De internationale pers zwijgt vrijwel volledig over de toenemende waanzin van wat er in Duitsland gebeurt. Media die routinematig de Duitse vooruitgang in de energietransitie vieren, willen niet dat u weet dat Europa’s dominante industriële macht in een diep destructieve politieke en bestuurlijke spiraal terecht is gekomen waaruit het misschien nooit meer zal herstellen.
De fout ligt bij het zelfvernietigende en onwerkbare energiebeleid dat niet alleen de regering-Scholz, maar de hele overheid in zijn greep houdt, schrijft Eugyppius. Nadat ze midden in een voortdurende energiecrisis de kernuitstap hebben voltooid en de wintercatastrofe alleen dankzij het toeval van het zachte weer hebben voorkomen, dwingen onze machthebbers nu vernietigende veranderingen af in het zogenaamde Energiewet voor gebouwen, dat het energieverbruik in woningen en bedrijfsgebouwen regelt.
Dat klinkt saai, maar dat is het niet. Deze laatste draai aan de duimschroeven is bedoeld om de traditionele gas- en olieverwarming geleidelijk uit te bannen, door voor te schrijven dat alle nieuwe verwarmingssystemen die na 2024 worden geïnstalleerd minstens 65% hernieuwbare energie moeten gebruiken. In de meeste gevallen kan dit alleen worden bereikt door elektrische warmtepompen te installeren. Vooral in het geval van veel oudere gebouwen zullen de bijbehorende renovatiekosten catastrofaal zijn, en tenzij ze drastisch worden herzien, zullen de regels de huizenmarkt verstoren en veel persoonlijke rijkdom vernietigen. Het elektriciteitsnet is ook niet in staat om deze nieuwe warmtebronnen nu of in de toekomst van energie te voorzien.
Econetwerk
Te midden van de toenemende bezorgdheid en de schijnbare zinloosheid van elk verzet, beginnen zelfs enkele Duitse gevestigde media hun onbehagen te uiten. Vandaag publiceerde Der Spiegel (van alle dingen) een lang artikel over de oorsprong, financiering en opkomst van het “econetwerk” dat momenteel het Duitse energiebeleid beheerst, en ik wil het in detail bespreken omdat het zo verhelderend is. Ze brengt vele draden samen om te laten zien hoe politieke reuzen worden geboren en in beweging worden gebracht in moderne bestuurlijke staten, en hoe ze zelfs in zogenaamd democratische systemen ongevoelig kunnen blijven voor de publieke opinie en zich zelfs kunnen verzetten tegen de publieke opinie.
De Spiegel-rapportage neemt de carrières van verschillende sleutelfiguren in de energietransitie onder de loep, waaronder Groene-politicus Rainer Baake en Robert Habecks door schandalen geteisterde rechterhand Patrick Graichen, het politieke brein achter de meeste huidige waanzin.
De opkomst van klimaatbeschermers in het federale ministerie van Economische Zaken begon meer dan tien jaar geleden. In het pand aan de Scharnhorststrasse heerste lange tijd de overtuiging dat de staat bedrijven zo min mogelijk regels moest opleggen. Volgens deze logica sluiten klimaatbescherming en economisch beleid elkaar bijna uit. Pas in 2013 begon de dominantie van ordoliberale ambtenaren af te brokkelen.
Het is de tijd dat Sigmar Gabriel van de SPD aantreedt en een ongebruikelijke staatssecretaris voor Energie benoemt: Rainer Baake, die negen en een half jaar later de wereldwijde elite van klimaatbescherming zou uitnodigen in Schloss Elmau.
In 2012 richtte Baake Agora Energiewende op, waarschijnlijk de meest invloedrijke denktank voor een CO 2 -neutrale samenleving in de Berlijnse politiek. Patrick Graichen was toen al de politieke pleegzoon van Baake.
Toen de pro-industriële functionarissen van de oude garde in de Duitse bureaucratie met pensioen begonnen te gaan, vulde Baake hun posten waar mogelijk met groene technocraten, dus de schade was al aangericht tegen de tijd dat de CDU de regering in 2018 overnam. Het institutionele momentum was al verschoven in de richting van klimaatverandering en begon vanzelf aan kracht te winnen. Het modewoord voor Baake’s politieke visie was de zogenaamde “All Electric World”, een wereld waarin een net dat uitsluitend wordt aangedreven door hernieuwbare energie auto’s (elektrische voertuigen) aandrijft, gebouwen verwarmt (warmtepompen) en zelfs de industrie aandrijft (hoewel de oplossingen hier veel vager zijn).
Tijdens zijn vijfjarige ambtstermijn als staatssecretaris benoemde Baake Graichen tot hoofd van de denktank Agora, die begon met het schrijven van beleidsdocumenten, het promoten van wetenschappelijk onderzoek van de Groenen en het vergaren van een groeiende groep loyale aanhangers en technocraten. Het loonde:
Telkens wanneer in Berlijn over energie en klimaat werd gesproken [in de jaren na Baake’s ontslag bij het ministerie van Economische Zaken in 2018], viel de naam van Graichen, vaak met onhandige termen die alleen deskundigen begrijpen. Het “merit order principle”, bijvoorbeeld, of het “locked-in effect”. De roodharige man met de sonore stem wist als geen ander de weg in deze specialistenwereld. …
Het vermogen lijkt hem van nature te zijn gegeven. Zijn moeder werkte op het Ministerie van Ontwikkeling, zijn vader enige tijd op het Ministerie van Transport. Zelf raakte hij als schooljongen betrokken bij milieuzaken, aanvankelijk in de jongerenorganisatie van de BUND. In 1993 ging hij studeren aan de Universiteit van Heidelberg. In 1996 werd hij lid van de Groene Partij. In 2001 werd hij adviseur voor internationale klimaatbescherming … en hielp bij het opstellen van het Kyoto-protocol.
Graichen komt rechtstreeks uit het Duitse politieke establishment en zijn generatie was de eerste die in de jaren rond de millenniumwisseling een significante groene penetratie zag. We zijn getuige van de vruchten van een langdurig milieuactivisme dat teruggaat tot de jaren zeventig.
In 2020 richtte Baake … de Stichting Klimaatneutraliteit (Stiftung Klimaneutralität) op en begon studies over de energietransitie te produceren. Baake en Graichen snijden in hun studies bijna alle klimaatkwesties aan. Ze hebben het over de herstructurering van de industrie, de uitbreiding van windenergie en de overgang naar verwarming.
Hun werk werd op de achtergrond gefinancierd door twee mannen: Bernhard Lorentz, die als hoofd van de Mercator Foundation de Agora denktank tot leven hielp brengen. En Hal Harvey, een Amerikaanse lobbyist die bijna drie decennia lang wereldwijd milieu- en klimaatorganisaties heeft gefinancierd, onder meer geholpen door de filantropische miljarden van families als de Hewletts.
Dit is niet de eerste keer dat we onwaarschijnlijke Amerikaanse activisten en filantropen vinden achter Europees – en specifiek Duits – klimaatactivisme. Der Spiegel legt onheilspellend uit dat “Harvey Europa ziet als de sleutel tot de voorbereiding op een klimaatneutrale toekomst” en dat hij daarom “miljoenen geeft … om mensen als Baake en Graichen te steunen”. Deze man, die nauwelijks voorkomt in Engelstalige media en niet eens een Engelstalige Wikipedia-pagina heeft, is door Die Zeit gedoopt als “de machtigste groene politicus ter wereld”.
Harvey vertrouwt vooral op denktanks om beleid te ontwikkelen en politieke kandidaten in te pakken als ze niet aan de macht zijn, en zijn immens goed gefinancierde lobby-inspanningen kunnen gemakkelijk het politieke discours in kleinere landen overweldigen, wat waarschijnlijk een van de redenen is waarom hij zo geïnteresseerd is in Europa.
Duitse denktanks zoals Agora … of de Climate Neutrality Foundation … werven onderzoekers met de miljoenen die door hun sponsors worden geschonken en bouwen gestaag deskundige invloed op. Zij bepalen hoe de politiek en de samenleving denken over milieu- en klimaatbescherming – en vullen hun studies met wetsvoorstellen die hun favoriete oplossingen bevatten. …
De invloed van de groene ondersteunende organisaties is onbetwist. Zij hebben de partij een grote kennisvoorsprong gegeven op het gebied van klimaatbescherming. En met deze kennis groeide de aantrekkelijkheid van de partij als probleemoplosser voor een van de grootste crises van onze tijd. … Andere partijen hebben dit gebied lange tijd verwaarloosd.
“Kennis” is hier natuurlijk de verkeerde term. “Political Recipes” is veel beter, en als Der Spiegel niet zo verblind was door zijn eigen ideologische vooroordelen, zou het er duidelijker over kunnen schrijven. Het is een proces in drie stappen. 1) Activisten en door het regime goedgekeurde wetenschappers identificeren de opkomende problemen en maken er luidkeels publiciteit over, en 2) denktanks schrijven pagina’s en pagina’s met wettelijke en regelgevende oplossingen voor hen. Dit alles gebeurt grotendeels in het geheim totdat 3) de politici reageren op de vraag die door de activisten is aangewakkerd en, omdat ze zelf geen echte expertise of begrip hebben, geen andere keuze hebben dan de voorstellen goed te keuren die mensen zoals Graichen hen voorleggen.
Dus hier is de verklaring voor de aanhoudende idiotie van Robert Habeck sinds afgelopen herfst. Zodra de Groenen in de regering zaten, benoemde hij Graichen tot zijn energiesecretaris, en sindsdien zijn Graichen en het leger van technocraten waarover hij het bevel voerde verantwoordelijk voor elke politieke ramp. De absurde reactie op de energiecrisis waarbij deze mensen eigenlijk gedwongen werden om tegen hun principes in te werken en enorme hoeveelheden steenkool (uit Rusland) te kopen; de mislukte maar volbrachte nucleaire uitfasering; en ten slotte de catastrofale veranderingen in de bouwenergiewet die miljoenen Duitsers zal verarmen en absoluut niets zal veranderen aan de temperatuur van de aarde.
Graichen’s mislukkingen hebben hem veel vijanden gemaakt, wat een van de redenen is waarom hij momenteel in een nepotisme-schandaal verwikkeld is. Toch zijn alle negatieve krantenkoppen machteloos om iets te veranderen aan de waanzin die op ons afkomt, om de eenvoudige reden dat er geen ander beleid is om uit te voeren en geen andere wetenschappelijke of technocratische oplossing. Graichen en zijn rijke geldschieters hebben tien jaar lang alle politieke en intellectuele leidingen gevuld met de problemen van hun voorkeur en de oplossingen van hun voorkeur.
Dit is hoe je een agenda van bovenaf implementeert. Jarenlang heeft de Klimaatbrigade gewerkt om de academische wereld en de bureaucratie te vullen met hun ideeën en hun achterban. Ze gebruikten generatiewisselingen en pensioneringen om hun mensen te positioneren en ze wachtten op verkiezingen om de juiste politici aan de macht te brengen en de cirkel rond te maken.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
Great Reset: Duitse regering plant elektriciteitsrantsoenering vanaf 2024 – Dit was altijd het plan
