Heeft Donald Trump eindelijk het licht gezien ?
Ik heb in het verleden gespeculeerd dat er een dag zou komen waarop president Donald Trump, die een enorm ego heeft, het wel eens zat zou kunnen worden dat hij gemanipuleerd en gecontroleerd wordt door de Amerikaanse Israëlische lobby, en met name door de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, schrijft Philip Giraldi.
Ik dacht, en hoopte, dat hij zo geïrriteerd zou raken dat hij de controle zou overnemen over de zogenaamde ‘de staart kwispelt met de hond’-relatie die Israël al zo lang aan het roer heeft gezet. Hoewel ik niet te veel wil afleiden uit verschillende recente ontwikkelingen, is de eerste suggestie dat het niet goed gaat met Washingtons relatie met wat eufemistisch wordt omschreven als “Amerika’s beste vriend en naaste bondgenoot”.
Veel waarnemers uiten nu openlijk hun mening dat Israël en zijn almachtige lobby in de Verenigde Staten vele aspecten van de overheid hebben gecorrumpeerd en nu controleren, beginnend aan de top in Washington en doorwerkend naar staats- en lokaal niveau. Wees getuige van de bijna-aanbidding van Netanyahu door kruiperige congresleden tijdens recente bezoeken aan Capitol Hill als u een tastbare demonstratie wilt van een regering die geen enkel denkbaar nationaal belang dient. Of kijk naar de wetgeving inzake “antisemitisme” en anti-boycot (BDS) die momenteel door het Congres gaat en die alle Amerikanen de vrijheid van meningsuiting en vereniging zal ontnemen, waardoor ze kunnen demonstreren tegen of zelfs kritiek kunnen uiten op hun eigen land of andere landen, met uitzondering van de Joodse staat. Als u niet gelooft dat dit zal gebeuren, kijk dan naar het huidige verhaal uit San Marcos in Texas, dat wordt verteld door de vurig zionistische gouverneur Greg Abbott.
Aangezien Joden zo’n 3% van de Amerikaanse bevolking uitmaken, is de instelling van een dergelijke controle door middel van omkoping en de steun van meegaande media een opmerkelijke prestatie, maar men zou aannemelijk kunnen stellen dat het het land als geheel vreselijke schade heeft toegebracht en niets heeft bijgedragen aan het welzijn van het Amerikaanse volk. Israël pleegt momenteel een genocide op de Palestijnen, gefinancierd, bewapend en voorzien van politieke dekking door de regering-Trump, naar het model van Genocide Joe Biden, dat met één telefoontje vanuit het Witte Huis naar Netanyahu had kunnen worden gestopt. Maar helaas heeft tot nu toe niemand de telefoon opgepakt.
Ik moet toegeven dat ik geschokt was toen ik een deel van de recente nieuwsberichten las, voornamelijk afkomstig uit Israëlische en andere buitenlandse media, die de breuk tussen Trump en Netanyahu beschrijven. De tekenen dat er onrust zou kunnen ontstaan, dateren wellicht terug tot 11 januari , toen de Amerikaanse presidentiële speciale gezant Steve Witkoff een ontmoeting met Netanyahu in Tel Aviv eiste. Netanyahu antwoordde dat het een zaterdag was, de sabbat, maar Witkoff, handelend in opdracht van Trump, stond erop en de ontmoeting vond plaats. Het bleek een gespannen uitwisseling te zijn, met onder meer de eis dat een door het Witte Huis opgesteld staakt-het-vuren voor Gaza zou worden ingevoerd, en dat gebeurde ook, hoewel Netanyahu zich later terugtrok en de vijandelijkheden hervatte voordat op 1 maart fase twee inging.
Een eis van Trump dat Netanyahu hem begin april zou bezoeken in Washington volgde en er waren gerapporteerde meningsverschillen over het tariefplan van de regering en over Amerikaanse onderhandelingen met Hamas zonder de inbreng van Israël. De discussies gingen ook over Amerikaanse besprekingen met Iran om een programma (JCPOA) te herstellen, dat door Trump tijdens zijn eerste ambtstermijn werd geannuleerd, om toezicht te houden op het Iraanse nucleaire programma om te voorkomen dat het wordt bewapend. Netanyahu eiste een “Libische oplossing”, wat een oorlog zou hebben betekend met Amerikaanse troepen die in principe de defensieve capaciteiten van Iran zou hebben vernietigd, iets waarvan zelfs een Witte Huis dat niet bereid was om met de realiteit om te gaan, besefte dat het nooit zou worden geaccepteerd in Teheran. Netanyahu was naar verluidt ook boos over de weerstand van de Trump-administratie tegen zijn eigen plannen om de Palestijnen etnisch te zuiveren en tegelijkertijd oorlog te voeren met de Iraniërs.
Dus de stap van de VS om rechtstreeks met Hamas te onderhandelen, waarbij Israël op een zijspoor werd gezet, startte de opstand van de kant van Washington en werd gevolgd door de onderhandelingen met Iran, opnieuw zonder de inbreng van Israël. En dan was er nog de kwestie van de Amerikaanse onderhandelingen met Saoedi-Arabië, opnieuw zonder Israël erbij te betrekken, over de intentie van het koninkrijk om zijn eigen civiele nucleaire programma te ontwikkelen. En tot slot was er het besluit van vorige week om na rechtstreekse onderhandelingen een staakt-het-vuren met de Houthi’s af te kondigen, door het Witte Huis komisch omschreven als een “capitulatie” van de Jemenieten. Sommige waarnemers accepteerden de formulering, maar vroegen zich af wie zich had overgegeven in een oorlog die meer dan 1 miljard dollar kostte en niets opleverde. Israël van zijn kant was niet betrokken bij de gesprekken of de overeenkomst, wat een verongelijkte Netanyahu ertoe bracht te zweren “ons alleen te verdedigen”.
Maar deze week stuurde Trump de duidelijkste boodschap van allemaal naar Netanyahu. Hij was van plan om volgende week in het Midden-Oosten de leiders van Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten en Qatar te ontmoeten, maar zal Netanyahu niet ontmoeten. De Amerikaanse minister van Defensie Pete Hegseth annuleerde tegelijkertijd ook een geplande reis naar Israël
Verschillende rapporten, die zich baseren op wat meerdere bronnen binnen de Israëlische regering zouden zijn, hebben nu beweerd dat Trump de facto de banden met Netanyahu heeft verbroken en geen direct contact meer zal hebben met de Israëlische premier. De Israëlische regeringsminister voor Strategische Zaken Ron Dermer en voormalig ambassadeur in de VS was donderdag in Washington en werd verwelkomd en ontmoette Trump. Hij kreeg naar verluidt botweg te horen dat de VS “verder zal gaan met regionale plannen zonder te coördineren met Netanyahu die van manipulatie wordt beschuldigd.” Een bericht over de ontwikkeling benadrukte vervolgens dat wat Trump het meest haat, is dat er op hem wordt neergekeken en dat hij wordt gemanipuleerd. “Er is niets dat Trump meer haat dan afgeschilderd te worden als een dwaas of als iemand die voor de gek wordt gehouden. Daarom heeft hij besloten het contact met Netanyahu te verbreken”, voegde een Amerikaanse functionaris die off the record sprak eraan toe.
Wat niet in de media wordt besproken, maar wel in inlichtingenkringen in Washington wordt overwogen, is de mogelijke connectie tussen de excommunicatie van Netanyahu en diverse ontslagen en overplaatsingen van hoge functionarissen in Washington, waaronder die van nationaal veiligheidsadviseur Mike Waltz, die werd gedegradeerd tot VN-ambassadeur. Er lijken sterke aanwijzingen te zijn dat Netanyahu Trump niet bepaald vertrouwde en hem en zijn besluitvorming via een aantal functionarissen in zijn kabinet heeft bespioneerd. Dit verklaart tot op zekere hoogte de vreemde telefoontjes van Signal, waarbij journalist Jeffrey Goldberg toevallig meeluisterde, en andere incidenten die suggereren dat de Mossad of de Israëlische ambassade in Washington relaties heeft opgebouwd die de president probeerden te omzeilen en die als spionage kunnen worden omschreven. Het zou ook helpen om de gemengde signalen vanuit de regering te verklaren, die suggereren dat sommige “rekruten” worden gecoacht over wat ze moeten zeggen om de agenda van Netanyahu te bevorderen.
Hoe dit alles zich zal ontwikkelen en waar het uiteindelijk zal eindigen, blijft enigszins onzeker, aangezien de machtige Israëlische lobby vrijwel zeker de inspanningen opvoert om de dominantie van de Joodse staat in het Amerikaanse buitenlandse beleid in het Midden-Oosten te herstellen, wat Trump nu omschrijft als “manipulatie”. Zionistische überhaviken in het Congres waarschuwen het Witte Huis al dat elke overeenkomst over nucleaire ontwikkelingen met Iran door de wetgevende macht zal worden afgewezen als deze geen “volledige ontmanteling” van alle nucleaire verrijking door Teheran omvat, iets wat waarschijnlijk niet acceptabel zal zijn en wat betekent dat er geen overeenkomst mogelijk zal zijn. De volledig door Israël gecontroleerde senatoren Lindsey Graham, Tom Cotton en Ted Cruz nemen het voortouw en beweren genoeg stemmen te hebben om een dergelijk voorstel te blokkeren, wat betekent dat het geen “wet” of verdrag zal zijn en door elke nieuwe president “ingetrokken” kan worden, net zoals Trump deed met het oorspronkelijke JCPOA in 2017.
Er is dus enige beweging in de relatie tussen Israël en de Verenigde Staten. Nu Washington op weg is naar een zekere mate van onafhankelijkheid in zijn buitenlands beleid in het Midden-Oosten, kan dat alleen maar positief zijn, aangezien de scheve relatie met Israël niets dan verdriet en lijden heeft gebracht. We kunnen hopen dat het in die positievere richting zal blijven gaan, maar er zal sterke weerstand zijn vanuit het Congres en de media, aangestuurd door de machtige Israëlische lobby. Trump en zijn aanhangers zullen van alle kanten worden aangevallen, maar wij, gewone burgers die dit alles vanaf de zijlijn volgen, zullen moeten hopen en bidden voor een goede afloop.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Ben benieuwd hoelang zijn schoenzolen de grond nog raken, zijn voorgangers gingen met de tenen omhoog. En blijft hij ademen, dan vermoed ik iets anders. Build Back Better trough the Backdoor.