EU-politici roepen op tot een verbod op de invoer van Russische olie en gas en beweren dat dit Rusland zou schaden. Dat kan zelfs op korte termijn zijn, maar de vraag is wie er op korte termijn meer schade zal ondervinden: Rusland of de EU? Wie dit op de lange termijn schaadt daarentegen, is volkomen duidelijk, schrijft Thomas Röper.

Het verschil tussen olie en gas

Om dit te begrijpen, moeten we eerst kijken hoe handel en levering van olie en gas verschillen. Het eerste wat de EU doet, is een olie-embargo tegen Rusland, dat de EU-commissie graag zou willen opnemen in het zesde pakket EU-sancties dat momenteel wordt besproken, maar dit is tot nu toe niet gelukt door met name oppositie uit Hongarije.

De reden waarom de EU per direct een olie-embargo zou willen invoeren, is dat olie voornamelijk door tankers wordt vervoerd en Russische olie dus relatief eenvoudig kan worden vervangen. In theorie is dat tenminste waar, in de praktijk ligt het iets gecompliceerder. Maar toch: Russische olie kan in principe worden vervangen zonder catastrofale gevolgen, zelfs als de prijzen voor benzine, diesel, huisbrandolie en andere olieproducten in de EU door het dak gaan.

Aangezien de EU dan olie zou kopen die andere landen tot nu toe hebben gekocht, zouden deze landen nieuwe leveranciers nodig hebben en zou Rusland de olie die tot nu toe naar de EU is gegaan daar kunnen verkopen, omdat deze landen nog steeds olie en olieproducten nodig hebben. Dus ook voor Rusland zou er niet veel veranderen. Dit alles is natuurlijk niet zo eenvoudig als ik hier heb laten zien en dit alles zou voor beide partijen een aantal problemen opleveren, die echter in principe allemaal kunnen worden opgelost.

Met gas is dat anders en daarom vertrouwt de EU niet op een onmiddellijk gasembargo. De EU kan het Russische gas op korte termijn niet vervangen. Er zijn veel minder LNG-tankers dan olietankers en de bestaande gastankers houden zich vooral bezig met de bevoorrading van Azië. Als de EU niet langer Russisch pijpleidinggas wil importeren, zal de biedingsconcurrentie voor vloeibaar gas beginnen, wat de prijzen zou opdrijven, omdat de hoeveelheid vloeibaar gemaakt gas die op de wereldmarkt beschikbaar is niet eenvoudigweg kan worden vergroot vanwege een gebrek aan transportcapaciteit. Hiervoor moeten eerst extra tankers worden gebouwd. Bovendien zijn er in de EU niet genoeg terminals voor vloeibaar gas om het gas in te voeren, en ook die moeten nog worden gebouwd.

Tot op zekere hoogte gelden de problemen ook voor Rusland: Rusland kan zijn gas niet gemakkelijk vloeibaar maken en in tankers naar Azië verschepen als de EU stopt met het kopen van Russ isch gas. Rusland zou ook eerst tankers en extra terminals moeten bouwen.

Het kortetermijnprobleem van de EU

Als de EU het daadwerkelijk eens zou worden met Hongarije over een embargo op Russische olie, zou dat de EU schaden, want het zou op zijn minst tot stijgende prijzen leiden. En de stijgende prijzen zouden Rusland ten goede komen, omdat het dan zijn olie duurder op de wereldmarkt zou kunnen verkopen. In de fase waarin de EU op zoek is naar een substituut voor Russische bevoorrading op de wereldmarkt, zou Rusland profiteren van deze prijsstijgingen op de wereldmarkt.

De Neue Züricher Zeitung bevestigde dit onlangs in een artikel met de titel “Waarom Rusland zou kunnen profiteren van een mogelijk EU-olie-embargo“. Tijdens deze overgangsperiode zou de stijgende olieprijs waarschijnlijk opwegen tegen de verliezen die Moskou zou lijden als gevolg van de daling van de verkochte volumes.

Het langetermijnprobleem van de EU

Maar als het om gas gaat, heeft Rusland een voordeel omdat het ook extra gas kan exporteren zonder LNG-terminals te bouwen, omdat China en India vanuit Rusland via pijpleidingen te bereiken zijn. En Rusland heeft zich al geheroriënteerd naar Azië en over een paar jaar zal Rusland het verlies van de Europese markt kunnen compenseren door zijn gas via nieuwe pijpleidingen naar Azië te pompen, waar de vraag naar gas al groeit door sneller groeiende economieën.

En daar begint het volgende probleem voor de EU, want de EU concurreert economisch met Azië. Tot nu toe is de ‘machtsbalans’ in deze concurrentie zodanig dat Azië het concurrentievoordeel heeft van lagere lonen, terwijl de EU het concurrentievoordeel heeft van lagere energiekosten.

Dat zou ineens voorbij zijn als de EU overstapt op vloeibaar gas, want dat is duurder dan pijpleidinggas. En als de Aziatische landen over een paar jaar het goedkopere Russische pijpleidinggas importeren, veranderen de concurrentievoorwaarden duidelijk in het nadeel van de EU.

De zelfmoordkoers van de EU

De EU-Commissie en de Europese politici die oproepen tot een olie- en gasembargo tegen Rusland, schaden in de eerste plaats de EU zelf. Op korte termijn zou dit leiden tot een tekort aan olie en gas, dat in het geval van olie nog beheersbaar zou kunnen zijn en “slechts” zou leiden tot sterk stijgende prijzen voor benzine, diesel stookolie en andere olieprodukten, hetgeen onvermijdelijk zou resulteren in een verder oplopende inflatie en stijgende prijzen voor vrijwel alle goederen.

In het geval van gas daarentegen zou een embargo voor de EU op korte termijn onbeheersbaar zijn omdat het niet mogelijk zou zijn het ontbrekende Russische gas op korte termijn te vervangen. Je zou ofwel de verwarming in particuliere huishoudens moeten uitschakelen, ofwel hele industrieën in Europa moeten sluiten. En op lange termijn zou de overschakeling van Russisch pijplijngas op het duurdere vloeibaar gas de economie van de EU een enorm concurrentienadeel berokkenen, wat onvermijdelijk tot meer werkloosheid zou leiden.

Wat de EU-Commissie momenteel doet, komt alleen de VS ten goede, die nu een andere markt voor hun vloeibaar gas hebben opengesteld en tegelijkertijd de economische concurrentie in Europa verzwakken.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/04/05/30315/?swcfpc=1