Gezien de Britse angst dat de verkiezing van Trump het einde van de proxy-oorlog zal betekenen, vertegenwoordigt Harris Londens laatste kans om een āāāgewapend conflict van de ouderwetse soortā met Rusland aan te wakkeren, zoals IFS al lang wenst.
OpĀ 22 oktoberĀ publiceerden de onafhankelijke journalisten Paul D. Thacker en Matt Taibbi een schokkend onderzoek, waarin werd onthuld hoe het aan deĀ inlichtingendienst verbondenĀ Center for Countering Digital Hate (Ā CCDH ) begin 2024 een heimelijk complot smeedde om “[Elon] Musks Twitter te doden.” Deze zeer gepolitiseerde aanval op ‘X’ is slechts een onderdeel van een bredere Britse invasie van de Amerikaanse politieke sfeer, ontworpen om de presidentiĆ«le campagne van Donald Trump te saboteren, de verkiezing van Kamala Harris te garanderen en Washington verwikkeld te houden in het moeras van de proxy-oorlog in OekraĆÆne, schrijft Kit Klarenberg.
CCDH werd opgericht door Morgan McSweeney, een Britse politieke svengaliĀ die algemeen wordt geprezenĀ als de bedenker van Keir Starmers overweldigende overwinning bij de algemene verkiezingen in juli, en die nu nauwlettendĀ Harris’ presidentiĆ«le campagneĀ adviseert. De organisatie,Ā dieĀ zowel linkse als rechtse dissidente stemmen aanpakt voor censuur en deplatforming, is voortgekomen uit Labour Together, een “denktank” die McSweeney leidde van 2017 tot 2020. In deze functie stelde hijĀ machiavellistische plannenĀ op voor Starmers machtsovername en het neutraliseren van de toenmalige Labour-leider Jeremy Corbyn en zijn partij-aanhang, waarvan een groot deel later tot bloei kwam.
CCDH was een belangrijk element van McSweeney’s anti-Corbyn kruistocht. Officieel opgericht begin 2019, was deĀ eerste daadĀ de lancering van Stop Funding Fake News (SFFN). Aanvankelijk zonder enige duidelijkheid over wie of wat de onderneming financierde en leidde, promootte het boycotten van onafhankelijke Engelstalige nieuwskanalen. Als gevolg hiervan werden grote bedrijven onder druk gezet om hun advertenties van doelwebsites terug te trekken, om ze van inkomsten te beroven. De aanpak wasĀ verwoestend effectief, waardoor verschillende websites werden gesloten en anderen, zoalsThe Canary, werden gedwongenĀ om te krimpen.
Fast forward naar vandaag, en McSweeney leidt een groep ervaren Britse politieke strategen in de Verenigde Staten die, in de woorden vanĀ PoliticoĀ ,Ā Harris en haar campagneĀ leren “hoe te winnen.” MeerdereĀ mainstream rapportenĀ geven aan dat deze ongekende steun gericht is op het in stand houden van de “Grand Atlantic Alliance” tussen Londen en Washington, enĀ ervoor zorgen dat StarmerĀ niet “alleen” wordt gelaten in het steunen van Kiev. Gezien de machiavellistische geschiedenis van McSweeney en CCDH, is het buiten kijf dat deze inspanningen slechts het zichtbare topje zijn van iets veel groters en destructiever.
‘Iets vreselijks’
DeĀ centrale rolĀ van Britse spionnen bij het in elkaar knutselen van Russiagate, de kluchtige samenzweringstheorie dat Donald Trump op de een of andere manier gecompromitteerd en/of gecontroleerd werd door het Kremlin, dat een groot deel van zijn eerste ambtstermijn domineerde, is vandaag de dag goed ingeburgerd. Voormalig MI6-agent Christopher SteeleĀ kreegĀ van Hillary Clintons campagne en het Democratisch Nationaal ComitĆ© de opdracht om vuil op te graven over de presidentskandidaat, en hij leverdeĀ het beruchteĀ “Trump-Rusland-dossier”. Steeles spionage-associatesĀ werkten vervolgens overurenĀ om het valse document te publiceren, terwijl ze zijn geloofwaardigheid oppoetsten.
Toch is er een integraal onderdeel van deze puzzel dat nog nooit eerder is onthuld. Op 16 oktober 2016 gaf generaal Richard Barrons, totĀ zes maandenĀ eerder hoofd van het Britse Joint Forces Command, een explosieveĀ privĆ©toespraakĀ op het kantoor van het Institute for Statecraft (IFS). Deze duistere Britse door de staat gefinancierde organisatie, bemand door NAVO- en MI6-gezellen, propageerde al jaren een zeer gevaarlijk wereldbeeld. Namelijk dat het Westen al in oorlog was met Rusland, maar dat haar politici, deskundigen, zakenmensen en burgers dat gewoon niet wisten.
In juli 2014, vijf maanden na de Maidan-coup in Kiev, werd op de IFS-websiteĀ een essayĀ gepubliceerd waarin een reeks āanti-subversieve maatregelenā tegen Moskou werd bepleit. Dit omvatte āeconomische boycot, verbreking van diplomatieke betrekkingenā, evenals āpropaganda en contrapropaganda, druk op neutralen.ā Het doel was om āeen ouderwets gewapend conflictā met Rusland te creĆ«ren, dat āGroot-BrittanniĆ« en het Westen konden winnen.ā IFS kreeg uiteindelijk zijn oorlog in februari 2022 – en Groot-BrittanniĆ« en het Westen verliezen nu, zwaar.
Tijdens zijn IFS-toespraak in oktober 2016 maakte Barrons een aantal opruiende opmerkingen, waarmee hij de basis legde voor het proxy-conflict. Hij klaagde dat Groot-BrittanniĆ« āer vitaal belang bij heeft om zich wereldwijd te kunnen engageren, maar dat dit niet langer alleen op onze voorwaarden zal gebeurenā, vanwege de toenemende macht van China en Rusland. Het tweetal, zei hij, was āons wereldsysteemā aan het uitdagen – āde macht om initiatieven te nemen en beslissingen te nemenā ebde daardoor āweg uit het Westenā en āde VS kan ons niet langer beschermenā:
āWe hebben een comfortabel leven geleid sinds het einde van de Koude Oorlog. [Recente] oorlogen waren uitwedstrijden op onze voorwaarden… de oppositie had geen gelijke capaciteiten en kon geen militaire bedreiging vormen voor [Groot-BrittanniĆ«]… Ze hebben ons de indruk gegeven dat we ons een oorlog kunnen veroorloven met twee procent van het BBP… We hebben Ā£7 miljard meer nodig om onze huidige strijdmacht op een effectieve manier op te voeren… De regering leeft in ontkenning. We hebben discussie en debat nodig over hoe Rusland kan worden beheerd en afgeschrikt.ā
Barrons verklaarde vervolgens stoutmoedig: “We moeten met Rusland omgaan door dingen te doen die serieus zijn.” Dienovereenkomstig stelde hij voor dat “als er geen catastrofe gebeurt die mensen wakker schudt en een reactie eist,” het noodzakelijk was om zo’n catastrofe te creĆ«ren – of meerdere – in plaats van te wachten “tot er iets vreselijks gebeurt om ons tot actie te shockeren.” Op dat moment had IFS al enkele maanden een spionage-run, door het ministerie van Buitenlandse Zaken gefinancierde desinformatie-operatie,Ā Integrity Initiative, geleid om precies die catastrofes te creĆ«ren.
‘Amerikaanse vastberadenheid’Ā Ā
Integrity Initiative werdĀ formeel gelanceerdĀ in juni 2016, ongeveer opĀ hetzelfde moment datĀ Christopher Steele zijn deal tekende met hooggeplaatste Democratische medewerkers om Trumps presidentiĆ«le ambities te torpederen. Het initiatiefĀ begon onmiddellijk met
Dienovereenkomstig was IFS instrumenteel in de Russiagate-fictie.Ā Andrew Wood, Brits ambassadeur in Rusland van 1995 tot 2000, onderdeel van het “expertteam” van het instituut en een “medewerker” van Steele’s Orbis Intelligence,Ā gafĀ het Trump-Rusland-dossier eind 2016 door aan John McCain. De inmiddels overleden senator stuurde het document door naar de toenmalige FBI-directeur James Comey, en het werd vervolgens verspreid binnen de Amerikaanse inlichtingengemeenschap, enĀ bereikte hetĀ in de eerste week van januari 2017 het bureau van de vertrekkende president Barack Obama.
Deze ontwikkelingen verschaften het nu failliete BuzzFeed News een ‘openbaar belang’ verdediging om de publicatie van het op dat moment bekende maar tot dan toe niet vrijgegeven Trump-Rusland dossier te rechtvaardigen. Jaren van uitzinnige mainstream speculaties en theorieĆ«n over de mogelijke clandestiene banden van de bewoner van het Witte Huis met het Kremlin, die uiteindelijk op niets uitliepen. Ondanks hernieuwde beweringen van regeringsfunctionarissen van Biden en de FBI over Russische inmenging in de komende verkiezingen in het voordeel van Trump, trappen de Amerikaanse kiezers deze keer duidelijk niet in het aas.
Kamala Harris heeft het Amerikaanse publiek op zijn zachtst gezegd zwaar teleurgesteld. De peilingen worden met de dag minder, haar openbare evenementen trekken agressieve critici aan vanwege haar standpunt over de genocide in Gaza, en de incompetente primetime interviews met grote netwerken zijn zeer gĆŖnant geweest voor de kandidaat, ondanks misleidende bewerkingen om Harris minder oppervlakkig te laten lijken. Haar incompetentie en totale ongeschiktheid voor een hoge functie was voorheen nauwelijks een geheim, en werd ondubbelzinnig groot geschreven tijdens haar mislukte kandidatuur voor de Democratische presidentsverkiezing in 2019.
Slechte debatprestaties, een gebrek aan betrokkenheid van kiezers en eenĀ schaamteloze neigingĀ om haar boodschap en platform te variĆ«ren afhankelijk van het publiek,Ā ondermijndenĀ Harris’ peilingcijfers en donorinkomsten, wat leidde tot het beĆ«indigen van haar campagne in december van dat jaar, voordat de formele Democratische voorverkiezingen zelfs maar begonnen. Sommige buitenlandse waarnemers waren echter op bizarre wijze onder de indruk van Harris. InĀ maart 2019Ā verscheen de in Groot-BrittanniĆ« geboren Simon Bracey-Lane, een voormalig staflid van Bernie Sanders’ campagne van 2016, in de podcastĀ Impressions of AmericaĀ om de toenmalige leidende Democratische presidentskandidaten te bespreken.
Bracey-Lane steunde Harris uitbundig en uitgebreid, en verklaarde dat haar persoonlijke, politieke en professionele achtergrond en kwaliteiten haar met kop en schouders boven concurrenten plaatsten, waardoor ze een zekerheidje was om de voorverkiezingen te winnen, zo niet het Witte Huis. Hij ging verder met het bespreken van zijn ervaringen met het werken voor politieke campagnes. Bracey-Lane werd nergens in het programma genoemd, maar werkte in die tijd voor het Institute for Statecraft – en er rijzen veel vragen over wat hij precies deed in de VS, terwijl hij ogenschijnlijk telefoontjes pleegde voor Sanders.
Bracey-Lane’s interne biografie van het “expertteam” vermeldt immers dat hij een “speciale studie naar Russische inmenging in het Amerikaanse verkiezingsproces” uitvoerde, gelijktijdig met zijn werk aan Sanders’ campagne van 2016. Zijn opmerkingen uit 2019 suggereren in ieder geval sterk dat Harris een zekere aantrekkingskracht heeft op Britse inlichtingendiensten, die al jaren teruggaat. Misschien zien ze haar leegheid als een troef. Eind jaren 40 maakten de Britten gebruik vanĀ de politieke onervarenheid van president Harry S. Truman om de VS mee te slepen in de Griekse Burgeroorlog, waarmee ze de Koude Oorlog ontketenden.
IFS-chef Chris Donnelly leidt heimelijk de bijdrage van Groot-BrittanniĆ« aan de proxy-oorlog in OekraĆÆne en zet zich in voor een strategie van eindeloze escalatie en provocatie. Uit gelekte e-mails blijkt dat hij vastbesloten is om de terughoudendheid van de regering Biden om zich openlijk in het conflict te mengen ākrachtig en onmiddellijkā aan te vechten.In december 2022 bevestigde de BBC dat Britse agenten zich grote zorgen maakten over de āaangeboren voorzichtigheidā van Biden en dat ze āde vastberadenheid van de VS op alle niveausā hadden āversterktā door ādruk uit te oefenenā.
GezienĀ de Britse angstĀ dat Trumps verkiezing het einde van de proxy-oorlog zal betekenen, vertegenwoordigt Harris Londens laatste kans om een āā”gewapend conflict van de ouderwetse soort” met Rusland aan te wakkeren, zoals IFS al lang wenst. Gezien het feit dat Trumps campagneĀ heeft beloofdĀ om CCDH en andere Britse bemoeienissen in Harris’ voordeel “van alle kanten” te onderzoeken na de overwinning, zou de hele “speciale relatie” op het spel kunnen staan. Wat de Britse inlichtingendienst voor Trump in petto heeft als dat gebeurt, is niet duidelijk, maar de gevolgen zouden wereldbedreigend kunnen zijn.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ā¬ļø om meer te lezen over
