De Financial Times heeft toegegeven dat het verspreiden van chemtrails GEEN samenzweringstheorie is, zoals de reguliere media al jaren beweren. Het is echter een echt fenomeen dat helpt om het zogenaamde ‘global boiling’-effect tegen te gaan, meldt TPP.
In een nieuw artikel dat maandag is gepubliceerd met de titel ‘Geo-engineering is het risico waard — mits we het goed reguleren’, stelt de Financial Times dat het kunstmatig verlagen van de temperatuur van de aarde door middel van geo-engineering zal helpen een toekomstige ramp als gevolg van klimaatverandering af te wenden.
Ft.com meldt: Als alle wereldwijde beloften en toezeggingen voor klimaatactie worden nagekomen, zullen we tegen het einde van de eeuw een stijging van 2,4 tot 2,6C ervaren. Dit is veel lager dan de stijging van 4C zonder klimaatactie, maar ook veel hoger dan de beoogde 1,5C van het Akkoord van Parijs.
Erger nog, het overschrijden van deze doelstelling lijkt onvermijdelijk, aangezien de wereld vorig jaar een jaarlijkse gemiddelde temperatuur van 1,45 °C boven het pre-industriële niveau bereikte. Snelle emissiereducties, sterkere aanpassingsinspanningen en een grotere verwijdering van koolstofdioxide blijven cruciaal om de ergste gevolgen van de opwarming van de aarde te beperken. Maar met risico’s die al hoog zijn en alarmerend toenemen, kunnen we het ons niet veroorloven om bestaande methoden te negeren. Dat omvat controversiële methoden zoals geo-engineering – met name zonnestralingmodificatie (SRM), waarbij een klein deel van het zonlicht terug de ruimte in wordt gereflecteerd om de planeet af te koelen. De afgelopen paar maanden heeft SRM aan populariteit gewonnen in wetenschappelijke kringen, internationale media en onder diverse klimaatbelanghebbenden.
SRM is zeer experimenteel en niet zonder klimaat-, gezondheids- en ethische risico’s. Het omvat technieken zoals stratosferische aerosolinjectie, waarbij kleine deeltjes in de bovenste atmosfeer worden losgelaten om zonlicht te verstrooien, wat de verkoelende effecten na grote vulkaanuitbarstingen nabootst, of marine cloud brightening, waarbij zeewater in de lucht wordt gespoten om de reflectiviteit van laaghangende wolken te vergroten. Deze methoden kunnen potentieel de wereldwijde temperaturen snel en goedkoop verlagen. Ze kunnen ook ernstige schadelijke gevolgen hebben en regionale weerpatronen verstoren, de ozonlaag beschadigen en leiden tot zure regen.
Een belangrijke zorg is dat SRM het onderliggende probleem van broeikasgasemissies niet aanpakt. Hoewel SRM de planeet tijdelijk zou kunnen afkoelen, zou het de koolstofdioxidegehaltes in de atmosfeer niet verlagen of het klimaat ooit volledig herstellen naar de pre-industriële staat. Bovendien zou SRM een ‘termination shock’-scenario kunnen creëren, waarbij een plotselinge stopzetting van SRM-activiteiten zou leiden tot snelle en potentieel gevaarlijke opwarming. Het risico dat landen of particuliere entiteiten SRM inzetten, draagt bij aan deze zorgen.
Hoewel SRM controversieel is, laat ons collectieve onvermogen om de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5°C ons weinig andere keus dan het te onderzoeken en zorgvuldig te beoordelen of het enig voordeel kan opleveren en of we realistisch gezien alle risico’s kunnen beperken.
Om deze gok te laten slagen, zijn er een aantal vaste principes nodig. SRM mag niet worden beschouwd als een vervanging voor het verminderen van emissies en mag alleen worden overwogen na grondig onderzoek.
Ten eerste zou dit alleen kunnen gebeuren via een wereldwijd governance-kader om SRM te beheren. Momenteel is er geen bindend internationaal kader om SRM-onderzoek of -inzet te reguleren. Dit vergroot het risico op voortijdig of ondoordacht gebruik van deze technologieën. Ten tweede zou een moratorium op SRM-inzet en grootschalige experimenten totdat er voldoende wetenschappelijk inzicht en governance-structuren zijn, door elk land moeten worden geïmplementeerd. Ten derde is uitgebreid onderzoek naar SRM vereist, met een focus op transparantie (inclusief in middelen) en wereldwijde deelname, waarbij ontwikkelingslanden betrokken zijn.
De UN Environment Assembly-7 en COP30 van volgend jaar bieden de juiste kansen voor besluitvorming over de complexe risico’s en voordelen van SRM. Over ruim een jaar is er nog genoeg tijd voor brede consultaties met overheden, internationale organisaties, het maatschappelijk middenveld en andere belanghebbenden, om SRM met de grootste zorg, verantwoordelijkheid en samenwerking te behandelen. Het gaat hier niet om het nemen van shortcuts in klimaatactie, en SRM zou alleen een laatste redmiddel moeten zijn. Maar het zou grof nalatig zijn om mogelijke reacties op de huidige noodsituatie van de opwarming van de aarde te negeren.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
