Volgens de koloniale gegevens was de eerste slaveneigenaar in de Verenigde Staten een zwarte man.
Voor 1655 waren er geen wettelijke slaven in de koloniën, alleen ‘indentured servants’ (dienstknechten). Alle meesters waren verplicht om hun knechten na verloop van tijd vrij te laten. Zeven jaar was de grens dat een dienstknecht kon worden vastgehouden.
Bij hun vrijlating kregen ze 50 hectare land toegewezen. Dit gold ook voor de zwarte Afrikanen die van slavenhandelaren gekocht waren. Zwarten kregen bij hun vrijlating ook 50 hectare grond toegewezen.
Anthony Johnson was een neger uit het hedendaagse Angola
Hij kwam niet vrijwillig over, zoals velen deden, die ermee akkoord gingen om dienstknechten te worden in ruil voor de overgang naar de Nieuwe Wereld. Johnson werd in Angola gevangen genomen door naburige stamleden en uiteindelijk verkocht aan een koopman die hem naar Virginia bracht, waar hij vervolgens verkocht werd aan een tabaksboer.
Desondanks was Johnson technisch gezien geen slaaf, zoals de meesten denken. Hij moest de boer gewoon een tijdje dienen in ruil voor kost en inwoning. Maar net als slaven konden ook geknechte dienaren worden verkocht of uitgeleend aan iemand anders en konden ze worden gestraft hoe de eigenaar van hun contract het geschikt achtte.
In 1619 werd hij naar de VS gebracht om op een tabaksplantage te werken. In 1622 werd hij bijna gedood toen Powhatan Indianen de boerderij aanvielen. 52 van de 57 mensen op de boerderij kwamen om het leven bij de aanval. Hij trouwde met een vrouwelijke zwarte bediende terwijl hij op de boerderij werkte.
Toen Anthony werd vrijgelaten werd hij wettelijk erkend als een “vrije neger” en runde hij een succesvolle boerderij. Ze floreerden al snel en maakten gebruik van het “headright”-systeem om meer kolonisten aan te moedigen over te komen, waarbij je 50 hectare land zou krijgen als je betaalde om een nieuwe kolonist over te laten brengen, of je ze nu aan de kade kocht of het met iemand anders zou arrangeren.
In 1651 had hij 250 hectare en vijf zwarte dienstkechten in zijn bezit. In 1654 was het tijd voor Anthony om John Casor, een zwarte knecht, vrij te laten. In plaats daarvan vertelde Anthony aan Casor dat hij zijn tijd verlengde. Casor vertrok en werd tewerkgesteld door de vrije blanke Robert Parker.
Anthony Johnson daagde Robert Parker in 1654 voor het Northampton gerechtshof. In 1655 oordeelde de rechtbank dat Anthony Johnson John Casor voor onbepaalde tijd kon vasthouden.
Johnson won uiteindelijk de zaak, en niet alleen kreeg hij zijn knecht terug, maar Casor werd Johnson’s slaaf voor het leven zoals Johnson had gezegd dat hij was. De rechtbank gaf een gerechtelijke sanctie aan zwarten om leden van hun eigen ras als slaaf te houden. Zo werd Casor de eerste permanente slaaf en Johnson de eerste slaveneigenaar. Dit maakte Johnson officieel de eerste legale slaveneigenaar in de Britse koloniën die uiteindelijk de Verenigde Staten zouden worden.
De beslissing van de rechter over deze zaak werd als volgt aangekondigd:
This daye Anthony Johnson negro made his complaint to the court against Mr. Robert Parker and declared that hee deteyneth his servant John Casor negro under the pretence that said negro was a free man. The court seriously consideringe and maturely weighing the premisses, doe fynde that the saide Mr. Robert Parker most unjustly keepeth the said Negro from Anthony Johnson his master … It is therefore the Judgement of the Court and ordered That the said John Casor Negro forthwith returne unto the service of the said master Anthony Johnson, And that Mr. Robert Parker make payment of all charges in the suit.
Blanken konden tot 1670 nog steeds geen zwarte als slaaf houden. In dat jaar nam de koloniale vergadering wetgeving aan die vrije blanken, zwarten en indianen het recht gaf om zwarten als slaven te bezitten.
Tegen 1699, veroorzaakte het aantal vrije zwarten vrees voor een “negeropstand”. Virginia beval de repatriëring van vrijgelaten zwarten terug naar Afrika. Veel zwarten verkochten zichzelf aan blanke meesters, zodat ze niet naar Afrika hoefden te gaan. Dit was de eerste poging om de vrije zwarten voorzichtig terug te sturen naar Afrika. De moderne naties Sierra Leone en Liberia zijn beide ontstaan als kolonies van gerepatrieerde voormalige zwarte slaven.
De zwarte slaveneigenaren bleven echter gedijen in de Verenigde Staten.
In 1830 woonden er 3.775 zwarte families in het Zuiden die zwarte slaven bezaten. In 1860 waren er alleen al in de stad New Orleans ongeveer 3.000 slaven in het bezit van zwarte huishoudens.
Bron:
HOW ANTONIO THE NEGRO (ANTHONY JOHNSON) WENT FROM “SLAVE” TO “SLAVE OWNER”
America’s first slave owner was a black man.
*Archief artikel – februari 2019
Meld je aan voor onze nieuwsbrief:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2020/10/23/blanke-slaven-bouwden-amerika/
