De sociale crisis in Italië

4

De armoede neemt toe in Italië en er zijn steeds meer protesten waar we in Duitsland vrijwel niets over horen.

Duitse media zijn zeer terughoudend in het rapporteren over sociale problemen en onrust in westerse landen, omdat ze de indruk willen wekken dat het Westen nog steeds een toevluchtsoord van welvaart en sociale bescherming is, wat niet langer het geval is vergeleken met ooit achtergebleven landen. De gele hesjes in Frankrijk zijn een voorbeeld dat veel mensen zich nog zullen herinneren, omdat de berichtgeving in Duitsland over de maandenlange massale, landelijke protesten in Frankrijk destijds zeer schaars was vergeleken met de omvang van de protesten, schrijft Thomas Röper.

Iedereen die dit betwist zou zich moeten afvragen hoe de Duitse media zouden hebben bericht als niet in Frankrijk, maar in Rusland maandenlang honderdduizenden mensen elk weekend hadden geprotesteerd tegen het economische en sociale beleid van de regering en de toenemende armoede. Zelfs protesten in Rusland zijn voor Der Spiegel lange artikelen waard als daar “enkele tientallen” (citaat uit Spiegel) deelnemers protesteren.

De Italiaanse correspondent voor het Russische persbureau TASS heeft een artikel geschreven over de economische, sociale en politieke situatie in Italië, wat volgens mij erg interessant is omdat het laat zien hoe weinig de Duitse media berichten over sociale en economische problemen, zelfs als deze een land treffen dat veel Duitsers goed kennen.

Of hebt u in de Duitse media gehoord dat volgens Save The Children in Italië 200.000 kinderen onder de vijf jaar ondervoed zijn en in ‘voedselarmoede’ leven?

Begin van vertaling:

Italië in het onzichtbare vuur: wat de regering Meloni verbergt

Vera Shcherbakova over de problemen van het land die mensen proberen niet op te merken

Italië verzinkt in een reeks eindeloze stakingen.

Protestacties worden aangekondigd door werknemers in zeer verschillende sectoren. De stakingen in het lokale vervoer zijn al bijna permanent geworden. Ook zijn er problemen op de staatsspoorwegen, waar de treinen vanwege reparatiewerkzaamheden sinds de zomer bijna niet meer volgens schema rijden. Het medisch personeel staakt ook omdat, naast de voortdurende bezuinigingen op de gezondheidszorg, het medisch personeel van ziekenhuizen (tot voor kort geprezen als helden vanwege hun inspanningen tijdens de COVID-19-pandemie) steeds vaker wordt geslagen door gewelddadige patiënten. Werknemers verwerpen doorgaans het begrotingsvoorstel van de regering. Dit is op zichzelf niets nieuws, maar nu zijn er een aantal serieuze eisen en klachten, waaronder ontevredenheid over de stijging van de militaire uitgaven.

De meerderheid van de Italianen is tegen de levering van wapens aan Oekraïne; volgens recente enquêtes is slechts 13 procent van mening dat de leveringen door moeten gaan. De vakbonden propageren openlijk de slogan: “Stop met geld te geven voor wapens en bewapening, verhoog de lonen”. Er wordt steeds meer gesproken over de “werkende armen”, wat betekent dat zelfs mensen met een baan geen fatsoenlijke levensstandaard hebben, terwijl er voortdurend wordt gesneden in de sociale uitkeringen.

Daarbij komen de bijna wekelijkse marsen en demonstraties voor Palestina en de onrust onder studenten, die vaak leiden tot botsingen met de politie, gevolgd door wederzijdse beschuldigingen.

Al deze omstandigheden creëren in Italië een situatie van acute sociale spanning en confrontatie die al lange tijd niet meer is voorgekomen.

Maar Meloni prijst zichzelf

Niettemin probeert de Italiaanse regering, zoals gewoonlijk, het mooi voor te stellen. In het bijzonder beroemt Meloni zich op haar erkenning op het internationale toneel, d.w.z. het toneel van strikte ondergeschiktheid aan de Noord-Atlantische as. Thuis wordt ze er steeds meer van beschuldigd een vazal te zijn. Het is opmerkelijk dat ze al de steun heeft gekregen van Donald Trump nadat ze erin geslaagd was zich geliefd te maken bij de Democraat Joe Biden. Ze heeft erkenning gekregen in Washington en Brussel door eisen in te willigen waar Meloni zich ooit tegen uitsprak om de nationale soevereiniteit te beschermen.

Huishouden uit kruimels

Hetzelfde geldt voor de staatsbegroting voor 2025, die past in het raamwerk van de EU, maar geen rekening houdt met de belangen van de bevolking in het land.

Het probleem is dat de begroting op de een of andere manier moest worden afgestemd op het weinige dat beschikbaar was, wat de regering openlijk toegeeft. De voorspellingen voor de economische groei blijven dalen en naderen nul, en de industriële productie neemt af. Last but not least speelt de prijsstijging een rol omdat de energiekosten stijgen als gevolg van een aanzienlijke daling van de Russische gasexport. Na de ongekende prijsstijging in augustus 2022 zijn de prijzen gedaald, maar nog steeds twee tot drie keer hoger dan in 2021. En ze zijn niet in staat om Russ isch gas volledig af te schaffen. Volgens recente gegevens is de import van Russisch gas tussen januari en augustus 2024 bijna verdubbeld, van 5,5 naar 9,7 procent van de totale vraag. Voorheen werd echter 40 procent daarvan gedekt door leveringen uit Rusland.

Advertisement

Ondanks de ontevredenheid van de burgers voorziet de begroting, die zich in de laatste fase van de herziening bevindt en die vóór het nieuwe jaar zal worden aangenomen, in een herschikking van aanzienlijke middelen aan defensie. Italië probeert wanhopig de drempel van twee procent van het bbp voor militaire uitgaven te halen die de NAVO een paar jaar geleden beloofde. Tot nu toe zit het land op 1,57 procent, en het zal uiteraard niet mogelijk zijn om deze uitgaven vóór 2028 aanzienlijk te verhogen.

Daling in belangrijke sectoren

Naast de sectoren onderwijs en gezondheidszorg worden vooral belangrijke industriële sectoren zoals de staal- en automobielsector getroffen. Veelzeggend is de crisis van de voormalige Italiaanse fabrikant Stellantis – wat na meerdere fusies, onder meer met het Amerikaanse Chrysler, het originele Italiaanse Fiat was geworden. Na enorme verliezen daalde de omzet in Italië met ruim 40 procent, CEO Carlos Tavares nam ontslag. De autofabrikant, die altijd in particulier bezit is geweest (eigendom van een van de meest vooraanstaande industriële families, de Agnelli), heeft geprofiteerd van omvangrijke overheidssubsidies en financiële injecties. Dankzij deze subsidies blijft de productie behouden in Italiaanse bedrijven die al lang op de rand van sluiting staan. Stellantis zelf is vanwege fiscale en administratieve doeleinden verhuisd naar Nederland en Londen. De grootste fout was volgens de media de overstap naar elektromotoren onder druk van de door Brussel opgelegde ‘groene transitie’. Natuurlijk zijn het bestuur en de familie Agnelli geenszins verarmd door de armoede van de arbeiders in de Italiaanse fabrieken van het voormalige Fiat.

De situatie is vergelijkbaar met de staalproductie, ooit een van de belangrijkste industrieën van Italië. Bij een jaaromzet van 30 miljard euro bedraagt ​​het loon van een werknemer niet meer dan 1.000 euro. Hetzelfde geldt voor de gezondheidszorgsector, waar sprake is van een massale migratie van geschoolde werknemers naar het buitenland.

Armoede

Wat vooral veelzeggend is, is dat het aantal Italianen dat in absolute armoede leeft in de noordelijke Apennijnen, de regio die wordt beschouwd als de motor van de Italiaanse economie, de afgelopen negen jaar is verdubbeld. Uit het laatste rapport van de katholieke liefdadigheidsinstelling Caritas blijkt dat het aantal arme gezinnen tussen 2014 en 2023 is gestegen van 506.000 naar bijna een miljoen. Een toename van de armoede wordt ook geregistreerd in het centrum van het land met 28,6 procent en in het zuiden met 12,1 procent.

In Italië leven 5,7 miljoen mensen in absolute armoede, dat is bijna één op de tien inwoners van het land. Jonge gezinnen met kinderen blijven het grootste risico lopen.

Tot de gezinnen die in Italië in absolute armoede leven, behoren ook degenen die zich niet de minimale uitgaven kunnen veroorloven om een ​​aanvaardbare levensstandaard te garanderen. De bestedingsdrempel wordt berekend op basis van de kosten van basisgoederen en -diensten zoals huisvesting, gezondheidszorg en kleding. Het bedrag varieert afhankelijk van waar het gezin woont, het aantal leden, hun leeftijd en andere factoren.

In het geïndustrialiseerde Italië, een G7-land (waartoe ook Groot-Brittannië, Duitsland, Frankrijk, Canada, Japan en de VS behoren), zijn volgens Save The Children 200.000 kinderen onder de vijf jaar ondervoed en leven ze in “voedselarmoede”.

Italië is van nature geen revolutionair land en de omvang van de protesten is niet vergelijkbaar met luide bewegingen als de ‘gele hesjes’ in Frankrijk of ‘Occupy Wall Street’ in New York.

Maar toenemende interne sociale spanningen kunnen onverwachte gevolgen hebben voor de politieke stabiliteit. Het belangrijkste resultaat van vandaag is een totale desillusie in de politiek, het verlies van oriëntatie en voorkeuren. Nu al stemt slechts 50 procent van de totale bevolking van het land bij de verkiezingen in Italië, en het blijkt dat de gekozen leiders de steun genieten van de meerderheid van alleen dit deel van het electoraat. Ik kom tot de conclusie dat een groot deel van de burgers in heel Italië het beleid van de regering niet steunt, niet deelt en ontevreden is.


Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.


Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over

Meer Laden
Abonneer
Laat het weten als er
guest
4 Comments
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Magda
Magda
1 maand geleden

Meloni, een zoveelste verraadster. Dat wist men zo goed als zeker toen ze verkozen werd.
Het is ondertussen al in zoveel landen gebeurd: met Wilders in Nederland en in eigen land met De Wever. Zogezegde dappere, oprechte mannen die het land in hun glorie gingen herstellen en de oorspronkelijke bewoners terug geven waar ze recht op hebben.
Beloven, ja…. dat doen ze allemaal tot er geld en hoge postjes mee gemoeid raken.Dan draaien ze allemaal hun zeilen naar de wind.
Wacht maar tot Mr Hero Trump op z’n troon zit…

keizer
keizer
1 maand geleden
Antwoord aan  Magda

Nou idd. het lijkt er op dat alle neuzen dezelfde kant opwijzen: oorlog , het westen tegen het oosten.

loekie
loekie
1 maand geleden
Antwoord aan  keizer

oorlog: de overheden tegen de burgers…maar de burgers vinden het wel oke zo

Roeski
Roeski
1 maand geleden
Antwoord aan  Magda

Civil disobedience is not our problem. Our problem is civil obedience. Our problem is that people all over the world have obeyed the dictates of leaders…and millions have been killed because of this obedience…Our problem is that people are obedient allover the world in the face of poverty and starvation and stupidity, and war, and cruelty. Our problem is that people are obedient while the jails are full of petty thieves… (and) the grand thieves are running the country. That’s our problem.”

~ Howard Zinn
Why do the vast majority of people seek a master and rule? Why do so many bow to false authority? Why does the bulk of society acquiesce to the desires of the very few who seek power? Why do so many choose to be a part of the maddening crowd of controlled ignoramuses? Why is mass acceptance and obedience to the lowest form of human, the politician, so prevalent? Why is the most heinous structure of a domineering government accepted as legitimate? Why is Trump, a pathological liar, cheat, thief, protectionist, Zionist lapdog, control freak, braggart, narcissist, psychopath, and power-hungry murderer, worshipped by his many supporters as their king, savior and ‘god’? The same could be asked about all who seek and gain high positions in government, but the highest political position held at the moment in this country, is that of president, and Trump has been chosen by his controllers to hold that position in order to satisfy the agendas of the most heinous and criminal ruling class.