Toen ik vlak voor Trumps “Bevrijdingsdag” mijn laatste essay China’s Strategy to Defeat US by Bankrupting It schreef, dacht ik dat ik over een maand, als de rust wat is wedergekeerd, een vervolg zou schrijven. De ontwikkelingen verlopen zoals voorspeld, maar veel sneller dan ik had verwacht, schrijft Hua Bin.
Met de aankondiging van vrijdagavond dat Trump in China geproduceerde smartphones, chips, computers en elektronica vrijstelt van het “wederkerige (een complete farce)” tarief van 125%, goed voor ongeveer een kwart van China’s export naar de VS, ging koning Trump in feite door zijn knieën en capituleerde. Hoe Karoline Leavitt het ook wendt of keert, Trump knipperde niet met zijn ogen, hij ontweek.
Anthony Blinken had gelijk. In internationale betrekkingen zit je óf aan tafel, óf je staat op het menu. We hebben ontdekt dat Chicken Trump samen met Chicken Kiev op het menu staat.
In mijn vorige essay merkte ik op dat Trumps handelsbeleid was alsof hij een pistool tegen zijn eigen hoofd zette om de wereld te bedreigen. Ik had geen idee dat hij met zijn andere hand een scheermes op zijn keel zou zetten en er ook nog wat rattengif bij zou eten.
Normaal gesproken zou ik conclusies trekken na “de kogel nog even laten vliegen”. Maar een paar dingen zijn al duidelijk sinds 2 april, FOOLS Day. We kunnen anticiperen op wat er de komende maanden en jaren waarschijnlijk gaat gebeuren.
In dit essay deel ik mijn voorspellingen. Ik richt me op het grotere geheel en raad af om je te laten meeslepen door de dagelijkse (zelfs uur na uur) krantenkoppen die ongetwijfeld uit de overvolle media zullen komen.
In een later te publiceren vervolgessay zal ik de lessen delen die ik heb geleerd uit de gebeurtenissen van de afgelopen week. Er zijn zoveel mythes ontkracht en er zijn zoveel naakte waarheden aan het licht gekomen toen het eb werd.
Hier zijn mijn topvoorspellingen:
- Trump heeft verloren en zal van China weinig concessies krijgen.
Als je alle theatrale details van de afgelopen twee weken even buiten beschouwing laat, is het duidelijk dat China het primaire doelwit is van Trumps totale tarievenoorlog. Helaas voor hem, zoals hij al tegen Zelensky zei, heeft Trump zelf deze keer geen kaarten in handen.
De handelsoorlog speelt zich af op twee niveaus: economisch en politiek.
Op economisch vlak is de VS na ASEAN en de EU de derde grootste afzetmarkt voor Chinese export, goed voor 12,5% ($440 miljard van de $3,5 biljoen), een daling ten opzichte van 20% in 2018. De Amerikaanse export ter waarde van $440 miljard vertegenwoordigt 2,3% van het Chinese bbp ($19 biljoen). De handel van China met de VS is sinds 2018 gekrompen. De handel met de rest van de wereld (Rusland en het Zuiden in het algemeen) groeit snel.
De VS is al geen belangrijke afzetmarkt voor Chinese goederen. China exporteert bijvoorbeeld geen elektrische auto’s naar de VS (100% importheffing dankzij Biden) en is nog steeds ’s werelds grootste exporteur van elektrische auto’s.
Zelfs als de handel met de VS tot nul daalt, kan China het verlies aan Amerikaanse export compenseren door meer in eigen land te consumeren en meer aan de rest van de wereld te verkopen.
De Chinese overheid beschikt over tal van fiscale en monetaire instrumenten om de binnenlandse consumptie te stimuleren. Er is een buitenlandse reserve van $ 3 biljoen (inclusief $ 760 miljard aan Amerikaanse staatskas) en $ 13 biljoen aan binnenlandse spaargelden. Alleen al het Chinese handelsoverschot bedroeg in 2024 $ 1 biljoen. Veel van deze middelen kunnen worden gebruikt om de negatieve gevolgen van een handelsoorlog met de VS te compenseren.
Als we nog wat dieper graven: 90% van China’s export naar de VS bestaat uit technologische producten, machines, farmaceutische producten, batterijen, groene energieproducten en kritieke mineralen. Slechts 10% bestaat uit producten met een lage toegevoegde waarde, zoals schoenen, kleding, speelgoed en meubels. 30-40% van de Chinese export naar de VS wordt in de VS geproduceerd als onderdelen en componenten.
Gezien China’s positie in de wereldwijde toeleveringsketen zullen Amerikaanse bedrijven en consumenten het zeer moeilijk vinden om Chinese goederen economisch te vervangen – direct of indirect in de handel met andere landen. Anders zou de Chinese export naar de VS na de eerste handelsoorlog van Trump in 2018 al veel lager zijn geworden.
Aan de andere kant bestaat 70% van China’s import uit de VS uit landbouw- en energieproducten die vervangen kunnen worden door andere leveranciers in Brazilië, Rusland en elders.
In 2022 waren de VS voor 532 belangrijke productcategorieën afhankelijk van China – bijna vier keer zoveel als in 2000 – terwijl China’s afhankelijkheid van Amerikaanse producten in dezelfde periode met de helft was afgenomen. De VS is bijna uitsluitend afhankelijk van China voor zeldzame aardmetalen voor hightechproductie en voor API (actieve farmaceutische ingrediënten) voor de productie van medicijnen. 95% van de antibiotica die in de VS worden gebruikt, wordt in China geproduceerd. Als China de afhankelijkheid blokkeert, zullen de Amerikaanse technologie- en farmaceutische industrie hieronder lijden. China was het meest afhankelijk van de VS voor halfgeleiders, maar die handel is al stopgezet door Bidens chipembargo.
Kortom, China is simpelweg veel minder afhankelijk van de VS op handelsgebied dan andersom. Op het grote geheel genomen staat China bovenaan de wereldwijde toeleveringsketen (als producent) en de VS onderaan (als consument). China kan evenveel, zo niet meer, problemen veroorzaken voor Amerikaanse bedrijven en huishoudens.
Bovendien kan China op financieel vlak de Amerikaanse economie enorm ontwrichten als het besluit zijn Amerikaanse staatsobligaties af te stoten, waardoor de leenkosten voor iedereen in de VS stijgen. Dit zou de VS een enorme klap kunnen bezorgen, aangezien het land op alle niveaus, van overheid en bedrijfsleven tot huishoudens, zwaar is gefinancierd. China heeft tot nu toe afgezien van deze nucleaire optie, maar deze optie ligt zeker op de loer als de economische oorlog escaleert.
Op politiek niveau is de handelsoorlog tussen de VS en China een strijd van nationale vastberadenheid geworden. Het maakt deel uit van het volledige spectrum van de confrontatie tussen de VS en China. Xi geniet vrijwel unanieme binnenlandse steun om standvastig te zijn tegen Trump, wiens handelsoorlog met China is uitgegroeid tot een oproep tot mobilisatie. Trumps totale gebrek aan respect voor Amerikaanse handelspartners (“kissing my ass”) die bereid zijn te onderhandelen (zoals Vietnam en Japan) stoot de Chinezen alleen maar af en maakt elke concessie uiterst onaangenaam.
Aan de andere kant leiden de chaos op de Amerikaanse financiële markten (aandelen, obligaties, valuta) en het vooruitzicht van een op hol geslagen inflatie tot een breed gedragen wrok over Trumps zelfopgelegde pijn, van miljardairs tot de arbeidersklasse. Zelfs MAGA-fanaten maken zich zorgen over de impact op hun portemonnee. Koning Trump heeft noch het politieke kapitaal, noch de persoonlijke moed om standvastig te blijven.
Terwijl Trump opschept over andere landen die “mijn kont kussen”, slaat Xi hem voor de ogen van de wereld met zijn broek op zijn kont. Hoewel Trump pathetisch verkondigde “Xi is mijn goede vriend”, wordt die genegenheid nooit beantwoord en met absolute minachting door Peking behandeld. Xi heeft Trumps naam sinds 2 april niet eens meer in het openbaar genoemd.
Omdat het belangrijkste doel van de handelsoorlog is om China pijn te doen, heeft China’s harde standpunt ervoor gezorgd dat Trumps tariefbeleid irrelevant is geworden en het mikpunt is geworden van een slechte grap.
- Trump zal een aantal beperkte concessies van zwakke landen en vazalstaten krijgen en zal een grote overwinning uitroepen.
Zoals Trump het botweg verwoordde, hebben veel landen contact opgenomen met “kus mijn kont… alsjeblieft meneer, alsjeblieft”. Hij maakt ongetwijfeld onzin met de cijfers – het waren “meer dan 50 landen”, “70 landen” en vervolgens “meer dan 75 landen” van de ene woordvoerder naar de andere. Toch zullen landen als Vietnam, Japan, Zuid-Korea, India, Canada, Mexico, enzovoort, in verschillende mate voor zijn dwang buigen.
Ze zullen voorstellen om de tarieven te verlagen, beloven meer Amerikaanse goederen te kopen en misschien investeren in de Amerikaanse industrie of meer Amerikaanse staatsschuld opkopen. Trumps chantage zal zijn pond vlees afpakken van zwakke slachtoffers.
Hij had die deals echter gemakkelijk via bilaterale onderhandelingen kunnen sluiten (aangezien veel van die staten vazalstaten zijn met weinig zeggenschap) en zonder deze handelspartners te vernederen. In plaats daarvan koos hij ervoor om iedereen kwaad te maken – zelfs degenen die hem inderdaad de grond in boren, vinden het niet prettig om als zodanig te worden aangesproken…
- De economische koers van de VS zal niet veranderen
Met of zonder de ‘wederkerige’ tarieven zal de VS niet op korte termijn op een betekenisvolle manier kunnen herindustrialiseren en banen in de industrie terugbrengen.
Dit komt doordat het tariefbeleid de werkelijke oorzaak van de huidige economische problemen in de VS niet aanpakt. De-industrialisatie is het resultaat van decennia van financialisering, winstgedreven outsourcing, gebrekkige binnenlandse infrastructuur en onderwijs, overregulering en op de korte termijn gerichte, op aandeelhouders gerichte neoliberale economische praktijken.
Technologische transformaties zoals AI en automatisering maken het steeds moeilijker om banen in de productiesector terug te brengen.
De VS is tegenwoordig een economie met hoge kosten. De infrastructuur, van wegen, bruggen, havens tot spoorwegen, is verbrokkeld en niet in staat om grootschalige industriële productie te ondersteunen.
De beroepsbevolking is laaggeschoold en niet getraind om hoogwaardige hightechproductie uit te voeren. Starbucks-barista’s en McDonald’s-hamburgerflippers maken niet automatisch batterijmechanieken. En er zullen geen “miljoenen en miljoenen” Amerikaanse arbeiders zijn die kleine schroefjes in iPhones draaien zoals Lutnick zo behulpzaam pontificeerde.
Het management laat zich leiden door kwartaalwinsten en is afkerig van investeringen op de lange termijn en het nemen van risico’s.
De heersende elite bestaat uit financiers en advocaten, niet uit ingenieurs. Ze weten niet hoe ze fabrieken moeten bouwen, een toeleveringsketen moeten ontwikkelen, dingen moeten ontwerpen en produceren, en hoe ze een personeelsbestand moeten aansturen.
Het is immers zoveel makkelijker om geld te verdienen op de beurs, als spreker op tv of als online influencer. Het is makkelijker om marketing of rechten te studeren dan natuurkunde of techniek. Het harde werk om dingen te maken zit niet meer in het DNA van de VS.
De kosten van herindustrialisatie zijn simpelweg te hoog en lopen op tot vele biljoenen dollars, bovenop het niveau van een land met een staatsschuld van 36 biljoen dollar (en dan tellen we de vele biljoenen dollars aan bedrijfs- en huishoudschulden nog niet eens mee).
- Traditionele veilige havens zoals de Amerikaanse schatkist en valuta zullen afbrokkelen – de dedollarisering zal versnellen
Ondanks het luidkeels dreigen met het de-dollariseren van elk land tijdens zijn campagne (“Ik zal 100% invoerrechten heffen op iedereen die de Amerikaanse dollar niet wil gebruiken”), heeft Trump het grootste geschenk gegeven aan de voorstanders van de-dollarisatie.
Als fiatvaluta berust de volledige waarde van de Amerikaanse dollar op de geloofwaardigheid van de uitgever: de Amerikaanse overheid. Trump, de chaosagent met zijn stemmingswisselingen, onsamenhangende uitspraken, irrationele besluitvorming en totale gebrek aan fundamenteel economisch gezond verstand, is erin geslaagd het onmogelijke te doen: tegelijkertijd de Amerikaanse aandelen, obligaties en valuta te laten dalen!
Het resultaat van zijn gekke zetten is dat de kosten voor lenen stijgen, de investeringen dalen, de inflatie stijgt, de levensstandaard daalt en dat niet alleen de vijanden van de VS, maar zelfs de ‘vrienden’ ervan, massaal hun geld uit de Amerikaanse dollar halen.
Xi en Poetin kunnen geen van bovenstaande doen. Alleen koning Trump kan dit – de VS veranderen in een economische, terroristische schurkenstaat!
- De Amerikaanse rivaliteit met China zal verder gemilitariseerd worden en een hete oorlog is waarschijnlijker dan ooit
Na de handelsoorlog en de technologieoorlog met China, zullen de VS zich verder voorbereiden op een militaire confrontatie. Ze verhogen hun militaire uitgaven al tot een historische $1 biljoen (volgens Hegseths uitvoerige dankbetuiging aan Mr. President X).
Mensen zeggen dat Trump een vredespresident is en niet van oorlogen houdt. Ik heb die onzin nog geen seconde geloofd. Als je iets over hem te weten bent gekomen, van zijn publieke gedrag tot de boekenplanken vol boeken die zijn uitgegeven door mensen die met hem in contact zijn gekomen, dan moet je weten dat Donald Trump geen enkel moreel kompas heeft, een bedrieger en een agressieve pestkop in hart en nieren is. Hij is geen vredestichter. Zijn acties in Jemen en dreigementen tegen Iran zijn daar het duidelijke bewijs van.
Het is een vaststaand feit dat de hoogste prioriteit van het Amerikaanse regime is om China met alle mogelijke middelen te verzwakken en te vernietigen. De enige reden dat er geen hete oorlog is uitgebroken, is dat de kansen tegen het Amerikaanse leger zijn en het Amerikaanse regime nog steeds de illusie koestert China economisch en technologisch te verslaan. Naarmate China’s opkomst echter onstuitbaar wordt en alle kaarten zijn gedeeld en mislukt, zullen de VS hun toevlucht nemen tot geweld.
Net als bij de handelsoorlog en de technologieoorlog bereidt China zich al lang voor op een eventuele confrontatie in de westelijke Stille Oceaan. Of er nu een hete oorlog uitbreekt in Taiwan of de Zuid-Chinese Zee, of het nu een proxy-oorlog is of een directe oorlog, China zal tot het einde vechten en winnen. https://huabinoliver.substack.com/p/comparing-war-readiness-between-china
- De race is begonnen: zal de VS als eerste imploderen en failliet gaan, of zal er eerst een hevige oorlog uitbreken tussen de VS en China?
Zoals ik in mijn eerdere essay al aangaf, is de strategie van China om de VS te verslaan erop gericht het land failliet te laten gaan voordat er een grote oorlog uitbreekt. Dit lijkt veel op de strategie van de VS om de USSR te verslaan.
Trumps tarievenoorlog en het budget van het Pentagon hebben het tempo versneld – de VS kampt met hogere leenkosten (en dus rentebetalingen) en hogere militaire uitgaven tegelijk – de twee grootste uitgavenposten voor de Amerikaanse overheid. Je kunt er ook op rekenen dat Trump zijn neoconservatieve Project 2025-plan doorzet om de belastingen voor zijn rijke donateurs te verlagen.
Omzet verlagen en kosten verhogen is een gegarandeerde manier om failliet te gaan – iets waar Donald Trump ruime ervaring mee heeft. Dit is tenslotte een man die zes keer failliet is gegaan en er op de een of andere manier in is geslaagd om casino’s failliet te laten gaan!
Terwijl China de Sun Tzu-strategie van de oorlogskunst volgt om te winnen zonder te vechten, zet Trump zijn ‘scheet van de deal’ in om te bluffen en te bedriegen. Zoals ik de vorige keer al zei, is Trump de beste onbetaalde agent voor het (trots) communistische China.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
De Chinese regering wilde niets liever dan in vrede en harmonie en samenwerking leven met de USA. Dit is de reden waarom ze zoveel geld hebben geïnvesteerd in Amerikaanse staatsschuld: om het Amerikaanse systeem recht te houden.
Maar naarmate de Amerikanen meer en meer een oorlogszuchtige houding aannemen tegenover China, gaan de Chinezen (hopelijk) de Amerikaanse staatsschuld dumpen, en dan valt het Amerikaanse kaartenhuisje in elkaar.
De goede wil en de samenwerkingsbereidheid van de Chinezen is enorm geweest, zelfs naar het land dat een deel van hun grondgebied bezet (Taiwan), maar hopelijk worden de Chinezen snel een beetje realistisch.
De USA is een agressief en oorlogszuchtig land, je kan daar gewoonweg niet mee in vrede leven, omdat zij dit zelf absoluut niet willen.
met “het land dat een deel van hun grondgebied bezet” bedoel ik natuurlijk de USA