George Marshall verzette zich tegen de oprichting van Israël, maar Truman gaf toe aan zionistische $$$

“George C. Marshall was waarschijnlijk meer verantwoordelijk voor de Amerikaanse overwinning in de Tweede Wereldoorlog dan wie dan ook. Iedereen die hem kende of met hem werkte, zag hem als een enorm figuur en noemde hem “de nobelste Romein van allemaal”. – Michael Collins, redacteur Middle East Institute

De Amerikaanse patriot generaal George C. Marshall verzette zich fel tegen de verdeling van Palestina omdat hij wist dat de oprichting van een zionistische staat in het hart van de Arabische wereld de regionale belangen van de VS ernstig zou ondermijnen en eindeloze conflicten in het Midden-Oosten zou aanwakkeren, schrijft Mike Whitney.

Kortom, Marshall en zijn bondgenoten bij het ministerie van Buitenlandse Zaken begrepen dat zionistische leiders er nooit voor zouden kiezen om met hun Arabische buren om te gaan of een pad van vreedzame coëxistentie te volgen, maar onvermoeibaar zouden proberen de regio te domineren door Washington te misleiden om zijn vermeende vijanden te vernietigen. Marshalls verzet suggereert dat — zelfs voordat Israël een staat werd — machtige leden van het Amerikaanse buitenlandbeleid verwachtten dat de heersende ideologie van de Israëlische staat zou leiden tot wijdverbreide destabilisatie, brand en genocide. Dit is afkomstig uit een artikel op Mondoweiss:

In de periode tussen het einde van de Tweede Wereldoorlog en Marshalls ontmoeting met Truman [12 mei 1948], hadden de Joint Chiefs of Staff niet minder dan zestien (volgens mijn telling) documenten uitgegeven over de kwestie Palestina. De belangrijkste hiervan werd uitgegeven op 31 maart 1948 en had de titel “Force Requirements for Palestine.” In dat document voorspelden de Joint Chiefs of Staff dat “de zionistische strategie [de Verenigde Staten] zal betrekken bij een voortdurend bredere en diepere reeks operaties die bedoeld zijn om maximale Joodse doelen te behalen.” De JCS speculeerde dat deze doelen het volgende omvatten : aanvankelijke Joodse soevereiniteit over een deel van Palestina, acceptatie door de grootmachten van het recht op onbeperkte immigratie, de uitbreiding van Joodse soevereiniteit over heel Palestina en de uitbreiding van “Eretz Israel” naar Transjordanië en naar delen van Libanon en Syrië. Dit was niet de enige keer dat de JCS deze bezorgdheid uitte. Eind 1947 had de JCS geschreven dat “Een besluit om Palestina te verdelen, als het besluit door de Verenigde Staten werd gesteund, de strategische belangen van de Verenigde Staten in het Nabije en Midden-Oosten zou schaden” tot het punt dat “de invloed van de Verenigde Staten in het gebied zou worden beperkt tot dat wat met militaire macht in stand kon worden gehouden.” Dat wil zeggen, de zorg van de Joint Chiefs of Staff lag niet bij [pas op, hier komt een schokkende verklaring] de veiligheid van Israël, maar bij de veiligheid van Amerikaanse levens. – Damned as anti-Semite, Geo Marshall predicted that Israel would become US tarbaby, Mondoweiss

Herhaal: De Joint Chiefs of Staff… voorspelden dat “de zionistische strategie [de Verenigde Staten] zal betrekken bij een voortdurend breder wordende en verdiepende reeks operaties die bedoeld zijn om de maximale Joodse doelstellingen veilig te stellen.”

En is deze voorspelling uitgekomen?

Dat is zo. De VS is de afgelopen twee decennia verstrikt geraakt in oorlogen voor Israël (Saddam, Khadaffi, Assad) zonder dat ze er zelf materieel voordeel uit haalden. Integendeel, door blindelings Israëls ambitieuze project van “regionale hegemonie” te accommoderen, heeft Washington de haat van meer dan een miljard moslims opgeroepen en de regio in eindeloos bloedvergieten en chaos gestort. Niets hiervan is in het belang van de nationale veiligheid van Amerika.

Econoom Jeffrey Sachs legt uit dat alle Amerikaanse oorlogen in het Midden-Oosten om Israël zijn gevoerd:

“Why would Obama want to or throw Assad”

“Because Israel runs US foreign policy” pic.twitter.com/kcL3dzjz4I

— Syrian Girl 🇸🇾 (@Partisangirl) December 21, 2024

Israël voert al 30 jaar het Amerikaanse buitenlandse beleid in het Midden-Oosten. Zo werkt het. We hebben een Israëlische lobby, we hebben deze Clean Break-strategie en we hebben een plan voor 7 oorlogen in vijf jaar. En wat interessant is, is dat ze deze waanzin daadwerkelijk uitvoeren zonder het Amerikaanse volk er ook maar iets over uit te leggen. Maar je kunt het stap voor stap bekijken. We hebben (al) zes van die zeven oorlogen gehad. De enige die nog niet is gebeurd, is Iran. En als je nu elke dag kijkt, dan zie je dat de mainstream media aandringt op oorlog met Iran. Netanyahu dringt aan op oorlog met Iran. Ze proberen dit echt op gang te brengen om het zeven van de zeven te maken.

Herhaal: De Joint Chiefs of Staff… voorspelden ook dat Israël zou proberen om “Joodse soevereiniteit over heel Palestina te vestigen en de uitbreiding van “Eretz Israel” naar Transjordanië en naar delen van Libanon en Syrië.”

Dus, al in 1947 hadden Amerikaanse machthebbers bij het ministerie van Buitenlandse Zaken en het Pentagon al bedacht dat zionistische leiders nooit land zouden verhandelen voor vrede of zich zouden houden aan VN-resolutie 242. Ze wisten ook dat Israël vastbesloten was om al het land tussen de Jordaan en de Middellandse Zee in beslag te nemen en de hele inheemse bevolking te doden of te verbannen. Kortom, de tweestatenoplossing was altijd een list. Hier is meer:

De Joint Chiefs of Staff… voorspelden dat “een besluit om Palestina te verdelen, indien dit besluit door de Verenigde Staten zou worden gesteund, de strategische belangen van de Verenigde Staten in het Nabije en Midden-Oosten zou schaden” tot het punt dat “de invloed van de Verenigde Staten in het gebied zou worden beperkt tot datgene wat met militaire macht in stand kon worden gehouden.”

Deze voorspelling bleek ook te kloppen. Is de Verenigde Staten immers niet meer verguisd in de regio dan ooit tevoren? Is Washington niet de belangrijkste leverancier geworden van de dodelijke wapens en bommen die duizenden Palestijnse vrouwen en kinderen afslachten? Bewijst dit gedrag niet dat de VS geen “eerlijke bemiddelaar” is die onpartijdig kan handelen, maar slechts de handhavingsarm is van de zionistische staat wiens primaire taak het is om een ​​oorlog te voeren die in strijd is met de nationale veiligheidsbelangen van Amerika?

Ja, ja en ja. En Marshall voorzag het allemaal, daarom verzette hij zich vanaf het begin tegen de verdeling. Hier is meer:

…. de gezamenlijke stafchefs waren niet bezorgd over de veiligheid van Israël, maar over de veiligheid van Amerikaanse levens.

Maar is dat niet hoe het zou moeten zijn? Is dat niet wat we van elke fatsoenlijke Amerikaanse leider zouden verwachten?

Het feit is dat Marshall als antisemiet is afgeschilderd, enkel en alleen omdat hij ‘zijn werk deed’. De man was geen antisemiet, net zomin als de mensen die zich verzetten tegen het opblazen van vrouwen en kinderen in Gaza antisemieten zijn. Het idee is lachwekkend.

Bekijk dit bericht op The Center for Israel Education over Loy Henderson, de directeur van het Office of Near Eastern and African Affairs van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, gericht aan de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken George Marshall:

Loy Henderson, het op één na hoogste lid van het ministerie van Buitenlandse Zaken in de sectie Nabije Oosten, was een uitgesproken Arabist en gepassioneerd antizionist. . … Henderson sloot deze brief aan minister van Buitenlandse Zaken Marshall af met: “ Wij zijn niet verplicht om een ​​Joodse staat op te richten. De Balfour-verklaring en het mandaat voorzagen niet in een Joodse staat, maar in een Joods nationaal tehuis. Noch de Verenigde Staten noch de Britse regering hebben ooit de term ‘Joods nationaal tehuis’ geïnterpreteerd als een Joodse nationale staat.”

Geschreven twee maanden voordat de VS stemde voor de verdeling van Palestina in twee staten, presenteerde hij krachtige en diepgaande sympathieën voor de belangen van Arabische staten. De Amerikaanse cultivering van diepere relaties met Arabische en islamitische landen stimuleerde zijn politieke opvattingen om politieke en economische redenen. Henderson verzette zich krachtig tegen de oprichting van een Joodse staat en was dus tegen de Amerikaanse stem voor de verdeling van Palestina in een Arabische en Joodse staat. Na de stemming van november 1947 lobbyde hij ervoor dat de VS of de VS en Groot-Brittannië een trusteeship voor Palestina zouden beheren. Zijn pro-Arabische sympathieën werden gesteund door minister van Buitenlandse Zaken Marshall en George Kennan, het hoofd van de afdeling Beleidsplanning van het ministerie van Buitenlandse Zaken.

Hij schreef aan minister van Buitenlandse Zaken Marshall dat het plan van de VN (UNSCOP) om Palestina in twee staten te verdelen volkomen onuitvoerbaar was; als het zou worden aangenomen, zei hij, “zou het garanderen dat het Palestijnse probleem permanent zou zijn en in de toekomst nog ingewikkelder. … De voorstellen in het UNSCOP-plan zijn niet alleen niet gebaseerd op principes van internationaal karakter, waarvan de handhaving in het belang van de Verenigde Staten zou zijn, maar ze zijn ook in strijd met verschillende principes die zijn vastgelegd in het Handvest en met principes waarop Amerikaanse concepten van regering zijn gebaseerd. … Deze voorstellen negeren bijvoorbeeld principes als zelfbeschikking en meerderheidsregel. Ze erkennen het principe van een theocratische raciale (Joodse) staat en gaan in verschillende gevallen zelfs zo ver dat ze discrimineren op grond van religie en ras tegen personen buiten Palestina.” –

Briljant! Politiek analist Greg Stoker legt uit waarom de verdeling van Palestina “een strategische blunder was die zelfs de meest geharde imperialist… moet gaan erkennen… ”.

The Joint Chiefs of Staff of the Dept. of Defense advised President Harry Truman NOT to partition Palestine in 1947

Greg Stoker breaks down why

and he’s got the receipts 🧾 pic.twitter.com/hrkfVJtPWJ

— Propaganda & co (@propandco) October 11, 2024

De experts van het ministerie van Buitenlandse Zaken (en het Pentagon) wisten dus dat de voorgestelde Joodse staat NIET gebaseerd zou zijn op de “principes waarop de Amerikaanse concepten van regering zijn gebaseerd.” Maar in plaats daarvan op het “principe van een theocratische raciale (Joodse) staat (die) discrimineert op grond van religie en ras tegen personen buiten Palestina.”

Corrigeer me als ik het mis heb, maar dit lijkt te suggereren dat de Amerikaanse buitenlandpolitieke mandarijnen vanaf het begin wisten dat Israël een apartheidsstaat zou worden, maar ervoor kozen hun mond te houden. Zeggen ze dat niet? En er is ook nog dit weetje:

… Deze voorstellen negeren bijvoorbeeld principes als zelfbeschikking en meerderheidsregel.

Dus, Israël zou nooit een democratie worden, de Palestijnen zouden zichzelf nooit mogen besturen, en het land zou geregeerd worden door een smalle kaste van Ashkanazi elites. Is dit waar of niet waar?

Het is waar. Dit is hoe Max Blumenthal het samenvatte:

Israël is de Joodse staat in Israël en de Levant (JSIL). Het is de enige actieve kolonistenkolonie ter wereld. Het omarmt een anachronistisch systeem dat is gebaseerd op het idee om etnische zuiverheid of een Joodse demografische meerderheid te behouden in een gebied waar de meeste mensen niet Joods zijn. Dat vereist de onteigening en uitsluiting van de inheemse Palestijnse bevolking die niet Joods is. Daarom zien we mensen in getto’s in de Gazastrook. Mensen op de Westelijke Jordaanoever verscholen achter 638 kilometer beton. Mensen die onteigend worden in de Negev in Israël, de Bedoeïenen. Dit catastrofale systeem dat Palestijnen voortdurend mishandelt, is het resultaat van de poging om een ​​Joodse demografische meerderheid te behouden en de etnische zuiverheid waarvan het bestaan ​​van de staat afhankelijk is. Dat vereist ook dat de hele bevolking deelneemt aan dit project van overheersing en controle van de inheemse bevolking. Dat betekent dat iedereen op 18-jarige leeftijd in dienst gaat en op een bepaald niveau moet deelnemen aan mensenrechtenschendingen. Dat is ook catastrofaal voor de Joodse bevolking. Dus het is het in stand houden van Israël als JSIL, de Joodse staat in Israël en de Levant, dat is het probleem. Het is geen democratie, het is een etnocratie die anachronistisch is. Max Blumenthal @partisangirl

En hier is een tweede stukje over het zionisme van de Jewish Voice for Peace:

.. ..het zionisme dat vandaag de dag nog steeds standhoudt, is een koloniale beweging die een apartheidsstaat heeft opgericht waarin Joden meer rechten hebben dan anderen … Omdat de oprichting van de staat Israël gebaseerd was op het idee van een “land zonder mensen”, is het Palestijnse bestaan ​​zelf verzet… .(Zionisme) een politieke ideologie die is gebaseerd op (Palestijnse) uitwissing.Our Approach to Zionism, Jewish Voices for Peace

Op dit punt vragen lezers zich waarschijnlijk af waarom president Harry Truman ervoor koos om Israël in 1948 te erkennen, terwijl zijn meest vertrouwde adviseurs en regionale experts sterk tegen de maatregel waren? En het is de moeite waard om op te merken dat het advies niet werd gegeven door een paar losgeslagen antisemieten op het ministerie van Buitenlandse Zaken, maar (zoals Henderson verklaarde) “door bijna elk lid van de Buitenlandse Dienst of van het ministerie dat zich in belangrijke mate heeft beziggehouden met problemen in het Nabije Oosten, op de manier waarop ze hadden moeten worden gepresenteerd. Met andere woorden, dit was de pro-Amerikaanse consensus.

Maar Truman koos er toch voor om Israël te erkennen. Waarom?

Die vraag kan niet definitief beantwoord worden, maar de “Geruchtenmolen” zit boordevol overtuigende theorieën, waarvan de meeste gelinkt zijn aan de genereuze donaties van donoren aan Trumans kale campagnekas. Hier is een korte clip van een stuk van Alexander Cockburn bij Counterpunch in 2006:

De overleden Steve Smith, zwager van Teddy Kennedy en tientallen jaren lang een invloedrijk figuur in de Democratische Partij, vertelde graag het verhaal van een groep van vier Joodse zakenlieden die twee miljoen dollar bij elkaar kregen en het aan Harry Truman gaven toen hij in 1948 wanhopig geld nodig had tijdens zijn presidentscampagne. Truman werd later president en uitte zijn dankbaarheid aan zijn zionistische financiers. –The Row Over the Israel Lobby,Counterpunch

En hier is nog meer in dezelfde trant van auteur Gore Vidal in het voorwoord van een boek van Israel Shahak met de titel Jewish History, Jewish Religion: The Weight of Three Thousand Years door Israel Shahak:

Ergens eind jaren 50… John F. Kennedy vertelde me hoe Harry S. Truman in 1948 door iedereen in de steek was gelaten toen hij zich kandidaat stelde voor het presidentschap. Toen bracht een Amerikaanse zionist hem twee miljoen dollar aan contanten, in een koffer, aan boord van zijn bliksemsnelle campagnetrein. ‘Daarom werd onze erkenning van Israël zo snel doorgevoerd.’ Omdat noch Jack noch ik antisemiet waren (in tegenstelling tot zijn vader en mijn grootvader), beschouwden we dit als gewoon weer een grappig verhaal over Truman en de serene corruptie van de Amerikaanse politiek.

Helaas heeft de overhaaste erkenning van Israël als staat geleid tot vijfenveertig jaar van moorddadige verwarring en de vernietiging van wat zionistische medereizigers dachten dat een pluralistische staat zou zijn …. Ik zal de oorlogen en alarmen van die ongelukkige regio niet herhalen. Maar ik zal wel zeggen dat de overhaaste uitvinding van Israël het politieke en intellectuele leven van de VS, Israëls onwaarschijnlijke beschermheer, heeft vergiftigd. – Jewish History, Jewish Religion: The Weight of Three Thousand Years, If Americans Knew

Zoals we eerder zeiden, kunnen deze geruchten niet onafhankelijk worden geverifieerd, maar ze lijken wel wijdverspreid te zijn en (naar ik vermoed) te zijn vertrouwd als geloofwaardig bewijs van oneerlijk spel. Naar mijn mening was Trumans beslissing waarschijnlijk niet zomaar een omkoping, zoals zowel Vidal als Cockburn suggereerden, maar een handige schuld van dankbaarheid aan een Amerikaanse leider die hun fundamentele zionistische wereldbeeld deelde. Bekijk dit korte fragment uit een artikel van Dr. Alfred M. Lilienthal en u zult zien wat ik bedoel:

Truman was een Bijbelse fundamentalist die voortdurend wees op deze woorden uit het Oude Testament: “Zie, Ik heb het land voor uw aangezicht prijsgegeven; ga heen en neem het land in bezit dat de HEERE uw vaderen gezworen heeft, aan Abraham, aan Izak en aan Jakob” [Deuteronomium 1:8]. De mate van Trumans toewijding aan het fundamentalisme werd benadrukt in de geschriften van zijn zuster na zijn dood.

De chaos die is ontstaan ​​en nog steeds ontstaat op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza is een natuurlijk gevolg van Trumans actie. Het werd voorzien in mijn geschriften en publieke verklaringen, zowel voor als na de oprichting van de staat Israël door het zionisme. – Remembering General George Marshall’s Clash With Clark Clifford Over Premature Recognition of Israel, Washington Report on Middle East Affairs

Truman was dus stiekem een ​​zionist?

We weten het niet, maar we weten wel dat hij de belangen van Israël boven die van de Verenigde Staten stelde. Daar kunnen we absoluut zeker van zijn.

Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over