Daarom zal Oekraïne vandaag zijn onafhankelijkheid verdedigen, of we zullen dit conflict moeten aangaan. Omdat onze belangrijkste waarden, die de basis vormden van onze beschaving en onze cultuur, bedreigd zullen worden. Daarom hebben we geen andere keuze dan het conflict aan te gaan.

“Het oude Europa geloofde in een overeenkomst met Rusland en het oude Europa faalde”, zei de Poolse premier. “Maar er is een nieuw Europa, een Europa dat zich herinnert wat het Russische communisme was, en Polen is de leider van dit nieuwe Europa. Polen wil een fundament van Europese veiligheid worden en we zijn op de goede weg.”

“Polen wil het sterkste leger van Europa bouwen, daarom willen we samenwerken met de meest geavanceerde defensie-industrie ter wereld, de Amerikaanse industrie”, vervolgde hij.

Maar snel vooruit naar het heden en de nabije toekomst. Beide landen worden bedreigd door Rusland. Tegenwoordig is Polen lid van de EU en de NAVO, terwijl Oekraïne zich graag bij beide organisaties wil aansluiten – niet anders dan het Groothertogdom van weleer, dat graag deel wilde uitmaken van het reguliere, gekerstende Europa. Zelfs als de oorlog van Oekraïne tegen Rusland eindigt met een beslissende Oekraïense overwinning, waarbij de gedegradeerde Russische troepen uit het land worden verdreven, staat Kiev voor een potentieel decennialange strijd om toe te treden tot de EU, om nog maar te zwijgen van het verkrijgen van geloofwaardige veiligheidsgaranties van de Verenigde Staten. De slecht bestuurde, onstabiele landen van de Westelijke Balkan, die vatbaar zijn voor Russische en Chinese inmenging, zijn een waarschuwing voor waar een langdurige “kandidaat-status” en Europese besluiteloosheid toe kunnen leiden. Een gemilitariseerde Oekraïense natie, verbitterd over de EU vanwege haar passiviteit en misschien gekrenkt door een onbevredigende afloop van de oorlog met Rusland, zou gemakkelijk een blok aan het been van het Westen kunnen worden.

Stel je in plaats daarvan voor dat Polen en Oekraïne aan het einde van de oorlog een gemeenschappelijke federale of confederale staat vormen, hun buitenlands en defensiebeleid samenvoegen en Oekraïne vrijwel onmiddellijk in de EU en de NAVO brengen. De Pools-Oekraïense Unie zou het op een na grootste land in de EU worden en misschien wel de grootste militaire macht, en meer dan voldoende tegenwicht bieden aan de Frans-Duitse tandem – iets dat de EU hard mist na de Brexit.

Balkanexpert Timothy Less noemt dit het “nieuwe Warschaupact”, dat in plaats van de belangen van Rusland te verdedigen, Midden- en Oost-Europa wil beschermen tegen de Russen. Voor Less is dit een strategie die herinnert aan het Pools-Litouwse Gemenebest dat in de late Middeleeuwen ontstond, en aan het Intermarium, een fantasievol plan van de Poolse leider Józef Piłsudski om na de Eerste Wereldoorlog een superstaat te vormen van de Oostzee tot de Zwarte Zee. Achter elk van deze allianties zat een angst voor intimiderende buren door de eeuwen heen – Pruisen, het Duitse Rijk, Oostenrijk-Hongarije en natuurlijk Rusland.

De Oost-Europese alliantie van Polen zou volgens Less “Frankrijk en Duitsland marginaliseren, de overheersende positie van de EU in Europa bedreigen en haar schijnbare achteruitgang in slow motion stimuleren”. Het is een visie die eurosceptici over het hele continent zal aanspreken: een nieuw tijdperk waarin de VS geleidelijk haar militaire middelen verplaatsen van Duitsland naar Polen, een groeiend centrum van macht en invloed.

Polen weet dat Oekraïne, wanneer het over de middelen en knowhow beschikt, snel zal veranderen van een consument van westerse veiligheid in een cruciale leverancier daarvan voor de Euro-Atlantische gemeenschap. Deze gelijkgestemde anti-imperialisten dreigen niet alleen de revanchistische drang van de Russische president Vladimir Poetin voor eens en voor altijd omver te werpen, maar versnellen ook de verschuiving van Europa’s politieke en militaire zwaartepunt naar het oosten, iets dat de Europese Unie en de NAVO de komende decennia opnieuw zal definiëren . Het Westen zou zich moeten voorbereiden op onvoorziene gebeurtenissen na de val van het rijk van Poetin – een daarvan is een naoorlogs Europa dat wordt geschraagd door een Pools-Oekraïense strategische alliantie.

[A] Het door de VS gesteunde Polen dat de Noord-Europese vlakte bewaakt, terwijl Slowakije, Hongarije en Roemenië de toegangen tot de Karpaten bewaken, zou voorkomen wat de Verenigde Staten het meest zouden moeten vrezen: een alliantie tussen Rusland en Duitsland plus West-Europa.”

Nu, nadat Warschau Duitsland ertoe heeft gebracht in te stemmen met het sturen van Leopard 2-tanks na weken van druk, dringen Poolse functionarissen er bij de VS en hun Europese bondgenoten op aan om Oekraïne gezamenlijk te voorzien van F-16 straaljagers, zei Andrzej Zybertowicz, een adviseur van de Poolse Nationale Beveiligingsbureau.

Polen is “een belangrijke verdediger van de oostflank van de NAVO”, zei dhr. Zybertowicz, eraan toevoegend dat de voorwaartse positie van Polen betekent dat het doortastender moet optreden dan andere Europese bondgenoten, zoals Duitsland.

“Polen heeft na decennia van het volgen van stromingen binnen de EU zijn eigen weg ingeslagen omdat het nu begrijpt dat het volgen van anderen in Europa niet alleen gevaarlijk is voor de welvaart van Polen maar ook voor zijn bestaan,” zei hij.

…

“Onze rode lijnen zijn praktisch van aard, [bepaald door] de operationele capaciteit van onze strijdkrachten,” zei [Jacek Siewiera, het hoofd van het nationale veiligheidsbureau van het land]. “Maar als Polen hulp zou krijgen van bondgenoten, in de vorm van aanvulling [van militaire hardware], zouden we nog steeds meer kunnen doen,” zei hij.

Het Poolse leiderschap helpt een geopolitiek vacuüm op te vullen dat is ontstaan ​​door de afnemende invloed van Europa’s traditioneel dominante krachten op het gebied van buitenlands beleid. Groot-Brittannië stemde in 2016 om de Europese Unie te verlaten, waardoor het vermogen van het VK om de reactie van Europa op de Russische dreiging vorm te geven, aanzienlijk werd beperkt. Ondertussen heeft Poetin tijdens zijn regeerperiode laten zien dat hij in staat is om Franse en Duitse politici en zakenmensen te coöpteren met handelsovereenkomsten, pijplijnen en andere prikkels. Het is geen toeval dat de Russische dictator in 2014 Duitsland en Frankrijk uitkoos om deel te nemen aan de besprekingen in Normandië om de door Rusland ontketende oorlog in Oost-Oekraïne te beëindigen. Deze aanpak resulteerde in de mislukte akkoorden van Minsk en vormde de weg voor de grootschalige invasie van Oekraïne in 2022.

• Het Poolse leger is tegen elke confrontatie met Rusland, aangezien ze hebben gezien dat hun wapens door Rusland zijn vernietigd op het Oekraïense slagveld.
• Veel leden van het Poolse leger zijn al gedood in Oekraïne en vele anderen, uit angst voor een confrontatie met Rusland, zijn gedeserteerd.
• Een gebrek aan maatschappelijk draagvlak. Polen dat zoveel Oekraïense vluchtelingen opneemt en Oekraïense tarwe importeert, heeft de markt voor de Poolse eigen landbouw beschadigd en Poolse boeren van streek gemaakt . (Warschau heeft sindsdien de invoer van Oekraïens graan opgeschort.)
• De regerende partij Recht en Rechtvaardigheid in Polen zal binnenkort de komende verkiezingen moeten doorstaan ​​en zou hun kansen schaden bij verdere betrokkenheid bij Oekraïne.