Een bericht voor gepensioneerd luitenant-kolonel Daniel Davis van het Amerikaanse leger

Ik heb verschillende mensen een recent artikel uit 1945 van Daniel Davis zien markeren. Ik ken de man niet, maar een vriend, die samen met Davis vocht, noemt hem een ​​dappere man die onder vuur ligt. Dit is dus geen aanval op zijn karakter, schrijft Larry Johnson. 

Maar zoals ik tegen mijn deskundige vriend zei: “Moed in de strijd betekent niet dat iemand gekwalificeerd is om analyses uit te voeren.” Ik denk dat het artikel van Davis een soort ijkpunt is, omdat het aangeeft dat iemand die in eerdere artikelen een groot voorstander was van het Oekraïense verhaal (dat wil zeggen: Oekraïne wint) een aantal serieuze bedenkingen heeft. Laat me het opsplitsen.

Davis’ openingsobservatie kwalificeert als ‘No Shit Analysis‘.

De onbetwiste veronderstelling van de meerderheid van de hoge Amerikaanse en NAVO-functionarissen is dat zolang de oorlog tussen Rusland en Oekraïne voortduurt, een van de meest geprefereerde beleidsresultaten van de oorlog in het Westen voortdurend zal worden verwezenlijkt: het verzwakken van Rusland. Onopgemerkt door de meeste westerse leiders bestaat er echter een opkomend risico dat Rusland sterker zal worden, en niet zwakker, naarmate de oorlog langer voortduurt.

Risico? Met alle respect, kolonel Davis, we zijn er al. Zelfs de New York Times gaf vorige week toe dat Rusland in één jaar het dubbele aantal artilleriegranaten produceert (twee miljoen) dan de VS in de komende twee jaar hopen te produceren. De Russische economie doet het prima en de defensie-industrie is in overdrive gegaan.

Wie wordt verzwakt? Nou ja, Oekraïne om te beginnen. Het land verliest bevolking door emigratie. De industriële basis wordt gestaag weggevaagd door Russische raketten en bommen. En het leger lijdt catastrofale verliezen en er is geen oplossing in zicht om deze verliezen te vervangen door getrainde troepen. Maar het is niet alleen Oekraïne. Ook de NAVO wordt verzwakt. Geen van de eerdere leveringen van tanks, M777’s, Himars, ATGM’s en Bradley-gevechtsvoertuigen heeft gewerkt zoals gehoopt. Deze worden regelmatig vernietigd en de voorraden in de westerse pakhuizen slinken.

Davis vervolgt:

Hoe bitter de pil ook is om te slikken, uit een dergelijke overweging kan blijken dat het nastreven van een onderhandeld einde aan de oorlog, met de best mogelijke deal voor Kiev, de weg zou kunnen zijn die de Amerikaanse en NAVO-belangen het beste veiligstelt.

Davis heeft gelijk als hij zegt dat onderhandelingen de enige hoop zijn om de schade die de NAVO lijdt ongedaan te kunnen maken, maar hij gaat uit van een onjuiste veronderstelling: dat Rusland bereid is dergelijke onderhandelingen te voeren. Ik ben niet op de hoogte van de gesprekken tussen Vladimir Poetin en Sergei Lavrov, maar ik ben ervan overtuigd dat niemand in een machtspositie in Rusland erop vertrouwt dat de Verenigde Staten of de NAVO eerlijk handelen. Rusland realiseert zich dat het Westen zich inspant om tijd te winnen om een ​​manier te vinden om Oekraïne te herbewapenen en een nieuw leger op te leiden. Waarom zou Rusland zo’n krankzinnig voorstel in overweging nemen?

Kolonel Davis geeft blijk van een volledige onwetendheid over de mogelijkheden van Rusland en wat er het afgelopen jaar is gebeurd. Hij schrijft:

De Russische luchtmacht had, ondanks haar technologische en numerieke superioriteit ten opzichte van Oekraïne, verliezen geleden en was niet in staat luchtsuprematie over haar vijand te verwerven. De grondtroepen van Moskou bleven  ernstige tactische blunders maken, waardoor aanzienlijke zwakheden in de vorming van hun leger aan het licht kwamen. Het logistieke systeem functioneerde niet meer. Het land leed eind 2022  twee grote verliezen op het slagveld in  de regio’s Charkov en Cherson, waardoor Poetin gedwongen werd opdracht te geven tot een noodmobilisatie van 300.000 man – die van zeer lage kwaliteit bleken te zijn.

Tegen het einde van de zomer van 2023 zou Rusland de helft van zijn tanks hebben verloren en zouden maar liefst 300.000 troepen zijn gedood en gewond. Hoe dan ook werd Austins doel om Rusland te verzwakken op grafische wijze verwezenlijkt.

Dit is bittere onzin. Rusland heeft luchtoverheersing verworven, zijn logistieke systeem doet het beter dan het Westen had voorspeld en de gemobiliseerde Russische strijdkrachten zijn, in tegenstelling tot hun Oekraïense tegenhangers, goed opgeleid en staan ​​op één lijn, zo niet superieur, aan alles wat het Westen aan het front zou kunnen inzetten. Bovendien is er geen geloofwaardig bewijs dat Rusland “de helft van zijn tanks” heeft verloren. Juist het tegenovergestelde. Rusland leed minimale verliezen, maar heeft zijn productie van tanks aanzienlijk uitgebreid. En wat doet het Westen? Tanks onderhouden die het niet langer op grote schaal kan produceren en toekijken hoe ze door Rusland worden opgeblazen. Als Rusland werkelijk verzwakt is, zoals Davis beweert, waarom zou het Westen dan in vredesnaam aandringen op onderhandelingen? We hebben Poetin aan het lijntje gehouden.

Davis geeft toe dat de Russische situatie verre van nijpend is:

De Washington Post publiceerde vrijdag een analyse van het Oekraïense offensief en constateerde dat Rusland “van zijn fouten had geleerd” en op een verbeterde en professionele manier presteerde in zijn “goed geordende verdedigingssysteem”. Uit een recent  CNBC-rapport  blijkt dat “de tactische aanpassing van Rusland” vanaf het rampzalige begin heeft geresulteerd in de noodtoestand van een “gecoördineerde en reactieve strijdmacht … en een strijdmacht die bijzonder sterk is in het defensief.”

Davis is nog steeds gegijzeld door het propagandaverhaal van het Westen. Hij dringt erop aan:

Hoewel de troepen van Poetin naar verluidt nog meer slachtoffers hebben geleden dan Oekraïne, is er voor Kiev een wiskundig probleem: Rusland heeft miljoenen meer mannen van militaire leeftijd beschikbaar om te worden gemobiliseerd dan Oekraïne.

Die berichten kloppen niet, Daniel. Het aantal slachtoffers in Oekraïne overtreft dat van Rusland met een factor 10 en, zoals ik herhaaldelijk heb geschreven, vertellen de sociale media-accounts en zelfs Oekraïense functionarissen een ander verhaal. Maar u heeft gelijk: zelfs als Rusland de verliezen zou hebben geleden die u beweerde, kunnen zij die verliezen opvangen. Oekraïne kan dat niet.

Daniel Davis is verzot op de westerse fantasie dat wat zich in Oekraïne afspeelt een ‘patstelling’ is. Davis en anderen in het Pentagon begrijpen de Russische strategie die ten grondslag ligt aan de Speciale Militaire Operatie niet, dat wil zeggen: het Oekraïense leger zover uitputten dat het niet langer kan vechten:

Op dit moment, nu het einde van het zomeroffensief van het UAF nadert, na anderhalf jaar van onduidelijke oorlog, kan de uitkomst van de oorlog dus niet met enige zekerheid worden voorspeld. Het blijft op zijn minst denkbaar dat Oekraïne of Rusland de overhand kunnen krijgen.

Nee. Er zijn twee manieren waarop Oekraïne ‘kan zegevieren’: op geen enkele manier en op geen enkele manier in de hel. Gaat niet gebeuren. Het Westen heeft niet langer het vermogen of de wil om Oekraïne te overspoelen met moderne wapensystemen en tanks. Belangrijker nog is dat Oekraïne niet over de getrainde troepen beschikt die nodig zijn om deze wapens te bedienen, ook al zouden ze wel geleverd kunnen worden.

Kolonel Davis staat los van de realiteit. Hij poneert als een mogelijkheid iets dat al een realiteit is:

Geconfronteerd met een existentiële dreiging zou het nucleair bewapende Rusland, met zijn enorme natuurlijke hulpbronnen, de nodige focus kunnen opbrengen om zijn leger te verbeteren tot het punt waarop Oekraïne uiteindelijk niet in staat zal zijn gelijke tred te houden, en daarom valt het niet buiten het bereik van de mogelijkheden dat het deze oorlog zou kunnen winnen.

Rusland beschikt over de benodigde strijdkrachten en Oekraïne laat nu al zien dat het geen gelijke tred kan houden.

Misschien weet Daniel Davis eigenlijk wel dat het spel uit is, maar speelt hij het spelletje “wat als” omdat hij bang is uitgestoten te worden als hij de waarheid toegeeft.

Het is daarom van cruciaal belang dat de regering een reeks criteria vaststelt waarmee we, lang voordat er een ineenstorting plaatsvindt, sterke aanwijzingen hebben dat een onherroepelijk punt is bereikt. Als een dergelijk point-of-no-return-moment wordt bereikt, zullen de VS geen andere keuze hebben dan hun beleid te veranderen en zoveel mogelijk energie te steken in het vinden van een diplomatiek pad naar een onderhandeld einde.

Woord aan de goede kolonel: we hebben dat onherroepelijke punt bereikt. Als een kip zonder kop draait Oekraïne verwoed rondjes, zich niet realiserend dat het op sterven ligt.

Davis gelooft dat het Amerikaanse leiderschap het naderende debacle nog steeds kan redden:

Uiteindelijk is de belangrijkste verplichting (niet alleen verantwoordelijkheid) van de Amerikaanse regering de bevolking van de Verenigde Staten. We mogen niet toestaan dat de situatie zodanig verslechtert dat we een herhaling krijgen van het debacle dat we jarenlang passief hebben zien gebeuren in Afghanistan. De regering moet zich op zijn minst actief voorbereiden op en rekening houden met de mogelijkheid dat de door ons gewenste uitkomst niet uitkomt en moet stappen ondernemen om zich daartegen te wapenen.

Kolonel Davis, ik spreek u rechtstreeks aan: de VS kunnen op dit moment niets doen om de uitkomst te veranderen, afgezien van het starten van een nucleaire oorlog. Rusland voert deze oorlog niet langer alleen. Het heeft de steun van China en veel landen in het Zuiden. De economische dominantie van Amerika wordt opgedeeld en onze invloed op het buitenlands beleid ligt aan flarden. Eerdere bondgenoten, zoals Saoedi-Arabië, hebben Amerika de rug toegekeerd. De Saoedi’s hebben de diplomatieke betrekkingen met Iran hersteld, Syrië weer verwelkomd in de Arabische Liga, een einde gemaakt aan de door de Amerikanen gesteunde oorlog in Jemen en werken samen met Rusland om de roekeloze poging van Amerika om de olieprijzen te beperken tegen te gaan.

Net als de Titantic is Amerika’s dwaze onderneming om Rusland te breken aan het zinken. Het enige wat ze nog moeten doen is een reddingsboot vinden en bidden dat we niet verdrinken. De volgende scène uit Titanic is een toepasselijke methapor:

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over