RFK Jr. noemde het “een daad van kindermisbruik op grote schaal.” De CDC beslissing van donderdag om COVID mRNA vaccins toe te voegen aan het kinderprogramma was zeker misbruik. Maar men zou kunnen stellen dat het niet alleen kindermisbruik was, maar ook een avatar van het oude ritueel van kinderoffers, schrijft Kevin Barret.

Voordat we dieper ingaan op de menselijke offers, laten we eerst verduidelijken wat er zojuist gebeurd is: Kinderen worden geïnjecteerd met een potentieel gevaarlijke stof die hen geen enkel voordeel oplevert voor hun gezondheid.

COVID mRNA vaccins zijn nog steeds geclassificeerd als experimenteel. Dat betekent dat de CDC Amerikaanse kinderen probeert te dwingen om deel te nemen aan een wetenschappelijk experiment – een flagrante schending van de Neurenberger Code.

De ogenschijnlijke rechtvaardiging voor het dwingen van hele bevolkingsgroepen om deel te nemen aan medische experimenten is de “noodsituatie” van de COVID pandemie. MRNA vaccins zijn alleen toegestaan onder een noodtoestemming. Maar niet alleen is de noodfase van de pandemie duidelijk voorbij, er was nooit sprake van een noodsituatie voor de gezondheid van kinderen. Uit een studie van Nature Medicine op basis van de Britse National Health Service National Child Mortality Data Base blijkt dat het COVID-sterftecijfer bij kinderen 0,0002% bedraagt, oftewel ongeveer twee op een miljoen. En van dat minieme aantal sterfgevallen had driekwart te maken met chronische aandoeningen, tweederde met meerdere co-morbiditeiten en 60% met levensbedreigende aandoeningen.

Dus waarom zou iemand in hemelsnaam zijn kind mRNA-vaccineren? Vermoedelijk om dezelfde reden dat de ouderen opzettelijk de educatieve en emotioneel-psychologische ontwikkeling van Amerikaanse kinderen hebben verwoest door scholen te sluiten en kinderen vanaf twee jaar te dwingen maskers te dragen: Zij geloven dat de schade aan de gezondheid en het welzijn van de kinderen het waard is (net zoals Madeleine Albright dacht dat het vermoorden van een half miljoen Iraakse kinderen het waard was) omdat door de kinderen te misbruiken “we oma redden” (en in mindere mate leraren, ouders en andere volwassenen).*

Madeleine Albrights enthousiaste goedkeuring van de moord op een half miljoen kinderen, zoals Amerika’s opzettelijke vernietiging van zijn kinderen tijdens en na de COVID-pandemie, lijkt op het eerste gezicht een vergissing. Dat kan Albright toch niet hebben bedoeld! Amerikanen zouden hun eigen kinderen zeker niet opzettelijk slopende handicaps en gevaarlijke experimenten toebrengen!

Het hangt ervan af wat je bedoelt met woorden als “opzettelijk” en “met opzet”. Dichters en verhalenvertellers hebben altijd geweten wat Freud beweerde te hebben ontdekt in de late 19e eeuw: Veel menselijke motivatie is onbewust, vooral als het gaat om de donkere, atavistische aspecten van onze psyche.

Met dat in gedachten, laten we de mogelijkheid overwegen dat iets Amerikanen drijft om hun jongen op te offeren. Bewijs voor die stelling is er in overvloed: Niet alleen de manier waarop kinderen voor de COVID Moloch worden gegooid, maar ook:

• Het feit dat Amerikanen elk jaar bijna een miljoen van hun ongeboren kinderen doden;
• Het voortdurende schandaal van steeds meer routinevaccinaties (momenteel 72 injecties met 91 antigenen), de waarschijnlijke oorzaak van de explosie van chronische ziekten die de jongere generaties heeft verlamd;
• De manier waarop baby’s en jonge kinderen op steeds jongere leeftijd uit de armen van hun moeders worden gerukt en worden overgeleverd aan de niet-zo-zachte genade van commerciële kinderdagverblijven;
• De manier waarop het welzijnssysteem en de degenererende sociale zeden hebben samengespannen om ervoor te zorgen dat steeds grotere aantallen Amerikaanse kinderen opgroeien in emotioneel, cultureel en economisch verarmde eenoudergezinnen;
• En tenslotte, het bestaan van wijdverbreide kinderhandel en seksslavernij, waarbij het hoogste niveau van de Amerikaanse politieke, economische en journalistieke elite diep betrokken is.

Laten we eerlijk zijn: Zoals George Clinton zei, Amerika eet zijn jongeren op.

Maar hoe is dat “offeren”? Waar komt Moloch in beeld? Om die vragen te beantwoorden moeten we het baanbrekende werk van antropoloog-filosoof René Girard bekijken, die stelde dat alle culturen hun oorsprong vinden in mensenoffers. Zoals Stanford News opmerkte in zijn overlijdensbericht van november 2015:

De zondebok waarop de schuld wordt afgeschoven is meestal een machteloos, gemarginaliseerd individu of gemeenschap. De onschuld van de zondebok kan hem, paradoxaal genoeg, nog meer tot doelwit maken: Denk aan de maagden die in de vulkanen werden gegooid, of de schuldeloze geit die beladen werd met de zonden van de gemeenschap en in de wildernis werd gedreven. En wie is onschuldiger, machtelozer en gemarginaliseerder dan kinderen? Geen wonder dat kinderen de favoriete slachtoffers zijn van zoveel offermaatschappijen, van de Moloch-aanbiddende Kanaänieten, tot de pre-koloniale Ibo die beschreven worden in Chinua Achebe’s Things Fall Apart, tot de satanische sekteleden van Amerika’s machtselite die bijeenkomen in plaatsen als Bohemian Grove (en, volgens sommigen, bepaalde restaurants in Washington DC).

Girards idee van opoffering was een gedenkwaardige intellectuele doorbraak in de menswetenschappen. Maar het mist twee belangrijke aspecten van het fenomeen, wat we de pragmatische en de spirituele dimensie van offeren kunnen noemen. Pragmatisch gezien zijn er in de loop van de menselijke geschiedenis tijden en plaatsen geweest waarin het opofferen van bepaalde mensen gewoon verstandig en realistisch leek. Het gebeurt voortdurend, in militaire zaken, tot op de dag van vandaag. En het gebeurde ook regelmatig in niet-militaire contexten bij zeer diverse volkeren. Bij de nomadische Khoi-San in Afrika werden, wanneer de ouderen een ondraaglijke last werden, of de voedselvoorraad de huidige generatie baby’s niet meer kon dragen, de niet-productieve ouderen of jongeren gewoon gedood. In het pre-islamitische Arabië werden babymeisjes regelmatig levend begraven, waardoor de bevolking in een vijandige omgeving werd beperkt en de man-vrouw verhouding werd rechtgetrokken in een cultuur waar mannen meestal jong stierven door onophoudelijke plunderingen en vetes. Vandaag, nu de wereldbevolking groeit naar acht miljard, is er misschien een subliminaal gevoel onder de massa’s, en een volledig bewust bewustzijn onder de elites, dat elk nieuw kind de angstaanjagende vergelijking tussen bevolking en middelen een beetje erger maakt.

En dan is er nog de zo belangrijke spirituele dimensie. Onze geestelijke toestand wordt grotendeels bepaald door ons vermogen om het zelf (vooral zijn basale verlangens) op te offeren voor de Ander (zowel menselijk als goddelijk). Zij die er het best in slagen dit offer of deze overgave (islam) van het lagere zelf te brengen, worden profeten/heiligen/mystici, terwijl zij die het meest spectaculair falen door de Ander op te offeren aan het zelf in plaats van andersom, monsterlijke egoïsten, sybarieten en machtswellustelingen, narcisten en sociopaten worden.

Amerikanen, velen van hen in ieder geval, hebben ooit hun ego opgeofferd voor iets dat groter was dan zijzelf. Een concrete uitdrukking van die geestelijke toestand was de manier waarop zij zich opofferden voor hun kinderen, door hard te werken in onaangename baantjes met een lage status zodat het leven van hun kinderen beter zou worden. Dit werd echt gedaan voor de kinderen, niet voor de egobevrediging van de ouders.

Tegenwoordig lijken sommige Amerikanen uit de midden- en hogere middenklasse zich buitengewoon op te offeren voor hun kinderen door hen bijles te geven, hen naar voetbaltrainingen te rijden en alle mogelijke trucs uit het boekje uit te proberen om hun kinderen toegelaten te krijgen tot universiteiten met een hoge status. Maar niets van dit alles gaat echt over de kinderen. Het gaat om het ego van de ouders. Ze willen kunnen opscheppen over “mijn zoon de Harvard student” of “mijn dochter de dokter”. Dit narcistische aspect van de Amerikaanse cultuur in het algemeen en het ouderschap in het bijzonder is in het tijdperk van de sociale media in een stroomversnelling geraakt, nu de buitensporige bezorgdheid van mensen over hun imago en vermeende status het nationale gesprek lijkt te domineren.

Als je nog meer bewijs nodig hebt dat Amerika zijn kinderen opoffert, kijk dan maar naar de economische statistieken. Jonge getrouwde mensen met kinderen krijgen al tientallen jaren een steeds kleiner deel van de nationale taart, terwijl pre-boomer en nu boomer gepensioneerden en andere oudere niet-ouders en post-ouders het spreekwoordelijke leeuwendeel van de rijkdom opstrijken. Allerlei frivole luxe goederen en diensten nemen toe, meestal ten dienste van oudere, rijkere mensen, terwijl één op de zeven kinderen in armoede leeft, huisvesting steeds onbetaalbaarder wordt en de meeste jonge ouders twee inkomens nodig hebben om het hoofd boven water te houden – waardoor hun kinderen de ouderlijke zorg wordt onthouden die zij zouden genieten in een twee-ouder gezin met één inkomen.

Geestelijk bevinden we ons dus in een decadente, narcistische fase, een steile neergang in de grafiek van beschavingsstijgingen en -dalingen; en pragmatisch voelen we aan dat kinderen, op zo’n somber en onzeker historisch moment, niet zo’n goede zaak zijn. Het resultaat is een cultuur die in staat is leiders te kiezen die ons vertellen onze kinderen in de rij te zetten en ze zonder duidelijke reden gevaarlijke experimentele stoffen in te spuiten. En als blijkt, zoals sommige bewijzen suggereren (zie HIER, HIER en HIER) dat het werkelijke doel van de MRNA COVID-vaccins is om de vruchtbaarheid te schaden en daardoor de geboorte van kinderen te voorkomen, dan is het denkbaar dat de enorme reikwijdte van die monsterlijke, leugenachtige vernietiging van het ongeboren kind door de generaties heen doorklinkt en Madeleine Albright verdringt als het grootste massale kinderoffer in de menselijke geschiedenis.

Zullen ouders in opstand komen tegen dit nieuwe ritueel van technocratische kindoffers? Door de MRNA-vaccins te verwerpen en zich aan te sluiten bij de golf van schoolbesturen die in opstand komen tegen de oorlog van de transhumanistische technocraten tegen de mensheid in het algemeen en kinderen in het bijzonder, zullen Amerikaanse ouders niet alleen hun kinderen redden, maar ook hun beschaving?

*Ja, ik weet dat de COVID vaccins niet effectief zijn tegen overdracht, dus de mensen die denken dat het inenten van hun kinderen oma zal redden hebben het mis. Maar toch, is dat wat ze denken.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/10/17/uw-regering-probeert-u-te-vermoorden-vertrouwelijke-pfizer-documenten-onthullen-dat-covid-vaccinatie-gaat-leiden-tot-massale-ontvolking/