European Council on Foreign Relations legt aan “vazallen van de VS” uit wat hun leenheer van hen verwacht

1

De European Council on Foreign Relations (EFCR) is een invloedrijk geo- en militair-politiek instituut, grotendeels gefinancierd door multimiljardair George Soros. In een beleidsbriefing vertelt het instituut de Europeanen dat ze ondergemotiveerde vazallen van de VS zijn, die hun heer zal plunderen en weggooien als ze zich niet snel nuttiger maken, schrijft Norbert Häring.

De ECFR is opgericht in 2007. Hij heeft ongeveer 80 medewerkers en kantoren in Berlijn, Londen, Madrid, Parijs, Rome, Sofia en Warschau. Er is geen formele institutionele relatie met zijn veel oudere Amerikaanse tegenhanger, de Council on Foreign Relations.

De titel van de beleidsbrief, geschreven door de onderzoeksdirecteur van ECFR en het hoofd van het kantoor in Berlijn, luidt: „The art of vassalisation: How Russia’s war on Ukraine has transformed transatlantic relations“.

Het Federaal Agentschap voor Burgereducatie definieert Vazal als volgt:

“Als een man in de Middeleeuwen in dienst trad van een heer, een hertog of een prins, en deze heer, zoals men dat noemde, volgde, werd hij een zogenaamde vazal. De vazal legde zich toe op specifieke, vaak militaire, diensten. De term komt van het Latijnse woord “vassus”, wat “dienaar” betekent.

Onderzoeksdirecteur Jeremy Shapiro, die co-auteur was van de tekst die op 4 april werd vrijgegeven, was een voormalig ambtenaar van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Ik interpreteer de tekst als een dreigbrief van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken aan de Europeanen. Voordat ik mijn oordeel onderbouw met citaten, wil ik kort de boodschap ontcijferen die ik uit de tekst haal. Die luidt:

De Europeanen kunnen zichzelf niet verdedigen en vertrouwen op de VS. In ruil daarvoor gehoorzamen zij als een vazal. De VS beschouwen de passieve houding van de Europeanen steeds meer als dienstbaarheid volgens het boekje. De regering van de VS vindt het te vermoeiend en te onrendabel om tientallen Europese staten, die min of meer met tegenzin gehoorzamen, te vertellen wat ze moeten doen.

Vandaar de dreiging: anders dan tijdens de Koude Oorlog is een welvarend Europa als buffer tegen Rusland niet langer belangrijk voor de VS. Des te belangrijker, en uitgedaagd door China, is de economische suprematie van de VS in de wereld. Als de Europeanen hun economische macht niet gebruiken om de regering van de VS actief te steunen in haar concurrentie met China en haar steunen door meer militair engagement tegen Rusland, dan zal de regering van de VS de basis van de economische kracht van Europa wegnemen in haar eigen voordeel.

Mits het zich beter gedraagt wordt Europa in het vooruitzicht gesteld dat het belangrijk blijft voor de VS en niet verder wordt geplunderd. De eisen zijn (vertaald citaat):

    • “Een onafhankelijke capaciteit opbouwen om Oekraïne te steunen in een lange oorlog.
    • Meer inzet van West-Europese troepen in het oosten, die in sommige gevallen de Amerikaanse troepen zouden kunnen vervangen.
    • Versterking van de Europese militaire capaciteiten en het vermogen om zowel binnen als buiten de NAVO autonoom op te treden.
    • De bereidheid om aan te geven dat de VS, EU en VK een geo-economische NAVO vormen. Het doel van zo’n forum zou zijn om een ​​gemeenschappelijk Amerikaans-Europees strategisch economisch beleid ten aanzien van China te ontwikkelen dat zowel effectiever zou zijn als het vazalstatus verminderen.
    • Oprichting van een speciaal defensiepartnerschap tussen de EU en het VK.
    • Overweging van een Europese nucleaire afschrikking.”

Hier volgen nu de verdere tekstcitaten waarop ik mijn interpretatie baseer.

De uitgangssituatie

“De naties van Europa zijn momenteel niet in staat zichzelf te verdedigen. Daarom hebben ze geen andere keuze dan in tijden van crisis op de VS te vertrouwen. (..) De Amerikaanse leiding was bijna te succesvol [in het krijgen van zijn zin], waardoor Europeanen geen stimulans meer hebben om hun eigen leiderschap te ontwikkelen. (..) De regering-Biden heeft vele uren en nog meer vliegmijlen besteed aan het betrekken van de Europeanen en het coördineren van westerse reacties op het uitbreken van de oorlog. Dit heeft er mede toe geleid dat Europeanen het erg prettig vinden om tweedelijnsondersteuning te bieden, ook als de oorlog op hun eigen continent plaatsvindt.”

De Duitse regering onder kanselier Scholz blijkt bijzonder meegaand te zijn:

“De Duitse regering lijkt in het reine te zijn gekomen met de huidige transatlantische arbeidsverdeling. (…) De sociaal-democraten, die vroeger nogal kritisch waren over de VS, voelen zich blijkbaar comfortabel genoeg onder de vleugels van Washington.”

De bedreiging

Vervolgens wordt duidelijk gemaakt dat de economische macht van Europa voor de VS geen waarde meer heeft als deze niet krachtig wordt gebruikt voor de belangen van de VS:

“De huidige geopolitieke situatie verschilt aanzienlijk van die tijdens de Koude Oorlog. (…) De strategie van de VS was erop gericht om West-Europa economisch en militair weer op te bouwen (…). Als gevolg hiervan gebruikten de VS hun dominante rol in het veiligheidsbeleid nooit (of in ieder geval zelden) voor binnenlandse economische voordelen. Integendeel, (…). West-Europese staten floreerden onder de Amerikaanse veiligheidsparaplu.

De strijd met China in de 21e eeuw ziet er heel anders uit. Europa is niet het centrale front en zijn welvaart en militaire kracht staan ​​niet centraal in de Amerikaanse strategie. Onder Biden kozen de VS bewust voor een strategisch industriebeleid gericht op herindustrialisatie van Amerika en technologische dominantie over China.

Conceptueel hebben de Europese bondgenoten een rol te spelen in deze geo-economische strijd met China, maar niet, zoals tijdens de Koude Oorlog, om zichzelf te verrijken en bij te dragen aan de militaire verdediging van het centrale front. Vanuit het perspectief van de VS is haar belangrijkste taak het ondersteunen van het strategisch industriebeleid van de VS en het helpen verzekeren van de technologische dominantie van de VS over China. Ze kunnen dit doen door te buigen voor het Amerikaanse industriebeleid en hun economische betrekkingen met China vorm te geven volgens Amerikaanse concepten van strategische technologieën. Belangrijk is dat er geen puur economische problemen zullen zijn in deze nieuwe geo-economische strijd met China. De technologische en economische aard van het conflict met China betekent dat de VS bijna elk internationaal geschil tot veiligheidsgerelateerd kan en zal verklaren.”

Hoe de VS zichzelf herindustrialiseert door Europa te de-industrialiseren, wordt openlijk beschreven:

“Aangezien deze maatregelen de economische groei in Europa kunnen verminderen, (verdere) deïndustrialisatie kunnen veroorzaken of Europeanen zelfs een dominante positie in de sleutelindustrieën van de toekomst kunnen ontzeggen, zou men kunnen verwachten dat zij in de hele EU op ernstige weerstand zullen stuiten. En tot op zekere hoogte is dat ook gebeurd. (…) De goedkeuring van nieuwe industriële beleidsmaatregelen in de VS, zoals de Inflation Reduction Act [IRA] en de CHIPS and Science Act, hebben in Brussel en elders tot heftig tandengeknars geleid over de vraag hoe de Europeanen hun eigen strategische industrieën kunnen behouden. (…)”

Vervolgens bespotten de auteurs de EU-Commissie onder leiding van Ursula von der Leyen voor het zo graag accepteren van de economische plundering en de-industrialisatie van Europa door de VS, te lezen in de originele tekst. Hier is de korte versie:

Het is echter verre van duidelijk dat dit debat zich zal vertalen in beleid dat van invloed zal zijn op het Amerikaanse buitenlandse handelsbeleid. Veel regeringsfunctionarissen hebben (…) aangegeven dat Europeanen weliswaar kunnen zeuren en klagen, maar dat hun toenemende veiligheidsafhankelijkheid van de VS betekent dat ze economisch beleid zullen accepteren dat wordt gezien als onderdeel van Amerika’s mondiale veiligheidsrol. Dit is de essentie van vassalisatie. Om dit proces van zelfonderwerping in actie te zien, moeten we de houding van Europa ten opzichte van de IRA, de belangrijkste klimaat- en industriële wet in de Amerikaanse geschiedenis, eens nader bekijken.(…)

Dit patroon werd door de VS gevolgd bij de terugtrekking uit Afghanistan en in het “AUKUS” -debat in 2021, toen de VS achter de rug van Frankrijk een nieuw defensiepact sloten met Australië en het VK en een lucratief onderzeebootcontract weggristen van hun oudste bondgenoot. En dit blijkt ook de nieuwe blauwdruk te zijn om te reageren op de IRA en de CHIPS and Science Act.”

De wortel

Maar er is hoop voor Europa. Als de vazal zich volledig inzet voor het bevorderen van de machtsbelangen van de leenheer, zal de leenheer meer clementie tonen:

“Vazalisering is geen verstandig beleid voor het komende tijdperk van intense geopolitieke concurrentie – noch voor de VS, noch voor Europa. (…) De Europeanen moeten een evenwichtiger transatlantische relatie opbouwen. (…) Uiteindelijk zal de Amerikaanse betrokkenheid bij Europa alleen blijven bestaan als de VS geloven dat zij iets te winnen hebben bij hun partners. Dit gevoel vereist een evenwichtiger partnerschap, geen grotere vazalisering.

In een evenwichtiger transatlantisch partnerschap zouden de VS nooit zonder overleg initiatieven als de IRA hebben overwogen, omdat hun besluitvormers van meet af aan zouden weten dat het veiligstellen van het Europese partnerschap bij geo- economische initiatieven zowel noodzakelijk als niet-triviaal is. (…). In het geval van de IRA zou dit bijvoorbeeld hebben betekend dat de EU vanaf het begin bij de opstelling zou zijn betrokken en dat Europese bedrijven toegang zouden hebben gehad tot de subsidies en vrijstellingen van de Buy American-bepalingen.”

Ik heb hierboven al geciteerd wat er zou moeten gebeuren om deze status te bereiken. Wat dat zou inhouden wordt als volgt beschreven:

“Deze ideeën (…) hebben tot doel de meer capabele en verantwoordelijke Europese partners te creëren die de VS zullen willen en nodig hebben in hun komende strijd.”

En nog een hard dreigement

Maar omdat men niet echt lijkt te geloven dat de wortel verleidelijk genoeg is, duikt er weer een bijzonder hard dreigement op:

“De meeste Europese politici voelen zich collectief niet in staat tot meer autonomie en zijn niet bereid daarvoor politieke of financiële offers te brengen. In dit stadium lijkt het duidelijk dat deze opvatting alleen kan veranderen als de VS vrij duidelijk bewijzen dat zij de Europese belangen niet op het oog hebben.”


Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen


Duitsland is de prooi waarop de Verenigde Staten jagen

Er wordt de eerste tijd streng gemodereerd op de nieuwe site tot iedereen het een beetje begrijpt.

Stel je op de hoogte van het moderatiebeleid voor je iets post.

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over

Meer Laden
Abonneer
Laat het weten als er
guest
1 Comment
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Hagar
Hagar
10 maanden geleden

James Allchurch, die onder het pseudoniem van “Sven Longshanks” de drijvende kracht was achter Radio Albion (het vroegere Radio Aryan) is veroordeeld tot 2,5 jaar gevangenisstraf wegens “haatspraak”, en zit nu achter de tralies.

Grandpa Dan en Dr Raphael Matthew Johnson zetten tijdelijk zelf Radio Albion verder.

https://www.radioalbion.com