Inlichtingendiensten maken zich meer zorgen over de Amerikaanse economische oorlogsvoering dan over terrorisme of het vooruitzicht van een confrontatie met Rusland of China, schrijft Felix Livshitz.

Uit nieuw onderzoek van de Franse Ecole de Guerre Economique blijkt dat de Franse inlichtingendiensten het meest bang zijn voor bedreigingen van hun economie.

De bevindingen zijn gebaseerd op uitgebreid onderzoek en interviews met Franse inlichtingenexperts, waaronder vertegenwoordigers van spionagediensten, en weerspiegelen dus de standpunten en denkbeelden van specialisten op het weinig onderzochte gebied van economische oorlogvoering. Hun collectieve mening is zeer duidelijk: 97 procent beschouwt de VS als de buitenlandse mogendheid die de “economische belangen” van Parijs het meest bedreigt.

Wie is uw ware vijand?

Het onderzoek werd uitgevoerd om de vraag te beantwoorden “wat zal er van Frankrijk worden in een context van economische oorlog die steeds erger wordt?“. Deze vraag is voor de EU steeds dringender geworden nu de westerse sancties tegen Moskou, met name op energiegebied, rampzalige gevolgen hebben gehad voor de Europese landen, maar niet het voorspelde effect hebben gehad voor Rusland. Evenmin hebben zij de VS, het land dat het meest agressief op deze maatregelen heeft aangedrongen, schade berokkend.

Toch wordt de vraag niet gesteld in andere hoofdsteden van de EU. Het is juist het falen, of in ieder geval de onwil, op continentaal niveau om de “negatieve gevolgen voor het dagelijks leven” van de Europese burgers in overweging te nemen dat de inspiratie vormde voor het rapport van de Ecole de Guerre Economique.

Zoals de hoofdauteur van het rapport, Christian Harbulot, uitlegt, heeft Frankrijk sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog “in een toestand van stilzwijgen geleefd“, net als andere Europese landen.

Aan het einde van dat conflict heeft de “manifeste angst” onder de Franse elites voor een machtsovername door de Communistische Partij in Frankrijk “een deel van de politieke klasse er sterk toe aangezet onze veiligheid in handen van de VS te leggen, met name door op te roepen tot de vestiging van permanente militaire bases in Frankrijk.”

“Het spreekt vanzelf dat alles zijn prijs heeft. De compensatie voor deze hulp van over de Atlantische Oceaan was dat wij in een staat van wereldwijde afhankelijkheid – monetair, financieel, technologisch – ten opzichte van de VS kwamen“, aldus Harbulot. En afgezien van 1958 – 1965 toen generaal Charles de Gaulle probeerde de autonomie van Parijs ten opzichte van Washington en de NAVO te vergroten, zijn de Franse leiders “in het gareel gelopen“.

klik hier voor een interactieve kaart om elke VS bases te bekijken

Afgezien van zeldzame publieke schandalen zoals de verkoop van Franse activa aan Amerikaanse bedrijven, of Australië dat zijn aankoop van onderzeeërs van Franse makelij annuleert ten gunste van een controversiële deal met de VS en het VK (AUKUS), is er weinig erkenning – laat staan discussie – in de mainstream over hoe Washington een aanzienlijke mate van controle uitoefent over de Franse economie, en dus de politiek.

Als gevolg daarvan hebben zowel politici als het publiek moeite om vast te stellen “wie hun vijand” werkelijk is. Harbulot: “In machtssferen” in heel Europa “is het gebruikelijk dit soort problemen te verzwijgen“, en economische oorlogvoering blijft een “ondergrondse confrontatie die voorafgaat aan, gepaard gaat met en vervolgens de plaats inneemt van klassieke militaire conflicten.”

Dit betekent op zijn beurt dat elk debat over “vijandigheid of schadelijkheid” in de betrekkingen van Europa met Washington het onderliggende punt mist dat “de VS hun suprematie over de wereld willen verzekeren, zonder zich als een traditioneel imperium te manifesteren.”

De EU mag dan een handelsoverschot hebben van 150 miljard euro met de VS, maar de VS zouden dit economische voordeel nooit vrijwillig laten vertalen in “strategische autonomie” van de EU. En deze winst wordt behaald tegen de constante achtergrond van – en meer dan gecompenseerd door – “sterke geopolitieke en militaire druk

Five Eyes bespioneert Frankrijk

Harbulot gelooft dat de “toestand van het onuitgesprokene” in Duitsland nog harder verzwegen wordt, omdat Berlijn “een nieuwe vorm van suprematie binnen Europa wil vestigen” op basis van zijn afhankelijkheid van de VS.

Aangezien Frankrijk “zich niet in een fase van machtsopbouw bevindt, maar eerder op zoek is naar het behoud van zijn macht” – een “heel andere” stand van zaken – zou dit moeten betekenen dat de Fransen gemakkelijker hun giftige afhankelijkheid van Washington kunnen erkennen en toegeven, en dit als een probleem zien dat moet worden opgelost.

Het is inderdaad moeilijk voor te stellen dat zo’n verhelderend en eerlijk rapport wordt opgesteld door een in Berlijn gevestigd academisch instituut, ondanks het feit dat het land het zwaarst wordt getroffen door anti-Russische sancties. Sommige analisten hebben gesproken over een mogelijke deïndustrialisatie van Duitsland, aangezien het onvermogen om energie-intensieve economische sectoren aan de gang te houden het 30 jaar durende handelsoverschot heeft vernietigd – misschien wel voor altijd.

Maar behalve dat Frankrijk op een andere manier “afhankelijk” is van Washington dan Duitsland, heeft Parijs nog andere redenen om een “cultuur van economische strijd” te cultiveren en de “buitenlandse belangen” die de economie en bedrijven van het land schaden, nauwlettend in de gaten te houden.

Uit een door WikiLeaks vrijgegeven spionagebevel van de Amerikaanse National Security Agency aan andere leden van het wereldwijde spionagenetwerk Five Eyes – Australië, Canada, Nieuw-Zeeland en het Verenigd Koninkrijk – blijkt dat Washington zijn Engelstalige bondgenoten ten minste sinds 2002 jaarlijks verzoekt om “informatiebehoefte“, waarbij alle informatie wordt opgevraagd die zij kunnen vinden over de economische activiteiten van Franse bedrijven, het economische en handelsbeleid van de Franse regering en de standpunten van Parijs over de jaarlijkse G8- en G20-topconferenties.

Alles wat aan het licht komt wordt gedeeld met belangrijke Amerikaanse economische besluitvormers en departementen, waaronder de Federal Reserve en Treasury, en met inlichtingendiensten zoals de CIA. Uit een andere geheime WikiLeaks-publicatie blijkt dat de CIA tussen november 2011 en juli 2012 spionnen van de Five Eyes (OREA) heeft ingezet om te infiltreren en de campagnes van partijen en kandidaten bij de Franse presidentsverkiezingen te controleren.

Washington was vooral bezorgd over een overwinning van de Socialistische Partij en zocht daarom informatie over uiteenlopende onderwerpen, “om belangrijke Amerikaanse beleidsmakers voor te bereiden op het Franse politieke landschap na de verkiezingen en de mogelijke gevolgen voor de betrekkingen tussen de VS en Frankrijk“. Van bijzonder belang was “de visie van de presidentskandidaten op de Franse economie, welk huidig economisch beleid … zij zien als niet werkend, en welk beleid … zij voorstaan om de economische groeivooruitzichten van Frankrijk te helpen verbeteren […]“.

De CIA was ook zeer geïnteresseerd in de “opvattingen en karakterisering” van de VS door de presidentskandidaten, en alle inspanningen van hen en de partijen die zij vertegenwoordigden om “contacten te leggen met leiders van andere landen“, met inbegrip van enkele van de staten die het Five Eyes netwerk zelf vormen.

Natuurlijk zouden die leden niet weten dat hun vrienden in Washington, en andere Five Eyes hoofdsteden, hen bespioneren terwijl zij Frankrijk bespioneren.

Het was duidelijk niet voor niets dat de ervaren Amerikaanse grootstrateeg en voormalig minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger ooit opmerkte: “een vijand van Amerika zijn kan gevaarlijk zijn, maar een vriend zijn is fataal”.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/10/26/het-schokkende-document-hoe-de-vs-de-oorlog-en-de-energiecrisis-in-europa-planden/