De huiveringwekkende waarheid over de kosten van net-zero

The Telegraph heeft een stuk van Gordon Hughes, voormalig hoogleraar economie aan de Universiteit van Edinburgh, over de werkelijke kosten van Net Zero in het Verenigd Koninkrijk en het is niet prettig om te lezen, schrijft Sallust.

Gefrustreerd door het ontbreken van zinnige kostenberekeningen voor de Clean Power 2030-plannen van de regering, heeft hij er zelf een gemaakt. De persoon die het meest in zijn stoel zou moeten kronkelen is natuurlijk Ed Miliband, behalve dat zijn hoofd stevig in het zand zit.

Hughes wijst erop dat het Verenigd Koninkrijk simpelweg niet het kapitaal of de ingenieurs heeft om de ambities voor 2030 te verwezenlijken. Maar het is nog veel erger:

Dat hoor je niet van Ed Miliband, die nog steeds hardnekkig de mantra herhaalt dat decarbonisatie van het net ons zal beschermen tegen prijsstijgingen veroorzaakt door “volatiele” gasmarkten. Maar hij kan dit niet weten, omdat zijn departement resoluut heeft geweigerd een geloofwaardige schatting te maken van wat het geplande Net Zero-elektriciteitssysteem zal kosten. Een van zijn eerste daden als minister van Buitenlandse Zaken was dan ook het annuleren van de kostenberekening die zijn voorganger, Claire Coutinho, met vertraging had laten uitvoeren.

Bij gebrek aan een officiële schatting heb ik onlangs mijn eigen systeemkosten van het Net Zero-net berekend en gepubliceerd, en ik kan lezers daarom met enige zekerheid vertellen dat Clean Power 2030 een verbazingwekkend slechte deal is. Gemiddeld laten mijn berekeningen zien dat het Net Zero-net een opmerkelijke £ 15 miljard per jaar duurder zou zijn dan ons huidige net – zelfs rekening houdend met de mogelijkheid dat we elke 10 jaar worden getroffen door de zeldzame combinatie van gebeurtenissen die leidden tot de energieprijscrisis van 2022, namelijk de vernietiging van de Nord Stream-pijpleiding en de gelijktijdige uitval van grote delen van de Franse nucleaire vloot. Met andere woorden, Net Zero zal alleen betaalbaar lijken als er een crisis is. In normale tijden zal het ons duur komen te staan.

Waarom is het koolstofvrij maken van het net zo duur, aangezien de kosten voor het opwekken van wind- en zonne-energie bijna nihil zijn? Het antwoord is dat Clean Power 2030 inhoudt dat er enorm veel meer machines en netaansluitingen gebouwd, onderhouden (en periodiek vervangen) moeten worden dan we nu hebben, en dat er enorme extra kosten betaald moeten worden op gebieden als het balanceren van het net. Mijn berekeningen geven aan dat elk hu ishouden £925 per jaar extra moet vinden, waarschijnlijk betaald via hogere elektriciteitsrekeningen.

Het is nu al duidelijk dat de economie geen verdere stijgingen van de energieprijzen meer aankan, laat staan ​​stijgingen op de schaal die Clean Power 2030 zou opleveren. En er zijn ergere problemen: het is helemaal niet duidelijk of we het tot 2030 zullen redden zonder black-outs, want een blik op de plannen van de overheid voor de opwekkingscapaciteit in de komende jaren laat zien dat we misschien al voor die tijd met een crisis te maken hebben.

Het kan zo zijn dat we niet genoeg opwekkingscapaciteit hebben om de elektriciteitsvoorziening draaiende te houden.

Dat betekent dat er nieuwe gascentrales moeten komen, maar er is een probleem, zegt Hughes:

Zelfs als we de nieuwe gascentrales die we nodig hebben op tijd kunnen bouwen, is het onwaarschijnlijk dat dit de hoogrendabele gecombineerde-cycluseenheden zullen zijn die drie decennia lang de ruggengraat van het elektriciteitsnet vormden. In plaats daarvan krijgen we zogenaamde open-cyclus eenheden, die beter geschikt zijn voor intermitterende werking, maar duurdere stroom zullen leveren (en meer uitstoot). Erger nog, hun eigenaars zullen zeer hoge prijzen moeten betalen wanneer we ze nodig hebben om perioden zonder wind en zon door te komen, omdat ze een groot deel van de tijd ongebruikt zullen blijven. En er zullen er genoeg moeten zijn om het grootste deel van het elektriciteitsnet zonder hulp van stroom te voorzien, omdat duistere windstille sombere periodes dagen kunnen duren en de accu’s van het elektriciteitsnet slechts uren.

De kosten zullen astronomisch zijn:

Anders gezegd, in onze huidige reisrichting is het beste scenario dat elektriciteit onmogelijk duur wordt, maar dat de lichten blijven branden.

Nu de regering wanhopig op zoek is naar groei, is het duidelijk dat Net Zero een reis is die het Verenigd Koninkrijk zich gewoon niet kan veroorloven. We zullen moeten terugkeren als we willen dat onze economie overleeft.

Hughes suggereert dat dat stroom zo duur zal worden dat consumenten het niet meer zullen kunnen betalen. Als de overheid niet wakker wordt, is het misschien te laat en zal ze geconfronteerd worden met de onaangename ontdekking dat wanneer de stroomuitval begint, het stemmende Britse publiek er niet om zal geven waar de stroom vandaan komt of wie het levert, zolang ze het maar krijgen en het kunnen betalen.

Het is de moeite waard om het in zijn geheel te lezen en laten we hopen dat iemand in het bijzonder het leest.

In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.

STEUN ONS WERK HIER.

Als Trump deze ene overheidsregel afschaft, zou dat de hele klimaatveranderingshoax kunnen ontmantelen

Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over