In een gedetailleerde strategische partnerschapsovereenkomst die vorige week in Moskou werd ondertekend, dagen de Euraziatische grootmachten Rusland en Iran de door de VS geleide wereldorde uit en waarschuwen ze de nieuwe president.
Timing is alles in geopolitiek. Afgelopen vrijdag in Moskou, slechts drie dagen voor de inauguratie van de Amerikaanse president Donald Trump in Washington, ondertekenden de belangrijkste BRICS-leiders, de Russische president Vladimir Poetin en de Iraanse president Masoud Pezeshkian, een Comprehensive Strategic Partnership Agreement, gedetailleerd in 47 artikelen, twee keer zoveel als in de recente Russisch-Noord-Koreaanse deal, schrijft Pepe Escobar.
Dit strategische partnerschap is nu in steen gebeiteld, net nu de – onbetaalbare – gigantische schuld van de Amerikaanse overheid een ongekende $ 36,1 biljoen bereikt, wat gelijkstaat aan $ 106.400 per Amerikaan, en net nu het Amerikaanse aandeel in de wereldeconomie voor het eerst onder de 15 procent zakt, op basis van cijfers van de Wereldbank/IMF.
In scherp contrast hiermee is het strategische partnerschap tussen Rusland en Iran erop gericht om de onderling verbonden drijfveer van cruciale multilaterale organisaties die de nieuwe multimodale wereld willen organiseren, nog verder te versterken : BRICS+, de Shanghai Cooperation Organization (SCO) en de Eurazië Economische Unie (EAEU).
Noem het een mijlpaal in het lange, voortdurende Euraziatische integratieproces. Of, zoals de Global Majority het grotendeels interpreteert, een directe, soevereine uitdaging aan de stervende, door het Westen opgelegde “op regels gebaseerde internationale orde.”
Het brede strategische partnerschap tussen Teheran en Moskou stimuleert de samenwerking op het gebied van veiligheid en defensie en legt bijzondere nadruk op de soepele ontwikkeling van de International North-South Transportation Corridor (INSTC), een trans-Eurazische as die Rusland, Iran en India met elkaar verbindt en Iran verstevigt als een belangrijk doorvoerknooppunt voor Russisch gas en goederen die aan verschillende Afro-Eurazische partners worden verkocht.
Het herschrijven van de regels van asymmetrische oorlogsvoering
Het is verhelderend om Poetins eigen interpretatie van het partnerschap te benadrukken, dat hij een “baanbrekend document” noemt dat “ambitieuze doelen” stelt, gericht op “duurzame ontwikkeling.”
Hij voegde eraan toe dat Rusland en Iran op ‘de meeste’ kwesties van buitenlands beleid op één lijn zitten, dat ze onafhankelijke naties zijn en dat beide beschavingsnaties ‘externe druk weerstaan en zich verzetten tegen onrechtmatige sancties.’
De Iraanse minister van Buitenlandse Zaken Abbas Araghchi benadrukte hoe het partnerschap “unilateralisme vervangt door samenwerking en respect ”, in een overeenkomst die bedoeld is om Iran en Rusland de instrumenten te verschaffen om “ een nieuwe orde te bouwen waarin samenwerking hegemonie zal vervangen en respect oplegging.”
Nu, naar de details. Hoewel de overeenkomst niet is geconstitueerd als een formeel militair verbond, institutionaliseert het partnerschap militaire uitwisselingen op het hoogste niveau – van gezamenlijke oefeningen en wapenontwikkeling tot intelligence-sharing-projecten.
Moskou zal onvermijdelijk Sukhoi S-30 straaljagers, Pantsir-, Tok- en Buk-raketten en S-400-verdedigingssystemen (en in de nabije toekomst S-500’s) verkopen voor Iraanse luchtverdediging tegen mogelijke gevallen van Amerikaans-Israëlisch avonturisme, terwijl het een groot aantal in Iran gemaakte raketten en drones koopt. Uitwisselingen op het gebied van onderzoek naar kunstmatige intelligentie zullen ook worden gestimuleerd. Zowel Iran als Rusland staan wereldwijd aan het front bij het herschrijven van de regels van asymmetrische oorlogsvoering.
Het partnerschap bepaalt dat Rusland Iran zal voorzien van “hulp”. In de praktijk betekent dat niet alleen wapens, maar ook dat Moskou Teheran verdedigt bij de Verenigde Naties en andere internationale troepen tegen diplomatieke dreigingen en de effecten van ontwrichtende economische sancties minimaliseert.
En als er een aanval op Iran zou plaatsvinden, zal Rusland absoluut niet met de aanvaller samenwerken: er is geen informatie en geen toestemming om Russisch grondgebied te gebruiken voor aanvallen of invallen.
Energie-infrastructuur is een essentiële pijler van het partnerschap en zal erop gericht zijn om Irans fortuin te vergroten te midden van een verslechterende binnenlandse economie. Rusland zal state-of-the-art energietechnologieën leveren om de enorme – maar nog te upgraden – Iraanse energie-infrastructuur, pijpleidingnetwerken en steeds verder uitdijende handel in vloeibaar aardgas (LNG) te ontwikkelen.
Op de dag van de overeenkomst gaf de Russische minister van Energie Sergej Tsivilev nieuwe details over een nieuwe, 30-jarige Caspian Sea-pijpleidingdeal tussen Gazprom en de National Iranian Gas Company (NIGC), die Azerbeidzjan zal omvatten en waarschijnlijk zal proberen Bakoe weg te lokken van vijandige regionale standpunten. Rusland zal de infrastructuurkosten dekken en in feite gas leveren aan Iran en enkele van zijn buren.
Het verwachte volume van 55 miljard kubieke meter per jaar na voltooiing van het project is vergelijkbaar met de capaciteit van de tweeling Nord Stream naar de Europese Unie, die heimelijk door de Amerikanen is gesaboteerd, zoals de ervaren onderzoeksjournalist Seymour Hersh in 2022 onthulde.
Deze energiedeal is essentieel voor Teheran, want ook al heeft het de op één na grootste gasreserves ter wereld – 34 biljoen kubieke meter, alleen achter Rusland – het kampt met binnenlandse tekorten, vooral in de winter. De meeste van de enorme gasreserves van het land worden niet verkend vanwege decennialange Amerikaanse sancties.
Verbetering van het ‘laboratorium van de toekomst’
Op geo-economisch vlak bevinden Rusland en Iran zich in het hart van een van de belangrijkste verbindingscorridors van de 21e eeuw : de INSTC. Deze corridor verenigt drie BRICS-landen (de andere is India), is immuun voor sancties en vormt een veel sneller en goedkoper alternatief voor het ooit onmisbare Suezkanaal.
De andere corridor is de Noordelijke Zeeroute (NSR) door het Noordpoolgebied, die de Chinezen de IJszijderoute of Polaire Zijderoute noemen. China definieert zichzelf als een “bijna-Arctische staat.”
De INSTC is Eurazië-integratie op zijn best, en fungeert tevens als een belangrijk BRICS-connectiviteitsproject. De geo-economische gevolgen zijn verbijsterend, aangezien de INSTC het proces binnen BRICS+ zal versnellen om het door de Amerikaanse dollar gedomineerde internationale financiële systeem te omzeilen.
Rusland en Iran handelen al zwaar in hun eigen valuta’s en crypto’s terwijl ze werken aan het perfectioneren van een vertrouwelijk mechanisme om het in België gevestigde wereldwijde bankberichtensysteem SWIFT volledig te omzeilen. De volgende stap is het configureren van een Eurazië-breed betalingsnetwerk, dat gekoppeld zal worden aan een evoluerend BRICS-mechanisme, waarbij verschillende opties al worden besproken en getest in wat alleen kan worden omschreven als “een laboratorium van de toekomst”.
Spreekwoordelijke imperialistische hysterie die het partnerschap definieert als het nieuwe hoofdstuk van de nieuwe “as van het kwaad” – met Noord-Korea en China erbij voor de goede orde – is irrelevant. De geopolitieke timing is, nogmaals, onbetaalbaar – gekoppeld aan de terugslag tegen de sancties dementie.
Dementie zal overigens inherent blijven aan de door de VS geleide westerse as. National Insecurity-baas Jack Sullivan stelde voor zijn zielige vertrek voor aan het Witte Huis om de nucleaire sites van Iran aan te vallen vóór het begin van Trump 2.0 – iets dat de aankomende Republikeinse president direct in het oog van de orkaan zou hebben gestort: een enorme West-Aziatische oorlog.
Het probleem is dat de zionistische vuurring rond Trump deze aanvalsplannen feitelijk erft van de vertrekkende regering van Biden, en dat ze verre van tegengewerkt worden door de Amerikaanse Deep State; de dementie stopt dus nooit. Gezien de arrogantie die het Empire of Chaos doordringt, zal er geen enkele groep realisten zijn die de gevolgen van de strategische entente tussen Rusland en Iran daadwerkelijk begrijpt.
De Forever Wars-mentaliteit die grote delen van Afghanistan, Irak, Libië, Syrië, Gaza, Oekraïne en elders verwoestte, wordt nu enigszins aangepast. Toch zullen de permanent in dienst zijnde neocons en neoliberalen die decennialang de Amerikaanse buitenlandse politiek hebben gecontroleerd, niet verdwijnen. Het verschil is dat Rusland en Iran nu, in nauwe samenwerking, het Empire of Chaos, reloaded, rechtstreeks uitdagen.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Trump stelt het meest agressieve Neocon oorlogskabinet ooit samen
Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
