‼️ More than likely, Russian AD assets and their crews have already been in Iran for some time. The new treaty signing is simply the public announcement of their presence — and, as such, a formal warning to the US/Israel. https://t.co/3J2VjmgAU6
— Will Schryver (@imetatronink) January 18, 2025
Het verdrag dat Rusland en Iran vandaag sloten, zal de politieke dynamiek in het Midden-Oosten (of, als u dat liever wilt, West-Azië) veranderen en potentieel catastrofale risico’s creëren voor Israël en de Verenigde Staten als een van beide besluit een militaire aanval op Iran uit te voeren, schrijft Larry Johnson.
U kunt de volledige overeenkomst aan het einde van dit bericht vinden. Het verdrag bestaat uit 47 artikelen. Ik wil uw aandacht vestigen op zes van de 47 artikelen. Ik denk dat deze overeenkomst verklaart waarom Rusland Iran ervan kon overtuigen geen wraak te nemen op Israël voor de aanval op Iraans grondgebied op 27 oktober. Kortom, deze overeenkomst confronteert de Verenigde Staten en Israël met een nieuwe realiteit – d.w.z. elke aanval op Iran zal Rusland in de reactie betrekken.
Artikel 1
De Verdragsluitende Partijen streven ernaar de betrekkingen op alle gebieden van wederzijds belang te verdiepen en uit te breiden, de samenwerking op het gebied van veiligheid en defensie te versterken en de activiteiten op regionaal en mondiaal niveau nauw op elkaar af te stemmen, hetgeen in overeenstemming is met een alomvattend, langetermijn- en strategisch partnerschap.
Door dit verdrag te publiceren, sturen Rusland en Iran de wereld een duidelijke, ondubbelzinnige boodschap — d.w.z. Rusland en Iran zijn nu strategische partners. Samen vertegenwoordigen Rusland en Iran een aanzienlijk deel van de olieproductie in de wereld (het volgende is het resultaat van een Perplexity.ai-zoekopdracht):
Rusland en Iran leveren samen een aanzienlijk deel van de wereldwijde oliemarkt. . . . Samen leveren Rusland en Iran momenteel ongeveer 15% van de wereldwijde oliemarkt. Het is echter belangrijk om op te merken dat beide landen te maken hebben met internationale sancties die hun olie-export hebben beïnvloed. Ondanks deze uitdagingen zijn ze erin geslaagd om aanzienlijke marktaandelen te behouden, met name door de export om te leiden naar landen als China
Artikel 3
3. Indien een van de Verdragsluitende Partijen het slachtoffer wordt van agressie, zal de andere Verdragsluitende Partij geen militaire of andere bijstand verlenen aan de agressor die zou bijdragen aan de voortdurende agressie, en zal zij helpen ervoor te zorgen dat de ontstane geschillen worden beslecht op basis van het Handvest van de Verenigde Naties en andere toepasselijke regels van het internationaal recht.
Dus, wat betekent dit? Het recht op zelfverdediging wordt erkend in Artikel 51 van het VN-Handvest , dat landen toestaat zichzelf te verdedigen als er een gewapende aanval plaatsvindt 5. Deze zelfverdediging moet:
- Als reactie op een daadwerkelijke gewapende aanval
- Onmiddellijk en noodzakelijk
- Evenredig aan de dreiging
Dus als Israël of de Verenigde Staten besluiten om Iraanse nucleaire faciliteiten aan te vallen, zal Iran, met Russische steun, volledig recht hebben op een militaire reactie. Rusland stuurt Israël en de Verenigde Staten een duidelijke waarschuwing.
Artikel 4 is met name onthullend omdat het erkent dat Rusland en Iran afzonderlijke overeenkomsten hebben die de samenwerking tussen hun respectievelijke inlichtingen- en veiligheidsdiensten regelen:
Artikel 4
2. De inlichtingen- en veiligheidsdiensten van de Verdragsluitende Partijen werken samen in het kader van afzonderlijke overeenkomst en.
Artikel 5 laat zien dat Rusland en Iran hebben ingestemd met een uitgebreide militaire samenwerking die alles omvat, van training tot militaire oefeningen en het reageren op aanvallen:
Artikel 5
1. Om de militaire samenwerking tussen hun relevante agentschappen te ontwikkelen, zullen de Verdragsluitende Partijen de voorbereiding en uitvoering van de respectieve overeenkomsten binnen de Werkgroep Militaire Samenwerking verzorgen.
2. De militaire samenwerking tussen de Verdragsluitende Partijen bestrijkt een breed scala aan onderwerpen, waaronder de uitwisseling van militaire en deskundige delegaties, het aandoen van havens door militaire schepen en vaartuigen van de Verdragsluitende Partijen, de opleiding van militair personeel, de uitwisseling van cadetten en instructeurs, de deelname – na overeenstemming tussen de Verdragsluitende Partijen – aan internationale defensietentoonstellingen die door de Verdragsluitende Partijen worden georganiseerd, het houden van gezamenlijke sportwedstrijden, culturele en andere evenementen, gezamenlijke maritieme hulp- en reddingsoperaties, alsmede de bestrijding van piraterij en gewapende overvallen op zee.
3. De Verdragsluitende Partijen werken nauw samen bij het houden van gezamenlijke militaire oefeningen op het grondgebied van beide Verdragsluitende Partijen en daarbuiten, met wederzijdse instemming en rekening houdend met de toepasselijke algemeen erkende regels van het internationale recht.
4. De Verdragsluitende Partijen plegen overleg en werken samen bij het bestrijden van gemeenschappelijke militaire en veiligheidsdreigingen van bilaterale en regionale aard.
Artikel 19 is een oorlogsverklaring aan internationale sancties. Rusland en Iran zijn nu toegewijd om samen te werken om westerse sancties tegen te gaan:
Artikel 19
1. De Verdragsluitende Partijen zullen de toepassing van unilaterale dwangmaatregelen, met inbegrip van die van extraterritoriale aard, tegengaan en het opleggen ervan beschouwen als een internationaal onrechtmatige en onvriendelijke daad. De Verdragsluitende Partijen zullen inspanningen coördineren en multilaterale initiatieven ondersteunen die gericht zijn op het elimineren van de praktijk van dergelijke maatregelen in de internationale betrekkingen, onder meer geleid door de Verklaring van de Islamitische Republiek Iran en de Russische Federatie over de manieren en middelen om de nadelige gevolgen van unilaterale dwangmaatregelen tegen te gaan, te verzachten en te herstellen, gedateerd 14 Azar 1402 van Solar Hijri (overeenkomend met 5 december 2023).
Artikel 23 maakt een einde aan de vraag of Iran wel of niet een kernwapen nastreeft. Dat doet het niet. Rusland zou dit soort verdrag niet zijn aangegaan als Iran een kernwapen zou gaan bouwen. In wezen voorziet Rusland Iran van een nucleaire paraplu. Rusland gaat zijn steun aan de ontwikkeling van kernenergie door Iran uitbreiden. Met deze deal waarschuwt Rusland het Westen dat elke aanval op Iraanse kernfaciliteiten een aanval op Rusland zal zijn:
Artikel 23
De Verdragsluitende Partijen bevorderen de ontwikkeling van langdurige en wederzijds voordelige betrekkingen met het oog op de uitvoering van gezamenlijke projecten op het gebied van het vreedzame gebruik van kernenergie, met inbegrip van de bouw van kernenergiefaciliteiten.
Dit is een verbazingwekkende overeenkomst. Iran, in tegenstelling tot India, heeft geen geschiedenis van warme relaties met Rusland. Soms waren ze het oneens. Dat is nu allemaal geschiedenis. Rusland en Iran zijn een nieuw niveau van samenwerking ingegaan dat waarschijnlijk de afgunst zal wekken van de Golfstaten, die zich nog steeds overgeleverd voelen aan de grillige, onvoorspelbare Verenigde Staten.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over