De zelfbenoemde Davos “elites” zijn bang. Zo bang. Op de bijeenkomsten van het Wereld Economisch Forum van deze week heeft meesterbrein Klaus Schwab – met zijn kenmerkende Bond-schurkact – steeds opnieuw een categorische eis geformuleerd: we hebben “samenwerking in een gefragmenteerde wereld” nodig.
Hoewel zijn diagnose van “de meest kritieke fragmentatie” waarin de wereld nu verzonken is, voorspelbaar somber is, houdt Herr Schwab vol dat “de geest van Davos positief is” en dat we uiteindelijk allemaal gelukkig kunnen leven in een “groene duurzame economie“, schrijft Pepe Escobar.
Waar Davos deze week goed in is geweest, is de publieke opinie overladen met nieuwe mantra’s. Er is “Het nieuwe systeem” dat, gezien de abjecte mislukking van de veelgeprezen Grote Reset, nu lijkt op een haastige update van het huidige – rammelende – besturingssysteem.
Davos heeft nieuwe hardware nodig, nieuwe programmeervaardigheden, zelfs een nieuw virus. Maar op dit moment is er alleen een “polycrisis“: of, in Davos-taal, een “cluster van gerelateerde mondiale risico’s met samengestelde effecten“.
In gewoon Engels: een perfecte storm
Onuitstaanbare saaie mensen van dat Verdeel en Heers eiland in Noord-Europa hebben net ontdekt dat “geopolitiek“, helaas, nooit echt de smakeloze “einde van de geschiedenis” tunnel is ingegaan: tot hun verbazing is het nu – opnieuw – gecentreerd in het Hartland, zoals het voor het grootste deel van de geregistreerde geschiedenis is geweest.
Ze klagen over “bedreigende” geopolitiek, wat een code is voor Rusland-China, met Iran erbij.
Maar de kers op de Alpentaart is de arrogantie/stommiteit die het spel feitelijk weggeeft: de City of London en haar vazallen zijn woedend omdat de “wereld die Davos heeft gemaakt” snel instort.
Davos heeft geen enkele wereld “gemaakt” behalve zijn eigen schijnwereld.
Davos heeft nooit iets goed gedaan, omdat deze “elites” altijd bezig waren het Rijk van de Chaos en zijn dodelijke “avonturen” in het Zuiden te prijzen.
Davos heeft niet alleen alle recente grote economische crises niet voorzien, maar vooral de huidige “perfecte storm“, die samenhangt met de door het neoliberalisme veroorzaakte deïndustrialisatie van het collectieve Westen.
En natuurlijk heeft Davos geen flauw benul van de werkelijke ommekeer in de richting van multipolariteit.
Zelfbenoemde opinieleiders zijn bezig te “herontdekken” dat Thomas Manns De Toverberg zich bijna een eeuw geleden afspeelde in Davos – “tegen de achtergrond van een dodelijke ziekte en een dreigende wereldoorlog“.
Welnu, tegenwoordig is de “ziekte” – volledig met biowapens uitgerust – niet bepaald dodelijk. En de “dreigende wereldoorlog” wordt in feite actief aangemoedigd door een cabal van Amerikaanse Straussiaanse neo-cons en neoliberalen: een ongekozen, onberekenbare, tweepartijdige Diepe Staat die zelfs niet onderhevig is aan ideologie. De honderdjarige oorlogsmisdadiger Henry Kissinger snapt het nog steeds niet.
Een Davos-panel over de-globalisering stond bol van de non-sequiturs, maar de Hongaarse minister van Buitenlandse Zaken Peter Szijjarto zorgde tenminste voor een dosis realiteit.
China’s vice-premier Liu He, met zijn enorme kennis van financiën, wetenschap en technologie, was tenminste zeer behulpzaam door de vijf belangrijkste richtsnoeren van Beijing voor de nabije toekomst vast te leggen – buiten de gebruikelijke keizerlijke Sinofobie om.
China zal zich concentreren op de uitbreiding van de binnenlandse vraag; de industriële en toeleveringsketens “soepel” houden; streven naar een “gezonde ontwikkeling van de particuliere sector”; de hervorming van staatsbedrijven verdiepen; en streven naar “aantrekkelijke buitenlandse investeringen“.
https://dissident.one/2023/01/13/de-verenigde-staten-bevinden-zich-in-een-fase-van-langdurig-verval-franse-expert/
Russisch verzet, Amerikaanse afgrond
Emmanuel Todd was niet in Davos. Maar het was wel de Franse antropoloog, historicus, demograaf en geopolitiek analist die de afgelopen dagen in het collectieve Westen alle passende veren in beroering bracht met een fascinerend antropologisch object: een op de werkelijkheid gebaseerd interview.
Todd sprak met Le Figaro – de krant bij uitstek van het Franse establishment en de haute bourgeoisie. Het interview werd afgelopen vrijdag gepubliceerd op pagina 22, ingeklemd tussen de spreekwoordelijke Russofobe oprispingen en met een uiterst korte vermelding onderaan de voorpagina. Dus mensen moesten echt moeite doen om het te vinden.
Todd grapte dat hij in Frankrijk de – absurde – reputatie heeft van een “rebelse vernietiger”, terwijl hij in Japan gerespecteerd wordt, in de reguliere media verschijnt en zijn boeken met groot succes worden uitgegeven, waaronder het nieuwste (meer dan 100.000 verkochte exemplaren): “De Derde Wereldoorlog is al begonnen”.
Het is veelzeggend dat deze Japanse bestseller niet in het Frans bestaat, aangezien de hele Parijse uitgeversindustrie de EU/NAVO-lijn over Oekraïne volgt.
Het feit dat Todd verschillende dingen juist heeft, is een klein wonder in het huidige, abominabel myopische Europese intellectuele landschap (er zijn andere analisten, vooral in Italië en Duitsland, maar die hebben veel minder gewicht dan Todd).
Dus hier zijn Todd’s beknopte Greatest Hits.
– Een nieuwe wereldoorlog is begonnen: Door “over te schakelen van een beperkte territoriale oorlog naar een wereldwijde economische botsing, tussen het collectieve Westen aan de ene kant en Rusland gekoppeld aan China aan de andere kant, werd dit een Wereldoorlog”.
– Het Kremlin, zegt Todd, heeft een fout gemaakt door te berekenen dat een ontmantelde Oekraïense samenleving meteen zou instorten. Natuurlijk gaat hij niet in op de manier waarop Oekraïne door het militaire NAVO-bondgenootschap tot het uiterste werd bewapend.
– Todd heeft gelijk als hij benadrukt hoe Duitsland en Frankrijk bij de NAVO ondergeschikte partners waren geworden en niet wisten wat er in Oekraïne militair werd uitgezet: “Ze wisten niet dat de Amerikanen, Britten en Polen konden toestaan dat Oekraïne een uitgebreide oorlog zou voeren. De fundamentele as van de NAVO is nu Washington-Londen-Warschau-Kiev.”
– Todd’s belangrijkste weggevertje is een dooddoener: “De weerstand van de Russische economie leidt het imperiale Amerikaanse systeem naar de afgrond. Niemand had voorzien dat de Russische economie het zou opnemen tegen de ‘economische macht’ van de NAVO”.
– Bijgevolg “kan de monetaire en financiële Amerikaanse controle over de wereld instorten, en daarmee de mogelijkheid voor de VS om hun enorme handelstekort voor niets te financieren”.
– En daarom “zitten we in een eindeloze oorlog, in een clash waarvan de conclusie de ineenstorting van de een of de ander is.”
– Over China zou Todd kunnen klinken als een strijdlustigere versie van Liu He in Davos: “Dat is het fundamentele dilemma van de Amerikaanse economie: zij kan de Chinese concurrentie niet aan zonder gekwalificeerde Chinese arbeidskrachten te importeren.”
– Wat de Russische economie betreft: “zij aanvaardt wel de marktregels, maar met een belangrijke rol voor de staat, en zij behoudt de flexibiliteit van de vorming van ingenieurs die aanpassingen mogelijk maken, zowel op industrieel als op militair gebied.”
– En dat brengt ons opnieuw bij de globalisering, op een manier die de rondetafels in Davos niet konden begrijpen: “We hebben zo veel van onze industriële activiteit verplaatst dat we niet weten of onze oorlogsproductie kan worden gehandhaafd”.
– Bij een meer erudiete interpretatie van die “clash of civilizations” drogreden gaat Todd voor soft power en komt met een opzienbarende conclusie: “Op 75 procent van de planeet was de organisatie van het ouderschap patrilineair, en daarom kunnen we een sterk begrip voor de Russische positie vaststellen. Voor het collectieve niet-westen bevestigt Rusland een geruststellend moreel conservatisme.”
– Moskou is er dus in geslaagd “zich te herpositioneren als het archetype van een grote macht, niet alleen “antikolonialistisch” maar ook patrilineair en conservatief in termen van traditionele mores.”
Op basis van al het bovenstaande maakt Todd korte metten met de door de EU/NAVO-“elites” – ook in Davos – verkochte mythe dat Rusland “geïsoleerd” is, en benadrukt hij hoe de stemmen in de VN en het algemene sentiment in het Zuiden de oorlog karakteriseren, “die door de mainstream media wordt beschreven als een conflict over politieke waarden, maar in feite, op een dieper niveau, als een conflict over antropologische waarden.”
Tussen licht en duisternis
Zou het kunnen dat Rusland – naast de echte Quad, zoals ik die heb gedefinieerd (met China, India en Iran) – de overhand heeft in de antropologische inzet?
De echte Quad heeft alles in zich om uit te groeien tot een nieuw intercultureel brandpunt van hoop in een “gefragmenteerde wereld“.
Meng het confucianistische China (non-dualistisch, geen transcendente godheid, maar met de Tao die door alles heen stroomt) met Rusland (orthodox-christelijk, verering van de goddelijke Sophia); polytheïstisch India (wiel van wedergeboorte, wet van karma); en sji’itisch Iran (islam voorafgegaan door zoroastrisme, de eeuwige kosmische strijd tussen Licht en Duisternis).
Deze eenheid in verscheidenheid is zeker aantrekkelijker en verheffender dan de as van de eeuwige oorlog.
Zal de wereld ervan leren? Of, om Hegel te citeren – “wat we van de geschiedenis leren is dat niemand van de geschiedenis leert” – zijn we hopeloos gedoemd?
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2023/01/18/klaus-schwab-ziet-zijn-globalistische-droom-uiteenspatten-medvedev-verklaart-wereld-economisch-forum-de-oorlog/
