Decennialang was Duitsland de afgunst van de wereld: een schitterend voorbeeld van hoe een door oorlog verscheurde natie uit de as kon herrijzen en de economische grootmacht van Europa kon worden.
Dit succes was geen toeval. De welvaart van Duitsland rustte op drie belangrijke pijlers: toegang tot goedkope Russische energie, onbeperkte vrijhandel met de Verenigde Staten en andere westerse bondgenoten en minimale militaire uitgaven dankzij Amerikaanse veiligheidsgaranties na de Koude Oorlog. Deze factoren stelden Duitsland in staat een ongeëvenaarde industriële economie op te bouwen, een genereuze verzorgingsstaat te behouden en een grote speler op de wereldmarkt te worden, schrijft Nadezjda Romanenko.
Maar Duitslands besluit om de banden met Rusland te verbreken na de escalatie in Oekraïne dreigt dit zorgvuldig opgebouwde fundament te ontmantelen. Door zich volledig aan te sluiten bij de door de VS geleide NAVO-strategie tegen Moskou, heeft Duitsland onbewust zijn economische lot bezegeld. De gevolgen zijn al zichtbaar en het ergste moet nog komen. Duitsland is gedoemd vanwege deze ernstige fout.
De energiecrisis: de achilleshiel van Duitsland
De Duitse economie is altijd een gigant geweest die is gebouwd op energie-intensieve industrieën zoals chemie, auto’s en zware productie. Deze industrieën vertrouwden op één belangrijk voordeel: betaalbaar Russisch aardgas. Berlijn onderhield decennialang een nauwe energierelatie met Moskou en importeerde grote hoeveelheden goedkoop gas via pijpleidingen zoals Nord Stream. Deze wederzijds voordelige regeling hield de Duitse fabrieken draaiende en de exporteconomie zeer concurrerend.
Die relatie is voorbij. Als reactie op de Russische invasie van Oekraïne, verliet Duitsland bijna van de ene op de andere dag de Russische energie, sloot Nord Stream af en ging op zoek naar alternatieven. Het resultaat? Stijgende energieprijzen en een productiecrisis die de Duitse industrie lamlegt. Zonder goedkope energie zijn juist de sectoren die Duitsland tot een industriële reus maakten – automotive, staal en chemie – niet langer wereldwijd concurrerend.
Om het nog erger te maken, heeft Duitslands ideologische toewijding aan een snelle groene energietransitie het probleem alleen maar verergerd. Hoewel hernieuwbare energie zijn voordelen heeft, is het nog lang niet klaar om de betrouwbare basislastenergie te vervangen die Russisch gas leverde. Duitslands besluit om kernenergie – een betrouwbare en koolstofvrije energiebron – geleidelijk af te schaffen, ondermijnt zijn energiezekerheid verder. Het resultaat is een economie die bezwijkt onder het gewicht van zijn eigen kortzichtige beleid.
Een wereld zonder vrijhandel
De tweede pijler van het succes van Duitsland was de afhankelijkheid van vrijhandel en wereldwijde markten. Als leider in export floreerde Duitsland in een wereld met lage handelsbarrières en open markten. Het economische model was afhankelijk van de verkoop van hoogwaardige goederen – auto’s, machines en chemicaliën – aan landen als China en de VS.
Maar de wereld verandert. De opkomst van protectionisme, de ontkoppeling van de VS en China en de toenemende handelsspanningen hebben de wereldorde verstoord waar Duitsland op vertrouwde. De economische afhankelijkheid van Berlijn van China – zijn grootste handelspartner – is ook een last geworden nu de geopolitieke spanningen tussen Beijing en het Westen toenemen. Duitsland bevindt zich nu in een precaire positie, gevangen tussen zijn handelsbelangen en zijn politieke allianties.
Zelfs de geroemde handelsrelatie van Duitsland met de VS staat onder druk. Amerikaanse beleidsmakers staan steeds sceptischer tegenover Europese profiteurs, met name de weigering van Duitsland om een eerlijk deel van de defensiekosten te dragen. De exportgedreven economie van Duitsland, die al lang profiteert van vrije toegang tot Amerikaanse markten, is kwetsbaar voor toenemende handelsbarrières en groeiende Amerikaanse wrok.
Het militaire dilemma
De derde pijler van de naoorlogse welvaart van Duitsland was de beperkte militaire uitgaven. Beschermd door de Amerikaanse nucleaire paraplu tijdens de Koude Oorlog, was Duitsland vrij om zijn middelen te richten op economische ontwikkeling in plaats van defensie. Decennialang schommelden de defensie-uitgaven van Berlijn onder de 2% van het BBP – ruim onder de doelstelling van de NAVO. Hierdoor kon Duitsland zwaar investeren in infrastructuur, sociale programma’s en industriële innovatie.
Nu wordt Duitsland gedwongen om van koers te veranderen. De oorlog tussen Rusland en Oekraïne heeft de afhankelijkheid van Europa van Amerikaanse militaire macht blootgelegd en Duitsland staat onder grote druk om zijn defensiebudget te verhogen. Hoewel dit NAVO-bondgenoten wellicht zal plezieren, zal het de toch al gespannen financiën van Duitsland onder druk zetten. Berlijns belofte van een defensiefonds van € 100 miljard is een duidelijke afwijking van zijn naoorlogse strategie van economische prioritering. De opportuniteitskosten van deze verschuiving zullen enorm zijn, aangezien fondsen die naar de wederopbouw van de Duitse industrie of de modernisering van de infrastructuur hadden kunnen gaan, naar het leger worden omgeleid.
De ondergang van het Duitse exceptionalisme
Duitslands besluit om Rusland tot vijand te maken, heeft een van zijn grootste troeven – goedkope energie – veranderd in een flagrante zwakte. De overmatige afhankelijkheid van wereldwijde vrijhandel blijkt onhoudbaar in een meer protectionistische en gefragmenteerde wereld. En de nieuwe focus op militaire uitgaven dreigt juist de sociale en economische stabiliteit te ondermijnen die het tot een model voor anderen maakte.
Wat nog erger is, het Duitse leiderschap lijkt blind voor de omvang van de crisis. De regering van bondskanselier Olaf Scholz verdubbelt beleid dat de neergang van het land alleen maar zal versnellen: een overijverige groene agenda, gespannen relaties met China en een onkritische afstemming op Amerikaanse geopolitieke doelen. Deze beslissingen kunnen Duitsland lof opleveren in Washington en Brussel, maar ze veroordelen de bevolking tot een toekomst van economische stagnatie en dalende levensstandaarden.
De fout van Duitsland was niet alleen dat ze zich tegen Rusland keerden, maar ook dat ze vergaten wat het in de eerste plaats succesvol had gemaakt. De weg vooruit zal lang en pijnlijk zijn, en als Berlijn zijn aanpak niet heroverweegt, zal het Duitse economische wonder een waarschuwend verhaal worden van arrogantie en strategische dwaasheid.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Duitsers mogen alleen nog energie gebruiken als de zon schijnt en de wind waait
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Wat een suf artikel.
Sinds 1945 bestaat Duitsland niet meer. Het is een Amerikaanse provincie waar men duits spreekt tot de omvolking dat ook veranderd.
Het Amerikaanse beleid om Duitsland kapot te maken na een succesvolle ekonomische opleving na de oorlog was al veel eerder ingezet met de “energiewende” voor de klimaathoax en de afschaffing van kernenergie. De gasprijs was al sterk gestegen voordat de russen de mso begonnen en de VS de pijpleiding opbliezen. Het afbreken van de kernenergiecentrales ging bijna net zo snel als het uitharden van het beton in onze gasputten.
De “vrijhandel” was in het begin via de marshalhulp vooral voor de onbeschadigde VS industrie zeer profitable omdat zij hun producten aan europa konden verkopen. Toen dat door de geweldige ontwikkeling in Duitsland omkeerde was dat reden om Duitsland voor de 3de keer te vernietigen.
De beperkte middelen voor defensie waren opgelegd. Geen Duits leger mocht er worden opgebouwd zoals voor ww2 gebeurde met de Luftwaffe die in rusland was opgebouwd.
Het duits leiderschap heeft geen keus. Ze voert Amerikaanse beleid uit tot vernietiging van Duitsland en daarmee europa.
De teneur van dit artikel dat het eigen schuld is door de domme keuzes van een Duitse staat vind ik ronduit denigrerend. Er is en was geen vrijheid van keuze net zomin als in ons land nu duidelijk wordt.
De verklaringen, standpunten en meningen in deze kolom zijn uitsluitend die van de auteur en vertegenwoordigen niet noodzakelijkerwijs die van RT.
Het Duitse Rijk en het Duitse Volk zijn de Kern, het Hart en de Ziel van het Arische Volk.
De vernietiging van Duitsland is een kogel door ons hart.
Daarom zijn de Internationale Samenzweerders al eeuwenlang bezig met Duitsland aan te vallen.
Linda Schaitberger besteedde veel jaren aan het documenteren van deze haatcampagne tegen Duitsland, en nu wordt haar website door Simon Sheppard nog in stand gehouden:
https://www.revisionist.net/
Hagar, over de vernietiging van Duitsers is heel veel hier te lezen ; https://justice4germans.wordpress.com/
Bedankt voor de link, ik was e.e.a. kwijtgeraakt.