In een buitengewone en ongekende zet kondigde het Roemeense constitutionele hof vorige week de nietigverklaring aan van de resultaten van de eerste ronde van de presidentsverkiezingen die op 24 november werden gehouden, waarin de onafhankelijke populistische kandidaat Călin Georgescu als winnaar uit de bus kwam. De uitspraak, die het hele verkiezingsproces opnieuw startte, kwam slechts enkele dagen voor de geplande tweede ronde tussen Georgescu en de pro-EU-kandidaat Elena Lasconi, die Georgescu met een ruime marge zou winnen.
Het is de eerste keer dat een Europees hof de uitslag van een verkiezing heeft vernietigd, wat duidt op een verontrustende escalatie in de steeds openlijker oorlog van het EU-NAVO-establishment tegen democratie, schrijft Thomas Fazi. De rechtvaardiging voor deze schaamteloze daad was een rapport van de Roemeense inlichtingendiensten — “gedeclassificeerd” en twee dagen voor de uitspraak gepubliceerd — waarin werd beweerd dat het land het doelwit was van een “Russische hybride aanval” tijdens de verkiezingscampagne, waarbij een gecoördineerde TikTok-campagne betrokken was om Georgescu’s kandidatuur te promoten, schrijft Thomas Fazi.
Het rapport was het hoogtepunt van een twee weken durende campagne gericht op het delegitimeren van Georgescu’s overwinning, wat de Roemeense heersende elites en het westerse establishment in het algemeen schokte. Het was de eerste keer sinds de val van het door de Sovjet-Unie gesteunde regime in 1989 dat de twee partijen die sindsdien de Roemeense politiek domineren – de Sociaaldemocratische Partij en de centrumrechtse Nationale Liberale Partij, die verenigd zijn in hun toewijding aan de Europese Unie en de NAVO – er allebei niet in slaagden om de eerste ronde van de presidentsverkiezingen te overleven.
De elites waren nog teleurgestelder door Georgescu’s status als politieke outsider. De kandidaat had tijdens de campagne consequent verwaarloosbare scores behaald in peilingen en vermeed televisiedebatten. Hij behoort niet eens tot een politieke partij. In plaats daarvan vertrouwde hij vooral op sociale media om zijn boodschap te verspreiden, in de eerste plaats TikTok, dat erg populair is in Roemenië. De grassroots-strategie van zijn campagne contrasteerde sterk met de afhankelijkheid van andere kandidaten van de reguliere media en gevestigde politieke machinerie.
De reactie van het establishment op Georgescu’s overwinning in de eerste ronde was snel en agressief. De eerste stap was het lanceren van een mediablitz — zowel in Roemenië als in het buitenland — om hem af te schilderen als een “pro-Russische extreemrechtse extremist”, een allesomvattende gek en een agent van het Kremlin. Dit is de standaardreactie geworden van liberale establishments op verkiezingsuitslagen die afwijken van de Euro-Atlantische consensus — vooral in post-Sovjetlanden, zoals onlangs ook in Georgië en Moldavië. Zoals in andere gevallen is het bewijs voor dergelijke beweringen vaak nogal schaars.
Het eerste dat opvalt, is dat Georgescu niet het cv heeft van de typische populist. Het grootste deel van zijn carrière is Georgescu, een landbouwkundige, een insider van de gevestigde orde geweest die werkzaam was in een vakgebied dat niet bekendstaat om zijn populistische sentimenten: duurzame ontwikkeling. Zijn vorige functies omvatten speciaal rapporteur voor de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de VN, voorzitter van het Europees Onderzoekscentrum voor de Club van Rome en uitvoerend directeur van het UN Global Sustainable Index Institute. Zijn politieke visie weerspiegelt, zo lijkt het, een langdurige focus op het belang van economische en vooral agrarische zelfvoorziening.
Het is waar dat Georgescu in het verleden enkele controversiële beweringen heeft gedaan, waaronder het uiten van steun aan de pro-nazileiders van het land tijdens de Tweede Wereldoorlog, het verwijzen naar de Covid-19-crisis als een “plandemie” en het spreken over het bestaan van een transhumanistische pedofiele cabal. Maar zijn campagne richtte zich grotendeels op concrete kwesties zoals de economie en de geopolitieke positie van Roemenië. Georgescu benadrukt de nationale soevereiniteit en het verminderen van de afhankelijkheid van Roemenië van buitenlandse mogendheden en bekritiseert vaak de invloed van internationale instanties zoals de Europese Unie en de NAVO op nationale aangelegenheden. Zijn platform omvat het verminderen van de afhankelijkheid van Roemenië van import, het ondersteunen van lokale boeren en het opvoeren van de binnenlandse productie van voedsel en energie.
Wat de gevestigde orde echter echt in rep en roer bracht, was Georgescu’s standpunt over de oorlog in Oekraïne. Hij heeft kritiek geuit op de rol van de NAVO in het conflict en heeft de wens uitgesproken dat Roemenië in dialoog zou treden in plaats van confrontatie. Hij verwerpt de formulering van dit standpunt als “pro-Russisch” en beweert dat het gewoon pro-Roemeens is. Zijn argument komt erop neer dat de oorlog niet in het belang van Roemenië is. Zoals hij het tijdens een talkshow zei: Oekraïne “gaat ons niets aan. We moeten ons alleen zorgen maken over Roemenië.”
Georgescu heeft ook de installatie van een ballistisch raketschild door de NAVO in het zuiden van het land veroordeeld. Hij heeft ontkend dat hij van plan is Roemenië terug te trekken uit de Westerse Alliantie of uit de Europese Unie, en betoogt in plaats daarvan dat lidmaatschap niet automatisch zou moeten betekenen dat men zich aanmeldt voor het beleid van die organisaties.
Georgescu’s oproep tot zelfbeschikking vindt steeds meer weerklank in heel Europa, waar steeds meer mensen zich verzetten tegen de erosie van de nationale soevereiniteit door het EU-NAVO-establishment. Zoals de Roemeense journaliste Teodora Munteanu opmerkte: “Georgescu richtte zich op de oproep tot vrede en de angst van mensen dat [de andere kandidaten] ons in oorlog zouden brengen. Hij richtte zich ook op grassroots-problemen, zoals mensen met toiletten in hun tuin, lage lonen, echte problemen die iedereen begrijpt.”
Het inlichtingenrapport levert geen concreet bewijs van betrokkenheid of manipulatie van een buitenlandse staat; het suggereert alleen dat de campagne “correleert met de operationele modus van een staatsacteur” en trekt parallellen met vermeende Russische operaties in Oekraïne en Moldavië. In wezen heeft het Roemeense hooggerechtshof, toen alle lagen werden afgepeld, een hele presidentsverkiezing nietig verklaard op basis van een TikTok-campagne op sociale media, waarvan de inlichtingendiensten beweerden – zonder concreet bewijs te leveren – dat deze overeenkomsten vertoonde met Russische tactieken die naar verluidt elders werden gebruikt. Het is moeilijk om te concluderen dat dit iets anders was dan een “institutionele staatsgreep”, zoals Georgescu het noemde . Zelfs de pro-EU-kandidaat die verloor van Georgescu zei dat het besluit “de essentie van democratie, stemmen, verplettert”.
De uitspraak schept een angstaanjagend precedent. Als vage beschuldigingen van buitenlandse inmenging de verkiezingsuitslagen teniet kunnen doen, kan elke toekomstige verkiezingsuitslag die gevestigde elites bedreigt, op dezelfde manier worden teruggedraaid. Helaas is wat er in Roemenië is gebeurd geen uitzondering. Het is een escalatie in een al te bekende trend die nu westerse samenlevingen teistert, waarbij impopulaire en gedelegitimeerde elites hun toevlucht nemen tot steeds schaamtelozere methoden – zoals mediamanipulatie, cognitieve oorlogsvoering, censuur, lawfare, economische druk en surveillance- en inlichtingenoperaties – om verkiezingsuitslagen te beïnvloeden en uitdagingen voor de status quo te onderdrukken. Bedenk dat in de Verenigde Staten het veiligheidsapparaat en zijn mediabondgenoten bijna de hele eerste termijn van Donald Trump hebben geprobeerd de uitslag van de verkiezingen van 2016 ongedaan te maken via de #Russiagate-hoax.
Met andere woorden, daadwerkelijke desinformatie en electorale inmengingstactieken worden door het establishment ingezet om vermeende (en vaak gefabriceerde) desinformatie en buitenlandse inmengingcampagnes tegen te gaan, waarvan meestal wordt beweerd dat ze uit Rusland komen ten gunste van binnenlandse populistische politici en partijen. Dergelijke tactieken blijken echter machteloos om consensus te creëren en beginnen in feite averechts te werken, wat de reden is dat zelfs de formele elementen van democratie, waaronder verkiezingen, nu in twijfel worden getrokken.
Het is geen toeval dat deze maatregelen het meest agressief worden ingezet in landen met een bijzondere strategische waarde voor de NAVO. Roemenië is een voorbeeld. Het land heeft een belangrijke rol gespeeld bij het verstrekken van militaire hulp aan Oekraïne. Daarnaast is het op de 86e luchtmachtbasis van Roemenië waar Oekraïense piloten training krijgen op F-16 straaljagers. Deze faciliteit dient als een regionaal knooppunt voor NAVO-bondgenoten en -partners. Bovendien ondergaat de luchtmachtbasis Mihail Kogălniceanu aan de kust van de Zwarte Zee een aanzienlijke ontwikkeling om de grootste NAVO-basis in Europa te worden. Deze uitbreiding is bedoeld om NAVO-operaties te ondersteunen en de aanwezigheid van de alliantie in de Zwarte Zeeregio en haar controle over het “nabije buitenland” van Rusland te versterken. De Westerse Alliantie kan het zich duidelijk niet veroorloven dat louter volkssoevereiniteit de rol van Roemenië als NAVO-garnizoen in gevaar brengt.
Geen wonder dus dat het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken de beslissing van de rechtbank steunde op grond van het feit dat “Roemenen erop moeten vertrouwen dat hun verkiezingen de democratische wil van het Roemeense volk weerspiegelen.” Het is ook zeer onwaarschijnlijk dat de EU-NAVO-instelling niet op de een of andere manier betrokken was bij de gerechtelijke staatsgreep tegen Georgescu. De maatregelen die zijn genomen om Georgescu te ondermijnen, zijn een indicatie van een bredere bereidheid om democratische normen te ondermijnen ter nastreven van geopolitieke doelen. Om dezelfde reden proberen dezelfde machten een gewelddadige omverwerping van de regering in Georgië, in de stijl van Oekraïne, aan te wakkeren, waar de vredelievende regeringspartij onlangs de verkiezingen won.
De agressieve militaire houding van de NAVO destabiliseert niet alleen haar officiële tegenstanders, maar ook haar leden, en de landen die de alliantie in haar invloedssfeer wil trekken. Het is slechts een kwestie van tijd voordat de tactieken die tegen frontliniestaten worden ingezet, worden gebruikt tegen elk kernland van de NAVO in West-Europa dat afwijkt van het voorgeschreven pad van de alliantie. Dat scenario is waarschijnlijk slechts één “verkeerde” verkiezing verwijderd van de realiteit.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
