Een Trump-draai weg van Europa ? Niet zo snel: de plundering is te lucratief voor Amerikaanse plutocraten

Nu de Trump 2.0-regering aan de macht is, lijkt het erop dat hij de Amerikaanse inspanningen om Europa te plunderen alleen maar verdubbelt, ondanks zijn campagnepraat over het verlaten van Oekraïne en het verkleinen van de Amerikaanse rol in de NAVO, schrijft Conor Gallagher.

De kapitaalkrachtige belangen achter Trump zouden volledig gekant zijn tegen een terugtrekking van de VS uit Europa om het simpele feit dat ze een slaatje slaan uit de afhankelijkheid van de EU van de VS voor energie, defensie en technologie. En de oligarchen aan het hoofd van deze industrieën, die Washington grotendeels besturen, willen meer in plaats van opnieuw na te denken over wat in het nationale belang van de VS is.

Laten we eens kijken naar elk van die sectoren, wat Trump 2.0 doet om het tempo van de plundering op te voeren en de exorbitante bedragen onderzoeken die Amerikaanse plutocraten aan Europa verdienen. Een proces dat, laten we dat niet vergeten, het resultaat is van Project Oekraïne en de afsluiting van Europa van Rusland.

Energie

Medio 2023 bedroegen de fiscale uitgaven in de EU om consumenten en bedrijven te helpen omgaan met stijgende energiekosten 651 miljard euro. Dat is inmiddels duidelijk veel hoger, en dan hebben we het nog niet eens over de miljarden extra die de afgelopen drie jaar zijn vrijgemaakt om LNG-terminals snel operationeel te krijgen.

Hoeveel hebben Amerikaanse energiebedrijven verdiend? Dat is moeilijk met zekerheid te zeggen, maar we kunnen wel stellen dat het veel is. Een rapport uit 2023 van Global Witness stelt dat de vijf westerse oliegiganten (waaronder ExxonMobil en Chevron uit de VS) alleen al in 2022 $ 134 miljard verdienden aan Europa, door zich gedeeltelijk af te scheiden van Russische olie en gas. In 2023 leverde de VS 50 procent van de totale LNG-import naar de EU, waardoor het exportvolume ten opzichte van 2021 verdrievoudigde, en Europa heeft ook tientallen langlopende LNG-contracten afgesloten met Amerikaanse bedrijven, waardoor ze twee decennia of langer Amerikaans gas zullen kopen.

En toch zijn de meevallers niet meer wat ze ooit waren voor de Amerikaanse energiebedrijven. Zoveel nieuwe olie- en LNG-projecten die online komen, produceren een overvloed die naar verwachting zal leiden tot lagere marktprijzen voor de rest van het decennium, en de olie- en gasgiganten zullen naar verwachting deze week fors lagere winsten rapporteren dan het topjaar 2022.

De VS concurreert echter nog steeds met Rusland om de Europese LNG- en oliemarkt, en de Trump-regering dringt aan op exclusieve verkopersstatus. The Atlantic Council:

Belangrijk is dat een aanzienlijke terugkeer van Russisch gas naar Europa de Amerikaanse LNG-exporteurs en Trumps ‘America First’-agenda ernstig zou schaden… de hervatting van aanzienlijke Russische gasstromen naar Europa, hoewel op dit moment onwaarschijnlijk, zou druk uitoefenen op Amerikaanse LNG-exporteurs.

…Sinds februari 2022 is de export van Amerikaanse ruwe olie naar Europa met 800.000 vaten per dag gestegen, wat hielp om de Russische productie te vervangen die werd stopgezet als gevolg van de Russische invasie in Oekraïne. Nu verwacht wordt dat het verbruik van vloeibare brandstoffen in de VS tegen 2026 zal dalen en de binnenlandse vraag naar benzine al een piek bereikt, zullen Amerikaanse olie- en gasexporteurs in toenemende mate afhankelijk zijn van externe markten, waardoor de concurrentie met Russische producenten toeneemt.

Wat is de oplossing?

Het versterken van sancties tegen Russische olie en gas zal niet alleen Amerikaanse bedrijven ten goede komen. Het zal Trump ook meer onderhandelingsmacht geven over de Russische president Vladimir Poetin.

Wie weet of ze de laatste onzin over onderhandelingsposities geloven, maar de eerste bewering lijkt in ieder geval steeds populairder te worden als manier om de Amerikanen binnen te houden en goed betaald te krijgen.

Von der Leyen benadrukte dat de EU nog steeds aanzienlijke hoeveelheden energie van Rusland koopt en vroeg: “Waarom vervangen we het niet door Amerikaans LNG, dat goedkoper voor ons is en onze energieprijzen verlaagt? Het is iets waar we over kunnen discussiëren, ook [wat] ons handelsdeficit betreft.”

Wat betreft Ursula’s bewering dat Amerikaans LNG goedkoper is, is er natuurlijk bewijs van het tegendeel, maar dat maakt niet uit. Wat nu? Aanbieden om de VS de exclusieve leverancier te maken en boven de marktwaarde te betalen om Amerikaanse energiebedrijven winstgevend te houden tijdens de wilde poging om “de olieprijs te laten crashen om Rusland te verpletteren “?

We zullen moeten afwachten wat er uit een EU-taskforce komt die maatregelen voorbereidt om de regering-Trump en zijn achterban in de Amerikaanse energiesector te sussen. Het Duitse Handelsblatt meldde vorige week dat de voorstellen verdere sancties op Russische gasexport omvatten om de markt in het voordeel van Amerikaanse producenten te laten kantelen.

De Hongaarse premier Viktor Orban, die deel zou uitmaken van de nieuwe nationalistische voorhoede in Europa ziet er uit alsof hij aan zijn lot wordt overgelaten in zijn poging om meer EU-sancties tegen Rusland te blokkeren. Zoals we hebben geschreven, strekt Trump’s interesse in Europese “nationalisten” zich alleen uit tot degenen zoals de Italiaanse premier Giorgia Meloni en nu de Alternative für Deutschland, die bereid zijn om hun nep-nationalisme te gebruiken in dienst van het Amerikaanse imperium.

Wapens

De Amerikaanse wapenexport steeg tot recordhoogte in 2024 — met 29 procent tot een record van $ 318,7 miljard. Beschouw de verkoop van vorig jaar als een afscheidscadeau van de “Big Guy” wiens regering een investering van meer dan een biljoen dollar voor sociale voorzieningen beloofde, maar het in plaats daarvan aan wapenbedrijven gaf.

Maar Lockheed Martin, General Dynamics en Northrop Grumman voorspellen allemaal dat hun verkopen zullen blijven stijgen onder Trump 2.0 – en Europa is een groot deel van de “wereldwijde instabiliteit” die zij als reden aanvoeren.

Trump wil natuurlijk dat niet-Amerikaanse NAVO-leden 5 procent van hun bruto binnenlands product aan defensie besteden – een gigantische toename ten opzichte van de huidige doelstelling van 2 procent. Dat is onwaarschijnlijk, maar zelfs kleinere verhogingen tot bijvoorbeeld 2,5 of 3 procent betekenen miljarden voor Amerikaanse wapenbedrijven en onnoemelijk veel pijn voor miljoenen Europeanen die gedwongen zullen worden om te lijden onder bezuinigingen op sociale uitgaven om de militarisering te financieren.

Van het Stockholm International Peace Institute:

De wapenimport door Europese staten was in 2019-2023 met 94 procent gestegen ten opzichte van 2014-2018. Oekraïne werd in 2019-2023 de grootste Europese wapenimporteur en de vierde grootste ter wereld, nadat minstens 30 staten vanaf februari 2022 belangrijke wapens als militaire hulp aan Oekraïne leverden.

De 55 procent van de wapenimport door Europese staten die in 2019-23 door de VS werd geleverd, was een aanzienlijke stijging ten opzichte van de 35 procent in 2014-18. De volgende grootste leveranciers aan de regio waren Duitsland en Frankrijk, die respectievelijk 6,4 en 4,6 procent van de import voor hun rekening namen.

‘Met veel hoogwaardige wapens in bestelling – waaronder bijna 800 gevechtsvliegtuigen en gevechtshelikopters – zal de Europese wapenimport waarschijnlijk op een hoog niveau blijven,’ aldus Pieter Wezeman, Senior Researcher bij het SIPRI Arms Transfers Programme. ‘In de afgelopen twee jaar hebben we ook een veel grotere vraag naar luchtverdedigingssystemen in Europa gezien, aangewakkerd door de Russische raketcampagne tegen Oekraïne.’

In veel opzichten is de Europese bureaucratie al veranderd op kleine maar fundamentele manieren om geld om te leiden naar oorlog. Van Equal Times:

“In 2023 was er wereldwijd, maar vooral in Europa, een zeer significante toename van de militaire uitgaven. In Spanje bijvoorbeeld, groeide het met 24 procent en in Finland met 36 procent. Als we het vergelijken met 2013, geven de Europese landen in de NAVO 30 procent meer uit,” zegt Pere Ortega, een onderzoeker bij het in Barcelona gevestigde Centre Delàs for Peace Studies, dat kritisch staat tegenover maatregelen die de Europese Commissie heeft genomen om militaire uitgaven te bevorderen, zoals de btw-vrijstelling voor de aankoop van wapens of de wijziging in de regelgeving van de Europese Investeringsbank (EIB) om het mogelijk te maken industriële projecten in de militaire sfeer te financieren.

En volgens de Europese Raad voor Buitenlandse Betrekkingen is het aantal landen dat de doelstelling van twee procent haalt sinds 2014 gestegen van 3 naar 23 (de volgende cijfers zijn van juli; een bijgewerkte versie zou nog grotere stijgingen laten zien):

Veel Europese landen kampen daarom met budgettaire beperkingen en bezuinigen op andere gebieden, zoals op het gebied van onderwijs, gezondheidszorg en energiesubsidies. Dit alles om de klap van de afsluiting van Russisch pijpleidinggas te verzachten.

Terwijl dergelijke sociale bezuinigingen voor sommigen een crisis zijn, vormen ze voor anderen een kans.

Europese elites verkopen hun landen

De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken noemt de bondgenoten en partners van de Verenigde Staten “krachtvermenigvuldigers” en “een uniek bezit.”

Activa, inderdaad. Nu meer Europese bedrijven worstelen met hoge energiekosten en lang stagnerende economieën die grotendeels worden aangestuurd door de obsessie van de EU met bezuinigingen, worden ze steeds meer het middelpunt van fusie- en overnamespecialisten uit de VS. CDI Global meldt het volgende:

De afgelopen jaren is een opvallende toename van grensoverschrijdende fusies en overnames (M&A) door Amerikaanse bedrijven in Europa naar voren gekomen als een opvallende trend. Deze toename van transatlantische investeringen duidt op een strategische verschuiving door Amerikaanse bedrijven, geworteld in de VS, die de diverse voordelen en lucratieve kansen die de Europese markten bieden, willen benutten. Van gevestigde bedrijfsgiganten die op zoek zijn naar uitbreiding tot wendbare start-ups die op zoek zijn naar innovatieve groeipaden, talloze dwingende factoren zorgen ervoor dat Amerikaanse bedrijven Europese koopjesjachten verkennen…

Een belangrijke aantrekkingskracht voor Amerikaanse bedrijven die in Europa investeren, is de mogelijkheid om activa te verwerven tegen koopjesprijzen. Economische onzekerheden, geopolitieke schommelingen en veranderende marktdynamieken hebben de afgelopen jaren geleid tot lagere waarderingen van Europese bedrijven. Dit creëert een gunstig klimaat voor Amerikaanse investeerders, waardoor ze waardevolle activa kunnen kopen tegen aantrekkelijkere prijzen dan die welke doorgaans op de Amerikaanse markt te vinden zijn.

Naast gunstige waarderingen biedt Europa relatief lagere kosten die verband houden met arbeid, onderzoek en ontwikkeling (R&D) en operationele uitgaven. Europese landen bieden vaak substantiële subsidies, belastingvoordelen en subsidies die gericht zijn op het stimuleren van innovatie en bedrijfsontwikkeling, waardoor de financiële last voor Amerikaanse bedrijven wordt verminderd.

De Amerikaanse private equity-gigant Clayton Dubilier & Rice heeft de vierde grootste supermarktketen van het Verenigd Koninkrijk in een paar jaar tijd vernietigd. Warburg Pincus sloot zich een paar jaar geleden aan bij een consortium om T-Mobile Nederland over te nemen. Het in de VS gevestigde Parker Hannifin neemt de Britse lucht- en ruimtevaart- en defensiegroep Meggitt over. Gores Guggenheim heeft de Zweedse elektrische autofabrikant Polestar overgenomen.

De private equity-gigant KKR, met voormalig CIA-directeur David Petraeus als partner, nam het vaste netwerk van TIM, de grootste telecommunicatieprovider van Italië, over.

De regering in Rome overweegt ook om publieke veiligheidsdiensten zoals encryptiediensten over te dragen aan Elon Musks SpaceX. Elders staat “Italië is te koop.” Waarom? Zodat de regering van Meloni meer belastingverlagingen kan geven aan de rijken en omdat Rome al krap bij kas zit vanwege de miljarden euro’s die het heeft verbrand om het verlies van pijpleidinggas uit Rusland op te vangen.

De Duitse energieleverancier Techem is net verkocht aan de Amerikaanse vermogensbeheerder TPG, en de slechte economie van Duitsland maakt de bedrijven steeds waarschijnlijker doelwitten voor overnames. Het griezelige Silicon Valley-bedrijf Palantir is al een begrip in de Britse National Health Services en staat op de stoep in Italië. Meera Shah, senior corporate finance manager bij Buzzacott en lid van de raad van bestuur van de Corporate Finance Faculty, legt uit:

“De verkoop van activa aan de VS is altijd een vrij groot onderdeel geweest van wat we doen, maar zelfs met die staat van dienst hebben we een aanzienlijke toename gezien van inkomende interesse vanuit de VS. Er zijn maanden geweest waarin tot een derde van de bedrijven die we verkochten naar Amerikaanse kopers ging.”

Zich wapenen tegen China en Rusland terwijl de VS Europa leegroven is blijkbaar een goede zaak omdat de VS Europa laten overnemen betekent dat het risico voor China en Rusland met succes wordt verkleind.

NC-lezer Chuck Roast gaf onlangs nog wat meer details:

De FT meldde vorige week dat de “totale waarde van grote private equity-deals in Europa in 2024 twee keer zo snel is gestegen als in de rest van de wereld.” Hoewel ze een enorme deal van Chicago PE-firma Thoma Bravo noemden, hebben ze het totaal niet opgesplitst. In een bijgevoegde grafiek is het buyouttotaal van ’23 tot ’24 echter gestegen van $ 75 miljard naar ongeveer $ 135 miljard… het grootste deel hiervan was duidelijk geen Europese PE-firma. Het stuk zegt alleen dat het Amerikaanse PE was die zich op Europese firma’s richtte.

Dat Financial Times -rapport zinspeelde op hoe Amerikaanse private equity-bedrijven profiteren van de economische neergang op het continent om grote bedrijven te kopen tegen lagere waarderingen. En volgens PitchBook steeg de dealwaarde met Amerikaanse deelname vorig jaar met 51,9% – bijna 1 op de 5 deals betrof Amerikaanse investeerders – en ze namen ook deel aan zeven van de top 10 deals in 2024.

Trump, Mario Draghi, de tech-oligarchie en de Atlantic Council

Thierry Breton, voormalig commissaris voor de Interne Markt van de Europese Unie, zei altijd dat “er snel een radicale verandering nodig is om de digitale transitie te beheren en externe afhankelijkheden in de nieuwe geopolitieke context te vermijden.”

Het is onduidelijk of Breton er nog steeds zo over denkt nadat hij onlangs zijn nieuwe rol bij Bank of America op zich nam. Maar zijn overstap is illustratief.

De EU wordt nu al gedomineerd door Amerikaanse IT-bedrijven die software, processoren, computers en cloudtechnologieën leveren. We kunnen verwachten dat dit alleen maar zal toenemen naarmate Europa verder achterop raakt vanwege de niet-concurrerende energiemarkt en het onvermogen om gelijke tred te houden met de Amerikaanse en Chinese investeringen.

EU-ambtenaren praten veel over oplossingen, maar tenzij ik iets mis, gaat niemand in op de olifant in de kamer:

Voormalig EU Centrale Bankier, Goldman Sachs-directeur en zogenaamd serieuze econoom Mario Draghi is een van de ergste overtreders. Hij publiceerde vorig jaar zijn grote rapport, waarin hij snel voorbijging aan het belangrijkste probleem dat de Europese concurrentiepositie ondermijnt: het verlies van pijpleidinggas uit Rusland, waardoor de energiekosten de pan uit rijzen.

In plaats daarvan gaat Dragi honderden pagina’s door over de noodzaak van meer gecentraliseerde autoriteit in de EU, de noodzaak van meer concentratie, minder arbeidswetgeving, etc. Het is typerend voor het genre — in feite een realisatie van de lang gekoesterde neoliberaal-autoritaire droom voor het blok.

Het is de moeite waard om kort te bekijken hoe dit proces zich ontvouwt via de driehoeksverhouding tussen de Amerikaanse oligarchie, haar lakeien van denktanks en de belangrijkste mensen in Europa: Mario Draghi en Ursula von der Leyen.

Twee van de grootste fans van het Draghi-rapport zijn de Commissie van von der Leyen, die het Draghi-rapport heeft aangevraagd en zojuist de slordige methodologie ervan heeft overgenomen voor haar aankomende “Single Market Report”, en Amerikaanse denktanks, die tot de grootste voorstanders van de Draghi-voorschriften behoren.

Maar waarom zijn Amerikaanse denktanks, gefinancierd door Amerikaanse plutocraten, zo bezorgd over het helpen van de EU om te concurreren? Het Dragi-rapport heet tenslotte The future of European competitiveness.

Laten we eens kijken naar een recent artikel van de Atlantic Council waarin Draghi’s aanbevelingen worden aangeprezen:

Belangrijk is dat het doel om het concurrentievermogen van de EU te vergroten, zoals uiteengezet in het rapport, niet haaks staat op de noodzaak om de transatlantische economische samenwerking te versterken.

Natuurlijk niet! De tech-oligarchen hebben hun oog laten vallen op miljarden van de EU aan tech-investeringen voor militaire en surveillancedoeleinden. Ze willen dat de EU net zo hard werkt als de VS:

Als het gaat om de ondersteuning van nieuwe technologieën, heeft het Pathfinder-instrument van de European Innovation Council bijvoorbeeld een budget van slechts € 256 miljoen voor 2024 , vergeleken met meer dan vijftien keer dat bedrag voor de Amerikaanse Defense Advanced Research Projects Agency , beter bekend als DARPA. Als gevolg van dit investeringstekort is het rendement op EU-investeringen lager, waardoor het grootste deel van de durfkapitaal- en private equity-fondsen van het blok wordt weggeleid.

Wat vindt Atlantic goed aan Draghi’s rapport? Veel items, vooral weetjes zoals de volgende:

…het rapport beveelt aan dat de EU de oprichting van de kapitaalmarktenunie versnelt, waardoor een pan-Europese ruimte ontstaat voor de financiering van investeringen in hightech, waarvoor doorgaans eigen vermogen in plaats van krediet als financieringsbron nodig is.

En:

Het Draghi-rapport stelt dat de EU de concurrentieregels moet aanpassen om de opschaling van bedrijven in strategische sectoren, zoals geavanceerde productie en robotica, te bevorderen.

Wat zijn die concurrentieregels en andere wetten die herzien moeten worden? We schreven erover in oktober na de publicatie van Draghi’s rapport, maar om het kort samen te vatten:

• Minder arbeidsrecht voor ‘innovatieve’ bedrijven.
• Vrije hand voor AI- en tech-startups.
• Minder soevereiniteit.
• Meer ‘verstoring’.
• Leer van de hyperglobalisering die de arbeidsmarkt heeft gedecimeerd door AI te omarmen, die de arbeidsmarkt zal decimeren.
• Hervorm de ‘investeringen in vaardigheden’ in het onderwijs met een focus op het opleiden van werknemers tot productievere instrumenten voor het kapitaal.
• En meer overheidsgeld ter ondersteuning van al deze ‘innovatie’.

We kunnen zien waar de Atlantic Council op uit is:

Al deze voorstellen zouden kansen bieden voor Amerikaanse private investeringen in de opkomende Europese digitale markt. Tegelijkertijd zou transatlantische samenwerking in wetenschap en onderzoek en ontwikkeling, bijvoorbeeld via gezamenlijke initiatieven van de VS en de EU in sectoren als kunstmatige intelligentie, halfgeleiders, biotechnologie en lucht- en ruimtevaart, zowel de economische veerkracht als de veiligheid vergroten.

Het is geen wonder dat de weldoeners van de Atlantic Council hun lippen aflikken. Er is genoeg onbenutte rijkdom om te benutten als de EU de juiste aanpassingen doet. Zoals Ursula het zei tijdens haar toespraak in Davos:

De besparingen van Europese huishoudens bedragen bijna € 1,4 biljoen, vergeleken met iets meer dan € 800 miljard in de Verenigde Staten.

Zal al deze geïnvesteerde rijkdom de EU helpen haar structurele afhankelijkheid van buitenlandse bedrijven voor grondstoffen en onderdelen te overwinnen, of zal het geld alleen maar naar Amerikaanse giganten sluizen?

Met name het harmoniseren van de transatlantische regelgevingskaders voor koolstofbeprijzing, emissienormen en de integratie van hernieuwbare energie is essentieel voor bedrijven die aan beide zijden van de Atlantische Oceaan willen opereren en broodnodige investeringen in de markt willen brengen.

…Het harmoniseren van investeringsregels tussen de EU en de Verenigde Staten, het verbeteren van de regelgevingskaders, het elimineren van niet-tarifaire belemmeringen en het vergroten van de wederzijdse toegang tot diensten, inkoopmogelijkheden en digitale markten, zou dus een grote bron van economische groei zijn voor zowel de economie van de VS als de EU.

De EU-VS Handels- en Technologieraad is al hard aan het werk om EU-regelgeving in lijn te brengen met Amerikaanse belangen. Het is zeer de vraag of dit alles de EU-economieën ten goede zou komen of zou helpen hun afhankelijkheid van de VS te consolideren. Er is nooit aandacht besteed aan hoe de EU AI, chips en andere energie-intensieve technologie zou moeten inhalen terwijl er een energiecrisis is waar nog geen einde aan lijkt te komen. Naast de nadelen die de EU al ervaart met betrekking tot energie, subsidies en een gebrek aan coördinatie tussen de leden, zullen de toegenomen militaire uitgaven waar de VS op aandringt en waar Europa mee instemt, waarschijnlijk geld weghalen bij investeringen in binnenlandse technologische ontwikkeling.

Als er meer geld in de ontwikkeling van technologie wordt gestoken zonder dat er iets wordt gedaan aan de afhankelijkheid van het blok van de VS op het gebied van energie, veiligheid en economie, dan zullen deze investeringen hoogstwaarschijnlijk worden gericht op het versterken van de Amerikaanse greep op Europa.

Waarom richten we ons op een relatief doorsnee artikel van de Atlantic Council?

Nou, het wordt, net als alle denktanks in Washington, gefinancierd door en vat de wensen van de Amerikaanse oligarchen samen in verfijnde, slim klinkende beleidsvoorschriften. Als je het echter terugbrengt tot de kern, is het gewoon meer plundering van de sociale commons.

En wie zijn enkele van de grootste sponsors van de Atlantic Council?

Je kon ze zien zitten en grijnzen in de “Billionaires Row” bij Trumps inauguratie: Mark Zuckerberg, Jeff Bezos, Sundar Pichai van Google en Tim Cook van Apple.

Geen wonder dat Trump naar Davos streamde om de EU te bekritiseren omdat ze Amerikaanse techbedrijven in Europa probeerden te reguleren. Kolonies mogen de regels niet schrijven.

Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.

“Europa is een verbruiksmateriaal voor de VS geworden”

Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over