Boeren die zo dom zijn om contracten af te sluiten met windenergiebedrijven krijgen daar al snel spijt van. Dat hun land permanent wordt vervuild door versplinterde glasvezel wanneer turbines ontploffen in vuurballen en/of hun bladen gewoon uit elkaar vallen (in de handel bekend als “componentbevrijding”) is slechts een van de vele rampen die staan te gebeuren, meldt STT.
Op het eerste gezicht klinkt het krijgen van een jaarlijkse licentievergoeding van $ 10-25.000 per turbine, per jaar, lucratief genoeg. Maar zet dat af tegen de kosten van $ 600.000 plus voor het slopen en verwijderen van één turbine, en de deal verliest al snel zijn glans. Sterker nog, de uiteindelijke kosten van miljoenen dollars voor het verwijderen van tientallen turbines van een boerderijlandgoed, laten de nietige inkomstenstroom eruit zien als kleingeld.
Er is voldoende bewijs dat aantoont dat deze dingen een economische levensduur hebben van ongeveer 15 jaar – niet de extreem ambitieuze 25 jaar die door de windindustrie wordt geprezen – dus boeren die overwegen om een overeenkomst voor 25 jaar met landeigenaren aan te gaan, hebben goede redenen om goed na te denken voordat ze tekenen.
In een treurig (maar volkomen te vermijden) verhaal uit Iowa, wordt duidelijk dat ze hun land helemaal niet meer voor landbouw kunnen gebruiken.
Het verhaal begon met een eenheid die zichzelf in brand stak en zijn versnipperde glasvezelbladen wijd en zijd verspreidde, gevolgd door een andere eenheid die zichzelf een jaar later in brand stak en vrijwel hetzelfde deed.
De betrokken windenergie-onderneming greep terug op de gebruikelijke reeks leugens en loze beloften. De betrokken boeren achterlatend met verschroeide stapels rommel en zonder land om te bewerken, of voer voor hun vee – en hen ook aansprakelijk stellend om hun buren te compenseren voor het verlies van hun met glasvezel vervuilde land. Welkom in uw windenergie-toekomst!
Boerin uit Iowa heeft spijt van het tekenen van een huurcontract voor een windturbine nadat beide turbines op haar land tot de grond toe zijn afgebrand
Een paar uur voor de definitieve BOS-stemming over de WECS op woensdag 29 mei ontvingen we een e-mail van een bezorgde dame in Iowa die – nou ja, twee windturbines op haar boerderij had – en ons vroeg om haar verhaal te delen. Eén turbine staat er nog, maar het is een niet-functionerende, uitgebrande romp op 13 mei. De andere is een jaar geleden afgebrand. Haar naam en exacte locatie worden achtergehouden omdat ze meer dan een jaar later nog steeds proberen hun problemen op te lossen met het windenergiebedrijf dat de turbines daar heeft neergezet.
Op 25 maart 2023 werd de eerste van hun turbines getroffen door de bliksem en brandde af. De tweede turbine brandde af op 13 mei van dit jaar. Het windenergiebedrijf vertelde haar dat die ook een door de bliksem was getroffen. Maar er was op dat moment helemaal geen bliksem in de buurt.
Toen ze vroeg naar bliksem- en brandblussystemen? Ze vertelden haar dat het goedkoper is om ze op te ruimen nadat ze zijn afgebrand dan om de bliksembeveiliging en brandblussystemen te onderhouden. Je zult later in dit artikel zien waarom, als je ontdekt wat ze daadwerkelijk deden om de rotzooi die ze achterlieten op te ruimen.
Het bedrijf heeft de eerste turbine verwijderd, maar heeft nog geen puin opgeruimd. Het is nu helemaal in de grond gewerkt. Omdat het winderig was en de wind de volgende dag van richting veranderde, verspreidde de tweede turbine het puin over minstens 300 acres, waaronder 3 naburige boerderijen. Ze hebben nu een maïsveld dat snel groeit en vol zit met glasvezel van windturbines. Ze persen maïsstengels om hun koeien te voeren. Ze wist niet wat ze hadden gedaan als dit in oktober was gebeurd, want dan hadden ze die koeien niet kunnen voeren. Zoals het er nu voorstaat, kunnen ze ze niet laten grazen op land dat zwaar vervuild is met glasvezel.
Hun vrijwillige brandweer kon niets doen om het vuur op de turbines te blussen. Landelijke brandweerkorpsen kunnen dat nooit omdat het moeilijk is om een brand te bestrijden die een combinatie is van een materiaalbrand, een chemische brand en mogelijk een elektrische brand die honderden meters hoog in de lucht brandt. Bovendien mag de brandweer om veiligheidsredenen niet eens binnen de valradius van de turbine komen. Het enige wat ze dus kunnen doen is de grond aan alle kanten van de turbine laten branden tot op de hoogte van de toren (300 voet aan alle kanten in dit geval) en hopen dat ze kunnen voorkomen dat het vuur verder brandt als het eenmaal voorbij de valstraal is.
Ze kunnen brandgangen aanleggen, maar veel succes met het snel genoeg aanleggen ervan voor zo’n groot gebied, vooral als het waait. Er zou enorm veel mankracht nodig zijn. Een brandweerman vertelde haar zelfs dat ze waarschijnlijk “de cavalerie erbij hadden moeten halen”. Als de brand in het najaar had gewoed, had het vuur zich te snel kunnen verspreiden of over de brandgangen heen kunnen springen en duizenden hectaren gewassen kunnen vernietigen vanwege de hoeveelheid droge brandstof die beschikbaar was (gedroogde maïsstengels).
Na de eerste brand heeft het windbedrijf een schoonmaakploeg ingehuurd om de schade op te ruimen. Het waren drie mensen met drie stofzuigers om de “zwaar verontreinigde” gebieden op te ruimen over een gebied van ongeveer 20 acres gedurende drie dagen. Ja, u leest het goed. Drie mensen, drie stofzuigers, drie dagen, om ongeveer 20 acres land op te ruimen. Ze zijn niet van plan om ook maar iets van het land op te ruimen dat minder verontreinigd is en zijn van plan om het puin gewoon op de velden te laten liggen.
Er is nog geen schoonmaakplan gemaakt voor de tweede turbine en ze mogen niet meer met het schoonmaakbedrijf praten. Is het een wonder dat het goedkoper is om ze “op te ruimen” nadat ze zijn afgebrand dan om brandblus- en bliksembeveiligingssystemen te onderhouden zodat ze in de eerste plaats niet afbranden? Zij en haar familie ruimen het puin nu zelf op.
Een onmiddellijke douche is nodig om hun lichaam te ontdoen van de glasvezel die ze hebben aangeraakt en uit het vuil hebben gegraven. Sommige studies hebben aangetoond dat kleine glasvezeldeeltjes zich diep in de longen kunnen nestelen en jaren of zelfs decennia later gezondheidsproblemen kunnen veroorzaken. Een gigantische kraan staat al een jaar op hun terrein, maar heeft niets gedaan. Hun grond is samengeperst en hun drainagetegels zijn geruïneerd. De erosie van de velden waar geen gewassen konden worden geplant omdat die de glasvezel zouden verbergen, is verschrikkelijk. En de regen spoelt de vervuiling naar andere velden.
Ze zei ook dat de turbines het ene na het andere probleem hadden. Zelfs de technici klaagden dat ze er voortdurend aan moesten werken. Een van de grootste problemen was het constante lekken van olie in de velden. Olie is, zoals u waarschijnlijk weet, onoplosbaar in water, dus regen zal de olie niet verdunnen. Het zal gewoon steeds verder de grond in worden geduwd totdat het uiteindelijk in de watervoerende laag terechtkomt, waar het plattelandsputten zal verontreinigen met industriële machineolie.
Terzijde, ik werkte vroeger op de grondploeg van een regionale luchthaven. Een van mijn taken was het bijtanken van grote passagiersvliegtuigen, waaronder Boeing 737’s en Air Force C-130-transportvliegtuigen. Als we meer dan een paar gallons vliegtuigbrandstof (vergelijkbaar met kerosine en in feite een soort stookolie) morsten, moesten we onmiddellijk een team voor het opruimen van gevaarlijke stoffen inschakelen. Maar het lijkt erop dat windturbinebedrijven niet aan dergelijke regelgevingen zijn onderworpen als een van hun turbines een catastrofale storing krijgt en tientallen gallons industriële machineolie in de grond morst.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Horrorstudie: zo gevaarlijk is het om in de buurt van windturbines te wonen
Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
En ondertussen borden neerzetten met de tekst ‘Dit landschap wordt u gratis aangeboden door de boer,’.
‘…door de boeren’.