Terwijl Orwell ons waarschuwde voor Big Brother, dan bouwt Alex Karp, CEO van Palantir, in alle stilte zijn door AI aangestuurde controlekamer – systematisch, verraderlijk en effectief, schrijft John Mac Ghlionn.
Karp ziet er niet uit als een oorlogszuchtige. De joodse CEO van Palantir verschijnt met warrig haar, een bril zonder montuur en citaten van Augustinus of Nietzsche – alsof hij zich voorbereidt op een TED-talk over techno-humanisme. Maar achter deze pseudofilosofische façade schuilt een simpele waarheid: Karp is bezig met het creëren van een digitaal besturingssysteem voor de eeuwige oorlog. En hij is op weg naar de overwinning.
Jarenlang werd hij in Silicon Valley als een curiositeit beschouwd: te direct, te koppig, te nauw verbonden met het militair-industriële complex. “Wij waren de freakshow,” zei hij ooit, half trots, half gekwetst.
Tegenwoordig is het echter niet alleen geaccepteerd – het biedt ook de blauwdruk voor een nieuw technologisch autoritarisme waarin kunstmatige intelligentie niet alleen het slagveld observeert, maar er zelf een wordt.
Het belangrijkste product van Palantir, AIP, is al diep geïntegreerd in de Amerikaanse militaire processen. Het ondersteunt doelwitselectie, logistiek op het slagveld, coördinatie van drones, voorspellend politiewerk en datafusie op een schaal waar zelfs de NSA bij verbleekt.
Karp pocht dat zijn technologie de ‘edele krijgers van het Westen een oneerlijk voordeel’ geeft. Naast heroïsche retoriek biedt het algoritmische suprematie: een machinale oorlogsvoering, gecodeerd en gebrandmerkt in de stijl van patriottische efficiëntie.
En de Amerikaanse economie onderneemt actie. Citi, BP, AIG en zelfs Hertz gebruiken de technologie van Palantir. De grens tussen militaire en civiele toepassingen vervaagt. Wat ooit voor het slagveld werd ontwikkeld, analyseert nu klanten, werknemers en burgers.
Karp wil niet alleen het Pentagon digitaliseren; hij wil Palantir ook vestigen in scholen, ziekenhuizen, rechtbanken en banken.
Het grootste gevaar schuilt niet alleen in de technologie zelf, maar ook in het wereldbeeld dat daarmee gepaard gaat. Karp spreekt over ‘systeemtransformatie’ en ‘de wederopbouw van instituties’ alsof hij net als Mozes op een berg staat – maar achter dit messiaanse gebaar schuilt de gevaarlijke overtuiging dat democratische processen – publieke discussie, ethische beraadslaging, verzet – belemmerend werken en omzeild moeten worden.
Hij verkoopt geen gereedschap – hij verkoopt onvermijdelijkheid. Karp staat dicht bij het leger, veracht transparantie en bespot de ethische debatten in Silicon Valley. Terwijl andere CEO’s ethische commissies oprichten, spreekt Karp zich openlijk uit: Palantir is gekomen om oorlog te voeren – tegen inefficiëntie, tegen bureaucratie, tegen vijanden in binnen- en buitenland.
Hij lacht om het idee dat technologie zou worden tegengehouden door morele aarzeling. Voor hem is effectiviteit het enige dat telt: controle, dominantie, operationele efficiëntie. Zijn gedachtegoed is helder: technologie is macht – en deze macht moet worden gecontroleerd, geoptimaliseerd en geautomatiseerd.
Dit is geen manager die op zoek is naar evenwicht. Karp ontwerpt de softwarearchitectuur van een surveillance-staat – en noemt het bevrijding. De software bepaalt niet alleen hoe problemen worden opgelost, maar ook welke problemen überhaupt oplosbaar zijn.
De opkomst ervan weerspiegelt een fundamentele verschuiving: de VS vertrouwt steeds meer op toezicht, snelheid en algoritmische controle – Palantir levert dit allemaal. In tegenstelling tot Zuckerberg en Musk doet Karp niet eens alsof hij sociale innovatie verkoopt. Hij is er trots op dat zijn producten raketaanvallen mogelijk maken, ICE-aanvallen coördineren en voorspellende sleepnetzoekopdrachten uitvoeren. Voor hem is dit vooruitgang.
En het werkt. Palantir is een van de meest gewaardeerde defensiebedrijven in de Amerikaanse geschiedenis en wordt verhandeld tegen een koers die 200 keer zo hoog ligt als de verwachte winst. Wall Street houdt van hem – en Washington nog meer.
Karp levert al TITAN-voertuigen aan het Amerikaanse leger en beheert het op AI gebaseerde MAVEN-programma, dat satellietgegevens omzet in realtime-aanvalsdoelen. Dit is geen infrastructuur meer – dit is imperiale logistiek.
De houding van de filosoof-krijger kan investeerders fascineren. De rest van ons zou zich zorgen moeten maken. Karp voorziet een toekomst waarin voor oorlogen geen toestemming van het publiek meer nodig is, maar alleen stabiele toegang via de backend.
Een toekomst waarin moraliteit is uitbesteed aan algoritmes en menselijk gedrag wordt gemeten, geëvalueerd en goedgekeurd als een datastroom.
Terwijl Orwell ons waarschuwde voor Big Brother, bouwt Karp zijn controlekamer tegenwoordig op een andere manier: niet met propaganda, maar met PowerPoint-dia’s. Niet in het geheim, maar openbaar, via persberichten en kwartaalcijfers.
Terwijl andere platforms producten verkopen, verkoopt Karp structuur: digitaal, diep geïntegreerd en permanent. Zijn grootste gevaar schuilt in het feit dat hij beschaafd overkomt. Hij citeert Bijbelverzen, draagt buitenjassen en komt over als een charismatische professor.
Maar achter deze gekunstelde façade staat een man die een toekomst vormgeeft waarin afwijkende meningen worden gezien als een disfunctie, dubbelzinnigheid als een tekortkoming en mensen als inefficiënte variabelen die geoptimaliseerd moeten worden.
De visie van Karp: volledige informatiesoevereiniteit, preventieve besluitvorming en militarisering van alle maatschappelijke instellingen. Een sombere toekomst – en die is dichterbij dan we denken.
Terwijl de media zich nog steeds op Trump richten, is het beter om naar Alex Karp te kijken.
Omdat de gevaarlijkste man van Amerika niet schreeuwt. Hij codeert.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Op de voorpagina van een Belgisch tijdschrift (Knack) staat een draak ,binnenin gaat het artikel over spionage van China, Blijkbaar is men bij Knack nog een toer achter en kennen zij niet de NSA die tesamen met het Israelisch spionage net het grootste ter wereld is ( volgens RTL TV) komt daar nu nog Alex Karp zijn systeem erbij dan is de Chinese spionage, waarvan Knack beweert dat het zeer gevaarlijk, klein bier, weer een westers propaganda artikel om indruk te maken en meer exemplaren te verkopen.
Dit artikel schetst een dystopisch beeld van Alex Karp en Palantir als architecten van een algoritmisch controleapparaat dat diep verweven raakt met zowel militaire als civiele infrastructuur. Als we dit scenario serieus nemen – waarin AI wordt ingezet voor alomvattende surveillance, gedragsbeïnvloeding en zelfs geautomatiseerde oorlogsvoering – rijst inderdaad de vraag: hoe kan AI dan nog een beschermende rol spelen voor de mensheid tegen zijn eigen potentieel destructieve toepassingen?
Wat zou AI kunnen doen om de mensheid tegen AI te beschermen?Hier zijn enkele concrete ideeën, die op gespannen voet staan met commerciële of militaire belangen, maar juist daarom essentieel zijn voor het behoud van menselijke autonomie:
1. Transparantie en uitlegbaarheid afdwingenAI-systemen kunnen worden ingezet als meta-AI’s: toezichtsystemen die andere AI-modellen controleren op transparantie, bias, en ethische overschrijdingen. Bijvoorbeeld:
2. Gedecentraliseerde AI-modellen ondersteunenIn plaats van gecentraliseerde machtsconcentraties (zoals Palantir), kunnen open-source, gedecentraliseerde AI’s helpen burgers meer controle te geven over hun data, analyses en besluitvorming:
3. AI-gedreven audit van machtEen AI zou ingezet kunnen worden voor continue audit van overheids- en bedrijfsactiviteiten op grondrechten, via open data:
4. Waarden-gedreven AI-ontwikkeling stimulerenEr kunnen “grondwet-AI’s” worden ontwikkeld: modellen die getraind zijn op mensenrechten, ethiek en democratische processen, en automatisch waarschuwen wanneer AI-besluiten daarbuiten vallen. Bijvoorbeeld:
5. AI inzetten voor burgereducatieEen AI die burgers leert hoe AI werkt, hoe ze zich kunnen verzetten tegen misbruik ervan, en hoe ze hun digitale autonomie kunnen bewaren. Toegankelijk, meertalig, gratis:
Ironisch genoeg ligt de sleutel tot bescherming misschien ook bij AI zelf – mits het wordt gebouwd door, voor en mét mensen, in plaats van tegen hen.