“Onze allergrootste prioriteit is het verbeteren van de levens van gewone mensen.” – Xi Jinping, president van China
Uit peilingen blijkt duidelijk dat Amerikanen het kapitalisme verkiezen boven het socialisme. In feite ligt het niet eens in de buurt, schrijft Mike Whitney. Uit een Gallup-enquête uit 2021 bleek dat 60% van de Amerikanen positief staat tegenover kapitalisme, terwijl slechts 38% hetzelfde dacht over socialisme. Een Rasmussen/Heartland-enquête uit 2025 meldde een nog groter verschil, met een indrukwekkende 71% die aangaf een vrijemarkteconomie te verkiezen boven socialisme, wat slechts een schamele 12% steun opleverde. De duidelijke implicatie van deze enquêtes is dat Amerikanen overwegend kapitalisme steunen boven een overheidssysteem waarin de staat meer controle uitoefent over belangrijke industrieën en de verdeling van welvaart.
Er is echter reden om aan te nemen dat deze onderzoeken geen accuraat beeld geven van hoe mensen zich werkelijk voelen. Als we bijvoorbeeld de resultaten van andere onderzoeken bekijken, zien we dat de houding ten opzichte van beide systemen ambivalenter is dan we misschien denken. Wat Amerikaanse peilers hebben ontdekt, is dat – ongeacht welke partij aan de macht is – de overgrote meerderheid van de bevolking zich niet vertegenwoordigd voelt en niet vindt dat de kwesties ‘die hen na aan het hart liggen’ worden aangepakt. In 2025 bijvoorbeeld gelooft een meerderheid van de Amerikanen dat het land de verkeerde kant opgaat:
Uit een onderzoek van Reuters/Ipsos (25 april 2025) bleek dat minder dan één op de drie Amerikanen gelooft dat het land de goede kant opgaat. De meerderheid maakt zich zorgen over de economie, tarieven en politiek extremisme.
Uit de dagelijkse statistieken van Morning Consult (12 mei 2025) bleek dat 56% van de Amerikaanse volwassenen zegt dat het land op de verkeerde weg is….
Uit een peiling van Ipsos uit december 2024 bleek dat 69% van de onafhankelijken, 59% van de Republikeinen en 78% van de Democraten van mening was dat het land op het verkeerde spoor zat.
De resultaten onder president Joe Biden waren net zo deprimerend als je zou verwachten. Dit suggereert dat iemands eigen “filosofische” vooringenomenheid (of je nu kapitalisme boven socialisme verkiest) er minder toe doet dan iemands perceptie of de overheid het beleid dat de belangen van de bevolking dient, effectief implementeert. Als het om de overheid gaat, zijn mensen over het algemeen pragmatischer dan ideologisch. Kortom, effectiviteit wint het van dogma.
Volgens deze maatstaf behoort de “communistische” regering in China tot de populairste ter wereld. Opiniepeilingen tonen steevast een buitengewoon hoge mate van steun voor de centrale regering. Dit zal misschien een verrassing zijn voor veel Amerikanen die denken dat ze in “het vrijste land ter wereld” leven, maar het is desalniettemin waar. De Chinese bevolking steunt hun regering overweldigend, beschouwt deze niet als autoritair en vindt dat deze uitstekend werk levert om de welvaart te vergroten en de levensstandaard te verhogen.
Onderzoek van het Harvard Ash Center (2003-2016): Dit langetermijnonderzoek, een van de meest uitgebreide onderzoeken door een westerse instelling, concludeerde dat in 2016 95,5% van de Chinese respondenten ‘relatief tevreden’ of ‘zeer tevreden’ was over de centrale overheid in Peking. … Factoren waren onder meer economische vooruitgang, nationalistisch sentiment en positieve berichtgeving in de staatsmedia…
Algemene trends (2020-2025): Studies zoals die van het China Data Lab (2023) en de China Leadership Monitor (2025) bevestigen een hoge steun voor het regime, vaak boven de 80-90%, gebaseerd op vragen over vertrouwen in de CPC, trots op het politieke systeem en tevredenheid over de economische prestaties. Steun is gekoppeld aan economische groei (bijvoorbeeld armoedebestrijding met 800 miljoen sinds 1978) en stabiliteit.
Berichten over X,… citeren Harvard en andere westerse onderzoeken waaruit blijkt dat zo’n 90% van de Chinezen de CPC steunt en het systeem als democratisch en effectief beschouwt. Deze bevindingen komen overeen met academische bevindingen, maar weerspiegelen pro-overheidsverhalen.
Deze cijfers zijn letterlijk ‘buitensporig’. Ze laten zien dat de Chinese bevolking hun regering overweldigend steunt en vertrouwt en vindt dat deze uitstekend werk levert om armoede te verminderen, de levensstandaard te verhogen en het land naar een vreedzame en welvarende toekomst te leiden.
Gezien het verschil tussen de onderzoeksresultaten in de VS en China vragen we ons af of de voorkeur van Amerikanen voor kapitalisme boven socialisme voortkomt uit een helder begrip van hoe elk systeem in de praktijk werkt, of dat hun opvattingen grotendeels zijn gevormd door propaganda?
Kortom: mensen hechten minder waarde aan ideologie dan aan banen, gezondheidszorg, stabiele prijzen, goed onderwijs en een redelijke overheidsmaatregel om te voorzien in de behoeften van mensen die te oud, ziek of geestelijk beperkt zijn om in hun eigen onderhoud te voorzien. Ze willen een overheid die een omgeving creëert waarin ze een fatsoenlijk inkomen kunnen verdienen en hun kinderen veilig kunnen opvoeden. Dit zijn geen buitensporige eisen, maar toch lijken ze geen prioriteit te zijn onder de politieke klasse in Washington.
Er zijn veel redenen waarom China het op dit gebied beter doet dan de Verenigde Staten (speciale belangen, corruptie, enz.), maar prikkels spelen zeker een belangrijke rol. In de VS kunnen miljonairs van de ene op de andere dag miljardair worden zonder iets van waarde bij te dragen aan de maatschappij. Het is gewoon een kwestie van hoe bedreven ze zijn in het verhandelen van papieren activa op Wall Street. In Amerika is het marktsysteem zo gedegradeerd dat bedrijven honderden miljarden dollars aan eigen aandelen mogen terugkopen om de aandelenkoersen op te drijven, waardoor ze flinke winsten kunnen afroomen op de sloop van papieren activa. Deze aandeleninkooptransacties zijn volledig legaal, ook al wordt het kapitaal ingezet op een manier die de productiviteit, R&D, opleiding van werknemers, innovatie of wat dan ook niet stimuleert. Het is gewoon een manier om het systeem te manipuleren om professionele speculanten te verrijken. In de VS wordt welvaart gegenereerd door financiële engineering, niet door productiviteit, efficiëntie of innovatie. Zoals we eerder al zeiden, de prikkels kloppen helemaal niet.
Als het westerse systeem daadwerkelijk kapitaal zou inzetten voor productieve investeringsmogelijkheden, dan zou je NIET verwachten dat het land met de grootste en meest liquide markten ter wereld ook te maken zou krijgen met toenemende armoede, een krimpende middenklasse, toenemende dakloosheid, een dalende levensstandaard en een van de meest vervallen en verouderde infrastructuur in de ontwikkelde wereld . Maar in de VS wordt kapitaal niet ingezet voor productieve investeringsmogelijkheden, maar gerecycled in een financieel systeem dat functioneert als een mechanisme voor welvaartsgeneratie voor vraatzuchtige miljardairs die hun geld gebruiken om jachten, luxe villa’s en glimmende snuisterijen te kopen bij Tiffaney’s. Kijk maar:
Totaal aantal aandeleninkopen in 2024:
Volgens S&P Dow Jones Indices hebben S&P 500-bedrijven in 2024 een recordbedrag van $ 942,5 miljard uitgegeven aan aandeleninkopen. Dit cijfer vertegenwoordigt een stijging van 18,5% ten opzichte van de $ 795,2 miljard die in 2023 werd uitgegeven.
In het afgelopen decennium – 2015 tot 2024 – is dat bedrag gestegen tot $ 7,33 biljoen.
$7,33 biljoen!
Erger nog, een aanzienlijk deel van het geld (bestemd voor aandeleninkoop) komt uit “enorm ondergefinancierde openbare pensioenfondsen” waar gepensioneerden van afhankelijk zijn voor hun overleving. Volgens Brian Reynolds, Chief Market Strategist bij New Albion Partners, “moeten pensioenfondsen 7,5% winst maken”, dus steken ze hun geld “in deze hefboomfondsen die het langetermijnkapitaalbeheer in de jaren negentig nabootsen”. Die fondsen kopen op hun beurt “enorme hoeveelheden bedrijfsobligaties van bedrijven die geld op de balansen van bedrijven storten… en gebruiken dat om hun aandelenkoers op te krikken, hetzij door aandeleninkoop, hetzij door fusies en overnames… Het is gewoon een kettingreactie van financiële engineering en het zal de komende jaren waarschijnlijk alleen maar toenemen.” (“Hoe een crisis in de openbare pensioenen een enorme kredietboom aandrijft”, Financial Sense
En nog meer:
Terugkopen van eigen aandelen: bedrijven uit de S&P 500 gaven in 2024 een recordbedrag van $ 942,5 miljard uit aan terugkopen van eigen aandelen. (ongeveer $ 1 biljoen in één jaar)
Dividenden: de dividenden van de S&P 500 bereikten in 2024 $ 629,6 miljard, een stijging van 7% ten opzichte van 2023.
Totaal aandeelhoudersrendement: Gecombineerd bedroegen de aandeleninkopen en dividenden in 2024 $ 1,572 biljoen
Ter vergelijking: een onderzoek uit 2019-2022 onder 280 grote Amerikaanse bedrijven rapporteerde een winst van $ 4,4 biljoen, waarvan $ 4,4 biljoen werd uitgegeven aan aandeleninkopen en dividenduitkeringen, wat wijst op een uitkeringspercentage van bijna 100% voor sommige bedrijven… (Denk daar eens even over na: tussen 2019 en 2022 werd elke cent winst besteed aan persoonlijke verrijking. Leg me eens uit hoe dit het kapitalistische ideaal omarmt van het inzetten van middelen voor productieve activiteiten? Is het een wonder dat China de VS in het stof heeft laten bijten?)
Dit verklaart waarom de bedrijfsinvesteringen (Capex) historisch laag staan. Dat komt doordat het grootste deel van de winst wordt geïnvesteerd in aandeleninkoop, wat op zijn beurt wordt gebruikt om de zeepbel op Wall Street verder op te blazen. Het is een grote cirkel en alles is te herleiden tot goedkoop geld (kunstmatig lage rentes), makkelijk verkrijgbare kredieten en financiële engineering. Bedrijven zoeken niet langer naar manieren om hun bedrijf te laten groeien, hun activiteiten uit te breiden, meer personeel aan te nemen, de productiviteit te verbeteren of te innoveren. In plaats daarvan zoeken ze naar manieren om zich in de schulden te steken, hun aandelenkoers op te drijven en er met een flinke buit vandoor te gaan.
Het draait allemaal om prikkels, en de Fed heeft prikkels gecreëerd die het opbouwen van schulden, aandelenmanipulatie en fraude aanmoedigen, terwijl andere overheden groei en productiviteit stimuleren.
Het “winstmotief” zou de energie moeten zijn die het kapitalistische systeem voedt en leidt tot innovatie, efficiëntie en productiviteit. Maar zoals u ziet, ondermijnen aandeleninkopen die resultaten door geld te verspillen aan persoonlijke verrijking en elite-uitspattingen. Dit roept de vraag op of het huidige systeem überhaupt wel kapitalistisch is.
We moeten er ook rekening mee houden dat in 2024 naar schatting $ 235 miljard (25% van het totaal van $ 942 miljard) aan aandeleninkopen van de S&P 500 werd gedaan met behulp van krediet. Dit wijst op een gigantische zeepbel die ernstige schade aan de economie zal toebrengen als de markten scherp dalen.
Daarentegen (in tegenstelling tot het Amerikaanse model) geeft de Chinese overheid prioriteit aan productiviteit en groei boven financiële engineering, vermogensafbraak of winstbejag. Zij zien het financiële systeem als een middel om een doel te bereiken, en dat doel is het creëren van een welvarende en harmonieuze samenleving waarin “alle boten stijgen”.
Naast het veertig jaar durende industrialisatiebeleid dat China heeft getransformeerd tot ’s werelds grootste productie-supermacht, lanceerde China in 2013 een ander enorm project: het Belt and Road Initiative (BRI). Dit is het grootste en meest ambitieuze infrastructuurproject ooit, gebaseerd op zijn omvang, reikwijdte en wereldwijde impact. Tussen 2013 en 2024 heeft China meer dan $ 1 biljoen geïnvesteerd in BRI-projecten, waarvan $ 121,7 miljard alleen al in 2024.
De BRI bestrijkt meer dan 150 landen in Azië, Afrika, Europa en Latijns-Amerika en beslaat 60-75% van de wereldbevolking en meer dan 30% van het wereldwijde bbp. Het omvat wegen, spoorwegen, havens, pijpleidingen en digitale infrastructuur. Meer dan 3000 projecten zijn voltooid of in uitvoering, waaronder de China-Pakistan Economic Corridor (CPEC) van $ 68 miljard, de hogesnelheidslijn Jakarta-Bandung van $ 13,6 miljard en talloze Afrikaanse spoor- en havenontwikkelingen.
Geen enkel infrastructuurproject in de geschiedenis komt in de buurt van de investering van 1 biljoen dollar van het BRI, of de omvang ervan in 150 landen. Het wordt vaak vergeleken met een “21e-eeuws Marshallplan”, maar dan met een bredere geopolitieke impact. Het BRI verbindt niet alleen afgelegen gebieden met markten over de hele wereld, maar verhoogt ook de snelheid waarmee producten en goederen aan groot- en detailhandelsafnemers kunnen worden geleverd. Het visionaire project anticipeert op een wereld waarin economieën sterker geïntegreerd zijn en welvaart zich over de hele wereld verspreidt. De Wereldbank schat dat het initiatief het wereldwijde bbp aanzienlijk zal verhogen en tegelijkertijd de armoede zal verminderen in gebieden die getroffen worden door verbeterde infrastructuur en toegenomen handel. Geen enkel ander project evenaart de omvang of visie ervan.
Het verschil tussen het hypergefinancialiseerde kapitalistische model van Amerika en het door de staat geleide model van China kan niet groter zijn. Bedenk dat het Belt and Road Initiative in 2024 slechts $ 121,7 miljard investeerde in projecten in meer dan 150 landen, terwijl Amerikaanse bedrijven bijna $ 1 biljoen investeerden in aandeleninkoop, wat niets bijdroeg aan de algehele productiviteit . Zelfs met die schamele inzet van middelen wordt China geprezen voor de bouw van het meest transformatieve infrastructuurproject in de geschiedenis.
China herinvesteert niet alle winsten van zijn staatsbedrijven in de productie. In sectoren zoals “energie, telecom en infrastructuur” worden winsten bijvoorbeeld vaak herinvesteerd om de capaciteit uit te breiden of nieuwe technologieën te ontwikkelen. “Staatswaterkrachtbedrijven” kunnen “de winst gebruiken om damprojecten te financieren”. Verrassend genoeg wordt een deel van de winsten (van staatsbedrijven) uitgekeerd als dividend en, ja, zelfs “aandeleninkoop… wat een focus weerspiegelt op aandeelhoudersrendement in plaats van uitsluitend herinvestering in de productie.” Maar deze uitkeringen verbleken in vergelijking met die in de VS, waar bijna 100% van de jaarlijkse winst wordt uitgekeerd. Kortom, er is veel meer geld beschikbaar om “bredere overheidsdoelstellingen, zoals infrastructuur en sociale voorzieningen” te ondersteunen.
En de hoeveelheid geld waar we het over hebben is gewoonweg duizelingwekkend. Denk hier eens over na:
De Chinese staatsbedrijven zijn goed voor 30-40% van het Chinese bbp en controleren ongeveer 68% van het totale bedrijfskapitaal. (Wat getuigt van de ongekende economische macht van de overheid.) In 2021 rapporteerden centrale staatsbedrijven een nettowinst van $ 283,56 miljard. ($ 100 miljard daarvan ging naar het Belt and Road Initiative).
In 2023 genereerden Chinese staatsbedrijven 650 miljard dollar aan winst, waarvan het overgrote deel werd besteed aan productie, innovatie, efficiëntie, kritieke infrastructuur en sociale programma’s.
Is het een wonder dat het Chinese volk zo “tevreden” is met hun regering?
Dit is geen kwestie van kapitalisme versus communisme. Het is een kwestie van goed versus slecht bestuur. Vrijwel alle winst die uit ons ‘vrijemarktsysteem’ wordt gehaald, belandt in de zakken van de mensen die het geld het minst nodig hebben en die niets van waarde bijdragen aan het ‘grotere goed’. De Chinese overheid daarentegen pompt bijna elke cent in verbeteringen die iedereen ten goede komen en die het land hebben getransformeerd tot een stralend voorbeeld van de moderniteit van de 21e eeuw.
Schokkend genoeg denken onze leiders in Washington nog steeds dat de Verenigde Staten China kunnen overtreffen en zelfs voorbijstreven als we er maar vol voor gaan en er een nationale prioriteit van maken. Maar iedereen die de rekensom kan maken, ziet dat dat niet gaat gebeuren. Het gaat er gewoon om welk land het beste ontwikkelingsmodel heeft, en in dat opzicht verslaat China ons met gemak.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
