Tot dusver is de levering van de Leopard 2 aan Oekraïne altijd vanuit militair oogpunt besproken. Maar wapenleveranties zijn ook gekoppeld aan belangen op het gebied van bewapeningsbeleid. Dit is waar de Duitse en Amerikaanse opvattingen uiteenlopen.

De Duitse minister van Defensie Boris Pistorius werd omringd door journalisten, microfoons naar hem uitgestrekt. Hij zou herhalen wat hij kort daarvoor al had gezegd in de vergaderzaal van de Ukraine Support Group op de Amerikaanse luchtmachtbasis Ramstein. De regering in Berlijn, zei de sociaal-democraat tegen zijn collega’s uit meer dan vijftig landen, had nog niet besloten of zij de levering van Leopard 2’s door andere staten zou toestaan, schrijft Marco Seliger.

Toch heeft Oekraïne gevechtstanks nodig om zich te kunnen blijven verdedigen tegen de Russische aanval. Maar kanselier Olaf Scholz aarzelt en staat daardoor onder enorme druk van veel bondgenoten. Pistorius beantwoordde de vraag waarom Duitsland nog steeds niet in beweging komt met twee zinnen: Er zijn goede redenen voor de levering en goede redenen tegen. En: Alle argumenten moeten zorgvuldig worden afgewogen.

Dat klonk ontwijkend, en de kritiek liet niet lang op zich wachten. De levering was dringend nodig “om de Russische agressie te stoppen, Oekraïne te helpen en snel de vrede in Europa te herstellen”, liet de Letse minister van Buitenlandse Zaken Edgars Rinkevics zaterdag weten. Duitsland heeft als leidende Europese macht in dit verband een bijzondere verantwoordelijkheid. CDU-expert voor buitenlands beleid Roderich Kiesewetter zei dat hij Duitsland nu geïsoleerd zag door de aarzelende houding van de Duitse regering.

This offers a partial explanation as to why Germany wants to obstruct Leopards from being sent to Ukraine. The USA will squeeze them out of the arms market. https://t.co/PnkAV4jI5K

— Big Serge ☦️🇺🇸🇷🇺 (@witte_sergei) January 22, 2023

USA wil eigen tanks aanbieden

Toen de Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin kort na Pistorius in Ramstein voor de pers verscheen, werd hem gevraagd of Duitsland zich voldoende inzette als leidende macht in Europa. Austin kon het niet helpen te glimlachen, maar antwoordde toen dat Duitsland genoeg deed en een “betrouwbare bondgenoot” was. Hij moet precies weten waarom Pistorius sprak over goede redenen voor en goede redenen tegen tankbevoorrading. De redenen zijn van militaire aard: zonder tanks kan Oekraïne zich niet met succes verdedigen.

De Duitse regering heeft tot dusverre op nogal ontwijkende wijze de redenen voor haar verzet uiteengezet. De Duitse defensie-industrie vreest echter dat de Amerikanen slechts wachten om de Europeanen een vervanging voor hun Leopard-levering met hun eigen tanks aan te bieden. De oorlog in Oekraïne biedt de VS de kans om, na helikopters, straaljagers en raketten, met pantservoertuigen voet aan de grond te krijgen op de Europese defensiemarkt en de Duitse concurrentie te verdringen.

Dit wordt ondersteund door het feit dat de Amerikanen al tientallen jaren geen geheim maken van hun bewapeningsbelangen. In de jaren zestig richtten zij het “Defense Security Cooperation Agency” op, een agentschap dat rapporteert aan het Amerikaanse ministerie van Defensie. Haar taak is om staten te overtuigen Amerikaanse wapens te kopen. Het doel is hen op lange termijn aan de VS te binden. Voor de Amerikanen heeft dit verschillende voordelen.

Partners met dezelfde wapens zijn gemakkelijker te integreren in door de VS geleide militaire coalities. Door wapens te kopen, zorgen ze er ook voor dat het aantal eenheden toeneemt en dus de kosten dalen. Dit komt ten goede aan het Pentagon, dat minder hoeft te betalen voor zijn wapens. Tenslotte kan de Amerikaanse defensie-industrie de extra inkomsten investeren in de verbetering en ontwikkeling van nieuwe wapens. Dit versterkt niet alleen hun capaciteiten, maar vergroot ook “ons vermogen om het meest dodelijke leger ter wereld te blijven”. Dat staat tenminste op de website van het “Defense Security Cooperation Agency”.

Wanneer Lloyd Austin er bij de Duitse regering op aandringt de levering van Leopard 2’s aan Oekraïne goed te keuren, moet hij ook Amerikaanse belangen in gedachten hebben. Voor de Duitsers is dit een dilemma. Als Scholz toegeeft, schaadt hij de Duitse belangen. Als hij voet bij stuk houdt, riskeert hij dat Oekraïne meer grondgebied verliest en schaadt hij dus ook de Duitse belangen. Hoe deze netelige situatie kon ontstaan, heeft te maken met het Duitse veiligheidsbeleid van de afgelopen dertig jaar.

Duitse industrie kan Oekraïne Leopard niet vervangen

Regeringen van alle kleuren bezuinigden op het budget voor het Duitse leger. Er was nauwelijks geld over voor nieuwe wapens. De defensiebedrijven kregen geen orders meer en moesten hun capaciteit verminderen. Tanks als de Leopard 2 werden niet langer industrieel vervaardigd, maar met de hand. Dit duurt langer en is duurder. Het duurde soms twee jaar vanaf de productie van het tankstaal tot de overhandiging van het voertuig aan de klant. Maar de klanten hadden geen haast, er was rust. En tanks leken sowieso een militair afbouwmodel. De hele wereld had het over cyber en drone oorlogsvoering.

Toen kwam de Russische inval in Oekraïne, en plotseling besefte niet alleen de Duitse Bundeswehr, maar ook andere westerse strijdkrachten dat zij hun capaciteit te veel hadden teruggebracht. Als ze nu hun al te weinige gevechtstanks aan Oekraïne moeten overdragen, hebben ze vervangers nodig. Niet op een bepaald moment totdat de Duitse tankindustrie kan leveren, maar onmiddellijk. Niemand wil met lege handen achterblijven, zoals de Duitse legerinspecteur betreurde voor de Bundeswehr toen op 24 februari 2022 de oorlog uitbrak.De Duitse tankindustrie heeft een uitstekende reputatie in het buitenland. Krauss-Maffei Wegmann en Rheinmetall hebben de Leopard 2 gebouwd, de beste tank ter wereld, maar ook een van de duurste (7 tot 8 miljoen euro in de 2A7-versie). Alleen al in de Navo en de EU zijn er zestien landen die de Leopard 2 hebben gekocht. Sommige hebben er enkele honderden, zoals Turkije, Griekenland, Spanje, Polen en Finland. Andere hebben slechts vijftig of zelfs minder, bijvoorbeeld Noorwegen, Denemarken en Canada.

https://dissident.one/2022/02/13/27987/

Wapenleveranties als instrument van het veiligheidsbeleid

De keuze van een tankmodel is een verbintenis op lange termijn. De opleiding en training van soldaten, de infrastructuur voor onderhoud en reparatie, de levering van reserveonderdelen – dit alles kan niet van de ene op de andere dag van het ene op het andere type tank worden overgeschakeld. Als je eenmaal de handel hebt, blijf je er tientallen jaren in. Omgekeerd: Als je eenmaal failliet bent, blijf je voor lange tijd failliet.

Dit is niet alleen een economisch verlies. De verkoop van wapens zorgt voor belastingen en banen voor de staat en winst voor bedrijven. Maar bovenal maakt de wapenexport deel uit van het buitenlands en veiligheidsbeleid. Wie een andere staat levert waarmee hij zijn eigen strijdkrachten uitrust, zorgt voor vertrouwen en tegelijkertijd ook voor economische afhankelijkheid – en wint zo aan invloed.

Een onderzeeër met een beschadigde schroef kan bijvoorbeeld alleen weer in actie komen als de producent een nieuwe schroef levert. Op die manier kan het productieland de gevechtscapaciteit van de klantstaat rechtstreeks beïnvloeden. In Duitsland werd de wapenexport echter decennialang niet vanuit dit oogpunt bekeken, maar vanuit economisch en vooral ethisch oogpunt. Politici, vooral uit het linkse spectrum, wilden dat Duitsland helemaal zou stoppen met het exporteren van wapens naar het buitenland. Ze waren ervan overtuigd dat dit de wereld vrediger zou maken.

De Amerikanen voeren een ander beleid. Frankrijk voelde dit twee jaar geleden toen Australië een contract voor de bouw van onderzeeërs ter waarde van 56 miljard euro onaangekondigd opzegde om Amerikaanse boten te kopen. Eerder had de Amerikaanse regering een veiligheidsalliantie gesloten met de Australische regering en Groot-Brittannië die de Australiërs verzekerde van de bijstand van de Verenigde Staten. In ruil daarvoor zouden de Australiërs hun wapens in de VS kopen.

Amerikanen spelen de vertrouwenskaart

Vanuit Duitse wapenindustriekringen wordt gezegd dat de Amerikaanse regering al jaren probeert haar wapenverkopen in Europa te intensiveren. De deal lijkt voor beide partijen goed te zijn; de Amerikaanse wapens behoren ook tot de beste ter wereld. Maar de deal heeft ook een prijs. In januari 2022 kwamen de Amerikanen met Kroatië overeen 89 gebruikte Bradley infanteriegevechtsvoertuigen te leveren, waaronder 22 als donoren van reserveonderdelen. De verkoopprijs bedroeg 130 miljoen euro min 46 miljoen euro, die het Amerikaanse ministerie van Defensie overnam. Maar wat aanvankelijk klonk als een koopje bleek een dure onderneming te zijn. De Bradleys zijn meer dan dertig jaar oud. Kroatië moest een compleet pakket kopen, inclusief reserveonderdelen, onderhoud en service. Totaal volume: 630 miljoen euro.

De ontwikkeling in Polen is bijzonder pijnlijk voor de Duitse tankindustrie. In de afgelopen twintig jaar heeft het land meer dan 200 Leopard 2’s van Duitsland gekocht. Na de Russische annexatie van de Krim verslechterden de Duits-Poolse betrekkingen. De regering in Warschau beschuldigde Berlijn ervan een veel te onkritisch beleid ten opzichte van Moskou te voeren. Duitsland werd door Polen gezien als een steeds onzekerder partij, ook wat betreft wapenaankopen. In juli 2021 kondigde minister van Defensie Mariusz Blazczak plannen aan om 250 nieuwe en 116 gebruikte M1 Abrams main battle tanks uit de VS te kopen voor een totale prijs van 8,85 miljard euro. Afgelopen zomer stemde Polen ook in met de aankoop van 1000 K-2 gevechtstanks in Zuid-Korea. De fabrikant zal hiervoor een fabriek in Polen bouwen. De Duitse industrie had zich ook kandidaat gesteld voor het contract, maar bleef met lege handen achter.

Polen koopt nu tanks van de VS en Zuid-Korea. Dit is ook politiek pijnlijk voor Duitsland, want met de Poolse besluiten is één ding duidelijk geworden: Duitsland, zijn buurland, is geen strategische, betrouwbare partner meer. Het zijn nu de verre VS en het nog verder weg gelegen Zuid-Korea.

Vertegenwoordigers van defensiebedrijven, die anoniem wensen te blijven, melden dat de Amerikanen landen die Leopard 2’s aan Oekraïne zouden kunnen leveren, gebruikte tanks ter vervanging uit hun eigen inventaris en een industrieel partnerschap op lange termijn aanbieden. Elk land dat op het Amerikaanse aanbod ingaat, zal moeilijk terug te winnen zijn voor de Duitse tankindustrie. Bovendien zou de invloed van Berlijn op het bewapeningsbeleid afnemen.

This is the real reason behind scapegoating Germany for not sending Leopards to Ukraine.

The US MIC needs a bigger market share in Europe. https://t.co/kUdxF6nbc9

— Donbass Devushka (@PeImeniPusha) January 22, 2023

Scholz: defensie-industrie moet sneller produceren

Of de angsten van de Duitse defensie-industrie voor kanselier Scholz een doorslaggevende rol spelen bij zijn aarzelende houding ten aanzien van tankleveranties valt nog te bezien. Ook de defensie-industrie in Duitsland moet zich afvragen of zij haar capaciteit niet allang weer aanzienlijk had moeten verhogen. De groeiende vraag niet alleen van Oekraïne maar ook van westerse landen naar gevechtstanks is duidelijk sinds uiterlijk 24 februari 2022. Voor het eerst in decennia neemt de vraag naar wapens in het Westen toe, maar de Duitse producenten kunnen nauwelijks leveren.

In de VS telt men ondertussen al op wat de verkoop van wapens aan Europese bondgenoten zou kunnen opleveren ter vervanging van hun leveringen aan Oekraïne. Het “Center on Military and Political Power” van de Foundation for Defense of Democracies, een lobby-organisatie in Washington die kennelijk door Israël wordt gefinancierd, meldde onlangs dat een totaalbedrag van 21,7 miljard dollar kan worden verwacht, ongeacht of de wapens gebruikt of gloednieuw zijn.

Een paar dagen geleden klaagde Olaf Scholz dat men, gezien de geringe aantallen die Duitse wapenbedrijven produceren, niet kan spreken van “een echte industrie”. Hij eiste dat de productie van wapens en munitie aanzienlijk werd uitgebreid. Zaterdag stelde SPD-partijleider Lars Klingbeil een “pact met de wapenindustrie” voor.

Uit beide verklaringen blijkt eens te meer dat er in het Duitse veiligheidsbeleid geen sprake is van een gebrek aan besef, maar van een gebrek aan uitvoering. De vraag blijft waarom dit pact met de industrie na amper een jaar oorlog in Oekraïne nog steeds niet bestaat.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2023/01/22/waarom-het-westen-schijnbaar-terughoudend-is-om-iets-anders-dan-rotzooi-naar-oekraine-te-sturen/