In Europa wordt al maanden gesproken over het afsluiten van de Oostzee voor Russische schepen. Dit gebeurt al bij wijze van proef, en tegelijkertijd spelen de Baltische staten een belangrijke rol bij het provoceren van Rusland tot oorlog, schrijft Thomas Röper.
De afgelopen dagen is de rol van de Baltische staten, en dan met name Estland, in hun pogingen om de vredesbesprekingen tussen de VS en Rusland te verstoren steeds duidelijker geworden. De haviken in Europa die de krachten willen bundelen in een ‘coalitie van bereidwilligen’ tegen Rusland en troepen naar Oekraïne willen sturen, zijn niet geïnteresseerd in vrede in Oekraïne, maar in een escalatie van de oorlog tegen Rusland. Hun doel is om Rusland permanent te verzwakken of, idealiter, om het als staat te vernietigen, wat ook openlijk wordt gezegd. Vrede in Oekraïne zou contraproductief zijn.
Dit is niet mijn kwaadaardige insinuatie; Dat wordt openlijk gezegd. Ik moet daarom eerst een paar voorbeelden geven voordat we tot de kern van de zaak komen: hoe concreet zijn de voorbereidingen van de Europeanen op de oorlog in de Oostzee al?
“Vrede is gevaarlijker dan oorlog”
De Deense premier Mette Frederiksen was eind februari in Kiev en zei dat een vreedzame oplossing van het conflict in Oekraïne gevaarlijker zou kunnen zijn dan oorlog. Ze zei verder dat het logisch is dat veel mensen de voorkeur geven aan een vreedzame oplossing of een staakt-het-vuren, maar dat vrede in Oekraïne eigenlijk gevaarlijker zou zijn dan de huidige oorlog.
Frederiksen legde uit dat de Amerikaanse regering onder Donald Trump onzekerheid creëert over de NAVO, de EU en het conflict in Oekraïne. Ze betwijfelt ook of de Russische president Vladimir Poetin voorstander is van een vredesakkoord. De Deense premier riep de Europese staten daarom op om de ‘zelfopgelegde’ rode lijnen te doorbreken ‘voordat het te laat is’.
Dit was een duidelijke oproep om Oekraïne toe te staan doelen diep in Rusland aan te vallen en de benodigde wapens, zoals de Duitse Taurus-kruisraketten, te sturen. Zoals we straks zullen zien, kan ze echter veel meer hebben geëist.
Ze heeft geen tegenstand ondervonden vanuit Europa. Integendeel, de door Frankrijk en Groot-Brittannië opgerichte “Coalitie van Bereidwilligen” overweegt troepen naar Oekraïne te sturen. Inmiddels wordt niet meer openlijk gesproken van ‘vredestroepen’, maar van ‘steuntroepen’.
Er wordt dus openlijk gesproken over een hete oorlog tussen de Europeanen en Rusland, ook al proberen de Duitse media hun lezers daar niet mee lastig te vallen.
En ook de Baltische landen zijn tegen een staakt-het-vuren in Oekraïne. In een interview met de Financial Times eind maart beweerden de Estse minister van Defensie Hanno Pevkur en de Litouwse minister van Defensie Dovilė Šakalienė dat een staakt-het-vuren in Oekraïne de veiligheidsdreiging voor de Baltische staten drastisch zou vergroten. De logische conclusie is dan ook dat de oorlog in Oekraïne moet voortduren.
Maar het gedrag van met name Estland laat zien dat het hier nauwelijks om een vermeende bedreiging van de veiligheid vanuit Rusland gaat, zoals we straks zullen zien. Estland zelf provoceert namelijk op grote schaal een oorlog tegen Rusland. Estland en andere Europese landen zijn voorstander van voortzetting van de oorlog in Oekraïne omdat ze Rusland willen verzwakken voordat ze zelf een aanval inzetten.
En dat is ook niet mijn insinuatie; In Estland wordt dit openlijk gezegd, zoals we zullen zien.
Hoe je oorlog uitlokt
Laten we eens kijken naar de rol van de Baltische staten in dit verband. De afgelopen dagen heb ik in een artikel getiteld “Oekraïneoorlog – De truc die Parijs en Londen gebruiken om Europa in een oorlog met Rusland te slepen” uitgelegd welke trucs de oorlogszuchtigen in Europa blijkbaar gebruiken om de vredesonderhandelingen tussen Rusland en de VS te verstoren en de oorlog uit te breiden naar andere staten in Europa.
De truc is volgens mij om de Baltische staten troepen naar Oekraïne te laten sturen om daar de strijd aan te gaan met het Russische leger. Anders zouden de Baltische staten, die lange landgrenzen met Rusland hebben, in oorlogszuchtige partijen veranderen. Als Rusland militaire doelen in deze landen zou aanvallen, waar troepen van andere NAVO-landen ( waaronder Duitsland ) gestationeerd zijn, zou er een groot gevaar bestaan dat deze troepen – en daarmee ook hun landen van herkomst – in de oorlog zouden worden meegesleurd.
De Baltische landen zijn de ideale plek om een escalatie te veroorzaken en Europa bij de oorlog tegen Rusland te betrekken. En alsof dat nou precies de bedoeling is, werkt Estland aan een wet die de Estische strijdkrachten toestaat om zonder waarschuwing Russische burgerschepen aan te vallen. Estland kaapte vrijdag ook een schip dat op weg was naar een Russische haven.
Je hoeft Rusland niet aardig te vinden, maar Estland gedraagt zich duidelijk agressief tegenover Rusland; Alleen een land dat koste wat het kost een oorlog wil uitlokken, zou zich zo gedragen. Estland beschikt zelf niet over een strijdmacht van betekenis, maar Estland rekent er uiteraard op dat de NAVO en de EU Estland te hulp zullen schieten in het geval van een gewapende confrontatie met Rusland. En in Europa lijkt er tenminste een bereidheid te bestaan om dat te doen, zoals de “Coalitie van de Bereidwilligen” laat zien.
Nadat ik over dit alles had geschreven, viel het me op dat er al maanden een chronologische lijn zichtbaar is in het gedrag van Estland, die erop gericht is Rusland tot een oorlog te provoceren. Wat we nu meemaken was feitelijk al aangekondigd en lijkt lang van tevoren gepland.
De voorbereidingen voor oorlog
Op 17 september 2024 publiceerde de Estse Nationale Omroep (ERR) een interview met de Estse generaal Vahur Karus, hoofd van de gezamenlijke militaire staven van het land. Hij sprak daarin zeer openlijk over de voorbereidingen op de oorlog tegen Rusland en vooral over de rol van Estland daarin. Hij zei onder meer:
We kunnen niet zomaar wachten tot iemand met een voorhamer op ons afkomt en we moeten eerst bepaalde dingen kunnen doen. We krijgen nu de middelen en capaciteit om effectiever te opereren – inclusief aanvallen diep achter de vijandelijke linies. Ons vermogen om diep achter de vijandelijke linies toe te slaan is volledig geïntegreerd in de NAVO-planning – en de NAVO draagt ons op specifieke doelen te dienen, waarna (NAVO-troepen) de volgende stappen zetten.
Hij sprak openlijk over het feit dat de Estische strijdkrachten ‘de eersten zijn die bepaalde dingen doen’. Het ging dus niet langer om een reactie op een mogelijke Russische aanval, maar om een NAVO-aanval op Rusland door de Esten.
Hij zei dit ook expliciet elders in het interview. In het interview noemde hij als voorbeeld de Zesdaagse Oorlog, die Israël in 1967 begon. Israël viel toen zijn buurland Egypte “preventief” aan, wat de Estische generaal Karus als volgt verwoordde:
De Zesdaagse Oorlog was een meesterlijke operatie. Maar je moet de vijand van voldoende middelen en capaciteiten beroven, zodat ze niet binnen een paar jaar terugkomen. Het is dus waar dat wij ook met dit idee spelen.
Het interview liet de vraag open welke ‘middelen’ Estland zou gebruiken om het Russische grondgebied binnen te vallen en ‘specifieke doelen’ aan te vallen. De generaal bleef vaag over het onderwerp en zei dat het zowel kon slaan op speciale eenheden als op raketten, waarover Estland al een tijdje steeds meer beschikt. Een voorbeeld hiervan zijn de in de VS vervaardigde HIMARS-raketwerpers, die raketten met een bereik tot wel 300 kilometer kunnen afschieten.
Belangrijk is ook dat Estland onlangs de Blue Spear anti-scheepsraketten heeft ontvangen, die gezamenlijk door Israël en Singapore worden geproduceerd. Hiermee kan Estland schepen op een afstand van maximaal 300 kilometer aanvallen.
Blokkeer de Oostzee
Steeds meer Europese politici zeggen openlijk dat ze de Oostzee willen afsluiten voor Russische schepen. De Blue Spear-raketten die Estland onlangs heeft aangeschaft, zijn een zeer geschikt instrument voor dit doel.
Vrijwel op dezelfde dag dat het interview van de Estse generaal werd gepubliceerd, kondigde zijn ondergeschikte generaal-majoor Andrus Merilo, de bevelhebber van de Estse strijdkrachten, in een interview met Helsingin Sanomat ook aan dat de Finse en Estse militaire commando’s van plan waren plannen te concretiseren voor de manier waarop ze de activiteiten van de Russische Oostzeevloot in de Oostzee “indien nodig” en in een “extreme situatie” zouden kunnen stoppen.
Pogingen om de Oostzee af te sluiten voor Russische schepen zijn al geleidelijk begonnen. Kennelijk testen de Europeanen hoe ver ze kunnen gaan. Medio maart nam Duitsland een tanker in beslag die Russische olie vervoerde, en vrijdag kaapte Estland – opnieuw – een tanker die op weg was naar de Russische oliehaven Oest-Loega nabij Sint-Petersburg.
Deze piraterij, die in strijd is met het internationaal recht, gaat gepaard met bijbehorende propaganda over de zogenaamde “schaduwvloot” van Rusland, waarmee Rusland “ondanks sancties van de EU” olie blijft exporteren. Wat een lef van Rusland!
Dat de sancties in strijd zijn met het internationaal recht, wordt door de westerse media uiteraard niet vermeld.
De Oostzee is waarschijnlijk Ruslands belangrijkste exportroute voor allerlei goederen, vooral olie, over de hele wereld. Het geleidelijk blokkeren van de Oostzee voor koopvaardijschepen die Russische goederen vervoeren zal Rusland financieel en economisch treffen. Vanwege dit gevaar kan niet worden uitgesloten dat Rusland met Russische oorlogsschepen koopvaardijschepen door de Oostzee gaat escorteren, wat de kans op incidenten voor de Europeanen zou kunnen vergroten.
Tegen deze achtergrond verschijnt de nieuwe NAVO-basis in Rostock, die afgelopen najaar geopend werd, in een geheel nieuw licht. En daarbij komt nog eens dat de opening van de NAVO-basis op het grondgebied van de voormalige DDR een flagrante schending van het 2+4-verdrag inhoudt. De Duitse regering en de NAVO hadden Rusland niet duidelijker de middelvinger kunnen geven.
En deze NAVO-basis heeft als taak militair toezicht te houden op de Oostzee, wat precies aansluit bij alle andere recente berichten over de afsluiting van de Oostzee voor Russische schepen en schepen die met Rusland willen handelen. Blijkbaar zou de leiding hierover liggen bij de NAVO-basis in Rostock.
Oorlogsvoorbereidende propaganda
Het westerse publiek wordt via de westerse media al massaal voorbereid op een mogelijke oorlog met Rusland. Een bijzondere rol is hierbij weggelegd voor de Oostzee. Schade aan een onderzeese kabel in de Oostzee wordt in de media inmiddels afgeschilderd als Russische sabotage, terwijl dit soort schade heel gewoon en normaal is.
Vanwege het toenemende aantal meldingen van dergelijke kabelschades, die voorheen gewoon gebeurden en geen media-aandachtspunt vormden, stelde de BBC in een artikel in oktober 2024 dat er jaarlijks 150 tot 200 gevallen van dergelijke kabelschades voorkomen. Het is dus volkomen normaal dat dergelijke kabels beschadigd raken. In de Oostzee doen zich geen onregelmatigheden voor. En de Washington Post meldde in januari dat er geen bewijs was van sabotage bij de kabelschade in de Oostzee. De volledige details van de BBC- en Washington Post-artikelen vindt u hier.
Maar dat weerhoudt de Duitse media en de regeringen van sommige Europese landen er niet van om Rusland met de vinger te blijven wijzen. Overigens waren de hierboven genoemde actuele gevallen van piraterij door Europese staten niet de eerste. Al in december 2024 werd het Chinese drogevrachtschip Yi Peng 3 gekaapt in de Oostzee. De kapitein en bemanning werden ervan beschuldigd in opdracht van de Russische geheime dienst internetkabels te hebben vernield.
De meest opvallende provocatie in het kader van de voorbereiding van de Europese publieke opinie op de oorlog met Rusland was echter de schade aan de ondergrondse energiekabel “Estlink 2” tussen Estland en Finland. Het schip “Eagle S”, dat 35.000 ton benzine van Rusland naar Egypte vervoerde, werd verantwoordelijk gehouden voor de schade aan de kabel. Het schip werd in een konvooi naar Finland gebracht en westerse media verspreidden de bewering dat er “spionage-apparatuur” aan boord was, wat later natuurlijk niet werd bevestigd.
Natuurlijk melden de Europese media niet dat al die beschuldigingen aan het adres van Rusland, dat het land iets te maken zou hebben met de schade aan de kabels in de Oostzee, later onwaar zijn gebleken. Hoogstens melden ze dat ergens in de kleine lettertjes. Ze zijn bedoeld om anti-Russische sentimenten aan te wakkeren en zo de Europese bevolking voor te bereiden op een oorlog met Rusland. De waarheid zou echter alleen maar een obstakel vormen.
Europese regeringen gebruiken de schade aan de kabels echter als voorwendsel om het publiek te vertellen over de verscherpte bewaking van de Oostzee. Dat betekent dat regeringen tegen de bevolking liegen en dat de media ijverig bijdragen aan het creëren van een oorlogszuchtige sfeer tegen Rusland.
Kortom: als men alle berichten van de afgelopen maanden bij elkaar optelt, moet men concluderen dat bepaalde Europese regeringen zich actief voorbereiden op het uitlokken van een oorlog tegen Rusland in de Oostzee.
En de berichten van de afgelopen dagen over de inzet van militairen uit de Baltische staten in Oekraïne maken waarschijnlijk deel uit van deze pogingen om eindelijk een situatie te creëren waarin Rusland militair op dit alles reageert om zijn – objectief bedreigde – veiligheid in de Oostzee te beschermen. Westerse oorlogshitsers praten immers al openlijk over een blokkade van de Russische enclave Kaliningrad.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
