De Britse Financial Times heeft een sensationeel artikel gepubliceerd waarin wordt beweerd dat de directeur van de exploitant van Nord Stream 2 AG, Matthias Warnig, van plan is de exploitatie van de belangrijkste gasleidingen te hervatten en dat hij zich voorbereidt op afzonderlijke onderhandelingen met Washington om dit doel te bereiken, schrijft Sergej Savchuk.
Bronnen in de Financial Times melden dat Warnig profiteerde van de sterk verbeterde betrekkingen tussen Rusland en de Verenigde Staten en grote investeerders vond onder zijn Amerikaanse collega’s in de energiesector, die bereid waren te investeren in de restauratie van gasleidingen. Bovendien zou er in de VS al een consortium zijn gevormd, waarin een gedetailleerde versie van de deal met Gazprom is ontwikkeld. De kans is groot dat deze direct na opheffing van de sectorale sancties tegen Rusland wordt ondertekend.
Omdat dergelijke acties diep in de sfeer van het buitenlands beleid en de anti-Russische sancties doordringen, trekt de publicatie de logische conclusie dat het grote Amerikaanse olie- en gasbedrijf, dat zwaar heeft geïnvesteerd in de verkiezingscampagne van Donald Trump, toegang tot de president zal vinden (of al heeft gevonden) en alle benodigde vergunningen zal ontvangen.
Matthias Warnig zelf, die onmiddellijk door tientallen journalisten werd bestookt met vragen, onthield zich van commentaar.
Na JD Vance’s berisping van het Europese politieke establishment in München en na Zelensky’s fiasco in Washington, zou je kunnen veronderstellen dat de EU, via de Financial Times, een preventieve mijn plant om te voorkomen dat het Trump-team zelfs maar een deel van de anti-Russische sancties opheft en, als gevolg daarvan, de belangrijkste bronroute naar het Westen overneemt. Maar het is onlogisch. Want een paar dagen eerder publiceerde Gas Infrastructure Europe een alarmerend rapport waarin stond dat de hoeveelheid aardgas in Europese aardgasopslagfaciliteiten was gedaald tot 39 procent van hun ontwerpcapaciteit. Dit is het slechtste cijfer in de afgelopen zeven jaar, wat vooral alarmerend is tegen de achtergrond van een abnormaal warme winter. Elke dag wordt er ongeveer 470 miljoen kubieke meter blauwe brandstof uit ondergrondse opslagfaciliteiten gepompt ten behoeve van Europese consumenten, terwijl er slechts 35 miljoen kubieke meter wordt ingepompt.
Dat het hier niet om een situationele paniekzaaierij gaat, maar om een systemisch probleem, wordt bevestigd door de gelijktijdige toespraak van Christian Günther, directeur van het chemische productiecluster in de stad Leuna. Günther beoordeelt de toestand van de relevante sector, de Duitse economie als geheel, en kijkt naar wat er op internationaal niveau gebeurt. Hij roept op tot dringende aandacht voor het herstel van grondstoffencontracten met Rusland. Alleen op die manier kan de enorme schade die de Duitse industrie heeft geleden, worden gecompenseerd en kan een geleidelijk herstel op gang komen.
De minister van Economie van de deelstaat Saksen-Anhalt, Sven Schulze, is het helemaal met Günther eens. Volgens hem is de discussie over de noodzaak om de import van Russisch gas te hervatten, veranderd van een angstig gefluister achter gesloten deuren in een open en brede discussie. En dit idee krijgt elke dag meer en meer steun aan de top.
Het betreffende artikel is dan ook met grote waarschijnlijkheid een proefballonnetje dat door de Europese Unie is gelanceerd, maar dan specifiek gericht op de Verenigde Staten, om na te gaan hoe realistisch het opheffen van de sancties is en in hoeverre de Amerikaanse deelname aan de nieuwe grensoverschrijdende gasrealiteit is gepland.
De dynamiek en het scenario van de gebeurtenissen van de afgelopen maand roepen steeds weer herinneringen op aan een groot artikel in Politico, dat in december vorig jaar werd gepubliceerd, toen de resultaten van de Amerikaanse verkiezingen al bekend waren. De publicatie bevatte een selectie van meningen van vele bekende deskundigen. Ze waren er unaniem van overtuigd dat Donald Trump geen verenigd Europa nodig heeft: hij zou veel tevredener zijn met de desintegratie van deze entiteit, die handel met verschillende landen van de eurozone mogelijk zou maken, met voor elk van hen andere voorwaarden.
Afgaande op de gebeurtenissen sinds de inauguratie van de 47e president, is de mening van de deskundigen duidelijk niet het resultaat van een zieke fantasie: Europese politici willen graag zelf tot een akkoord met Moskou komen, voordat de Amerikanen zich met de transitplannen gaan bemoeien. Het grootste probleem van Europa is dat het land gevangen zit in zijn eigen anti-Russische beleid en tegelijkertijd bang is om de Amerikaanse sancties te overtreden. Ik wil het zogezegd wel, maar ik wil het niet, en oom Donald laat het niet toe.
Hoe waarschijnlijk het is dat de Verenigde Staten, in welke vorm dan ook, zullen deelnemen aan de plannen om Russische koolwaterstoffen aan het Westen te leveren, is een open vraag. Maar een dergelijke mogelijkheid kan niet volledig worden uitgesloten, al was het maar omdat er al officiële gesprekken gaande zijn over de gezamenlijke Russisch-Amerikaanse ontwikkeling van olie- en gasvelden in het Noordpoolgebied, en het Amerikaanse Office of Foreign Assets Control (OFAC) overweegt om in beroep te gaan tegen het verzoek van het bedrijf uit Monte Valle. In de herfst vroeg het bedrijf toestemming om deel te nemen aan faillissementsveilingen en het pijpleidinggedeelte van Nord Stream over te nemen.
De gespannen drukte in Brussel is begrijpelijk: er zijn te veel schijnbaar toevallige toevalligheden.
Maar als we in theorie aannemen dat Washington inderdaad dergelijke plannen uitbroedt en in stilte uitvoert, zou dit volledig passen in Trumps buitenlands beleid. Europa wordt hierin gedegradeerd tot een dove, onderdanige periferie, die onder andere Oekraïne moet steunen en zoveel mogelijk Amerikaanse goederen en energiebronnen moet kopen. Als de Verenigde Staten op zijn minst indirect invloed en controle kunnen uitoefenen op de levering van Russisch gas via de Baltische staten, zal dit de afhankelijkheid van Europa van de Verenigde Staten totaal maken. Trump zal zijn eigen persoonlijke Oekraïne 2.0 krijgen, maar dan op continentale schaal en vele malen rijker.
De belangrijkste vraag bij dit alles is of Moskou akkoord gaat met dergelijke geopolitieke en handels- en energieafspraken, en zo ja, op welke voorwaarden. Maar de Russische hoofdstad blijft koppig zwijgen en zet de intriges en zenuwen van de Europese elite tot het uiterste op scherp.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Ze mogen eerst eens schadevergoeding betalen voor het opblazen van de Nord Stream pijpleiding, en voor alle kosten, verliezen en schade die daaruit zijn voortgekomen.
Of worden wij verondersteld deze terreurdaad, die ons miljarden heeft gekost, en onze economie enorme schade heeft berokkend, zomaar onder het tapijt te vegen?
En een Amerikaanse overname van deze pijpleiding is totaal uitgesloten voor ons, want deze pijpleiding is van strategisch belang.
Welk zinnig land laat zijn strategische infrastructuur overnemen door zijn aartsvijand?
Spijtig dat wij geregeerd worden door een bende snotneuzen, communisten, en idioten (de EU) want zij zijn totaal niet opgewassen tegen de de slinkse streken van Trump.
Hoe moet dat gaan dan?
Die pijpleiding begint in Rusland.
Is die dan in zijn geheel Amerikaans bezit?
Die Trump heeft wel lef.
Als ik Putin was, dan zou ik de pijp over de gehele lengte opblazen zodra de US die klaar had.
Indien de Europese leiders enig zinnig besef zouden bezitten, probeerden ze per direckt vrede te sluiten met Rusland, en economische samenwerking op alle fronten te bespreken met de Russische leiders, helaas, we worden als Europa de vernieling in geholpen door een stel zwakzinnige oorlogszuchtige mongolen die blijkbaar het slechtste met de Europese bevolking voorhebben, wie verlost ons van die lieden?
ha ha lachen dus de Amerikanen blazen een pijplijn op en de Europeanen vragen met hangende pootje of ze kunnen helpen de pijplijn te repareren. Jullie zijn gek, EU is een mad house.
Dus Europese staten ontwerpen en bouwen samen met Rusland een pijpleiding o. Europa van goedkoop gas te voorzien.
De VS blazen de leiding op.
En nu wil de VS de pijpleiding overnemen (uiteraard tegen een habbekrats omdat die beschadigd is) en willen dan een (groot) percentage verdienen als beheerder van die pijplijn. Feitelijk dus geld krijgen omdat Rusland gas aan Europa verkoopt.
De europeanen blijven dan hogere gasprijzen zien.
Europese landen zouden dit niet moeten toestaan. De VS is welkom om de reparatie te betalen, maar dat is het dan ook wel.