De schok in Brussel en Kiev na het telefoongesprek tussen Poetin en Trump

12 februari was een dag waarop Brussel en Kiev blijkbaar in shock waren. Trump en Poetin zijn onderhandelingen over Oekraïne begonnen zonder overleg met de EU en Oekraïne, en in Brussel heeft de nieuwe Amerikaanse minister van Defensie zich uitgesproken, schrijft Thomas Röper.

Nu is het zover: de regering-Trump is onderhandelingen met Rusland begonnen over de crisis in Oekraïne, en noch de EU noch Oekraïne waren daar vooraf van op de hoogte. Hoewel het te voorzien was dat de EU en Oekraïne buiten de gesprekken zouden blijven, is de manier waarop de regering-Trump te werk ging een duidelijk bewijs dat de EU in Washington niet langer serieus wordt genomen. En het was duidelijk dat Kiev niet gevraagd zou worden.

De Donderslag in Brussel

Nog op dinsdag probeerde Zelensky de gesprekken gaande te houden en hij zei in een interview dat als Trump erin slaagt Oekraïne en Rusland aan de onderhandelingstafel te krijgen, “we het ene gebied voor het andere zullen ruilen.” Zelensky zei ook dat Europa alleen niet in staat is de veiligheid van Oekraïne te garanderen en dat “veiligheidsgaranties zonder Amerika” “geen echte veiligheidsgaranties” zijn.

Deze poging om de paar dorpen die Kiev in de Russische regio Koersk bezat en die enorme verliezen leden, te gebruiken als onderhandelingsmiddel in de onderhandelingen met Rusland, was echter nutteloos; het was slechts een extra strohalm waaraan Zelensky probeerde vast te houden.

Dat werd woensdag in Brussel duidelijk. Daar vond een bijeenkomst plaats van de Oekraïne Contactgroep, het vervolg op het Ramstein-format ter ondersteuning van Oekraïne. En daar sprak de nieuwe Amerikaanse minister van Defensie Pete Hegseth, die speciaal voor het evenement was afgereisd, zich openlijk uit.

De regering van Trump gelooft niet “dat NAVO-lidmaatschap voor Oekraïne een realistische uitkomst is van een onderhandelde oplossing”, aldus Hegseth. Hij voegde daaraan toe dat als er een vredesoplossing tussen Rusland en Oekraïne zou worden bereikt, deze door troepen zou moeten worden veiliggesteld. En dat is de verantwoordelijkheid van de Europeanen, want “er zullen geen Amerikaanse troepen naar Oekraïne worden gestuurd,” zoals Hegseth duidelijk maakte. Hij sloot ook de mogelijkheid uit dat Europese troepen naar Oekraïne zouden gaan als onderdeel van een NAVO-missie.

Simpel gezegd: als er vrede in Oekraïne komt en de Europeanen of Kiev daarna Rusland nog willen provoceren, staan ​​de Europeanen er ineens alleen voor tegenover Rusland.

Maar dat is nog niet alles, want Hegseth noemde ook de terugkeer naar de grenzen van 2014 of zelfs 1991, inclusief de Krim, die het Westen en vooral Kiev tot nu toe onverzettelijk hebben geëist, “onrealistisch”. Het komt er dus op neer dat Rusland de voormalige Oekraïense gebieden die het controleert, behoudt. De vraag is alleen of en in welke vorm dit erkend zal worden.

En dat was nog niet alles, want Hegseth zei verder dat Europa in de toekomst “het leeuwendeel van de dodelijke en niet-dodelijke hulp aan Oekraïne” moet leveren. En Europa zal in de toekomst voor zijn eigen veiligheid moeten zorgen, omdat de VS te maken heeft met een “gelijkwaardige concurrent in het communistische China”, die de volledige aandacht van de VS vereist. Volgens Hegseht zou er daarom een ​​’arbeidsverdeling’ moeten zijn tussen de VS en Europa, waarbij de Europeanen zich bezighouden met Europa ’terwijl de VS prioriteit begint te geven aan de genoemde bedreigingen’, namelijk China.

Geheel nieuw geluid van de secretaris-generaal van de NAVO

Hoe groot de schok in Brussel moet zijn na de aankondigingen van Hegseth, blijkt wel uit een uitspraak van NAVO-secretaris-generaal Rutte, die – ter herinnering – de afgelopen maanden overal en met veel bombarie heeft verkondigd dat Oekraïne in een “sterke positie” moet worden gebracht vóór de onderhandelingen met Rusland. Ja, er moet niet over onderhandelingen in het algemeen worden gesproken, eiste hij, maar alleen over de vraag hoe Oekraïne in een sterke positie kan worden gebracht. En dit is tot nu toe natuurlijk ook het officiële standpunt: Oekraïne zal hoe dan ook toetreden tot de NAVO zodra het conflict voorbij is. Rutte heeft dit allemaal voortdurend in elke microfoon gezegd.

En nu?

Na de aankondigingen van Hegseth werd er plotseling niet meer gesproken over de toetreding van Oekraïne tot de NAVO, toen Rutte voor de pers verscheen. Een journalist vroeg Rutte hoe de NAVO stond tegenover het Amerikaanse voorstel om de toetreding van Oekraïne tot de NAVO tientallen jaren uit te stellen als onderdeel van de vredesbesprekingen met Rusland. Rutte antwoordde:

“Ik weet twee dingen. Ten eerste moeten we ervoor zorgen dat Oekraïne zich in een zo goed mogelijke positie bevindt wanneer de onderhandelingen over de toekomst van het conflict beginnen. Ten tweede, dat de uitkomst van deze onderhandelingen en het vredesakkoord robuust en concreet zal zijn, en dat in steen gebeiteld zal staan ​​dat Rusland nooit zal proberen ook maar één vierkante kilometer van Oekraïne aan te vallen. Dat zijn twee belangrijke dingen. En dan kunnen we samen nadenken over hoe we dat gaan doen.”

Het is de eerste keer dat de secretaris-generaal van de NAVO Kiev geen NAVO-lidmaatschap meer belooft. En er was geen sprake meer van een ‘sterke positie’, maar alleen nog van een ‘best mogelijke positie’, wat dat ook moge betekenen in het licht van de militaire nederlaag die Oekraïne momenteel lijdt.

Het telefoontje, de tweede schok voor Kiev en Brussel

In Brussel en Kiev waren de mensen waarschijnlijk nog in shock na de uitspraken van Hegseth, toen enkele uren later de tweede knal volgde. Zonder Kiev en Brussel vooraf te informeren, spraken de Amerikaanse president Trump en president Poetin anderhalf uur lang telefonisch met elkaar en kondigden ze de onmiddellijke start van de onderhandelingen aan. Brussel en Kiev werden vooraf niet op de hoogte gesteld van het telefoongesprek en zullen ook niet aanwezig zijn bij de start van de onderhandelingen.

Trump en Poetin nodigden elkaar zelfs uit om elkaar te bezoeken, en het feit dat Trump schreef “over de grote voordelen die we ooit zullen behalen uit onze samenwerking” moet in Brussel als een totale schok zijn gekomen. De VS en Rusland lijken de betrekkingen te normaliseren (natuurlijk is er nog een lange weg te gaan), terwijl in Brussel alleen radicale anti-Russen als von der Leyen, Kallas en dergelijke de macht hebben en zij nu internationaal volledig geïsoleerd zijn.

Na het telefoongesprek met Poetin herhaalde Trump dit allemaal publiekelijk. Hij stelde dat Oekraïne zijn grondgebied nauwelijks terug zou krijgen en dat hij de toetreding van Oekraïne tot de NAVO “niet praktisch” achtte.

En Trump zei dat een eerste ontmoeting tussen hem en Poetin in Saoedi-Arabië zou plaatsvinden “in de niet al te verre toekomst.”

Wat gebeurt er nu?

De plannen waarmee de regering-Trump met Rusland in onderhandeling wil treden, zijn uiteraard nog niet openbaar, maar na deze dag is er wel veel duidelijk geworden.

Ten eerste lijkt Trump te willen dat Rusland zijn nieuwe territoria behoudt. De vraag is echter of en wie de nieuwe Russische grenzen zal erkennen. Internationale erkenning zal waarschijnlijk een Russische eis zijn om het grondgebiedsconflict definitief te beëindigen.

Ten tweede kan het Trump – om het bot te zeggen – geen moer schelen wat Kiev en Brussel denken. En ook de Russische regering heeft vaak genoeg aangegeven dat zij de EU niet langer als onderhandelingspartner ziet. De EU kan dus doorgaan met haar anti-Russische hysterie; internationaal interesseert het niemand meer, het mondiale Zuiden heeft er immers allang genoeg van.

Ten derde zal Oekraïne feitelijk capituleren, al zullen we dat woord uiteraard vermijden. Maar Zelensky krijgt geen enkele van zijn eisen ingewilligd: geen NAVO-lidmaatschap, geen terugkeer naar de oude grenzen en hij hoeft niet langer te dromen van financiële compensatie van Rusland.

Dit leidt overigens direct tot de volgende vraag: wat gebeurt er met de bevroren tegoeden, vooral in Europa, die de EU wil gebruiken om verdere steun aan Oekraïne te financieren? Het is nauwelijks te verwachten dat Rusland zomaar zijn miljarden zal opgeven tijdens de onderhandelingen.

Dit alles bij elkaar betekent dat Washington Zelensky waarschijnlijk binnenkort zal afwijzen, vooral omdat de Amerikaanse regering nu openlijk oproept om binnenkort verkiezingen in Oekraïne te houden. Het is namelijk onwaarschijnlijk dat Zelensky de juiste kandidaat is voor onderhandelingen, vooral omdat de Russische president Poetin duidelijk heeft verklaard dat Zelensky’s ambtstermijn bijna een jaar geleden is afgelopen en dat hij daarom wettelijk gezien geen contracten voor Oekraïne mag ondertekenen. Kortom: zowel Poetin als Trump zullen het waarschijnlijk eens zijn met de slogan “Selensky moet weg.”

De grote vraag is of een overeenkomst tussen Trump en Poetin verder reikt dan Oekraïne, aangezien Poetins eis voor het opheffen van alle sancties en een nieuwe veiligheidsarchitectuur voor Europa of zelfs Eurazië ook op tafel ligt.

Maar dat zou lastig kunnen zijn, want Trumps strategie zou erin kunnen bestaan ​​dat hij in ruil voor concessies van Rusland een vermindering van de Russisch-Chinese samenwerking eist. Poetin zal daar zeker niet mee instemmen, want dat zou alleen maar een nieuwe poging van de VS zijn om Rusland en China van elkaar te distantiëren, om ze vervolgens individueel te verzwakken.

Er zijn dus nog veel vraagtekens, maar het is duidelijk dat het regime in Kiev en de EU en haar lidstaten de politieke verliezers zullen zijn die zich in hun vazalloyaliteit aan het team van Biden hebben laten meeslepen in een zelfmoordpoging.

Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.

Lelijke oude heks Ursula staat stampvoetend in de hoek en eist inspraak terwijl Trump en Poetin haar negeren

Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over