Dramatische daling van 1°C geregistreerd in recente Antarctische zomertemperaturen

Een groep Koreaanse poolwetenschappers heeft de verbazingwekkende ontdekking gedaan dat de zomertemperaturen op Antarctica tussen 1979 en 1999 in slechts 20 jaar met maar liefst 1°C zijn gedaald en sindsdien op pauze staan. Misschien is ontdekking een te groot woord. Het werk, dat onlangs werd gepubliceerd in het tijdschrift Nature, bevestigt dat de opwarming aan Antarctica voorbij is gegaan in het tijdperk van de massale opwarmingspsychose, schrijft Chris Morrison.

Andere wetenschappers hebben opgemerkt dat Antarctica zeer weinig opwarming heeft vertoond in de laatste 70 jaar van nauwkeurige metingen. Al deze bevindingen worden genegeerd in de mainstream media, waar een simplistische opvatting dat de mens het klimaat controleert door koolwaterstoffen te gebruiken de belangrijkste drijfveer is voor paniek om het kwaadaardige Net Zero project te implementeren. Dalende temperaturen en ongemakkelijke pauzes in Antarctica gedurende 45 jaar komen niet goed uit in een tijd waarin het kooldioxidegehalte in de atmosfeer steeg van bijna-dood 337 deeltjes per miljoen naar 420 deeltjes per miljoen.

De Koreaanse wetenschappers geven twee sets gegevens om hun ontdekking van afkoeling te staven. Opnames van grondstations laten een afkoeling zien van 0,53C per decennium tussen 1979-99 en -0,004C per decennium vanaf de eeuwwisseling. Heranalysegegevens worden geproduceerd met behulp van computermodellen en deze laten vaak een grotere opwarming zien. In dit geval is de afkoelingstrend minder, maar beide gegevenssets laten een duidelijke afkoelingstrend zien sinds 1979.

In de grafiek hierboven komen de stippellijnen en de zwarte doorgetrokken lijnen overeen met de resultaten van 20 stationobservaties en de ‘heranalyse’-gegevens. De twee illustraties onder de grafiek laten duidelijk de mate van afkoeling zien die op het hele continent werd gedetecteerd. De oranje lijn verwijst naar de stratosferische eindopwarmingsgegevens (SFWOD), een van de belangrijke natuurlijke klimaatinvloeden die de wetenschappers onderzochten bij hun poging de temperatuurveranderingen te verklaren. Ondertussen komen de illustraties van temperatuurverandering goed overeen met een soortgelijke die door Singh en Polvani is gepubliceerd. In dit artikel uit 2021 werd opgemerkt dat opwarming de afgelopen zeven decennia ‘ bijna niet bestond’.

Singh en Polvani merkten ook op dat het zee-ijs van Antarctica in dezelfde periode “bescheiden is toegenomen”, en deze bevindingen zijn bevestigd in ander wetenschappelijk werk. Vorige maand berichtte de Daily Sceptic over het werk van vier milieuwetenschappers die ontdekten dat het zee-ijs rond Antarctica “langzaam is toegenomen” sinds het begin van de continue satellietopnames in 1979. Dat betekent natuurlijk niet dat er geen cyclische variaties op korte termijn zijn in de omvang van het ijs en deze bieden een velddag voor alarmisten. Een recente “verbijsterende” variatie bracht de wetenschapsredacteur van de Financial Times Clive Cookson ertoe uit te roepen dat het hele gebied “wordt geconfronteerd met een catastrofale cascade van extreme milieugebeurtenissen… die het klimaat over de hele wereld zullen beïnvloeden”.

Niet alles is verloren in alarmistische kringen, aangezien ze nog steeds een gebied in West-Antarctica hebben waar ze naar kunnen wijzen om hun gepolitiseerde klimaatangstzaaierij op te zwepen. Het gebied is duidelijk te zien op de kaarten hierboven, die hogere recente temperaturen laten zien. Maar waarom een ​​goed gemengd atmosferisch sporengas met opwarmende eigenschappen slechts één deel van het enorme met ijs bedekte continent zou beïnvloeden, is niet duidelijk – hoe dan ook, het is het beste bewijs van ‘opwarming van de aarde’ dat beschikbaar is. Degenen die op zoek zijn naar de meer voor de hand liggende natuurlijke oorzaken van klimaatverandering, merken de aanwezigheid van vulkanen op. Na recente ontdekkingen zijn er nu 138 geïdentificeerde vulkanen in het West-Antarctische Riftsysteem met hoogtes variërend van 300 tot 12.600 ft. In 2021 merkten Dziadek et al op dat de “verhoogde geothermische warmtestroomband” een “diepgaande invloed uitoefent op de stromingsdynamiek van de West-Antarctische ijskap”. Het gebied is de thuisbasis van de Thwaites ‘Doomsday’-gletsjer, een belangrijk posteralarmverhaal met angsten voor dreigende ineenstorting en zeespiegelstijging. Wetenschappers hebben echter aangetoond dat er in het gebied aanzienlijke cycli van ijsproductie zijn die duizenden jaren teruggaan.

Andere klimatologische invloeden op Antarctica werden onlangs benadrukt door een groep Nieuw-Zeelandse wetenschappers die opmerkten dat het ozongat hoog boven het continent nog steeds even groot is, ondanks een 35 jaar durend verbod op het gebruik van chloorfluorkoolwaterstoffen (CFU). VN-secretaris-generaal Antonio Guterres beweerde dat de wereld aangemoedigd zou moeten worden door een inspirerend voorbeeld van politieke wil en dezelfde wil zou moeten toepassen op het genezen van de planeet. De ozon-CFU-angst werd beschouwd als een grote triomf in groene alarmistische kringen – dat is het nog steeds, alleen jammer van de feiten. Het openen van de ozonlaag in de lente lijkt grotendeels een natuurlijk fenomeen te zijn. Er wordt gezegd dat de temperaturen op dat moment samen met windpatronen van grote invloed zijn op de gebeurtenis. Dynamische veranderingen in de hogere regionen van de atmosfeer met de polaire vortex die de klimatologische omstandigheden beïnvloeden, worden ook opgemerkt door zowel Nieuw-Zeelandse als Koreaanse wetenschappers.

Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.

Het is een noodgeval ! Groene planten verspreiden zich met alarmerende snelheid in Antarctica

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over