Het verhaal over China dat in USD luidende staatsobligaties in Saoedi-Arabië uitgeeft, zorgt voor een enorme buzz in China en zou potentieel enorm belangrijk kunnen zijn.
Ik vermoed sterk dat het een boodschap is aan de komende Trump-regering.
Laat me uitleggen wat er lijkt te gebeuren, schrijft Arnaud Bertrand.
Op het eerste gezicht is het geen groot verhaal: China gaf $ 2 miljard uit aan in USD luidende staatsobligaties in Saoedi-Arabië, wat betekent dat investeerders USD leenden aan de Chinese overheid die ze beloofden terug te betalen. Dat is wat een obligatie is. Tot nu toe relatief saai.
Het eerste enigszins interessante aspect ervan is dat de obligaties bijna 20x overtekend waren (wat neerkomt op $ 40+ miljard aan vraag naar obligaties ter waarde van $ 2 miljard), wat veel meer vraag is dan normaal voor USD-staatsobligaties. Normaal gesproken zien Amerikaanse schatkistveilingen een overtekenpercentage van 2x tot 3x, dus er lijkt duidelijk een zeer sterke marktaantrekkingskracht te zijn voor China’s in dollars luidende schuld.
Het tweede interessante aspect is dat de rente op de obligaties opvallend dicht bij de Amerikaanse staatsobligatierente lag (slechts 1-3 basispunten hoger, d.w.z. 0,01-0,03%), wat betekent dat China nu geld kan lenen – in Amerikaanse dollars (!) – tegen vrijwel hetzelfde tarief als de Amerikaanse overheid zelf. Dat is het geval voor geen enkel ander land ter wereld. Als benchmark betalen landen met de hoogste kredietbeoordelingen (AAA) doorgaans ten minste 10-20 basispunten over Amerikaanse staatsobligaties in de zeldzame gevallen dat ze USD-obligaties uitgeven.
Het derde interessante aspect is de locatie zelf voor deze obligatieverkoop: Saoedi-Arabië. Dit is ongebruikelijk omdat staatsobligaties doorgaans worden uitgegeven in grote financiële centra, niet in Riyad. De keuze voor Saoedi-Arabië en het feit dat de Saoedi’s hiermee instemden, is met name significant gezien de historische rol van het land in het wereldwijde dollarsysteem, het zogenaamde ‘petrodollar’-systeem dat ik niet hoef uit te leggen… Door dollarobligaties uit te geven in Saoedi-Arabië die rechtstreeks concurreren met Amerikaanse staatsobligaties en in wezen dezelfde rente te krijgen, laat China zien dat het kan opereren als een alternatieve beheerder van dollarliquiditeit, midden in het petrodollarsysteem. Voor Saoedi-Arabië, dat honderden miljarden aan dollarreserves heeft, creëert dit een nieuwe optie om hun dollars te investeren: ze kunnen het investeren bij de Chinese overheid in plaats van bij de Amerikaanse overheid.
Ok, dat is allemaal interessant, maar nog steeds niet de belangrijkste reden waarom de Chinese sociale media zo uit hun dak gaan. De reden waarom is omdat ze stellen dat dit een proefronde is van China om de VS te laten zien dat ze hun eigen valuta effectief tegen hen kunnen gebruiken, met mogelijk dramatische gevolgen.
Hoe?
Denk er eerst eens over na, stel je voor dat China dit opschaalt en in plaats van obligaties ter waarde van $ 2 miljard uit te geven, ze beginnen met het uitgeven van obligaties ter waarde van 10 of 100 miljarden.
Wat dit voor de VS betekent, is dat China effectief zou concurreren met de Amerikaanse schatkist op de wereldwijde dollarmarkt. In plaats van dat landen als Saoedi-Arabië hun dollars automatisch recyclen in Amerikaanse schatkistobligaties, zouden ze ze kunnen stoppen in Chinese dollarobligaties die hetzelfde tarief betalen.
Dit zou een parallel dollarsysteem creëren waarbij China, niet de VS, een deel van de dollarstroom controleert. De VS zou nog steeds dollars drukken, maar China zou steeds meer bepalen waar ze naartoe gaan. Stel je dat eens voor…
Een ander belangrijk aspect is dat elke dollar die naar Chinese obligaties gaat in plaats van naar Amerikaanse staatsobligaties, een dollar minder is die helpt bij de financiering van de uitgaven van de Amerikaanse overheid. In een tijd waarin de VS enorme tekorten heeft en voortdurend staatsobligaties moet verkopen om zichzelf te financieren, zou het opduiken van China als een concurrerende dollarobligatie-uitgever die de staatsrente kan evenaren, enorme financieringsproblemen voor de Amerikaanse overheid kunnen opleveren. Het zou effectief een einde kunnen maken aan het zogenaamde “exorbitante privilege” van de VS.
Maar wacht, je vraagt je misschien af, wat is het nut van China’s overvloed aan dollars? Verplaatsen ze het probleem niet naar zichzelf: ze moeten toch ook een plek vinden om al die dollars te investeren?
Je hebt gelijk, het laatste wat China nodig heeft zijn meer Amerikaanse dollars: in 2023 had het een handelsoverschot van $ 823,2 miljard in Amerikaanse dollars, en voor 2024 wordt verwacht dat het $ 940 miljard zal zijn. China is nu al overspoeld met dollars.
Maar daar komt de schoonheid van het Belt & Road Initiative om de hoek kijken. Van de 193 landen ter wereld zijn er 152 onderdeel van de BRI. En een veelvoorkomend kenmerk van veel van deze landen is: ze hebben schulden in USD, bij de Amerikaanse overheid of andere westerse geldschieters.
Dit is waar China’s strategie echt slim zou kunnen worden. China zou zijn Amerikaanse dollars kunnen gebruiken om Belt & Road-landen te helpen hun dollarschulden aan westerse geldschieters af te betalen. Maar hier is de sleutel: in ruil voor het helpen van deze landen om hun dollarschulden af te lossen, zou China kunnen regelen dat ze worden terugbetaald in yuan, of in strategische middelen, of via andere bilaterale regelingen.
Dit zou een driedubbele winst voor China opleveren: ze raken hun overtollige dollars kwijt, ze helpen hun partnerlanden om te ontsnappen aan de afhankelijkheid van de dollar en ze verdiepen de economische integratie van deze landen met China in plaats van met de VS.
Voor BRI-landen is dit aantrekkelijk omdat ze kunnen ontsnappen aan de valkuil van schulden in dollars (en de dreiging van Amerikaanse financiële sancties) en waarschijnlijk betere voorwaarden krijgen met China, wat hun ontwikkeling ten goede zal komen.
In feite zou China zichzelf positioneren als een tussenpersoon in het hart van het dollarsysteem, waar de dollars uiteindelijk toch weer terug naar de VS komen – alleen via een pad dat Chinese in plaats van Amerikaanse invloed opbouwt en het vermogen van de VS om zichzelf te financieren geleidelijk ondermijnt (met alle gevolgen van dien voor inflatie, etc.).
In dit stadium zeg je waarschijnlijk tegen jezelf: “Kom op, China kan dat niet doen, de Amerikaanse overheid heeft vast wel middelen tot haar beschikking om dit soort dingen te voorkomen”. En het antwoord is, verrassend genoeg, dat er eigenlijk weinig is wat de VS kan doen dat hen niet op de een of andere manier ondermijnt.
De meest voor de hand liggende reactie zou zijn om te dreigen met sancties tegen landen – zoals Saoedi-Arabië – of instellingen die Chinese dollarobligaties kopen. Maar dit zou verder aantonen dat dollaractiva niet echt veilig zijn voor Amerikaanse politieke inmenging, wat landen verder aanmoedigt om te diversifiëren, wat het probleem alleen maar groter maakt. De kracht van de dollar komt deels voort uit netwerkeffecten – iedereen gebruikt hem omdat iedereen hem gebruikt – maar zoals we hebben gezien met Rusland, creëren sancties een coördinerend moment voor landen om samen weg te gaan, waardoor deze netwerkeffecten worden verzwakt.
Een andere optie zou zijn dat de Federal Reserve de rente verhoogt om Amerikaanse obligaties aantrekkelijker te maken. Maar dit zou een averechts effect hebben: het zou de leenkosten van de Amerikaanse overheid verhogen op een moment dat ze al kampt met enorme tekorten, wat een recessie zou kunnen veroorzaken. En China, dat dezelfde rente krijgt als de VS, zou elke renteverhoging eenvoudig kunnen evenaren.
De VS zouden ook kunnen kiezen voor de “nucleaire optie” om China’s vermogen te beperken om dollartransacties af te wikkelen, maar dit zou het wereldwijde financiële systeem onmiddellijk versplinteren en de rol van de dollar als wereldwijde reservemunt ondermijnen – precies wat de VS willen voorkomen. En omdat China de belangrijkste handelspartner is van de overgrote meerderheid van de landen in de wereld, is niets minder zeker dat de VS dit spelletje zouden winnen…
Kortom, dit lijkt op een soort Tai Chi-zet van China, waarbij ‘vier ons duizend pond verplaatsen’ (四兩撥千斤), waarbij met minimale inspanning de kracht van de dollar wordt omgeleid in een richting die China ten goede komt.
Maar zoals ik in het begin al schreef, is dit in dit stadium waarschijnlijk gewoon een boodschap van China aan de komende regering van Trump: “We kunnen dit doen, dus denk heel goed na over alle nare dingen die u voor ons in petto heeft…” Het mooie aan deze zet is hoe strategisch elegant het is: het kost China bijna niets om het te demonstreren, maar het dwingt Washington om een aantal zeer ongemakkelijke mogelijkheden te overwegen.
The swift Chinese move to actually start printing US dollars.
A thing of beauty – and an impeccable, concise explanation.https://t.co/nwsjYZ4Bdx
— Pepe Escobar (@RealPepeEscobar) November 21, 2024
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Chinezen hebben een neus voor goede zaken. De dollar zal verzwakken en alle geleende geld zal in koopkracht verzwakt terug betaald worden. De Yuan is op termijn sterker dan dollar$. De uitgevende instantie kan inderdaad gigantische hoeveelheden dollars creëren die ze kunnen uitgeven waar die dan nog gezien worden als betaling en zo nog meer druk zetten op de koopkracht van dit monetair middel. Het komt neer op een gigantische short operatie op de dollar. Europeanen kunnen dit ook doen, maar onze euro is gekoppeld aan de dollar of is zelfs zwakker op termijn, na de de-industrialisering van Duitsland is de basis onder de euro weggeslagen, maar dat levert ons in koopkracht niks op.
Proficiat China
“Chinezen hebben een neus voor goede zaken”
En Chinezen hebben de I Tjing. 😉
Uw zwakheid blootgelegd in your face
Ja Trump! Daar ligt een stuk stront.
En ik zou er niet in gaan prikken als ik jou was, want dan gaat het alleen maar harder stinken.