De Anglo-Amerikaanse geleide NAVO alliantie heeft niet langer de presumptie van straffeloosheid. De decennia van ongecontroleerde agressie door NAVO-expansiedrift en criminele Anglo-Amerikaanse inmengingen in het buitenland zijn voorbij.

De historische – en onaanvaardbare – inzet van Amerikaanse kernwapens in verschillende Europese NAVO-staten, evenals de recente aankondiging door Groot-Brittannië van het leveren van wapens met verarmd uranium aan Oekraïne, is de proloog van het besluit van Rusland om tactische kernwapens in Wit-Rusland te plaatsen. De westerse verontwaardiging na het besluit van Rusland is absurd en hypocriet, meldt Strategic Culture.

Het patroon is bekend en spreekt van onverbeterlijke arrogantie. De Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten maken roekeloze escalerende stappen die ongekend zijn in hun agressie jegens Rusland; dan doet Moskou een wederzijdse stap, en toch worden de westerse regeringen en hun plichtsgetrouwe nieuwsmedia woedend over Ruslands “bedreigende gedrag” en nucleaire chantage.

Misschien zullen westerse leiders op een dag uiteindelijk stikken in hun eigen onlogische beroerte.

Deze week was er in het Westen ophef over het besluit van Moskou om tactische kernwapens in Wit-Rusland in te zetten, ondanks dat dit volledig in overeenstemming was met de regering van Minsk, een oude bondgenoot van Rusland en medelid van de Collectieve Veiligheidsverdragsorganisatie. De CSTO is organisch vergelijkbaar met de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO), die een gedeelde defensieverplichting heeft tussen geallieerde staten die voorheen lid waren van de Sovjet-Unie.

Bij het ratificeren van de inzet werd de Russische president Vladimir Poetin door westerse mogendheden beschuldigd van het in gevaar brengen van de internationale veiligheid, het bedreigen van Europese buurlanden en het schenden van het Non-Proliferatieverdrag. Wit-Rusland grenst aan drie NAVO-leden: Polen, Litouwen en Letland.

Maar het besluit van Rusland om tactische kernwapens te installeren in Wit-Rusland (waar Moskou naar verluidt de controle over zou behouden) was een reactie op de NAVO-actie om zijn anti-Russische proxy in Kiev te voorzien van wapens met verarmd uranium (DU). Groot-Brittannië kondigde vorige week aan dat Challenger 2- tanks die naar Oekraïne werden gestuurd, zouden worden uitgerust met DU-granaten. Het is duidelijk dat de Verenigde Staten ook bereid zijn pantserdoorborende munitie met verarmd uranium aan Oekraïne te leveren met hun Abrams-tanks. Op videobeelden van het Londense Ministerie van Defensie is te zien hoe Oekraïense troepen door Britse en Amerikaanse officieren worden getraind in het omgaan met DU-granaten.

Verarmd uranium is een metaal met een hoge dichtheid – veel dichter dan lood – dat moderne bepantsering kan doordringen. Het ontbrandt na penetratie en verandert in damp bij extreme temperatuur. Hoewel DU-granaten niet explosief splijtbaar zijn en geen nucleaire explosies veroorzaken, brengen ze wel schadelijke radioactieve besmetting in het milieu. Ongetwijfeld is de munitie daarom een ​​vorm van kernwapen op dezelfde manier als een “vuile bom” met een laag rendement.

De Verenigde Staten en Groot-Brittannië hebben tonnen granaten met verarmd uranium afgevuurd tijdens hun tien jaar durende illegale oorlog in Irak. De NAVO-troepen gebruikten ook wapens met verarmd uranium in hun aanvalsoorlog tegen voormalig Joegoslavië. In beide gevallen was de resulterende radioactieve besmetting gecorreleerd met hoge percentages kanker en geboorteafwijkingen bij de burgerbevolking.

De Amerikanen en Britten zijn nooit ter verantwoording geroepen voor hun oorlogsmisdaden. Die straffeloosheid verklaart gedeeltelijk hun arrogantie met betrekking tot het pompen van wapens in Oekraïne tegen Rusland en in het bijzonder de laatste iteratie van radioactieve uraniumgranaten.

Dat het Britse regime beweert dat wapens met verarmd uranium “normale” munitie zijn en dat het acceptabel is om ze mogelijk in te zetten om Russisch grondgebied te raken, is een demonstratie van haar verdorven bedrog en volslagen wetteloosheid. Het laat ook zien dat Londen en zijn NAVO-partners bereid zijn het conflict in Oekraïne tegen Rusland roekeloos te laten escaleren door een gevaarlijke drempel met betrekking tot kernwapens te overschrijden.

Volgens de Russische defensiedoctrine mag het kernwapens gebruiken als zijn nationale veiligheid wordt bedreigd door nucleaire of conventionele strijdkrachten. De door de VS geleide NAVO-alliantie verlegt de grenzen op een manier die schijnbaar onverbeterlijk is, of neerkomt op psychopathisch gedrag.

Pervers genoeg wordt deze afschuwelijke situatie verdraaid als zou Rusland op de een of andere manier een provocerende stap zetten door tactische kernwapens in Wit-Rusland te plaatsen.

Wat Moskou aantoont, is dat de door de Anglo-Amerikanen geleide NAVO-alliantie niet langer het uitgangspunt van straffeloosheid heeft. De decennia van ongecontroleerde agressie door NAVO-expansionisme en criminele Anglo-Amerikaanse ondernemingen in het buitenland zijn voorbij. Moskou bood een diplomatiek kanaal aan om een ​​veiligheidsverdrag in Europa tot stand te brengen, maar dat werd hooghartig afgewezen door de arrogante imperialistische machten. Het resultaat waren de militair-technische maatregelen die Rusland nam bij zijn interventie in Oekraïne op 24 februari 2022.

Rusland zou aanvullende wederzijdse maatregelen kunnen nemen die verder gaan. De betrokkenheid van NAVO-leden bij de massale bewapening van het regime in Kiev zou, zo zou men kunnen stellen, moeten worden beantwoord met militaire defensieve acties om de aanvoerlijnen naar Oekraïne te vernietigen.

Dit is het perspectief voor een goed begrip van de inzet van tactische kernwapens in Wit-Rusland. Het is niet Rusland dat de lat hoger legt om veiligheid en vrede in gevaar te brengen. Het zijn de NAVO-machten die de grenzen uitwissen op een manier die ze al tientallen jaren gewend zijn te doen.

Laten we niet vergeten dat het de Verenigde Staten zijn die verschillende wapenbeheersingsverdragen hebben opgezegd, waaronder het Anti-Ballistic Missile-verdrag, het Intermediate-range Nuclear Forces-verdrag en het Open Skies-verdrag, en dat het Washington is die het laatste bestaande verdrag, het New START, dat strategische wapens regelt, chronisch heeft ondermijnd.

Er is ook de bestaande anomalie dat de Verenigde Staten kernwapens opslaan op het grondgebied van vijf NAVO-leden. Dat zijn België, Duitsland, Italië, Nederland en Turkije. Deze landen hebben het non-proliferatieverdrag ondertekend, dus het is aantoonbaar dat het baseren van kernwapens in deze staten een grove schending is van het NPV, waarvan het Westen Rusland beschuldigt met betrekking tot Wit-Rusland.

Ook vorig jaar bood Polen aan om Amerikaanse kernwapens op zijn grondgebied te huisvesten. Dat aanbod werd niet aangenomen, maar ligt vermoedelijk nog op tafel. Waarom is er geen verontwaardiging over die flagrante destabilisatie van wapenbeheersing?

Zoals gewoonlijk gaat er een overdaad aan westers dubbeldenken gepaard met grove hypocrisie. De onlogische mentaliteit is een product van arrogantie en overmoed.

Bovendien hebben twee NAVO-leden Groot-Brittannië en Frankrijk hun eigen nationale nucleaire arsenalen, zogenaamd gescheiden van het bevel van Washington. Deze twee mogendheden staan ​​actief vijandig tegenover Rusland door hun bewapening van het regime in Kiev.

Bovendien hebben alle 30 leden van de NAVO-alliantie zich ertoe verbonden de Verenigde Staten te helpen bij het inzetten van nucleaire strijdkrachten met hun conventionele legers onder de voorziening van de alliantie genaamd Support of Nuclear Operations With Conventional Air Tactics (SNOWCAT).

Kortom, het is duidelijk dat de kwestie van wapenbeheersing en veiligheid ernstig uit balans is, maar het is het gedrag van de Verenigde Staten en hun NAVO-partners dat tot de onevenwichtigheid heeft geleid. Het arrogante uitgangspunt van straffeloosheid dat met name door Washington en Londen wordt gehanteerd, is een destabiliserende factor die dubbele maatstaven creëert die volkomen onaanvaardbaar zijn in een wereld die zogenaamd onder de heerschappij van internationaal recht en het Handvest van de Verenigde Naties valt.

Het conflict in Oekraïne kan worden opgelost als de westerse mogendheden zich aan het internationaal recht houden en de bewapening van het regime in Kiev een halt toeroepen. In de toekomst moet Oekraïne een neutrale staat zijn en moet de NAVO haar agressieve expansie een halt toeroepen. Een serieus beleid van nucleaire wapenbeheersing moet inhouden dat dergelijke wapens worden teruggetrokken uit de Europese NAVO-lidstaten en dat Britse en Franse arsenalen worden opgenomen als onderdeel van een breder detente-kader. Merk echter op dat de voorwaarden voor vrede grotendeels een verantwoordelijkheid zijn voor Washington en zijn westerse bondgenoten om de juiste en redelijke dingen te doen. De verontrustende vraag is echter: kunnen Washington en zijn imperialistische lakeien redelijk zijn?

Totdat verlicht gedrag de overhand heeft, heeft Rusland volkomen gelijk als het intolerant is voor elke dubbele standaard die de Amerikanen, Britten en hun NAVO-handlangers veronderstellen. Elke agressieve beweging moet moedig en slim worden beantwoord. Zonder die tegenmaatregelen is er sprake van straffeloosheid, wat nog gevaarlijker is.

Het ter verantwoording roepen van westerse mogendheden is een krachtig uitputtingswapen, omdat het hun corruptie en fraude, hun dubbelhartigheid en hun fatale arrogantie blootlegt. Het westerse publiek ziet steeds meer het endemische failliet van hun vermeende heersers.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2023/03/27/totaal-suicidale-eu-dreigt-met-nog-meer-zelfmoordsancties-als-wit-rusland-akkoord-gaat-met-plaatsing-russische-kernwapens/