Er gebeuren vreemde dingen als je twee wereldoorlogen begint en ze allebei verliest. Als je tot de laatste kogel vecht voor het meest weerzinwekkende idee in de geschiedenis. Als je twaalfjarigen begint te doden met ongeladen geweren, dan bezemstelen. Wanneer jullie je uiteindelijk overgeven en sommigen van jullie het feel-good verhaal aannemen dat jullie bevrijd zijn in plaats van verslagen, terwijl de anderen een muur optrekken en beweren dat de daders aan de overkant wonen.

Wanneer je een samenleving opbouwt op basis van plundering en onteigening en dan plotseling besluit dat je niets hebt gemerkt van alle verdwenen buren, crematoria en gaskamers.

Als je jezelf een schouderklopje geeft omdat je het recente verleden goed hebt verwerkt en je unieke cultuur van herinnering en verantwoordelijkheid begint te vieren. Wanneer u over het hoofd ziet dat geen enkele synagoge, geen enkele joodse school en geen enkel joods bejaardentehuis het in uw land zonder politiebescherming kan stellen.

Er gebeuren ook vreemde dingen als je bijna je hele intelligentsia vergast, doodschiet of in ballingschap stuurt. Als je na het verliezen van de oorlog eenvoudige arbeiders nodig hebt. Mensen die je binnenhaalt om Berlijn, Dresden of Keulen van puin te herbouwen. Maar alleen na het inspecteren van hun monden. Hun tanden gecontroleerd. Als vee.

“De Arabieren zijn de wraak van de Joden op de Duitsers”

Een vreemd iets dat kan gebeuren is dat die gewone mensen je misschien niet helemaal vertrouwen. En eerlijk gezegd: wie kan het ze kwalijk nemen dat ze niet staan te trappelen om zich volledig met uw maatschappij te identificeren?

Je raadt het misschien al: dit gaat over oudejaarsavond. Om precies te zijn gaat het over Neukölln, over de Sonnenallee. De straat die we in Kreuzberg en Neukölln liefkozend de Gazastrook noemen. De straat die ooit een van mijn Israëlische vrienden inspireerde tot de opmerking, gekscherend en niet geheel zonder vrolijkheid: “De Arabieren zijn de wraak van de Joden op de Duitsers.”

Ja, beste lezers, het wordt ongemakkelijk. Want als we echt over Sonnenallee willen praten, kunnen we niet om het Midden-Oosten heen. Maar als u deze zin leest, is hij niet door de redactie verwijderd – en zelfs dat wordt steeds zeldzamer. Duits enthousiasme en steun voor die staat, die volgens Amnesty International en Human Rights Watch in de door hem bezette gebieden apartheid uitoefent, krijgt ook in Duitse redacties steeds meer ideologische trekken. Blijkbaar wordt de staat waarvoor veel mensen die nu in Sonnenallee wonen zijn gevlucht, ideologischer naarmate hij rechtser en extremistischer is.

Ik denk dat we nu een punt hebben bereikt waarop we de dingen in de ogen moeten kijken. Graag samen. Nuchter. Laten we beginnen met de eenvoudige vaststelling dat wij – migranten, buitenlanders, mensen met …, noemmen jullie ons – niet zo gemakkelijk zullen vertrekken. En jullie ook niet, lieve bio-Duitsers. Terwijl jullie demografisch gezien zeker weggaan. Jullie sterven uit, en jullie land heeft de komende 15 jaar ongeveer 400.000 nieuwe werknemers nodig, wat neerkomt op ongeveer een miljoen immigranten per jaar. Wij migranten zullen waarschijnlijk dit land erven. Dus wij hebben de tijd. Tijd die jullie niet hebben.

Misschien moeten we ons realiseren dat als je een wereldoorlog begint voor het idee van raszuiverheid, je na de nederlaag gedwongen kunt worden een immigratieland te worden. Immers, de zegevierende mogendheden deelden ook ons wantrouwen tegen deze maatschappij. En misschien moeten we op dit punt ook overwegen wie wat verschuldigd is aan wie. Wie praat met wie en hoe.

Wij zorgen ervoor dat de Arische nachtmerrie geen werkelijkheid wordt

Wat zeker is, is dat we hier zijn. Niet alleen voor uw pensioenfondsen, maar omdat we ervoor zorgen dat de Arische nachtmerrie nooit werkelijkheid wordt in dit land. Om ervoor te zorgen dat deze realiteit zo ver weg is dat zelfs nazi’s het lijken te hebben opgegeven, net zoals wij allemaal het idee van deze sociaaldemocratische scholengemeenschap en de middenklasse hebben opgegeven. Zonder extreem geweld dat dat van Hitlers Duitsland overtreft, zal die nachtmerrie niet uitkomen.