De oorlog tussen systemen zal de toekomst bepalen, niet alleen de strijd tussen wapens.
De wereld was vorige week getuige van een schokkend eenzijdige luchtoorlog tussen Pakistan en India. De Pakistaanse luchtmacht, uitgerust met Chinese wapensystemen, heeft een groot aantal Indiase luchtgevechtseenheden neergehaald zonder enige verliezen te lijden, schrijft Hua Bin.
De luchtgevechten werden uitgevoerd met Chinese J-10C-gevechtsvliegtuigen, PL-15 lucht-luchtraketten, een HQ-9 luchtafweersysteem en ZDK-03 AWACS. De gerapporteerde verliezen aan India omvatten drie Franse Rafale-gevechtsvliegtuigen, één Russische Su-30, één MiG-29 en één Israëlische Heron UAV.
Wat de uitkomst zo schokkend maakt, is dat de Rafale, die voor 240 miljoen dollar per stuk aan India werd verkocht en vaak wordt geprezen als de meest geavanceerde Europese straaljager, er niet in slaagde om weerstand te bieden aan de J-10C. De Mica- en Meteor-luchtraketten die de Rafale aan boord had, werden intact en onafgevuurd in het wrak aangetroffen.
J-10C, geenszins een achterhaald gevechtsvliegtuig, wordt beschouwd als ver over zijn hoogtepunt heen in de Chinese luchtmacht met meer geavanceerde gevechtsvliegtuigen zoals J-20, J-35 (beide 5e generatie stealth gevechtsvliegtuigen), J-16, J-15 (4.5e generatie multirole gevechtsvliegtuigen), laat staan de 6e generatie gevechtsvliegtuigen (J-36 en J-50) die worden getest.
De J-10C is tegenwoordig vooral bestemd voor de export. Pakistan heeft ze gekocht voor $40 miljoen per stuk. Ook een paar landen in het Midden-Oosten, waaronder Egypte, overwegen de aanschaf van de straaljager. De Chinese export van militaire vliegtuigen loopt doorgaans één tot anderhalve generatie achter op wat het Volksbevrijdingsleger zelf uitrust.
Eerlijkheidshalve moet gezegd worden dat de Rafale een sterke tegenstander zou zijn voor de J-10C in een rechtstreeks gevecht. Met een prijskaartje van $ 240 miljoen is hij zelfs duurder dan de F-35.
Hoe kon de Indiase luchtmacht dan zo’n vernederende, eenzijdige nederlaag lijden tegen een veel kleinere Pakistaanse luchtmacht?
Het antwoord ligt in de kracht van het geïntegreerde Chinese wapensysteem dat Pakistan gebruikt.
In plaats van een mengelmoes van wapens uit Frankrijk, Rusland, Israël en de VS te gebruiken, zoals India doet, maakte Pakistan gebruik van een volledig pakket van zeer geïntegreerde en gesynchroniseerde luchtgevechtssystemen uit China, waaronder:
- J-10C straaljager – een multifunctionele, lichtere straaljager van de 4e generatie met een KLJ-7A AESA-radar met een detectiebereik van meer dan 300 km. Dankzij galliumnitridetechnologie kan hij de RBE-2 galliumarsenide-radarsignatuur van de Rafale 60-100 km eerder detecteren dan de Rafale zelf. In een moderne luchtoorlog geldt: wie het eerst ziet, schiet het eerst.
- PL-15 lucht-luchtraket – een van de dodelijkste lucht-luchtraketten buiten het zichtbereik met een bereik van meer dan 200 km. De PL-15E, de exportversie, heeft nog steeds een bereik van 150 km, aanzienlijk langer dan het bereik van 80 km van de Mica of het bereik van 100 km van de Meteor, de meest geavanceerde Europese lucht-luchtraket.
- HQ-9 luchtverdedigingssysteem – dit Chinese luchtverdedigingssysteem van de oudere generatie (de nieuwere is HQ-19 met een veel groter bereik) heeft een maximaal bereik van 200 km tot een hoogte van 30 km. Hoewel het een aanzienlijk korter effectief bereik heeft dan het Russische S-400 systeem (bereik van 400 km), beschikt het over een naadloze dataverbinding met de J-10C jager en de PL-15E raket, die automatisch zowel de jager- als de raketgeleiding tijdens gevechten afhandelt.
- ZDK-03 AWAC’s – ook dit is een ouder Chinees toestel voor vroegtijdige waarschuwing, twee generaties gebaseerd op de meest geavanceerde systemen van de PLA-luchtmacht (KJ-3000 en KJ-700). Het is door China op maat gemaakt voor de Pakistaanse luchtmacht. De AWAC is voorzien van een Active Electronically Scanned Arrange (AESA) radar met 360 graden dekking, die tot 100 luchtdoelen kan detecteren en volgen, waaronder laagvliegende en stealth-vliegtuigen. Belangrijk is dat de ZDK-03 beschikt over een geïntegreerde sensor- en communicatiesuite, inclusief Missile Approach Warning Systems (MAWS), en dataverbindingen kan onderhouden met grondcommandocentra en eigen vliegtuigen voor realtime coördinatie op het slagveld.
Met Link 17, een tweerichtingscommunicatiedataverbinding die China Pakistan heeft helpen ontwikkelen, geeft het HQ-9 luchtverdedigingssysteem informatie van de Indiase Rafale-jager door aan de J-10C, die de PL-15E lucht-luchtraket afvuurt, ver buiten het bereik van de Rafale-raketten. Vervolgens onderhoudt de ZDK-03 AWAC de dataverbinding met de raket en stuurt deze naar het doel.
De interne datalinksystemen van het Volksbevrijdingsleger (PL), zoals XS-3 en DTS-03, zijn veel geavanceerder dan Link 17 of Link 16, de NAVO-datalinkstandaard. Ze maken gebruik van een combinatie van Beidou-satellietnavigatie/-communicatie en een AI-gestuurd 5G-systeem van militaire kwaliteit. Gezien hun zeer geheime aard vallen de systemen onder een strikt exportverbod.
De Rafales werden neergeschoten voordat ze überhaupt de kans kregen om de J-10C’s binnen het bereik van de raketten aan te vallen.
De nederlaag van de Indiase luchtmacht is het gevolg van het ontbreken van een geïntegreerd systeem voor luchtoorlogvoering. Stand-alone wapens, hoe geavanceerd ook, kunnen geen luchtoverwicht bereiken zonder de integratie van andere luchtoorlogvoeringsystemen en naadloze dataverbindingen in de huidige, geinformeerde gevechtsomgeving. Gebrekkige training en tactische planning spelen uiteraard ook een rol.
Pakistan heeft met zijn geïntegreerde, in China vervaardigde luchtgevechtsplatforms een beslissende overwinning behaald op India. India’s lappendeken van verschillende wapenplatforms blijkt echter zowel duur als ineffectief te zijn.
Als Rafale-gevechtsvliegtuigen van 240 miljoen dollar worden neergehaald door J-10C’s van 40 miljoen dollar met PL-15E-raketten van 180.000 dollar, beleeft de militaire wereld haar eigen DeepSeek-moment.
In mijn essay A Watershed Hypersonic Breakthrough: China’s New Hypersonic Air-to-air Missile ( https://huabinoliver.substack.com/p/a-watershed-hypersonic-technology ) schreef ik dat China onlangs een ultra-lange hypersonische raket van 1.000 km in gebruik heeft genomen (die die afstand in 8 minuten met Mach 5 kan afleggen). Deze raket is ontworpen om de Amerikaanse F-22 en F-35 gevechtsvliegtuigen en de B-21 bommenwerper uit te schakelen.
De luchtgevechten in Pakistan en India, bestempeld als de grootste luchtoorlog in 50 jaar, vormen een proeftuin voor Chinese technologieën. Met militaire hardware die één tot twee generaties ouder is dan die van het Volksbevrijdingsleger, heeft Pakistan de meest geavanceerde westerse wapens van India met gemak verslagen.
De VS en het Westen zouden een dodelijke fout maken als ze de Chinese militaire macht in de westelijke Stille Oceaan zouden onderschatten en China in een kinetische oorlog zouden uitdagen.
En de kers op de taart is dat India, ondanks de hype van de westerse media als tegenwicht voor China, bewijst dat het slechts ruis is en nauwelijks als verkeersdrempel kan dienen.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Ook de nieuwe JSF aankopen van vliegtuigen door Nederland zijn bij lange na niet te vergelijken met de Russische en Chinese vliegtuigen.
Dan de kosten van 100 miljoen per stuk en met de Nederlandse bijdragen voor de ontwikkeling reken maar 120 miljoen Ook hebben de Amerikanen al toegeven dat het vliegtuig een fiasco is.
Ook veel te duur in onderhoud
En toch blijven de Nederlandse imbicielen ze kopen.
Bestel ze toch in China.