Eerste jaar van Javier Milei’s economische “wonder”: Toenemende armoede, toenemende ongelijkheid, een ineenstortende industrie en scheurbuik

2

“De diepe kettingzaag komt eraan” in het tweede jaar.

Na een jaar aan de macht heeft de schijnlibertarische president Javier Milei van Argentinië misschien niet de centrale bank van het land platgebrand of de economie van Argentinië gedollariseerd, zoals hij herhaaldelijk beloofde tijdens zijn campagne. Ook heeft hij de belastingen niet afgeschaft; ze zijn zelfs flink gestegen. Maar hij heeft zijn woord gehouden op een van zijn belangrijkste beloften door de figuurlijke motosierra (kettingzaag) los te laten op de overheidsuitgaven, schrijft Nick Corbishley.

Ondanks dat Milei de grootste financiële aanpassing in Argentinië in meer dan 60 jaar heeft doorgevoerd, met verschrikkelijke gevolgen voor veel van de meest kwetsbare sectoren van het land, zijn de goedkeuringscijfers van Milei, bizar genoeg, de beste in het eerste jaar van een president sinds 2001. Zoals de Argentijnse journalist Ernesto Tenembaum schrijft: “Er is iets heel diepgaands gebeurd in de Argentijnse samenleving dat dit kan gebeuren.”

Milei heeft meer van hetzelfde beloofd voor het komende jaar. “De diepe kettingzaag komt eraan,” waarschuwde hij tijdens een viering van zijn eerste jaar in functie. Deze nieuwe kettingzaag, zei hij, zal helemaal draaien om “het ontmantelen van geologische lagen van statisme” door de eliminatie van overheidsinstanties, ministers en staatssecretarissen.

“De grootste begrotingsaanpassing in de menselijke geschiedenis”

In één jaar tijd  heeft Javier Milei de helft van de bestaande ministeries in Argentinië afgeschaft, 33.000 ambtenaren ontslagen en de overheidsuitgaven met 35% teruggebracht ten opzichte van het voorgaande jaar. Om te bereiken wat hij graag omschrijft als “de grootste begrotingsaanpassing in de menselijke geschiedenis”, heeft de Argentijnse president pensioenen, sociale voorzieningen, salarissen in de publieke sector en subsidies voor transport en energie verlaagd. Hij heeft ook alle openbare werken opgeschort en de overdracht van middelen aan de provincies geminimaliseerd.

Milei heeft dit allemaal voor elkaar gekregen ondanks het feit dat zijn partij geen van beide wetgevende kamers van Argentinië controleert, wat op zichzelf al een prestatie is. Het is ook een weerspiegeling van hoe weinig echte oppositie Milei in het land ondervindt.

Milei’s kettingzaagaanpak heeft hem zeker veel lof opgeleverd van de plutocratische klasse, zowel binnen als buiten Argentinië – inclusief Elon Musk, die binnenkort samen met Vivek Ramaswamy leiding zal geven aan het Amerikaanse Department of Government Efficiency (DOGE):

Er is zelfs gespeculeerd dat Musk in zijn nieuwe rol inspiratie zal halen uit de meedogenloze uitdunning van ministeries in Argentinië. Medio november, slechts enkele dagen na Trumps herverkiezing, zei Milei dat de techmiljardair al contact had gehad met de Argentijnse minister van Deregulering en Staatstransformatie (en voormalig gouverneur van de centrale bank), Federico Sturzenegger, met het oog op het uitvoeren van maatregelen die vergelijkbaar zijn met die in Argentinië.

De belangrijkste prestatie van Milei in het afgelopen jaar is een scherpe, aanhoudende daling van de maandelijkse inflatie, van 25% in december 2023 — toegegeven, nadat Milei zelf de peso met 50% had gedevalueerd, waardoor de inflatie bijna verdubbelde — naar 2,4% in november 2024. Het is een nuttige economische les: als je inflatie wilt verpletteren, moet je gewoon de economie om zeep helpen. Er zijn andere factoren die bijdragen aan de scherpe daling van de inflatie, zoals het besluit van de overheid om de monetaire uitgifte van de centrale bank te bevriezen, evenals bepaalde risicovolle financiële stappen die we later zullen bekijken.

Ondanks dit alles liggen de prijzen nog steeds ongeveer 160% hoger dan toen Milei aantrad. En nog relevanter: was de brute prijs voor deze scherpe daling van de maandelijkse inflatie het waard om te betalen? Dat hangt er denk ik vanaf wie je het vraagt.

Stijgende ongelijkheid. In zijn eerste maanden aan de macht, na een devaluatie van 50% van de peso, liet Milei inflatie de reële waarde van pensioenen en salarissen aantasten. Het resultaat is een stijgende armoede. Tussen december 2023 en juni 2024 vielen meer dan vijf miljoen mensen in (echte) armoede, volgens het Nationaal Instituut voor Statistiek en Census (INDEC). Het officiële armoedecijfer steeg met meer dan 11 punten in de eerste zes maanden van 2024 en bereikte bijna 53% van de bevolking (ongeveer 25 miljoen mensen), het hoogste cijfer in twee decennia.

De ongelijkheid neemt ook toe, zoals zeer voorspelbaar was. Voor de rijkste 20% was de daling van het reële inkomen kleiner dan gemiddeld, terwijl de armste 20% de scherpste daling onderging. De Gini-coëfficiënt, de meest gebruikte maatstaf voor ongelijkheid, was 0,436 in het tweede kwartaal van 2024, een stijging ten opzichte van 0,417 een jaar eerder.  Dit is natuurlijk niet alleen het werk van Milei. De stijgende inflatie had de koopkracht van de Argentijnen al gedecimeerd lang voordat hij het overnam, hoewel zijn beleid de ongelijkheid zeker heeft aangewakkerd.

Geen V-vormig herstel. In hun eerste maanden in functie hielden Milei en zijn minister van Economie Luis Caputo vol dat de economische pijn van korte duur zou zijn en dat de economie zich tegen het einde van de lente/vroege zomer zou herstellen. Dat is niet gebeurd. Volgens de laatste prognose van de OESO zal de economie dit jaar met 3,8% krimpen — 0,5 procentpunt meer dan in mei werd voorspeld. Als dat zo is, is Argentinië op weg om de scherpste krimp van alle economieën in Latijns-Amerika te ondergaan, inclusief het door oorlog verscheurde Haïti.

Krimpende industrie. In theorie zou een economische schokbehandeling in het voordeel van de privésector moeten werken. De vraag is: wiens particuliere sector? En welk deel van de privésector? Zoals de Argentijnse econoom Guido Agostinelli onlangs aan de Braziliaans-Mexicaanse podcaster Diego Ruzzarin vertelde , zijn de drie industriële sectoren die het afgelopen jaar het meest zijn gegroeid — landbouw, mijnbouw en olie- en gasboringen — over het algemeen allemaal extractief van aard:

“Ze hebben grote prikkels geïntroduceerd voor buitenlandse bedrijven om te komen, te investeren en te delven… Daarentegen is de industriële productie aan het instorten.

De Utilisation of Installed Capacity-index illustreert perfect de staat van de Argentijnse maakindustrie, zegt Agostinelli. De huidige stand is 55%. Om dat in context te plaatsen: het is ongeveer hetzelfde als het gemiddelde niveau dat werd geregistreerd in 2020, het jaar van de COVID-19-lockdowns toen de economische activiteit wereldwijd van een klif stortte. Veel bedrijven zijn al aan de kant gezet. Medio november waren er 16.500 kleine en middelgrote ondernemingen gesloten, aldus het National Productive Front. Van Ambito (machinaal vertaald):

De ineenstorting van de binnenlandse consumptie (NC: geschat op ongeveer 20%), de stijging van de servicekosten en de moeilijkheid om te exporteren vanwege een niet-concurrerende dollar zijn drie van de belangrijkste factoren achter deze zorgwekkende trend. De CAME schat een daling van 13,2% in de verkoop van MKB-bedrijven, een alarmerend cijfer dat de impact van de recessie op de consumptie weerspiegelt.

Dit cijfer wordt aangevuld met de sluiting van 10.000 kiosken en magazijnen en het verlies van 160.000 banen in de sector. De crisis verdiepte zich in de tweede helft van het jaar, volgens de Association of National Businessmen and Women for Argentine Development (ENAC). Tussen juli en oktober stopten nog eens 6.500 bedrijven met opereren, wat zich aansloot bij de 10.000 die al in de eerste helft van het jaar waren gesloten.

Fiscale balans. De regering Milei behaalde haar eerste primaire overschot (het verschil tussen de huidige inkomsten en uitgaven van de staat) in haar eerste volledige maand in functie en heeft de fiscale balans tot oktober (de laatste beschikbare gegevens) in positief gebied gehouden. Ze heeft ook een financieel overschot (het primaire resultaat minus de betaling van schuldrente) gehandhaafd voor 9 van de 10 maanden van 2024 — een zeldzame prestatie voor een Argentijnse regering.

Advertisement

Maar dat was wel tegen de hoogste kosten.

Wie betaalt nu werkelijk de prijs?

“Deze keer gaat het anders zijn. Omdat de mensen niet voor de aanpassing gaan betalen. De kaste gaat ervoor betalen.”

Milei bracht deze boodschap herhaaldelijk over tijdens de campagne. Het was een leugen. Net zoals Trump zei dat hij het moeras zou droogleggen, om vervolgens zijn eerste regering te vullen met enkele van de ergste moeraswezens die je je maar kunt voorstellen (Mike Pompeo, Bill Barr, John Bolton…) beloofde Milei de “kaste” te laten betalen voor de economische transformatie van Argentinië, en vulde zijn kabinet vervolgens met kasteleden als Patricia Bullrich en de voormalige bankier van JP Morgan, Luis Caputo, die beiden minister waren in de regering van Macri.

Zoals ik schreef in mijn artikel, “Wie is Luis Caputo, de nieuwe minister van Economie van Argentinië (die de economie nu al laat schreeuwen)?”, zijn er maar weinig mensen die de “kaste” beter belichamen dan Caputo:

Caputo begon zijn carrière als investment banker, eerst als chief of trading voor Latijns-Amerika bij JP Morgan Chase (1994-8) voordat hij een soortgelijke rol kreeg bij Deutsche Bank (1998-2003). Later werd hij benoemd tot voorzitter van de Argentijnse dochteronderneming van Deutsche Bank. In recentere jaren beheerde hij zijn eigen investment fund en zat hij in de raad van bestuur van een Argentijns energiebedrijf.

Maar wat ons in dit geval het meest interesseert is Caputo’s korte periode in de publieke sector, die begon in 2015. Eerst benoemde Macri zijn oude schoolkameraad tot secretaris van Financiën, om hem vervolgens op te werken tot minister van Financiën en uiteindelijk tot gouverneur van de centrale bank, en dat alles in slechts drie jaar tijd. In die tijd had Caputo meer invloed op de Argentijnse economie dan bijna iedereen in een regeringsfunctie. En in die tijd werden de kiemen gelegd voor de huidige crisis in Argentinië, waaronder de uit de hand gelopen inflatie.

Dus als de kaste niet betaalt voor de economische zuivering van Argentinië, wie dan wel? Niet moeilijk om te raden: de maatschappij als geheel, met name de meest kwetsbaren. Aan de scherpste kant, in sommige gevallen letterlijk, staan ​​opa en oma. Uit ons vorige stuk, Geen land voor oude mannen (of vrouwen): Gepensioneerden in Argentinië dragen de last van Milei’s hardcore soberheid:

De vrijheid is in opmars in Javier Milei’s Argentinië, zoals perfect geïllustreerd [door recente beelden] van staatsveiligheidstroepen die gepensioneerden op straat in elkaar slaan en beschieten met pepperspray en traangas. Elke woensdag… verzamelen duizenden gepensioneerden zich buiten het Congres om te protesteren tegen het snelle verlies van koopkracht van hun pensioenen, terwijl het economische schokprogramma van de Milei-regering letterlijk blijft bijten.

“Ze maken ons af,” roept een oudere dame. “Waarom? Wij zijn gewoon gepensioneerden. Een van deze bruten heeft net een oude dame geslagen.” In dezelfde video wordt een andere grootmoederlijke demonstrant gevraagd of ze bang is voor het geweld, waarop ze antwoordt:

Bang? Als je bang bent, verlamt het je. Je moet vechten voor je rechten. Er is veel bloed gevloeid voor die rechten.

Toen het Congres onlangs een bescheiden verhoging van het pensioen voorstelde, gebruikte Milei zijn vetorecht om het te blokkeren. De laatste dagen heeft hij de druk op ouderen nog verder opgevoerd door de subsidies op essentiële medicijnen voor veel gepensioneerden te verlagen. Een paar dagen geleden overgoot een zeventigjarige man met een terminale ziekte zichzelf met benzine en probeerde zichzelf in brand te steken voor een kantoor van het National Institute of Social Services for Retirees and Pensioners.

Toegenomen uitgaven aan militairen. Het bezuinigingsprogramma van de Milei-regering wordt niet op alle fronten toegepast. Lezers zullen ongetwijfeld verrast zijn om te horen dat een van de weinige gebieden waar de uitgaven sterk stijgen, defensie en veiligheid is. Volgens het ontwerp van de Algemene Begrotingswet van de Nationale Administratie voor begrotingsjaar 2025 zal ongeveer 6,2 miljard Amerikaanse dollar (6 biljoen pesos, tegen de officiële wisselkoers) worden toegewezen aan Defensie- en Veiligheidsdiensten, wat 5,1% van het totale budget vertegenwoordigt.

Dus terwijl veel Argentijnse gepensioneerden moeten kiezen tussen voedsel of medicijnen, zal de hoeveelheid publieke fondsen die is gereserveerd voor wapens van Amerikaanse en Europese makelij vrijwel zeker toenemen. De overheid heeft ook voorgesteld om een ​​veiligheidsagentschap op te richten om AI-gestuurde “pre-crime” te implementeren, wat ongeveer zo ver verwijderd is als overheidsbeleid maar kan zijn van de basisprincipes van liberalisme of libertarisme. Uit het officiële bulletin van de overheid (26/11/24):

Dat de vooruitgang van de technologie, met name kunstmatige intelligentie, een van de meest relevante sociaal-technologische veranderingen voor de algemene bevolking vertegenwoordigt.

Dat landen als de Verenigde Staten van Amerika, China, het Verenigd Koninkrijk, Israël, Frankrijk, Singapore en India, onder andere, pioniers zijn in het gebruik van kunstmatige intelligentie binnen hun overheids- en veiligheidsdiensten.

Dat de bovengenoemde landen kunstmatige intelligentie gebruiken voor videoanalyse en gezichtsherkenning, misdaadvoorspelling, cyberbeveiliging, data-analyse, drones en robotica, communicatie en coördinatie, virtuele assistenten en automatisering, analyse van sociale netwerken en fraude- en anomaliedetectie.

De Amerikaanse onderzoeksjournalist Whitney Webb heeft vergelijkingen getrokken met de wetgevende push van de eerste Trump-regering om pre-crime in de VS te legaliseren, en ook met de manieren waarop Palantir-medeoprichter en Trump-supporter Peter Thiel van die push kan profiteren. Thiel probeert zichzelf, net als Milei, tegenwoordig af te schilderen als een libertarier, terwijl hij de voordelen van monopolies bepleit — wederom in strijd met fundamentele libertijnse principes.


Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.


Het artikel gaat nog een stuk verder, zoals aangegeven met ‘…’, – dat gebruik ik altijd als ik iets in kort. dat u het weet – , maar verzandt in details van een of ander financieel vehikel. U had nog scheurbuik van me tegoed uit de titel:

Hongersnood, ondervoeding en SCHEURBUIK in agrarische grootmacht Argentinië dankzij Milei – Is dit wat Musk voorheeft met de VS met zijn DOGE departement ?

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over

Meer Laden
Abonneer
Laat het weten als er
guest
2 Comments
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Matt
Matt
3 maanden geleden

Wat gaat er met de B in BRICS gebeuren?

Hagar
Hagar
3 maanden geleden

comment image