De geschiedenis heeft de onfortuinlijke gewoonte zich te herhalen, waarbij de minderheid steevast in dezelfde wereld van overtuigingen wordt getrokken als degenen die er eerder voor vielen. Het verwijderen van morele, spirituele en intellectuele waarden, ook wel tradities genoemd, en het vervangen daarvan door “woke”-ideologieën, groene agenda’s en culturele gelijkheid volgt een welbeproefd politiek pad naar rampspoed, schrijft Asia Teacher. Nu we op een ineenstorting afstevenen, kan of wil de zwijgende meerderheid de neergang stoppen?

We zijn geen staatslieden of diplomaten en we kennen de Russische strijdplannen niet, noch zullen we ooit ergens president van worden. We zijn beroemd, maar onbekend, wie zijn we?

Wij zijn de zwijgende meerderheid!

Als je ouder bent dan veertig zul je je ons waarschijnlijk herinneren. Wij zijn degenen die je vertelden je vinger niet in het vuur te steken omdat het pijn zou doen. Maar als u jonger bent dan veertig, zult u ons om de vier jaar bij de stembus hebben ontmoet, omdat wij de gekken onder u ervan proberen te weerhouden op de demagogen te stemmen die u een utopia beloven.

Wij zijn een rare snuiter en geloven in dingen die anderen vreemd vinden, zoals God en denken dat Justin Bieber iets is wat je in een zakdoekje vindt na het snuiten van je neus. We halen ons nieuws niet van twitter, wat waarschijnlijk de reden is waarom we een beetje achterlopen op de new-age tijd en we Generatie Z niet geloven als ze ons vertellen dat Shakespeare een Afrikaan was. We herinneren ons echter wel de waarschuwingen van voormalige dissidenten Solzjenitsyn, Bukovsky en zelfs president Poetin, die waarschuwden om niet de weg in te slaan die jullie nu bewandelen.

Wij, de zwijgende meerderheid, lachten al om de ‘wakkere’ Culturele Revolutie en de diversiteitstraining gehoorzaamheid, jaren voordat het in de mode kwam. Het was al duidelijk wat er zou gebeuren in 1993, toevallig kort na de ineenstorting van de USSR, toen de Europese Unie opkwam en de goedgelovigen een ongezonde dosis Gramsciaans cultuurmarxisme, vermomd als vrijheid, aanbood. Terwijl de vocale minderheid zich nu collectief achter de oren krabt over de puinhoop die zij heeft gecreëerd, zijn wij de zwijgende meerderheid die af en toe mompelend “Ik zei het toch.” hoort zeggen.

Evenzo zijn wij niet verantwoordelijk voor het huidige politieke, economische en morele verval om u heen. Wij hebben het neo-liberalisme van het bedrijfsleven niet gesteund in de vorm van minimumlonen, gig-economieën, lockdowns, niet-bestaande alternatieve energiebronnen, of een ongezonde obsessie met homoseksualiteit in de overtuiging dat het iets te maken had met vrijheid en democratie.

Nu de aandacht verslapt door een gebrek aan sensatiezucht en Oekraïne het zoveelste doorlopende nieuwsitem wordt, is de volgende zelf veroorzaakte crisis een energiecrisis. Wij, zwijgende meerderheid, trekken onze wenkbrauwen op als ons wordt verteld dat Rusland een onbetrouwbare energieleverancier is die niet de nodige olie kan leveren en dat de stijgende voedselprijzen te wijten zijn aan een Europese droogte omdat we in de zomer twee weken hete zon hebben gehad.

In onze brave new world lacht iedereen maar is niemand gelukkig. Bovendien, als we om ons heen kijken weten we allemaal dat er iets mis is. Het enige verschil tussen ons is naar wie we onze vingers wijzen. Momenteel is het allemaal de schuld van Biden, maar gisteren was het de schuld van Trump. Vandaag is het Rusland, morgen zal het (weer) China zijn. De Russische en Chinese samenlevingen storten niet in, de onze wel en we kunnen nergens heen vluchten terwijl de domme mensen in alle richtingen uithalen om de kwelling van hun geïndoctrineerde overtuigingen waarachter ze zich verschuilen, te verlengen.

Ons politieke systeem is kapot, onze multiculturele samenlevingen zijn een chaos, de inflatie schiet omhoog, we zijn bankroet en wachten op mogelijke massale burgerprotesten in de nabije toekomst; dat is als de dwazen die de leiding hebben ons niet eerst in een nucleair conflict storten.

Maar terwijl wij mompelen “daar gaan we weer”, zijn wij, de zwijgende meerderheid, niettemin bereid ons aan te sluiten bij de komende massale burgerlijke ongehoorzaamheidsprotesten, terwijl de minderheid klaagt over de agenten van de sociale programmering die zij nog niet zo lang geleden toejuichten en te dom zijn om te beseffen dat zij er de oorzaak van zijn, maar denken dat meer ervan de oplossing is.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/07/04/wat-als-de-duitsers-het-niet-meer-pikken/