Een onmiddellijke vrede is de beste die Oekraïne ooit kan krijgen

De uitputtende oorlog in Oekraïne gaat een nieuwe fase in. Het Oekraïense leger brokkelt af, maar de leiding, met de steun van enkele Europeanen, wil de nederlaag niet toegeven, schrijft Moon of Alabama.

Er bestaan ​​in het Westen nog steeds zeer onrealistische opvattingen over de verliezen en mogelijkheden in dit conflict. Ze verhinderen dat degenen die ze hebben de dringende noodzaak van vredesonderhandelingen erkennen.

In een nieuwe analyse geeft Alex Vershinin, een expert van RUSI, gefundeerde argumenten en cijfers voor degenen die voorstander zijn van een onmiddellijk einde van de oorlog.

In militaire kringen is Vershinin een bekende capaciteit:

Luitenant-kolonel (gepensioneerd) Alex Vershinin heeft tien jaar ervaring aan het front in Korea, Irak en Afghanistan. De laatste tien jaar voor zijn pensionering werkte hij als model- en simulatieofficier in conceptontwikkeling en experimenten voor de NAVO en het Amerikaanse leger.

Vershinin werkt voor het Royal United Services Institute ( RUSI ), de officiële denktank van het Britse leger. Zijn ervaring met modelleren en simulaties stelt hem in staat het ‘grotere plaatje’ te overzien.

In juni 2022 publiceerde RUSI zijn artikel over de terugkeer van de industriële oorlogsvoering (17 juni 2022), waarin hij waarschuwde voor het gebrek aan een industriële basis in het Westen om een ​​oorlog in Oekraïne tegen Rusland te kunnen bestendigen. Ik heb in sommige van mijn geschriften naar dit artikel verwezen:

Rusland wint de industriële oorlogswedloop – Moon of Alabama , 14 september 2023

Al in juni 2022 werd gewaarschuwd dat Rusland de productie van het Westen zou overtreffen, toen Alex Vershinin van RUSI een nota uitbracht over de terugkeer van de industriële oorlogsvoering:

De winnaar in een langdurige oorlog tussen twee bijna-gelijke machten hangt nog steeds af van welke partij de sterkste industriële basis heeft. Een land moet óf de productiecapaciteit hebben om enorme hoeveelheden munitie te produceren, óf andere productie-industrieën hebben die snel kunnen worden omgebouwd tot munitieproductie. Helaas lijkt het Westen geen van beide meer te hebben.

Het is voor het Westen te duur geworden om die capaciteit terug te krijgen.

Dat Rusland bijna geen spullen meer had, was altijd wishful thinking, geen op feiten gebaseerde analyse. Op dat punt duurde het meer dan een jaar voordat de media de realiteit onder ogen zagen. Wat andere aspecten van de oorlog betreft, zoals het aantal slachtoffers, lopen de media nog steeds mijlenver achter.

In een ander RUSI-artikel, gepubliceerd in maart 2024, herhaalde Vershinin zijn waarschuwing. Ik verwees er in mei 2024 naar:

Toen het in maart uitkwam, had ik het laatste stuk van Alex Vershinin op RUSI gelezen en er een link naar geplaatst:

De uitputtende kunst van de oorlog: lessen uit de Russische oorlog tegen Oekraïne – RUSI

Het slopende karakter van de oorlog was duidelijk sinds Poetin de demilitarisering van Oekraïne beval. Er wordt nu eindelijk over gesproken.

Vershinin heeft dus gelijk dat de oorlog in Oekraïne een uitputtingsslag is. Maar het is een eenzijdige. Alleen de NAVO en haar plaatsvervangende legermacht Oekraïne raken uitgeput, terwijl het Russische leger kwalitatief en kwantitatief toeneemt.

Toch is het een aanrader om te lezen:

De snelste manier om een ​​uitputtingsoorlog te verliezen is om je te concentreren op manoeuvreren en waardevolle middelen te besteden aan territoriale doelen op de korte termijn.

Dit is precies wat Oekraïne tot nu toe heeft gedaan (Bakhmut, Krinky).
…
Het ‘westen’ (d.w.z. de VS) is de kluts kwijt op dit punt:

Als het Westen serieus is over een mogelijk conflict tussen grootmachten, dan moet het kritisch kijken naar zijn industriële capaciteit, de mobilisatiedoctrine en de middelen om een ​​langdurige oorlog te voeren. Het Westen moet dan ook niet een maand lang oorlogsspelen spelen en hopen dat de oorlog daarna voorbij is.

Kort na dit schrijven lanceerde het Oekraïense leger zijn rampzalige inval in de Russische regio Koersk. Het was, na Bachmoet en Krinki, de derde grote operatie die op grote schaal Oekraïense levens en middelen verspilde voor tijdelijke propagandadoeleinden.

Een maand geleden publiceerde Vershinin een derde artikel over de kwestie. RUSI zag om welke reden dan ook af van publicatie. Het verscheen eerst in Russia Matters onder de titel:

Slagveldomstandigheden hebben invloed op vredesonderhandelingen in Oekraïne  – Russia Matters, 18 april 2025

Er kwam weinig respons op. Het werd later opnieuw gepubliceerd onder een andere kop door Responsible Statecraft, waar ik het eindelijk zag:

De positie op het slagveld van Oekraïne verslechtert snel – Responsible Statecraft, 5 mei 2025
Mocht Kiev instorten, dan zal het Russische leger oprukken, waardoor de contactlijn dieper Oekraïne in wordt getrokken en de vredesvoorwaarden zullen verslechteren

Vershinin begint met het benadrukken van het geopolitieke belang voor het Westen van het winnen (of verliezen) van de oorlog:

Historisch gezien duurden vredesonderhandelingen in veel conflicten jaren, zelfs terwijl de oorlog voortduurde, zoals tijdens de Koreaanse en Vietnamoorlog. De machtsverhoudingen, gemeten in middelen, verliezen en de kwaliteit van strategisch leiderschap, zijn dan ook cruciaal voor de uitkomst van de onderhandelingen.

Voor de westerse mogendheden heeft dit ernstige gevolgen. Ze hebben hun reputatie op dit conflict gebaseerd en daarmee ook het lot van de op regels gebaseerde wereldorde. Het Globale Zuiden en de multipolaire wereldorde staan ​​klaar om de macht over te nemen. Het mislukken van de overwinning kan die orde fataal ondermijnen en het Westen van zijn wereldwijde leiderschap beroven, dat het de afgelopen eeuwen heeft genoten.

Vervolgens beschrijft hij de aard van de oorlog in Oekraïne:

De oorlog in Oekraïne is nu een slopende strijd. Dit soort oorlogen worden niet gewonnen door terrein te veroveren, maar door zorgvuldig beheer van hulpbronnen, waarbij de eigen hulpbronnen behouden blijven en die van de vijand vernietigd worden. De wisselkoers van verliezen moet niet alleen gunstig zijn voor één partij, maar moet ook rekening houden met de totale reserves die de vijand ter beschikking staan. De weg naar de overwinning ligt in het vermogen om verliezen te compenseren en tegelijkertijd nieuwe troepen in te zetten en de burgereconomie en het moreel op peil te houden.
…
Voor deze oorlog is terrein veel minder belangrijk. De strijd concentreert zich vaak op hetzelfde stuk grond met slechts een beperkte beweging, totdat één partij het conflict niet langer kan volhouden.
…
Strategisch leiderschap is essentieel omdat het het beheer van hulpbronnen in het conflict stuurt. Het niet identificeren van strategische doelen en het verspillen van hulpbronnen aan irrelevante doelstellingen doen de kans op een overwinning afnemen.

Vershinin vervolgt met een samenvatting van de verliezen van beide partijen en hun vermogen om het conflict te handhaven. Hij is een van de weinige serieuze militaire analisten die redelijke aantallen slachtoffers durft te publiceren:

Rusland lijkt in staat zijn om zijn verliezen te compenseren en toch de omvang van zijn leger te laten groeien.
…
Dit komt momenteel neer op gemiddeld ongeveer 3.600 doden [Russische soldaten] per maand. Historisch gezien zijn er voor elke dode vier gewonden, dus moeten er nog eens 452.000 gewonden aan het Russische aantal worden toegevoegd, wat neerkomt op een maandelijks verlies van 14.400 of 18.000 in totaal. Echter, dezelfde gegevens geven aan dat van hen driekwart gewoonlijk terugkeert naar de dienst (RTD) na behandeling. Om het op te splitsen, lijden Russische troepen 7.200 permanente verliezen en 10.800 RTD per maand. Tegelijkertijd rekruteren Russen 30.000 vrijwilligers per maand, plus de gewonden die hersteld zijn. Dit vertaalt zich in een groei van 24.000 soldaten per maand, inclusief RTD. Zelfs als de Russische verliezen het dubbele zijn van wat Mediazona kon tellen, breidt het Russische leger zich nog steeds uit.

In de ruim 40 maanden durende oorlog komt dit neer op een totaal van 144.000 gesneuvelde Russische soldaten en evenveel zwaargewonden.

Concluderend kan Rusland de oorlog op het huidige niveau of zelfs op een hoger niveau volhouden.

De Oekraïense positie is veel slechter:

Mijn mening is dat de Oekraïense politieke top te veel tijd heeft besteed aan het bereiken van public relationsdoelstellingen, wat een aanzienlijke prijs heeft gekost voor militaire operaties. De enorme verliezen aan middelen, met name aan mensen, hebben de Oekraïense gevechtscapaciteit aanzienlijk uitgeput en brengen het gevechtspotentieel op de lange termijn in gevaar. Dit is dubbel zo moeilijk omdat Oekraïne met minder middelen is begonnen. Rusland heeft drie keer zoveel inwoners als Oekraïne, en wat artilleriemunitie betreft, overtreft het niet alleen Oekraïne, maar het hele Westen in een verhouding van drie op één.

Vershinin beschrijft de verschrikkelijke Oekraïense verliezen in Bachmoet en Krinki. Ze tellen op:

De totale verliezen van Oekraïne zijn moeilijk in te schatten. De Jamestown Foundation schatte dat Oekraïne in juli 2023 2 miljoen manschappen had gemobiliseerd, en dat aantal zou nu de 3 miljoen moeten naderen. De meeste schattingen schatten het Oekraïense leger op ongeveer 1 miljoen manschappen, terwijl Zelenskyy beweerde er 880.000 in te zetten. De officiële Oekraïense verliezen van 43.000 zijn onrealistisch in het licht van eerdere cijfers. Voor een realistischer schatting: het Telegram-kanaal “Antiseptic” heeft een van de weinige databases die actuele en vooroorlogse satellietfoto’s van geselecteerde Oekraïense begraafplaatsen vergelijkt.
…
De uiteindelijke schatting is ongeveer 769.000 doden, en gebaseerd op historische gegevens waarschijnlijk nog eens 769.000 gewonden die nooit voldoende zullen herstellen om terug te keren naar het front.
…
Dit komt overeen met de schatting van de Jamestown Foundation. Ongeveer 1,5 miljoen mensen zijn permanent verloren, nog eens 400.000-600.000 gewonden herstellen in ziekenhuizen en er zijn nog altijd 1 miljoen tot 800.000 mensen in het veld.

Dit verliespercentage betekent dat Oekraïne te weinig getrainde en gemotiveerde formaties heeft.

(Als ik terugdenk aan anekdotes uit de strijd, betwijfel ik of de Russische en Oekraïense zorg voor gewonde soldaten op hetzelfde niveau is. Oekraïne heeft waarschijnlijk relatief veel hogere aantallen ernstig, onherstelbare gewonden dan Rusland.)

Het gaat niet alleen om het onvervangbare verlies van mensen, maar ook om het verlies van materiële middelen om de strijd voort te zetten.

Ook de uitrusting raakt op. Het Westen, dat Oekraïne met militaire steun in de strijd houdt, lijkt zijn uitrustingsvoorraad te hebben uitgeput en er is weinig over om te geven.
…
Met de toenemende tekorten aan mankracht en uitrusting is het moeilijk in te zien hoe Oekraïne het volhoudt zonder de directe interventie van westerse, en met name Amerikaanse, troepen. Vooral nu de Oekraïense politieke leiders PR blijven prioriteren in plaats van militaire doelen.

Dat brengt ons bij de kwestie van onderhandelingen en hoe we er het beste van kunnen maken:

Westerse mogendheden hebben de liberale wereldorde afhankelijk gemaakt van de uitkomst van deze oorlog. Vrede sluiten op Russische voorwaarden zou vandaag slecht zijn, maar wedden op een onwaarschijnlijke verbetering van de omstandigheden op het slagveld en verliezen zou veel erger zijn.

Als vooral de Europese mogendheden niet bereid zijn toe te geven, kan de oorlog vanuit een westers perspectief een nog slechtere afloop krijgen:

Op dit moment eisen de Russen de Krim en vier van de Oekraïense oblasten, een verbod voor Oekraïne om toe te treden tot de NAVO en de EU en gegarandeerde rechten voor Russischtaligen. Deze eisen gelden voor regio’s waar het Russische leger al 60% of meer van het grondgebied controleert. Mocht Oekraïne instorten, dan zal het Russische leger oprukken, waardoor de contactlijn dieper Oekraïne in wordt geduwd en de voorwaarden kunnen verslechteren. Er is een goede kans dat Rusland heel Novorossja zal aanpakken en de oblasten Charkov, Odessa, Mykolajiv, Poltava en Dnjepropetrovsk aan zijn eisen zal toevoegen, evenals referenda over overdracht in Transkarpatië, en als het politieke klimaat in Roemenië gunstig is, ook voor Noord-Boekovina en andere Roemeens sprekende gebieden, en bepaalde NAVO-leden met territoria zal omkopen om de eenheid van de alliantie te breken. Dit zal Oekraïne reduceren tot een door land ingesloten rompstaat rond Kiev, Tsjernihiv en Lviv.

Vershinins huidige visie over waar de oorlog zou kunnen eindigen als Oekraïne er niet in slaagt te onderhandelen, komt overeen met de voorspelling die ik deed op de dag dat de oorlog begon:

Kijkend naar deze kaart, denk ik dat de meest gunstige eindstaat voor Rusland de oprichting zou zijn van een nieuw onafhankelijk land, Novoroessiya genaamd, in het gebied ten oosten van de Dnjepr en ten zuiden langs de kust, waar de meerderheid van de bevolking etnisch Russisch is en dat in 1922 door Lenin aan Oekraïne was toegevoegd. Die staat zou politiek, cultureel en militair verbonden zijn met Rusland.

Hierdoor zou de Oekraïense toegang tot de Zwarte Zee worden geblokkeerd en zou er een landbrug ontstaan ​​naar het Moldavische Transnistrië, dat onder Russische bescherming staat.

Vershinin sluit af met deze vraag:

De echte vraag is: kan Oekraïne nu een acceptabele, zij het bittere, vrede bereiken, of zal het land blijven vechten, met het risico op een militaire ineenstorting en later een nog veel erger Russisch dictaat?

Ik ben van mening dat Oekraïne nu vrede zou kunnen bereiken, maar dat het die kans waarschijnlijk zal missen omdat de huidige leiders de nederlaag niet willen toegeven en omdat de Europese leiders irrationeel bang zijn dat ze hun veronderstelde belang in deze wereld verliezen.

Of zoals Gordon Hahn het samenvat:

Helaas voorspelt Moskou’s beperkte behoefte aan een staakt-het-vuren of vrede op dit moment, het gebrek aan strategie van de Trump-regering, en de onoprechtheid en politieke speculatie van Europeanen en Oekraïners over de oorlog weinig goeds voor een akkoord over een staakt-het-vuren of directe Russisch-Oekraïense gesprekken op korte termijn. Moskou zal gedwongen worden de druk op Kiev te intensiveren. Trump zal hier en daar blijven tekeergaan. Europa zal erop staan ​​zichzelf verder in diskrediet te brengen en steeds irrelevanter te worden – een ‘coalitie van bereidwilligen’ om iets anders te doen met een beperkt doel. En het arme Oekraïne zal aan nog meer lijden worden blootgesteld, waardoor de ineenstorting van zijn verdedigingslinies, leger, regime en staat nog dichterbij komt dan nu al het geval is.

In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.

STEUN ONS WERK HIER.

Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over