Bankiers bedenken manieren om koolstofkredieten te krijgen voor emissies die ze mogelijk hebben uitgestoten, maar niet hebben gedaan

0

Welke andere industrie krijgt betaald voor iets wat ze hadden kunnen doen, maar niet hebben gedaan?

De koolstofmarkt is de perfecte oplichterij-quasi-belastingvaluta voor onze bankiersoverlords. Ze verhandelden altijd reducties in een onzichtbaar gas, nu verhandelen ze reducties van een denkbeeldige toename die misschien nooit had plaatsgevonden, schrijft Jo Nova.

Koolstofkredieten waren altijd atmosferische nulliteiten die “theoretisch het weer zouden kunnen veranderen”. Nu zijn ze minder…

Het is een leuke klus als je het kunt krijgen. Dit elastische spel kan zich uitbreiden om zoveel mogelijk van de economie te bestrijken. De uitbetaling van de bankiers wordt alleen beperkt door hoeveel ze uit hun politieke vazallen kunnen persen. Huiseigenaren krijgen geen “koolstofkrediet” voor het uitzetten van een verwarming die ze misschien aan hebben laten staan, of voor het niet kopen van een tweedehands Dodge Challenger Hellcat. Dit is een spel dat alleen de superrijke geldwisselaars kunnen spelen. De Blob heeft effectief een secundaire fiatvaluta in de wereld opgezet met een Byzantijns web van regels die ze controleren, maar geen fysieke producten voor levering.

Zoals Steve Milloy zegt: Binnenkort: eindeloze klimaatfraude bij banken

Bankiers vinden manier om krediet te claimen voor vermeden emissies

Bankiers kunnen binnenkort krediet claimen voor emissies die zij met hun financiering hebben helpen voorkomen, aangezien het grootste vrijwillige koolstofboekhoudkader ter wereld voor de financiële sector werkt aan het verbreden van de standaarden.

Volgens de Partnership for Carbon Accounting Financials kunnen banken bij deze aanpak uitgaan van een contrafactisch scenario waarin de emissies hoog blijven en dat vergelijken met de CO2-reductie die hun leningen of obligaties mogelijk maken.

Let op de galactische grootte:

De door PCAF voorgestelde normen maken deel uit van een groter pakket aan wijzigingen en aanvullingen die ertoe zullen leiden dat minimaal 90% van de wereldwijd beheerde activa onder het CO2-boekhoudsys teem vallen.

Advertisement

Waarom stoppen bij 90%? Wanneer houdt het op?

Het idee kwam van het Monster Banker Cartel, dus we weten dat het de bankiers ten goede zal komen:

De Glasgow Financial Alliance for Net Zero , de grootste klimaatcoalitie in de financiële sector, introduceerde vorig jaar het idee van een nieuwe metriek om transitiefinanciering te stimuleren, en noemde het verwachte emissiereducties (EER). Het basisprincipe is dat financiële bedrijven de emissies die verband houden met de entiteit of activa in een business-as-usual-scenario vergelijken met die welke worden bereikt als dat bedrijf een op wetenschap gebaseerd transitieplan implementeert, of als een vervuilende activa uiteindelijk wordt gesloten. De zogenaamde delta is de EER.

Natuurlijk laten bedrijven inefficiënte producten steeds vallen ten gunste van betere producten, maar nu kunnen ze zeggen dat ze de verwachte emissies hebben verminderd en verdienen ze daarmee koolstofkredieten. Die kunnen ze verkopen aan een ander bedrijf of gebruiken om de kosten van hun chartervluchten naar Azerbeidzjan te compenseren.

Dit zal het beste werken voor grote bedrijven die het zich kunnen veroorloven om “klimaatadvocaten” te betalen om de formulieren in te vullen, en “klimaatlobbyisten” om alle regels naar eigen inzicht te buigen. Het is een andere tool om het leven moeilijker te maken voor kleine bedrijven en klanten, maar makkelijker voor de grote man.

Merk op dat er nog een ander monsterlijk bankierskartel is, genaamd PCAF, met in dit geval activa ter waarde van 92 biljoen dollar.

PCAF werd in 2015 tijdens de klimaattop in Parijs opgericht door Nederlandse financiële instellingen . Het doel was om banken en investeerders aan te moedigen hun steentje bij te dragen aan de transitie naar een koolstofarme economie.

Sindsdien is het aantal financiële instellingen dat deze boekhoudmethoden toepast of al toepast gestegen tot meer dan 550, met gezamenlijke financiële activa van 92,5 biljoen dollar, aldus de website van PCAF.

Het is tijd voor een monsterronde van antitrustrechtszaken.


Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.


Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over

Meer Laden
Abonneer
Laat het weten als er
guest
0 Comments
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties