Vijf chemici willen opheldering van het Europees Geneesmiddelenbureau over mRNA-vaccins. Na drie jaar ontvangen ze geredigeerde documenten.
Volgens de Wet openbaarheid van bestuur (IFG) heeft iedereen recht op toegang tot officiële informatie van federale autoriteiten, meldt de Berliner Zeitung (Jörg Matysik et. al.). Maar wat is de IFG in de praktijk nu werkelijk waard? Waarom kunnen gezondheidsautoriteiten de vrijgave van gevraagde documenten jarenlang uitstellen? En waarom worden documenten, wanneer ze worden vrijgegeven, meestal onherkenbaar gemaakt, terwijl er inmiddels internationaal voldoende informatie beschikbaar is?
Sinds februari 2022 proberen wij, als groep hoogleraren scheikunde en natuurkunde, informatie over mRNA-vaccins te verkrijgen van onze nationale en Europese autoriteiten. Wij zijn vooral geïnteresseerd in analytische meetmethoden voor kwaliteitsborging van vaccins en toleranties van integriteit en concentratie van ingrediënten.
Voor zover wij weten, valt deze informatie niet onder de handels- en bedrijfsgeheimen van de fabrikanten, maar worden deze door de autoriteiten ter beschikking gesteld aan de fabrikanten. De hoogste autoriteit die verantwoordelijk is voor de toelating van geneesmiddelen, is ook in Duitsland het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA). Volgens de eigen huisregels voor de omgang met de Wet openbaarheid van bestuur mag iedere EU-burger twee documenten opvragen, die hij binnen twee jaar moet aanleveren. In april 2022 hebben we documenten opgevraagd die voor het publiek van belang zijn.
Na drie jaar (!) worden deze in kleine stukjes naar ons opgestuurd. Daaraan ging een aantal maanden geleden de vraag vooraf of wij deze documenten na zo’n lange tijd nog wel nodig hadden. Een Duitse collega die in een EER-land woont, kreeg geen enkele informatie, terwijl elke EU-burger recht op informatie zou moeten hebben.
De documenten die van het EMA zijn ontvangen, zijn nu zodanig geredigeerd (zie voorbeelden 1-3) dat ze volstrekt waardeloos zijn wat betreft de gevraagde informatie. Wij hebben bezwaar gemaakt tegen de uitgebreide bewerking van de documenten. Het verbaast ons dat de toegestane toleranties die door de autoriteiten zijn gespecificeerd, worden weggelaten met het argument “bescherming van de bedrijfsgeheimen van de fabrikant”, hoewel bijvoorbeeld de kwantitatieve samenstelling (streefwaarden) van de preparaten worden gepubliceerd. Je zou de indruk kunnen krijgen dat de toegestane toleranties zo hoog zijn dat de autoriteiten ze niet bekend willen maken om ze niet wetenschappelijk te hoeven verantwoorden.
De informatie is waarschijnlijk niet langer beschermenswaardig, aangezien uitgelekte documenten (zie linker tabellen in voorbeelden 1-3) met de gewenste informatie al lang circuleren op het internet, bijvoorbeeld op deze Nederlandse website ( link ). We gaan er daarom bijvoorbeeld van uit dat in een document dat ons werd toegestuurd de stof natriumsulfaat zwart werd gemaakt – een vulstof in wasmiddelen, een laxeermiddel in medicijnen – terwijl EDTA, ook een laag-toxische complexvormer met meer mogelijkheden voor biologische interactie, zwart bleef. Wie het besluitvormingsproces hierachter wil begrijpen, kan dat doen.
Bovendien weten we uit de gelekte documenten dat de hoeveelheid actief mRNA met een factor van ongeveer 4 kan variëren, d.w.z. met ongeveer 400%. Maar waarom werden zulke grote toleranties toegestaan? Is er technologisch gezien geen betere manier? Wordt de productie te duur als de toleranties kleiner worden? Welk effect heeft een dergelijke hoge tolerantie op de werkzaamheid en de bijwerkingen? Het is niet voor niets dat men zegt: de dosis maakt het gif. In de zomer van 2022 citeerde de senior-groepsonderzoeker van PEI, Dr. W., voor de Senaat voor Militaire Klachten van het Federale Administratieve Gerechtshof in Leipzig ook cijfers die overeenkwamen met de gelekte documenten. Deze informatie is ook beschikbaar uit de VS, waar deze openbaar gemaakt moest worden na een verzoek op grond van de Freedom of Information Act (rechterlijk bevel als PDF bijgevoegd) ( hier ).
Vóór deze klucht met het EMA hadden we sinds februari 2022 al meerdere keren contact opgenomen met het Duitse Federale Instituut voor Vaccins en Biogeneeskunde, het Paul Ehrlich Instituut (PEI), om te bewerkstelligen dat informatie die relevant is voor het publiek werd vrijgegeven. De Berliner Zeitung berichtte (hier). We ontvingen een bericht van 27 juli 2022 waarin stond dat ze ons deze informatie niet wilden geven, met een beroep op gegevensbescherming in het productieproces. We dienden hiertegen een bezwaar in, dat door het PEI werd afgewezen met een verwijzing naar de bescherming van productiegeheimen. In maart 2023 spanden we hiertegen een rechtszaak aan bij de administratieve rechtbank in Darmstadt op basis van de IFG. Het PEI gaf een advocatenkantoor in Frankfurt opdracht voor zijn verdediging en riep een productiebedrijf op voor de procedure. We wachten nu al ruim twee jaar op het begin van de procedure. Tot op heden hebben we nog steeds geen informatie over wanneer deze procedure uiteindelijk zal worden geopend.
Het PEI liet ons echter niet helemaal zonder antwoord. Het liet ons weten dat de optische eigenschappen worden getest in overeenstemming met de Europese Farmacopee (EAB), sectie 2.9.22. Dit gaat echter over het meten van het verwekingspunt van zetpillen en is volledig off topic. Een verdere verwijzing naar punt 2.2.2 (Mate van kleuring van vloeistoffen), dat gaat over de absorptie van licht, bevestigt ons vermoeden dat de overbelaste autoriteit geen nota neemt van het feit dat de kleurindruk van de nieuwe mRNA-vaccins, die waterige dispersies zijn van grotendeels kleurloze lipidenanodeeltjes, grotendeels wordt bepaald door lichtverstrooiing en minder door lichtabsorptie.
Wat weten we nu na drie jaar inspanning? Niet veel meer dan toen we begonnen met het stellen van vragen. We weten dat het tolerantiebereik voor de pH-waarde van vaccins een gehele eenheid bedraagt. Dat komt overeen met een factor tien van de H3O+-ionconcentratie die door de pH-waarde wordt beschreven en beschrijft in hoeverre de vloeibare toedieningsvorm zuur, neutraal of basisch is. Wij vragen ons af waarom deze tolerantie zo hoog is gekozen, terwijl het om een chemisch zeer onstabiel lipidencomplex gaat.
Verder weten we nu dat het PEI zelf slechts vier experimenten uitvoert, hetgeen ook door Dr. W. werd bevestigd: (i) de kleurtest met het oog, die wij ongeschikt achten voor de sterk lichtverstrooiende stoffen, (ii) de pH-test met zijn grote tolerantie, (iii) de mRNA-lengtetest, waarbij slechts de helft van de mRNA-moleculen de juiste lengte hoeft te hebben (wederom een grote tolerantie), aangezien de rest zogenaamd “inactief” is, en (iv) de mRNA-identiteit, die slechts op basis van enkele korte sequenties hoeft te worden bevestigd en niet voor het gehele mRNA hoeft te gelden.
Verschillende laboratoria meldden productiegerelateerde DNA-verontreiniging in het massaal geproduceerde Biontech-vaccin. Van deze vier methoden kunnen we echter geen enkele methode vinden die DNA-verontreiniging kan detecteren. Bovendien heeft de PEI in reactie op een onderzoek aangegeven dat zij niet testen op de hoeveelheid DNA-verontreiniging, maar alleen controleren of de door de fabrikant opgegeven hoeveelheid binnen de toegestane marges valt. Dit heeft niets te maken met een onafhankelijke audit. Ook missen we lichtverstrooiingsexperimenten in de checklist, waarmee de eigenschappen van de lipidenanodeeltjes getest kunnen worden. Ze zijn snel uit te voeren en geven inzicht of de deeltjesgrootteverdeling van het monster overeenkomt met de specificaties. Ook de moderne methoden die tot de nieuwste stand van de techniek behoren, de zogenaamde next generation sequencers, zijn weliswaar op de PEI beschikbaar, maar worden niet gebruikt. Dr. W. zei dat deze moderne methoden “zo gevoelig” zijn. Wij, de auteurs van deze tekst, vinden gevoeligheid zeer wenselijk.
Zelfs na drie jaar intensieve inspanningen zijn onze vragen over de kwaliteit van de nieuwe mRNA-vaccins nog niet beantwoord. We krijgen steeds meer de indruk dat de autoriteiten informatie achterhouden om flauwe redenen. Enerzijds leidt dit waarschijnlijk tot een verlies aan vertrouwen in deze instellingen. Aan de andere kant versterkt het de verdenking dat de normen van de autoriteiten met betrekking tot de veiligheid van geneesmiddelen misschien niet zo hoog zijn als men zou verwachten voor geneesmiddelen die over de hele linie zijn en worden gebruikt voor de overgrote meerderheid van de bevolking, d.w.z. meestal gezonde mensen. Hoe kan de bevolking vertrouwen hebben in de veiligheid van geneesmiddelen als zelfs vragen over kwaliteitscontrole leiden tot een massale weigering om informatie te verstrekken?
De IFG zou ook ter sprake zijn gekomen in de huidige coalitieonderhandelingen op federaal niveau. ZDF berichtte: CITAAT: “Reporters Without Borders” waarschuwt dat de afschaffing van de wet “een ernstige inbreuk zou zijn op de vrijheid van informatie en daarmee op al onze rechten op informatie.” EINDE CITAAT. De IFG lijkt in veel gevallen al een tandeloze tijger. In plaats van de transparantie van de overheid verder te beperken door de IFG af te schaffen of te beperken, zou een hervorming van de IFG er juist voor moeten zorgen dat alle burgers een uitgebreidere en aanzienlijk snellere toegang tot informatie krijgen. Transparantie schept immers vertrouwen.
Prof. Dr. Jörg Matysik, Analytische Chemie, Universiteit Leipzig
Prof. Dr. Gerald Dyker, Organische Chemie, Ruhr-Universität Bochum
Prof. Dr. Andreas Schnepf, Anorganische Chemie, Universiteit van Tübingen
Prof. Dr. Tobias Unruh, Natuurkunde, FAU Erlangen-Neurenberg
Prof. Dr. Martin Winkler, Materiaal- en Procestechnologie, Hogeschool Zürich
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
