Er is een groeiend complot tegen honden

“Wij betogen dat de impact van het houden van honden op het milieu veel groter, verraderlijker en zorgwekkender is dan algemeen wordt aangenomen…”

Op de luchthaven biedt het personeel nu troosthonden, prachtige golden retrievers en Duitse herders aan die je kunt aaien en vasthouden. Het idee is om angstige kinderen te troosten, voorbijgangers te plezieren en de ruimte op te fleuren. Ja, dat is precies wat honden doen, schrijft Jeffrey Tucker.

Wat een geweldig idee. Maar niet iedereen is blij met onze liefde voor honden.

We zijn allemaal gevoelig geworden voor dreigende bedreigingen, kleine hints in wetenschappelijke tijdschriften of van gevestigde media die zich richten op wat we leuk vinden. Er was een tijd dat we deze konden beschouwen als een kans voor debat en discussie. De gebeurtenissen van de afgelopen vijf jaar suggereren dat gezelschapsspelletjes voorbij zijn. Nu zoveel vertrouwen verloren is, beseffen we pas nu dat deze bedreigingen reëel kunnen blijken te zijn en dus meer aandacht verdienen.

De kwestie gaat nu vooral over huisdieren, en honden in het bijzonder. Komen ze voor ze op?

In augustus 2020 was Anthony Fauci medeauteur van een artikel in Cell waarin hij in brede zin opriep tot “radicale veranderingen die decennia in beslag kunnen nemen: het herbouwen van de infrastructuur van het menselijk bestaan”. Het artikel richt zich specifiek op huisdierbezit en dringt erop aan dat we “onveilige blootstelling aan dieren” moeten verminderen.

Ik vroeg me destijds af wat die zin betekende. De hele theorie achter het artikel is dat mensen overal omringd zijn door vieze dingen die ons kunnen infecteren. We hebben deze bedreigingen duizenden jaren lang genegeerd door rond te reizen, overal heen te trekken, dieren te domesticeren en te dicht op elkaar te leven. Dit moet veranderen, vinden ze, want schadelijke ziekteverwekkers springen steeds vaker van de buitenwereld op mensen over.

Er bestaat een terechte bezorgdheid dat ze het op onze huisdieren gemunt hebben.

Mother Jones heeft een artikel uit The Guardian overgenomen, een knipoog naar een nieuw tijdschriftartikel in Australië, met de veelbetekenende titel “Bad Dog?: The Environmental Effects of Owned Dogs“. Als je begrijpt hoe dit werkt, hoef je het niet eens te lezen. Honden zijn vervuilers en verspillend. Het voeren ervan kost te veel grondstoffen. Ze vormen een bedreiging voor vogels. Ze stoten schadelijke gassen uit. Ze vervuilen het milieu en verspreiden ziekten.

Om uit het adembenemende artikel te citeren: Honden “zijn betrokken bij het direct doden en verstoren van meerdere soorten, met name kustvogels, maar ook hun loutere aanwezigheid, zelfs als ze aangelijnd zijn, kan vogels en zoogdieren verstoren, waardoor ze gebieden verlaten waar honden worden uitgelaten. Bovendien kunnen geursporen en urine en uitwerpselen die honden achterlaten dit effect blijven hebben, zelfs als er geen honden aanwezig zijn. Uitwerpselen en urine kunnen zoönosen overbrengen op in het wild levende dieren en kunnen, wanneer ze zich ophopen, waterwegen vervuilen en de plantengroei beïnvloeden. Tot slot draagt alleen al het aantal honden bij aan de wereldwijde uitstoot van koolstof en het gebruik van land en zoet water via de huisdiervoedingsindustrie. Wij stellen dat de milieu-impact van honden in eigendom veel groter, verraderlijker en zorgwekkender is dan algemeen wordt erkend.”

Je ziet wat hier gebeurt. Sommigen binnen de wetenschappelijke elite hebben Fauci’s oproep opgepikt en nieuw onderzoek toegevoegd ter ondersteuning van een groeiende aanval op honden en waarschijnlijk ook op elk ander huisdier. Het is eigenlijk een verlengstuk van de bacterievrees die de lockdown-ideologie verspreidde, en de overtuiging dat de oplossing voor al onze kwalen is om in constante angst en isolatie van alle andere levende wezens te leven.

Nee, de dreiging van inbeslagname van honden is niet om de hoek. Maar wat dit soort campagnes wel kunnen doen, is de regelgeving versterken. Meer registraties, meer vaccinaties, meer tracking, meer onderhuidse chips, meer boetes, meer regels, enzovoort. In het geïndustrialiseerde Westen hebben we al te maken met enorme beperkingen op het fokken, opvoeden en verkopen van huisdieren.

Het is twijfelachtig of iemand je huisdier zal meenemen. Dit werkt zo: het wordt moeilijker voor de volgende generatie om te komen. Ze voeren de druk op, voeren steeds meer controles en mandaten in, leggen boetes en kosten op, monitoren en onderzoeken, tot het gewoon niet meer de moeite waard is. De kosten wegen niet op tegen de baten. Zo spelen de anti-huisdierkrachten het spel op de lange termijn.

Toen ik klein was, kon je elke dierenwinkel binnenlopen en de puppy’s zien smeken om een ​​baasje. Het was net als naar de dierentuin gaan, en het was geweldig. Dit is volledig verdwenen, dankzij een zeer effectieve maar uiteindelijk belachelijke paniek over “puppyfabrieken”, waardoor potentiële huisdiereigenaren gedwongen worden om een ​​huisdier te adopteren of exorbitante prijzen te betalen aan bevoorrechte fokkers, wat kan betekenen dat je het hele land door moet reizen om je favoriete huisdier te krijgen. De kans is groot dat je de gemeente moet betalen voor dit voorrecht, en dat je huisdier een verplicht vaccinatieschema heeft dat wordt bijgehouden en gehandhaafd door particuliere trimsalons en overheidsinstanties.

Er zijn dus al aanwijzingen voor een zekere paniek onder het publiek over huisdieren in het algemeen. Ik kan me gemakkelijk voorstellen onder welke omstandigheden dit zou worden versterkt door een publieke campagne. Eén hondsdolheidsbeet of meer kruisbesmettingen met een nieuw benoemde ziekteverwekker zijn voldoende. De paniek tegen dieren, en met name huisdieren, wacht er alleen maar op om onder de juiste omstandigheden te ontbranden.

De wereldwijde verspreiding van wat anders een obscuur tijdschriftartikel in Australië zou zijn, illustreert dit punt. De campagne is al gaande en zal voorlopig niet stoppen.

Amerikanen zullen er niet snel mee instemmen dat hun huisdieren worden afgenomen, maar we hebben ons al overgegeven aan overheidstoezicht op huisdieren op manieren die andere landen onaanvaardbaar zouden vinden. Ik breng graag tijd door in Mexico-Stad, waar de handhaving van huisdierregels slechts minimaal is.

Het is niet ongebruikelijk om in een kerk een hond voorbij te zien lopen. Je vraagt ​​rond en mensen zeggen dat deze hond meestal gewoon in de buurt rondhangt. Hetzelfde geldt voor restaurants en parken. Lieve, lieve, vrolijke dieren lopen vrij rond en niemand trekt zich er iets van aan. In de Verenigde Staten zou zo’n hond binnen enkele minuten worden opgepakt en afgeslacht!

Er zijn ook geen beperkingen op het fokken en verkopen van huisdieren. Dat zou ook niet moeten. Dit is een fantastische manier voor mensen om geld te verdienen door hun eigen dieren te laten doen wat ze van nature doen. Het stoppen van deze praktijk is buitengewoon wreed en schadelijk voor veel plattelandsbewoners die hun inkomen aanvullen met het produceren van waardevolle huisdieren voor anderen. De strenge aanpak van deze praktijk in de Verenigde Staten was volledig een klassenoplegging van iets dat volkomen goed en traditioneel is.

Tegenwoordig fokken veel Amish- en Mennonietengemeenschappen prachtige honden en verkopen die online. Je moet ze persoonlijk ophalen en meestal contant betalen, maar het is tenminste toegestaan. Maar zelfs zij melden voortdurende intimidatie door gezondheidsautoriteiten die deze praktijk liever volledig zouden stoppen, waardoor alternatieve gemeenschappen een andere inkomstenbron wordt ontzegd die hun leven mogelijk maakt.

Met andere woorden, de aanval op honden is helemaal niet nieuw, maar gaat eigenlijk al tientallen jaren terug. Zo werkt controle over ons leven tegenwoordig: het sluipt er geleidelijk in, en we merken het pas als het te laat is. Het is de spreekwoordelijke kikker in het water die nooit zo bang is voor het opwarmende water dat hij er weer uit springt.

Ik hoef nauwelijks te pleiten voor het hebben van huisdieren. Ze brengen vreugde in het leven. Wat ziektes en dergelijke betreft, zorgt blootstelling aan ziekteverwekkers ervoor dat het immuunsysteem verbetert. Op dit punt hadden Fauci en de andere Covid-patiënten het volledig mis. De weg naar gezondheid is niet extreme isolatie, maar blootstelling aan ziekteverwekkers en normale menselijke interacties. Hetzelfde geldt voor huisdieren. Ze moeten niet gevreesd worden, maar bemind en gekoesterd.

De luchthavenmedewerkers hebben gelijk: honden houden van mensen en mensen houden van honden. Het lijkt wel alsof we voor elkaar bestemd zijn.

In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.

STEUN ONS WERK HIER.

Ze komen voor je hond en kat, omdat viervoeters een klimaat-holocaust veroorzaken

Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over