creëren en tegelijkertijd de sancties en dreigementen ter plaatse te intensiveren. Voor Iraanse functionarissen is het een verder bewijs van het Amerikaanse patroon: vijandige acties verhuld in de taal van toenadering…

Minister van Buitenlandse Zaken Abbas Araghchi benadrukte dat Teheran openstaat voor onderhandelingen, maar niet onder dwang. Hij stelde dat gesprekken onder ‘maximale druk’ gelijkstaan ​​aan overgave.

In zijn toespraak op 7 februari wees ayatollah Khamenei erop dat het JCPOA, het resultaat van twee jaar intensieve onderhandelingen, onder Trumps eerste ambtstermijn werd verscheurd. Hij stelde dat onderhandelen met zo’n regering “niet verstandig, slim en eervol” is.

“We hebben onderhandeld, concessies gedaan en compromissen gesloten, maar we hebben niet het beoogde resultaat bereikt”, zei hij, verwijzend naar de gesprekken die resulteerden in de deal van 2015. “We moeten van deze ervaring leren.” Analysis: As indirect nuclear talks resume in Rome, why is Iran distrustful of US, Press TV

Je kunt je niet anders dan afvragen: verspilt Iran gewoon zijn tijd met Trump? Zou het niet verstandiger zijn om deze farce gewoon te beëindigen en verder te gaan met de bouw van meer raketten?

Wat duidelijk is, is dat dit alles niets te maken heeft met nucleaire programma’s, nucleaire verrijking of nucleaire proliferatie. Het is allemaal een afleidingsmanoeuvre om Iran te ontdoen van zijn cruciale wapensystemen (ballistische raketten), zodat het zich niet kan verdedigen tegen een Israëlisch-Amerikaanse aanval. Het werkelijke doel is om Iran in dezelfde chaotische ellende te storten als Libië, Syrië en Irak, die allemaal opzettelijk zijn vernietigd, zodat Israël de dominante regionale macht kan worden.

In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.

STEUN ONS WERK HIER.

Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over