De Chinese tarievencrisis

1

Interview met Hua Bin door Mike Whitney in de Unz-Review.

Vraag 1: Wat moeten Trumps tarieven op China bereiken, en zullen ze slagen?

Hua Bin: Ik denk niet dat Trump zelf een duidelijk idee heeft, omdat veel van de veronderstelde doelen tegenstrijdig zijn en hij historisch gezien het type is dat direct op ideeën komt: hij denkt niet diep na, is altijd van het padje af en schaamt zich nooit voor zijn eigen flagrante leugens.

Dat gezegd hebbende, heeft hij naar verschillende doelstellingen verwezen:

  1. Tarieven als inkomstenbron om zijn beoogde belastingverlagingen voor de donorklasse te compenseren
  2. Het gebruik van tarieven om de productie terug naar huis te halen en te herindustrialiseren
  3. Tarieven als manier om handel met China te blokkeren
  4. Tarieven als onderhandelingsinstrument om concessies te verkrijgen van handelspartners (om meer Amerikaanse goederen te kopen, te investeren in de VS, Amerikaanse staatsobligaties met een looptijd van 100 jaar zonder rente te kopen, Amerikaanse wapens te kopen, etc.)

In Trumps ogen zijn de nummers 2, 3 en 4 allemaal gelinkt aan China. China is de belangrijkste veroorzaker van banenverlies in de Amerikaanse maakindustrie. Herindustrialisatie draait dus grotendeels om het terughalen van banen uit China. Het opleggen van handelssancties aan China – zelfs een volledig embargo – stond al lang op de planning als onderdeel van de ontkoppeling van de twee economieën en de voorbereiding op een eventueel militair conflict. Sterker nog, beide partijen willen hun afhankelijkheid van elkaar verminderen of elimineren, hoewel Trump veel minder geduldig en strategisch is.

Tot slot twijfel ik er niet aan dat de concessies die Trump van andere handelspartners wil, gericht zijn op het verzwakken van hun economische banden met China. Het doel is China economisch te isoleren (zoals expliciet verwoord door Bessent en Lutnick). Dit is in wezen wat het Westen Rusland aandeed na het uitbreken van de oorlog in Oekraïne, maar Trump is bereid om de plannen voor China te vervroegen bij gebrek aan een geloofwaardiger voorwendsel.

Trump denkt misschien dat hij 3D-schaak speelt, maar zijn plan is niet goed doordacht, wat duidelijk is nu China weigert toe te geven. Nadat aandelen, obligaties en de dollar in vrije val raakten, raakte hij in paniek en draaide hij een deel van zijn programma terug, wat een duidelijk teken is van slechte voorbereiding en foute aannames. Natuurlijk aarzelde hij niet om zijn familie en vrienden te helpen profiteren van de marktturbulentie door middel van insider trading (vergelijkbaar met de manier waarop Hunter Biden de invloed van zijn vader gebruikte voor zelfverrijking).

Andere aanwijzingen dat zijn tariefstrategie halfbakken is, zijn onder meer de lachwekkende berekening achter de “wederkerige” tariefberekening en de vele tegenstrijdigheden in wat hij probeerde te bereiken. Waarom koos hij er bijvoorbeeld voor om de handelspartners die kwamen onderhandelen te vernederen (Trump zegt: “Kiss my ass”)? Als hij serieus was over hun hulp bij het embargo op China, hoe had hij dan verwacht dat ze dat zouden doen zonder input van de grootste productiemacht ter wereld (China), die veel van de cruciale toeleveringsketens controleert?

Persoonlijk had ik iedereen die me zo’n slecht doordacht businessplan had voorgelegd, ontslagen. Maar de VS is nu een staat die door één man wordt geregeerd, dus is er geen verantwoording en Trump kan doen wat hij wil.

Chinese minister van Buitenlandse Zaken Wang Yi: “We zullen de basisregels van de vrije handel handhaven. We zullen niet buigen voor machtspolitiek of intimidatie.” Video (2 minuten)

Vraag 2: Welk land zal het zwaarst getroffen worden door de tarieven: de VS of China?

Hua Bin — Zoals China herhaaldelijk heeft gezegd, kent een handelsoorlog geen winnaars. Maar zonder een onderhandelde oplossing zal China waarschijnlijk op korte termijn meer pijn lijden door het verlies van de Amerikaanse consumentenmarkt. Dit zal gevolgen hebben voor het bbp en de werkgelegenheid. Het land moet duidelijk de binnenlandse consumptie stimuleren, wat nu urgenter is dan ooit. Het moet ook een deel van de handel naar andere landen verleggen. Er zou binnenlandse deflatoire druk kunnen ontstaan, maar China heeft tal van manieren om de consumptie fiscaal te stimuleren en de impact te verzachten, vooral omdat de staat de kredietstroom via staatsbanken controleert. Op de langere termijn zal de huidige handelsoorlog waarschijnlijk de weg vrijmaken voor een volledige ontkoppeling tussen de twee economische supermachten ter wereld (vergelijkbaar met de scheiding tussen Rusland en het Westen).

Aan Amerikaanse zijde betekent de impact op korte termijn het verlies van de Chinese markt voor landbouw- en energieproducten (die 70% van de Chinese import uit de VS vertegenwoordigen). Inflatie is onvermijdelijk. Er zullen tekorten ontstaan ​​aan bepaalde goederen voor consumenten, bedrijven en veel Amerikaanse fabrikanten

Advertisement
 die afhankelijk zijn van geïmporteerde onderdelen, componenten en kritieke mineralen uit China voor hun productie (zoals gereedschapswerktuigen, zeldzame aardmetalen, batterijen en actieve farmaceutische ingrediënten). Het belangrijkste om te onthouden is dat China bovenaan de wereldwijde toeleveringsketen staat, terwijl de VS onderaan staat. Elke verstoring van de toeleveringsketen zal dus een domino-effect hebben, wat de schade aan de Amerikaanse economie zal vergroten.

Gezien China’s koppositie in veel toeleveringsketens voor hightechproductie, zullen deze gevolgen waarschijnlijk problemen op de lange termijn worden. Amerikaanse bedrijven zullen meer moeten investeren in kapitaalinvesteringen om hun binnenlandse toeleveringsketens, fabrieken en geschoolde arbeidskrachten te versterken, wat honderden miljarden dollars zal kosten. Helaas zullen deze nieuwe Amerikaanse industrieën te maken krijgen met hevige concurrentie op internationale markten en zullen ze waarschijnlijk nog geruime tijd niet winstgevend zijn. Bovendien zullen er niet veel leidinggevenden zijn die het benodigde kapitaal voor herindustrialisatie willen investeren zonder expliciete garanties van de overheid dat hun investering beschermd zal worden. (Trumps draai over deze kwesties helpt zeker niet.)

Naar mijn mening zal de VS de transitie (terug naar een “land dat dingen produceert”) extreem pijnlijk en misschien zelfs onmogelijk vinden. Ik vermoed dat China daarom een ​​harde lijn hanteert en duidelijk heeft gemaakt dat het tot het einde zal vechten als de VS aandringen op een oneerlijke deal. Kortom, Trump heeft geen troeven tegen China.

Vraag 3 – Zou Trump volgens u moeten streven naar meer economische integratie met China of door moeten gaan op het huidige pad van economisch isolement, sancties en conflicten?

Hua Bin — Er bestaat geen twijfel over dat economische samenwerking wederzijds voordelig is en, eerlijk gezegd, de VS zou China’s hulp kunnen gebruiken om te herindustrialiseren als dat het echte doel is. En de twee economieën vullen elkaar in veel opzichten aan. De VS heeft feitelijk een miljardenoverschot op China in diensten, hoewel het Trump-regime ervoor heeft gekozen zich volledig te richten op de handel in goederen, waar het een structureel tekort heeft met het grootste deel van de wereld. (Noot: in 2024 bedroeg het Amerikaanse handelstekort met China ongeveer $ 295 miljard alleen al voor goederen, volgens het Amerikaanse Census Bureau. Wanneer zowel goederen als diensten worden meegerekend, bedroeg het tekort ongeveer $ 263 miljard, zoals gerapporteerd door het Bureau of Economic Analysis.) De VS exporteert veel meer technologie, intellectueel eigendom, financiële diensten, zakelijke dienstverlening, onderwijs en toerisme naar China dan andersom. De twee economieën hebben veel synergieën. Gezien de huidige politieke consensus in de VS om China als de nieuwe boeman te beschouwen, is een compromis echter zeer onwaarschijnlijk. En zelfs als er een overeenkomst wordt gesloten, denk ik niet dat er aan beide kanten genoeg vertrouwen is om de overeenkomst lang in stand te houden.

Een economische en handelsscheiding is dus een zeer waarschijnlijke uitkomst, zo niet onmiddellijk, dan toch wel binnen de komende drie tot vijf jaar. De wereld zal waarschijnlijk in twee kampen uiteenvallen, waarbij de meeste landen een evenwicht proberen te vinden tussen China en de VS.

Op de lange termijn denk ik dat China de meest dynamische van de twee economieën heeft en zegevierend uit de huidige handelsoorlog zal komen. De VS daarentegen zal het veel moeilijker vinden om zich staande te houden terwijl ze proberen de dalende markten, een gestaag verzwakkende munt en een zee van rode cijfers te beheersen. De slechtste optie voor de Verenigde Staten zou natuurlijk een directe militaire confrontatie met China zijn. Zoals ik in eerdere artikelen heb uitgelegd, zouden de VS ongetwijfeld een oorlog met China verliezen, wat het tempo van de Amerikaanse neergang aanzienlijk zou versnellen. Als dat zou gebeuren, zou de internationale orde na de oorlog in duigen vallen.


In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.

STEUN ONS WERK HIER.


China boycot de VS – Koopt niets meer bij de barbaren

Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over

Meer Laden
Abonneer
Laat het weten als er
guest
1 Comment
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Hagar
Hagar
24 dagen geleden

Aangezien Trump helemaal niets weet over economie, overheidsfinanciën, of diplomatie, had hij zich moeten omringen met mensen die kennis van zaken hebben, en die hem goede raad hadden kunnen geven.

Maar in plaats daarvan heeft Trump zich omringd met hersenloze bloeddorstige zionistische ja-knikkers, want zijn stokpaardje is de genocide van de Palestijnen, en de vernietiging van Iran, en dus wilde hij een team dat volledig in dit teken staat.

Voor de rest doet hij zomaar wat, zonder erbij na te denken, want het interesseert hem toch niet.